Ζητείται σχέδιο εθνικής επιβίωσης

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Το κλείσιμο του πρώτου εκλογικού κύκλου της εποχής του «μνημονίου», στις 17 Ιουνίου, παρότι, όποιο κι αν είναι είναι το τελικό αποτέλεσμα, θα καταγράψει ένα ακόμη ηχηρό χτύπημα στον πάλαι ποτέ δικομματισμό, δεν θα άρει τις βασικές εκκρεμότητες του πολιτικού συστήματος. Αντιθέτως θα αφήσει το πολιτικό σύστημα, την κοινωνία και τη χώρα να μετεωρίζονται. Ανεξαρτήτως του αποτελέσματος, τα κυριότερα προβλήματα θα παραμένουν ανοιχτά.

● Η χώρα θα συνεχίσει να τελεί υπό πτώχευση.

● Η κοινωνία θα παραμείνει λεηλατούμενη – οικονομικά και θεσμικά.

● Η οικονομία θα συνεχίσει να απαξιώνεται σε επίπεδο παραγωγής πλούτου και υποδομών.

● Το κράτος θα παραμείνει πλήρως ανίκανο να σχεδιάσει και να εκτελέσει οποιαδήποτε παραγωγική λειτουργία, αφού θα συνεχίσει να πορεύεται χωρίς επαρκή έσοδα, χωρίς δυνατότητα ικανοποίησης του κοινωνικού του ρόλου και δεσμευμένο στην, κατ' απόλυτη προτεραιότητα, εξυπηρέτηση των δανειστών.

Το εκλογικό αποτέλεσμα δεν αναμένεται να δημιουργήσει μια σαφή προοπτική συγκράτησης της οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής για πολλούς λόγους:

1. Το εσωτερικό πολιτικό περιβάλλον αδυνατεί να παραγάγει προτάσεις εξόδου από μια κρίση η οποία, επειδή είναι πολυπαραγοντική και εκτυλίσσεται σε όλα τα κρίσιμα επίπεδα ταυτοχρόνως, δεν έχει γίνει πλήρως κατανοητή ούτε από την πλειονότητα των πολιτικών δυνάμεων ούτε από την κοινωνία.

2. Δεν υπάρχει ασφαλές σημείο επιστροφής από τον μνημονιακό «μονόδρομο». Όλες οι γέφυρες με το άθλιο και ξοφλημένο μεταπολιτευτικό κράτος έχουν ανατιναχθεί και από την τρόικα και από την εγχώρια και διεθνή οικονομική πραγματικότητα.

3. Η κρίση της ευρωζώνης και του ευρώ είναι θυελλώδης απειλώντας ακόμη και την ύπαρξή τους – ως εκ τούτου ούτε το ευρωσύστημα είναι σε θέση να προσφέρει την επιλογή μιας «ευπρεπούς» υποταγής στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο με την υπόσχεση μιας μελλοντικής διεξόδου.

4. Το εγχώριο σύστημα εξουσίας, αφού παρέσυρε τη χώρα στην καταστροφή, τώρα προσπαθεί – ακολουθώντας την πάγια λογική του – να διασώσει μόνο τον εαυτό του και να απομυζήσει ακόμη και στα στερνά ό,τι απέμεινε από το πτώμα της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.

Το ακόμη χειρότερο είναι πως, το επόμενο διάστημα, δεν διαφαίνεται πως θα υπάρξει έστω η διαμόρφωση κάποιων πρωταρχικών στοιχείων μιας πρότασης διεξόδου. Όχι τόσο επειδή δεν ακούγονται επιμέρους προτάσεις διαχείρισης των στοιχειωδών, όσο διότι δεν έχει γίνει κατανοητό ότι η κρίση αυτή έχει προσλάβει χαρακτήρα συνολικό και εθνικό απειλώντας την ίδια την ύπαρξη της χώρας.

Ας δούμε όμως πιο προσεκτικά για ποιους λόγους μια εθνική κρίση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τα γνωστά αναπτυξιακά μαντζούνια που υπόσχονται η Μέρκελ και η Κομισιόν ως αντάλλαγμα για τη διαρκή λιτότητα, αλλά απαιτεί μια πολύ συνολικότερη οπτική.

«Σύστημα» παρασίτων

Πολλοί εξεπλάγησαν όταν, στην πρώτη δανειακή σύμβαση με την ευρωζώνη και το ΔΝΤ, την άνοιξη του 2010, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Γ. Παπανδρέου υποχρέωσε την Ελληνική Δημοκρατία να παραιτηθεί οικειοθελώς από κάθε νομικό δικαίωμά της έναντι των δανειστών της.

Οι ίδιοι εξεπλάγησαν και όταν η – έως τότε «αντιμνημονιακή» – Νέα Δημοκρατία και το αυτοπροσδιοριζόμενο ως «πατριωτικό» κόμμα του Καρατζαφέρη έσπευσαν να προσυπογράψουν τη δεύτερη, πανομοιότυπη δανειακή σύμβαση στο πλαίσιο της κυβέρνησης Παπαδήμου.

Κακώς εξεπλάγησαν. Οι επιλογές αυτές ήταν απολύτως σύμφυτες με ένα σύστημα εξουσίας,

● το οποίο – στην πολιτική, οικονομική και «πνευματική» εκδοχή του – επί δεκαετίες απομυζούσε, λεηλατούσε και σπαταλούσε αδιατάρακτα και ατιμώρητα τον πλούτο και τους κόπους της χώρας μας,

● το οποίο κατέστησε την Ελλάδα βασίλειο της διαφθοράς και της εξασφαλισμένης και άκοπης ανέλιξης των παρασίτων του,

● το οποίο κατέστρεφε επί χρόνια τις παραγωγικές υποδομές έως που κατέστησε τη χώρα ανίκανη να θρέψει τον εαυτό της,

● το οποίο ήταν και παραμένει αιχμάλωτο της μίζας και αυτών που την παρείχαν.

Ένα σύστημα εξουσίας με αυτά τα χαρακτηριστικά δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει με διαφορετικό τρόπο την ώρα της σαρωτικής κρίσης. Εξ άλλου δεν λειτούργησε με διαφορετικό τρόπο ούτε στα εθνικά ζητήματα, των οποίων η διαχείριση διαπλέκεται στον μέγιστο βαθμό με την οικονομική διαχείριση της χώρας και την άνθηση της διαφθοράς.

Μνημόνιο και... ζεϊμπέκικα

Επιχειρώντας να συγκρίνουμε τα μοντέλα διαχείρισης των εθνικών θεμάτων, του κράτους και της οικονομίας, θα βρούμε πολλές κοινές πρακτικές και αντιλήψεις. Ας δούμε μερικά – γνωστά σε όλους – παραδείγματα:

1. Η «κατά προτεραιότητα» εξυπηρέτηση των τοκοχρεολυσίων, εις βάρος των εσωτερικών αναγκών, δεν διαφέρει ως λογική από την «κατά προτεραιότητα» εξυπηρέτηση των γεωστρατηγικών και εμπορικών αναγκών των «φίλων» και «συμμάχων» μας, εις βάρος της αμυντικής ικανότητας και των συμφερόντων της χώρας.

Από τη Siemens έως τους εξοπλισμούς και όλα τα άλλα σκάνδαλα που αφορούν διαδοχικές κυβερνήσεις, όλα τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι οι μίζες, η εξυπηρέτηση αλλότριων συμφερόντων, η ζημία του κράτους και το κοινωνικό κόστος αποτελούν μια αδιάσπαστη ενότητα, είτε μιλάμε για τη διπλωματία και την άμυνα είτε για τη διαχείριση των οικονομικών του κράτους.

2. Η δημόσια διαβεβαίωση του Γιώργου Παπανδρέου ότι η Ελλάδα διαθέτει περισσότερο πλούτο από τα χρέη της, ο οποίος εκποιούμενος ή ως εμπράγματη εγγύηση μπορεί να αποτρέψει τις ζημίες των δανειστών από μια ελληνική χρεοκοπία, δεν απέχει από την πολιτική του «κατευνασμού», την οποία ο ίδιος υπηρέτησε στο πλαίσιο της κυβέρνησης Σημίτη:

● Υποχωρώντας συντεταγμένα σε ζητήματα κυριαρχίας και επιδιώκοντας συνεκμετάλλευση του πλούτου της χώρας υποτίθεται πως αποτρέπουμε τον πόλεμο.

● Υποχωρώντας συντεταγμένα σε ζητήματα κυριαρχίας και υποθηκεύοντας τον πλούτο της χώρας υποτίθεται πως αποτρέπουμε την επίσημη πτώχευση.

● Εξ ου και η εξωφρενική άποψη ότι η προσωπική φιλία με τον Ισμαήλ Τζεμ, τα «ζεϊμπέκικα» και η περίφημη «διπλωματία των σεισμών» (!) μπορούν να γίνουν εργαλεία διαχείρισης των ελληνοτουρκικών σχέσεων υποκαθιστώντας μια συγκροτημένη εθνική στρατηγική.

● Εξ ου και η εξωφρενική άποψη ότι η προσωπική φιλία με τον Ντομινίκ Στρος Καν θα εξασφάλιζε για την Ελλάδα μια ευνοϊκή μεταχείριση εκ μέρους του ΔΝΤ.

3. Η αντίληψη ότι ο εθνικός πλούτος σε όλες τις μορφές του και η εθνική κυριαρχία, επίσης σε όλες τις μορφές της, μπορούν να είναι μεγέθη προς εκποίηση ή παραχώρηση, στο όνομα της «σωτηρίας» είτε από τον πόλεμο είτε από την πτώχευση, διατρέχει το ελληνικό σύστημα εξουσίας τουλάχιστον τα τελευταία είκοσι χρόνια.

Αυτές οι αντιλήψεις σε μεγάλο βαθμό απορρέουν από μια σειρά διπλωματικές διεργασίες, την περίοδο 1991-1993, επί διακυβέρνησης Μητσοτάκη, με στόχο μια ελληνοτουρκική συμφωνία για γεωτρήσεις στο Αιγαίο υπό καθεστώς συνεκμετάλλευσης.

Επί του θέματος αυτού μάλιστα το επόμενο διάστημα οι Εκδόσεις Ποντίκι θα κυκλοφορήσουν ένα ιδιαίτερα αποκαλυπτικό βιβλίο με πολύ ενδιαφέροντα ντοκουμέντα εκείνης της περιόδου, τα οποία κατ’ ουσίαν χαρτογραφούν τις εξελίξεις που ακολούθησαν, από τα Ίμια μέχρι την υποθήκευση του εθνικού πλούτου για εξασφάλιση των δανειστών.

Έρμαιο συμφερόντων

Η Ελλάδα, ενώ κατά τη συμμετοχή της στην ευρωζώνη μεταβλήθηκε σε μια χώρα υποδοχής τουριστών και παροχής υπηρεσιών, υπό τη διαχείριση του ίδιου συστήματος εξουσίας είδε, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, τη στρατηγική σημασία της να απομειώνεται έως σημείου απαξίωσης.

Αυτό το σύστημα εξουσίας όχι μόνο δεν εκμεταλλεύθηκε την παρουσία της Ελλάδας στις σημαντικότερες δυτικές υπερεθνικές ενώσεις ώστε να την καταστήσει ισχυρότερη και ασφαλέστερη, αλλά την κατάντησε έρμαιο ιδιωτικών συμφερόντων και χωρών που χωρίς κανέναν ενδοιασμό εφαρμόζουν πολιτική αποικιοποίησης της πατρίδας μας.

Παρ' ότι λοιπόν η συμμετοχή της Ελλάδας στους κορυφαίους αυτούς οργανισμούς του δυτικού κόσμου αποσκοπούσε, θεωρητικά, στη θωράκισή της έναντι εξωτερικών απειλών, η διαχείρισή της από το εγχώριο σύστημα εξουσίας, σε όλες τις μορφές του, επέφερε ταυτοχρόνως

● την οικονομική χρεοκοπία,

● την απώλεια κυριαρχίας,

● την αποδυνάμωση της διεθνούς θέσης της χώρας μας

● και τη μετατροπή της σε αυτό που διεθνώς καταγράφεται πλέον ως «πρώτη αποικία της ευρωζώνης».

Η εξέλιξη αυτή, διόλου τυχαία, συνοδεύθηκε από τον σκανδαλώδη πλουτισμό όσων συνετέλεσαν στην αποδυνάμωση της χώρας και τη μετατροπή των Ελλήνων σε δουλοπάροικους των δανειστών της.

Τέλος, να σημειώσουμε ότι δεν αποτελεί σύμπτωση το ότι αυτό που σήμερα αποκαλούμε «μνημονιακό μπλοκ» αποτελείται από τη μεγάλη πλειονότητα όσων – στα επίπεδα της πολιτικής, της οικονομίας, της «διανόησης» και της «ενημέρωσης» – αποτέλεσαν το «βαρύ πυροβολικό» όσων έδωσαν σκληρή μάχη για να πείσουν τους Έλληνες της Ελλάδας και της Κύπρου να αποδεχθούν το Σχέδιο Ανάν.

Κατά μία έννοια, εξ άλλου, οι δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνιά τους αποτελούν το Σχέδιο Ανάν της Ελλάδας.

Εφιαλτικό ενδεχόμενο

Στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, η επόμενη κυβέρνηση, όποια και αν είναι η σύνθεσή της, δεν θα έχει να διαπραγματευθεί μόνο μισθούς και συντάξεις, συλλογικές συμβάσεις ή τα «αναπτυξιακά» μαντζούνια και τα ψίχουλα που διεκδικούν από τη Μέρκελ ο Ολάντ, το... ΔΝΤ, ο Μπαρόζο, ο Ρεν, ο Μόντι, ο... Σόρος και λοιποί.

Η αντιμετώπιση κορυφαίων εθνικών θεμάτων, όπως το καθεστώς του Αιγαίου, συναρτάται πλέον απολύτως με τη διαχείριση της χρεοκοπίας στην οποία έχει περιέλθει το ελληνικό κράτος και η οποία φέρνει πιο κοντά ένα εφιαλτικό ενδεχόμενο: η χρεοκοπία να εξελιχθεί σε μια μείζονα εθνική καταστροφή.

Οι Αμερικανοί, από την αρχή της δεκαετίας του 1990, μιλούν για 1 δισεκατομμύριο βαρέλια πετρέλαιο δυτικά της Θάσου και μάλιστα είχαν προχωρήσει σε πρωτοβουλίες για την επίτευξη μιας συμφωνίας συνεκμετάλλευσης με την Τουρκία.

Στις μέρες μας, ύστερα από πολλά χρόνια σιωπής για τον ενεργειακό πλούτο του Αιγαίου, αυτός ανάγεται σε σωτηρία της χώρας, αλλά με τη μορφή υποθήκης έναντι των χρεών.

Παράλληλα στις αποικιοκρατικού τύπου Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, τις οποίες απαιτούν και προωθούν ταχύτατα η Γερμανία και η Κομισιόν εντός της Ελλάδας, περιλαμβάνεται ολόκληρη σχεδόν η Θράκη, η οποία βιώνει δραματικά τη σημερινή κρίση τελώντας παράλληλα υπό την τουρκική επιβουλή. Όπως επίσης περιλαμβάνεται η Πελοπόννησος.

Καθώς λοιπόν το παλαιό σύστημα εξουσίας τρέχει προς την έξοδο κινδύνου φλεγόμενο, πριν ακόμη καταφέρουμε να διακρίνουμε με βεβαιότητα τα χαρακτηριστικά του επόμενου, απαιτείται επειγόντως η κατάθεση συνολικώνπολιτικών σχεδίων επιβίωσης της Ελλάδας από τις πρωταγωνίστριες πολιτικές δυνάμεις.

Δυστυχώς, αυτή τη φορά, ο χρόνος δεν περισσεύει, επομένως κανείς δεν θα έχει την πολυτέλεια να κριθεί με επιείκεια. Ανεξαρτήτως των εκλογικών ποσοστών και των ελπίδων που θα επενδυθούν σε κάθε κόμμα...

Πηγή : www.topontiki.gr

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΣ ΟΦΕΙΛΕΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ

ΙΔΡΥΤΗΣ : Καθ. Μιχαήλ Στασινόπουλος Πρόεδρος της Ελληνικης Δημοκρατίας 1977

Σόλωνος 123 Τ.Κ 10678 ΑΘΗΝΑ. http://ethnikonthematon.blogspot.com email: epitropi1978@gmail.com

OI  ΟΦΕΙΛΕΣ  ΤΗΣ  ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ  ΠΡΟΣ  ΤΗΝ  ΕΛΛΑΔΑ

Επειδή υπάρχει μεγάλη σύγχυση και παραπληροφόρηση, σχετικά με το θέμα των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, η Επιτροπή Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων θέλει υπεύθυνα να ενημερώσει συνοπτικά για το κρίσιμο και επίκαιρο εθνικό αυτό θέμα:

Οι οφειλές της Γερμανίας προς τον Ελληνικό Λαό είναι δύο κατηγοριών:

Α. Οφειλές προς την Ελλάδα

1. Οι αρχαιολογικοί θησαυροί, που άρπαξαν από τα μουσεία, τα μοναστήρια τις εκκλησιές, τους αρχαιολογικούς χώρους, από παράνομες ανασκαφές κ.λπ. είναι καταγεγραμμένοι και υπερβαίνουν τις 8.500. Η αξία τους είναι ανυπολόγιστη και βάσει στοιχείων διεθνών οίκων δημοπρασιών ξεπερνάει το ένα τρισ. Ευρώ. (βλ. βιβλίο Γιώργου Λεκάκη «Αρχαιοκαπηλίες των Γερμανών στην Ελλάδα επί Κατοχής»),

2. Οι επανορθώσεις για τις καταστροφές στις υποδομές κατά τη διάρκεια της κατοχής, δηλαδή προς το Δημόσιο, ύψους 7,1 δισεκ. Δολλάρια, αγοραστικής αξίας 1938. Αυτές, σύμφωνα με επίσημο έγγραφο της Τράπεζας της Ελλάδας προς το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, υπερβαίνουν το ποσό των 108,43 δισεκ. ευρώ, άνευ τόκων.

3. Το κατοχικό δάνειο, ύψους 3,5 δισεκ. Δολαρίων αγοραστικής αξίας 1938.  Σύμφωνα με το ίδιο επίσημο έγγραφο της Τράπεζας της Ελλάδας υπερβαίνει τα 54 δισεκ. ευρώ, άνευ τόκων. Το δάνειο αυτό συνέβαλε καθοριστικά στον λιμό και τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς απ’ αυτόν. Το δάνειο της κατοχής, πρέπει να τονίσουμε, το δώσαμε με αίμα!

Και τα δύο αυτά ποσά δεν έχουν παραγραφεί, ούτε μπορούν να παραγραφούν, γιατί είναι αναγνωρισμένες οφειλές με διεθνείς συμφωνίες και διεθνείς συμβάσεις. Αρκεί να τα ζητήσει Ελληνική Κυβέρνηση. Γιατί, αν αυτό συνέβαινε και η Γερμανική Κυβέρνηση αρνείτο να τα καταβάλει, θα μπορούσε η Ελλάδα να προσφύγει στα διεθνή δικαστήρια και αναμφισβήτητα να δικαιωθεί.

Καμμία Ελληνική Κυβέρνηση δεν τα διεκδίκησε πραγματικά!

Κατά καιρούς τέθηκε το θέμα, αλλά έμεινε εκεί, με τις γερμανικές κυβερνήσεις να  καταφεύγουν σε απαράδεκτα προσχήματα και ασύστολα ψεύδη.

Β. Οφειλές προς τα θύματα και τις οικογένειές τους

Οι αποζημιώσεις των θυμάτων των 100 και πλέον Ολοκαυτωμάτων (από τα οποία έχουν αναγνωριστεί ως σήμερα μόνο τα 89), που στοίχισαν τη ζωή σε 60.000 περίπου Έλληνες πολίτες.

Η Γερμανία συμφώνησε στις 21 Σεπτεμβρίου 1960, να χορηγήσει 115 εκατομμύρια μάρκα «στα θύματα της ναζιστικής ιδεολογίας», με τα οποία ισχυρίζεται ότι εξόφλησε τις υποχρεώσεις της! Σε χειρόγραφη υποσημείωση της σύμβασης, που υπεγράφη από τον τότε πρέσβη της Ελλάδας Θεόδωρο Υψηλάντη στη Βόννη, τονίζεται ρητώς ότι δεν εξοφλούνται οι υποχρεώσεις της Γερμανίας προς την Ελλάδα και ότι η Ελλάδα δεν παραιτείται από τις αποζημιώσεις. Να σημειωθεί επί πλέον ότι από αυτό το ποσό δόθηκαν τελικά, κατά πληροφορίες, μόνο 77 εκατομμύρια μάρκα.

Η πιο γνωστή περίπτωση αφορά στα θύματα του Διστόμου, που η αποζημίωσή τους ανέρχεται σήμερα, στο ποσό των 60 περίπου εκατομμυρίων Ευρώ, σύμφωνα με απόφαση της ολομέλειας του Αρείου Πάγου (βλ. βιβλίο Γιώργου Λεκάκη «Αρχαιοκαπηλίες των Γερμανών στην Ελλάδα επί Κατοχής»), της οποίας την εκτέλεση αρνήθηκαν οι Υπουργοί Δικαιοσύνης των κυβερνήσεων Σημίτη, Μιχάλης Σταθόπουλος και Φίλιππος Πετσάλνικος.

Η τελεσίδικη απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, της 3ης Φεβρουαρίου 2012, αναγνώρισε στη Γερμανία το «δικαίωμα της ετεροδικίας», δηλαδή το προνόμιο να δικάζει αυτή ακόμη και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που η ίδια διέπραξε σε χώρα την οποία κατείχε παρανόμως και συνέστησε την οδό των διακρατικών συμφωνιών. Ανεξάρτητα από το δίκιο ή όχι της απόφασης, αυτή συνιστά έναν επί πλέον λόγο να διεκδικήσει η Ελλάδα τις γερμανικές οφειλές, για λογαριασμό δηλαδή των οικογενειών των θυμάτων.

Η Επιτροπή Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων είναι αποφασισμένη να αγωνιστεί έως την τελική δικαίωση των θυμάτων και την αποκατάσταση των ζημιών που προξένησε η γερμανική κατοχή.

Δεν  επαιτούμε, απαιτούμε!

ü      Απαιτούμε από την επόμενη Ελληνική Κυβέρνηση, να πράξει το ιστορικό της χρέος και να διεκδικήσει επί τέλους τις οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα.

ü      Εγκαλούμε τη Γερμανική Κυβέρνηση για την ανέντιμη και αναξιοπρεπή της στάση και την καλούμε να πάψει να υπεκφεύγει, διαδίδοντας ψευδώς ότι τάχα έχει πληρώσει στο παρελθόν ή ότι δεν οφείλει τίποτα.

ü      Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που δεν έχει αποζημιωθεί από τη Γερμανία.

ü      Η αλήθεια επίσης είναι ότι η Ιταλία και η Βουλγαρία, οι δύο άλλες χώρες της τριπλής κατοχής κατά την περίοδο 1941-1945, που εξ αιτίας της ναζιστικής Γερμανίας εισέβαλαν και αυτές στην Ελλάδα, έχουν καταβάλει αποζημιώσεις και μόνο η Γερμανία αρνείται (αυτοεξαιρείται) να καταβάλει τις απαιτούμενες οφειλές.

ü      Είναι επίσης αλήθεια ότι καμμία Γερμανική Κυβέρνηση δεν πρόκειται να αναλάβει τις ευθύνες της αν δεν υπάρξει Ελληνική Κυβέρνηση που να διεκδικήσει ότι δικαιούται.

ü      Την ευθύνη  για τη μέχρι τώρα αδράνεια φέρουν -ακέραια και αναλογικά- οι εκάστοτε υποτελείς κυβερνήσεις και τα κόμματα αλλά και όλοι μας ως  Έλληνες πολίτες, που δεν πράξαμε το χρέος μας απέναντι στους νεκρούς μας και στα παιδιά μας.

Έφτασε η ώρα να επανορθώσουμε!

Δεν στρεφόμαστε κατά του Γερμανικού Λαού. Αντίθετα, βρίσκουμε πολύτιμους συμπαραστάτες τους Γερμανούς δημοκράτες και αντιφασίστες, που κατανοούν απολύτως ότι η καταβολή των αποζημιώσεων στην Ελλάδα είναι αναγκαία προϋπόθεση για να γυρίσει οριστικά η μαύρη σελίδα του ναζισμού και συμμετέχουν ολόψυχα, με αλληλεγγύη και ανθρωπιά, στον αγώνα μας, υπερασπιζόμενοι τις θεμελιώδεις αξίες του πολιτισμού μας.

Το ακούσαμε κι’ αυτό: «Πολιτικοί για... ψυχοθεραπεία»

Ο  πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων

Σ’ αυτή τη διαπίστωση κατέληξε το Α’ Πανελλήνιο Συνέδριο των ψυχιάτρων της Ελλάδας, όπως την καταγράφει ο «Αδέσμευτος Τύπος» (φ. της 20/2/2012, σελ. 11).
Αντιγράφω μερικές φράσεις από τις εκτεθείσες απόψεις των ψυχιάτρων: «Από ψυχική άποψη το πολιτικό προσωπικό είναι σοβαρά ανεπαρκές και δεν μπορεί να ηγηθεί της κοινωνίας... γιατί έχει ναρκισσιστική συμπεριφορά, και γιατί χρησιμοποιεί  ξύλινη γλώσσα, αρνούμενο την πραγματικότητα, κατασκευάζοντας δική του».
Άλλος καθηγητής είπε «Οι πολιτικοί μας παρουσιάζονται αναποτελεσματικοί, παρ’ όλο που είναι  ευφυείς και μορφωμένοι, γιατί χαρακτηρίζονται από διγλωσσία, αλαζονεία και εξωπραγματική θεώρηση της πραγματικότητας».
Πιο πέρα, έγινε λόγος για νεποτισμό και υποκρισία του πολιτικού κόσμου. Πολύ καθυστερημένα οι ψυχολόγοι ασχολήθηκαν με τα χαρακτηριστικά δομικά στοιχεία των πολιτικών «μας», η πλειοψηφία των οποίων λειτουργεί με αφετηρία και βάση τον κοινωνιοκτόνο  και εθνοκτόνο λαϊκισμό και την οικογενειοκρατία.
Οι ψυχολόγοι μας θα μάθαιναν αρκετά τόσο για την ξύλινη γλώσσα, όσα και για το νεποτισμό και την οικογενειοκρατία αν διάβαζαν λίγο και τον γράφοντα.
«Ανακάλυψαν» αυτό που ο γράφων επισήμανε και καυτηρίασε εδώ και πολλά χρόνια (βλ. π.χ. τα έργα μου: «Ο λαϊκισμός την Ελλάδα», εκδ. «Ergo», Αθήνα 2002 και ιδιαίτερα το κεφάλαιο: «Ο ανούσιος λόγος», σελ. 139 επ. Επίσης το έργο μου: «Αρχαία και σύγχρονη Δημοκρατία – Από την κληρωτή δημοκρατία στη δημοκρατία των επιγόνων – και από την Αθηναϊκή Δημοκρατία στη σύγχρονη οικογενειοκρατία», εκδ. «Πελασγός», Αθήνα 2007) και το τρίτομο έργο μου: «Πολιτική και κοινωνία στην Ελλάδα του Λαϊκισμού», εκδ. «Πολιτικά Θέματα», Αθήνα 2003-2004).

ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ

Του Sokin

Σκόπια: Νέα δράση κατά της Ελλάδας;

Ο πρόεδρος των Σκοπίων, Γκιόργκι Ίβανοφ, που είναι συγχρόνως και ανώτατος διοικητής των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας παραβρέθηκε σήμερα στη μεγάλη διεθνή άσκηση που διενεργήθηκε στο στρατόπεδο του Κρίβολακ.

Ο Ίβανοφ δήλωσε ότι είναι υπερήφανος για τους στρατιώτες της χώρας και την προθυμία την οποία δείχνουν να ενεργούν σε τέτοιες διεθνείς αποστολές.

«Από την άσκηση αυτή μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι δεσμευόμαστε για συνεχή πρόοδο και επιμένουμε στην στρατηγική ανάπτυξης του στρατού μας προς τις δεσμεύσεις μας, ώστε να είμαστε έτοιμοι για όλες τις επιχειρήσεις στις οποίες θα προσκληθούμε για νέο έργο μαζί με τους άλλους στρατούς», τόνισε ο Ίβανοφ.

Ερωτηθείς ο πρόεδρος των Σκοπίων, αν η FYROM θα μηνύσει και πάλι την Ελλάδα στη Χάγη,απάντησε ότι η ετυμηγορία του διεθνούς δικαστηρίου θα πρέπει να είναι σεβαστή και ότι η νομική ομάδα (της χώρας) παρακολουθεί όλες τις πιθανές πτυχές, «καθώς και πάλι έχουμε μια παραβίαση της ενδιάμεσης συμφωνίας», είπε χαρακτηριστικά αφήνοντας να εννοηθεί ότι η χώρα σκέπτεται να ακολουθήσει νέα δράση κατά της Ελλάδας.

 Αν το κράτος των Σκοπίων καταθέσει νέα αγωγή κατά της Ελλάδας στη Χάγη, θα αναβάλει μόνο τη διαφωνία του ονόματος με την Αθήνα (και θα δώσει παράταση στη ζωή της κυβέρνησης του Γκρούεφσκι), αλλά αποτελεί μια περίπτωση που δεν φέρνει σπουδαία αποτελέσματα.

Τα παραπάνω ισχυρίζονται ειδικοί στην ελληνο-σκοπιανή διαφορά, όπως δήλωσαν στο Ράδιο Σλόμπονταν Εβρόπα.

Σύμφωνα με τον καθηγητή Μπεκίμ Κάντριου υπάρχουν οι μηχανισμοί με τους οποίους η FYROM κέρδισε την υπόθεση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης,ώστε να ανακινηθούν προκειμένου να αποκτήσει μια αποτελεσματική εφαρμογή της ετυμηγορίας.

Σύμφωνα με τον ίδιο, δεν πρόκειται να υπάρξει κάποιο σοβαρό αποτέλεσμα αν τα Σκόπια ζητήσουν από το Συμβούλιο Ασφαλείας να αποδεχθεί ψήφισμα του ΟΗΕ, σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα να αναγκαστεί να σεβαστεί την ετυμηγορία της Χάγης.

Πηγή : www.echedoros-a.gr

 

Μπαγίς σε παραλήρημα απειλεί με…οθωμανικά χαστούκια την ΕΕ!

Δεν άργησε η απάντηση σε αυτό που είπε ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Ζαν Κλοντ Γιούνκερ ότι «η κρίση στην Ελλάδα οφείλεται στην οθωμανική κληρονομιά».
Ο υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Μπαγίς δήλωσε: …
«Εάν ξέρατε λιγάκι την οθωμανική κληρονομιά και την παίρνατε παράδειγμα, δεν θα ζούσατε τη σημερινή κρίση».
Ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου σε μία συνέντευξή του, επέρριψε την ευθύνη της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, στους Οθωμανούς.
Απάντηση σε αυτό έδωσε ο υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Μπαγίς.
«Αυτό μας έλειπε. Ο κύριος Γιούνκερ έκανε μια γκάφα που δεν έχει καμία σχέση με τις ιστορικές πραγματικότητες, που στερείται γνώσεων και κρίσης. Θα ήταν καλύτερα να μελετήσει λιγάκι τις πολιτικές του οθωμανικού κράτους. Αλλά εάν συνεχίσουν να κάνουν τέτοια ιστορικά λάθη, η οικονομία της ΕΕ θα συνεχίσει να τρώει οθωμανικά χαστούκια».
Στην ομιλία του σε σεμινάριο με θέμα την αντιμετώπιση της διαφθοράς και της οικονομικής απάτης στα κονδύλια κατά τη διαδικασία εναρμόνισης με την Ευρωπαϊκή Ένωση, ο κ. Μπαγίς ανέφερε και ορισμένα χτυπητά παραδείγματα.
«Είδαμε σε κάποιες χώρες ότι καταδέχονται ακόμα και κινητά ελαιόδεντρα. Έχουμε δει να συμβαίνει στην ιστορία της ΕΕ, να γεμίζουν το βουνό με πλαστικά ελαιόδεντρα, χρησιμοποιώντας τα ευρωπαϊκά κονδύλια για να κάνουν δήθεν δεντροφυτεία και μετά να τα μεταφέρουν αλλού και να τα φωτογραφίζουν», είπε ο υπουργός.
Απευθυνόμενος δε στις χώρες που φράζουν τον δρόμο της Τουρκίας στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων, δήλωσε τα παρακάτω:
«Επειδή εμπόδισε πέντε κεφάλαιά μας ένας ηγέτης που ο γαλλικός λαός τον έχει στείλει τώρα για ψάρεμα, εμείς δεν σταματήσαμε να δουλεύουμε πάνω σ’ αυτά τα κεφάλαια».
Ο υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων είχε και μια απάντηση για τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς ο οποίος ισχυρίστηκε πως «οι μεταρρυθμίσεις στην Τουρκία αργούν».
«Συνεδριάζοντας σήμερα εδώ, θα έχουμε επίσης την ευκαιρία να επαληθεύσουμε μια εσφαλμένη παρατήρηση του κ. Σουλτς. Στην ουσία είναι ολοφάνερο ότι η ΕΕ είναι κουρασμένη, η Τουρκία όμως δεν νιώθει κουρασμένη από τις μεταρρυθμίσεις».
tourkikanea.gr

ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ Ή ΑΠΟΙΚΙΑ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος –Συγγραφέας – Τουρκολόγος

Αν και το είχαμε προβλέψει ποτέ δεν πίστευα ότι η εκστρατεία εκφοβισμού των Ελλήνων πολιτών εν όψει τον κρίσιμων εκλογών θα έφτανε στο σημείο να επιστρατεύσει ακόμα και επίσημες ανακοινώσεις τραπεζών, (φυσικά με την ανακεφαλαιοποίηση τους ).επισείοντας τον Αρμαγεδδών της δραχμής για να τους πείσουν να ψηφήσουν τα κόμματα του μνημονίου. Η αλήθεια κόλαφος όμως είναι ότι ο κίνδυνος να χάσουν οι πολίτες τις περιουσίες τους, που είναι σήμερα πραγματικά τεράστιος, δεν είναι από τον «αριστερό όλεθρο», αλλά από αυτές τις ίδιες τις τράπεζες που προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τον κόσμο. Γιατί απλούστατα αύριο κανείς δεν θα μπορεί να πληρώσει τις υποχρεώσεις του με αποτέλεσμα την γενική οικονομική κατάρρευση και την οριστική πτώχευση για την οποία υποτίθεται ότι αγωνίζονται να μην συμβεί οι «εθνοσωτήρες –καταστροφείς» της χώρας. Το σίγουρα είναι ότι αγωνίζονται να μην χάσουν τα λεφτά τους οι γνωστοί τοκογλύφοι της Ελλάδας.

 

Ο φόβος της επιστροφής στην δραχμή που έγινε «σημαία» από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, δεν εξυπηρετεί παρά μόνο αυτούς που θέλουν να συνεχίσουν μια πολιτική που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην πτώχευση και στην δραχμή. Φυσικά αυτό δεν τους νοιάζει γιατί όλοι αυτοί έχουν από καιρό βολευτεί. Ο φόβος της κρατικίστικης κομουνιστικής αριστεράς, μόνο γελοιότητα προκαλεί, αλλά εξακολουθεί για πολλούς να είναι κυρίαρχο σημείο της προεκλογικής τους εκστρατείας. Ο φόβος που καλλιεργούν οι επιλεγμένες δηλώσεις και θέσεις  οικονομικών παραγόντων για πτώχευση ενώ παράλληλα υποκρύπτονται άλλες δηλώσεις περί συνεπειών στην διεθνή οικονομία από την περίπτωση που η Ελλάδα επιστρέψει στην δραχμή, είναι επίσης μέρος του σχεδίου για  να μην χάσουν τα λεφτά τους οι διεθνείς τοκογλύφοι.

Αλλά φυσικά το πρόβλημα δεν είναι ευρώ ή δραχμή. Το πρόβλημα είναι αν θα επιβιώσουμε ή όχι, αν αυτή η χώρα θα συνεχίσει να υπάρχει ιστορικά ή θα καταποντιστεί χάριν της πολιτικής που εφάρμοσαν όλα αυτά τα χρόνια τα δυο πρώην μεγάλα κόμματα παράδοσης της στα τραπεζιτικά τοκογλυφικά κυκλώματα. Η πολιτική του μνημονίου είναι αυτή που θα μας φέρει εκτός ευρώ γιατί απλούστατα   καταστρέφει συστηματικά τη οικονομία, έχει εξαφανίσει το χρήμα,  έχει στερέψει την αγορά και τώρα με τα νέα «ραβασάκια» απειλείται άμεσα και η ακίνητη περιουσία. αυτό το «σπίτι του λαού» η στέγη που του καλύπτει το κεφάλι.  Οι τράπεζες είναι που θα σας πάρουν τα σπίτια σας γιατί απλούστατα δεν θα μπορείτε να εξοφλήσετε τις υποχρεώσεις σας. Ο άλλοτε κομουνιστικός κίνδυνος σήμερα είναι ο τραπεζιτικός και μνημονιακός κίνδυνος.

Τέλος θα ήταν χρήσιμο όταν κάποιος πολιτικός, ειδικά των δυο πρώην μεγάλων και υπεύθυνων για την σημερινή μας κατάντια κομμάτων, βγαίνει να απαγγείλει το «ποίημα» του στα κανάλια, να μας λέει πρώτα τα δικά του εισοδήματα και την δική του οικονομική κατάσταση και μετά να κάνει τον έξυπνο σε ένα κόσμο που βρίσκεται σε απόγνωση. Και πολύ περισσότερο θα ήταν καλύτερα ο κάθε ψηφοφόρος να κοιτάξει και να συνειδητοποιήσει την δική του κατάντια και όχι να τρομοκρατείτε  από διαφόρους καταβολεμένους. Η ψήφος του φόβου είναι ψήφος της παράδοσης στην διεθνή τοκογλυφία και στην οριστική καταστροφή  μας.

Ο χαβαλές συνεχίζεται στην Ελλάδα!

Ο πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων

Αντιγράφω από το αντιπαθές στους Έλληνες Γερμανικό περιοδικό «Focus» τον τίτλο: «Οι Έλληνες χορεύουν συρτάκι στο χείλος του ευρω-γκρεμού».
«Η Καθημερινή» της 8/5, σελ. 5, σχολιάζοντας αυτό το παράδοξο, γράφει: «Συμπυκνώνει την απορία των γερμανικών εφημερίδων για τις τάσεις αυτοχειρίας, του εκλογικού  σώματος».
Δυστυχέστατα είναι  αργά, πολύ αργά, να διορθώσει ο «κυρίαρχο» λαός τα ατομικά και συλλογικά πολιτικά εγκλήματα, τα οποία διέπραξε, για δεκαετίες, σε βάρος του ίδιου και της πατρίδας.
Χρόνια και χρόνια καυτηριάζω αυτή την  πατριδοκτόνο και κοινωνιοκτόνο συμπεριφορά της πλειοψηφίας του λαού που έσερνε πάνω «στο πτώμα της Ελλάδας το χορό των κολασμένων» (βλ. «Πολιτικά Θέματα» της 11/12/1992 σελ. 42).
Χρόνια και χρόνια του επισήμανα ότι οδεύει στο «χορό του Ζαλόγγου» αλλά αυτός εξακολούθησε να οδεύει χαζοχαρούμενος σαν ξένοιαστος καβαλάρης μέσα στη θύελλα!
Τώρα οδηγήθηκε «στο συρτάκι, στο χείλος του ευρω-γκρεμού»! Κανένας από  τους δημοκόλακες «ηγέτες» του δεν τόλμησε να τους πει την αλήθεια του Δάντη Αλιγκέρι: «Ο όχλος συχνά ζητοκραυγάζει για το θάνατό του και το θάνατο της ζωής του».
Κανένας δημοκόλακας πολιτικάντης δεν τόλμησε να πει στις άκριτες μάζες των ψηφοφόρων τη σοφή ρήση του Κωστή Παλαμά:
«Δίχως αυτιά και δίχως μάτια κολάκων όχλοι, αλλοιά σε σας πλάνταξε στόμα που παινεύεις και πόδι που χοροπηδάς».
Κανένας δημοκόλακας πολιτικός νταβατζής δεν προσπάθησε να συντελέσει στη διάπλαση, διαμόρφωση και σφυρηλάτηση αληθινών πολιτών, που σπανίζουν στην Ελλάδα (βλ. τη σειρά των άρθρων μου στα «Πολιτικά Θέματα» από 15/5 έως 26/6/1992).
Πολιτική και κοινωνική αφασία και απραξία. Τώρα οι Έλληνες οδηγούμεθα στο «χορό του ευρω-γκρεμού».
Το επεδίωξαν οι «πολιτικοί» το υπηρέτησαν και το αποδέχθηκαν οι ίδιοι και ασμένως για δεκαετίες!

Ισραήλ προς Τουρκία: Αφήστε τις απειλές, δεν βγαίνουν…

Σε πολύ αυστηρό ύφος, σχολίασε ο Ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών Άβιντγκορ Λίμπερμαν την απόφαση τουρκικού δικαστηρίου να καταδικάσει, ερήμην, σε ποινή 9 φορές ισόβιας κάθειρξης, τους τέσσερις πλέον υψηλόβαθμους Ισραηλινούς αξιωματικούς, οι οποίοι ενεπλάκησαν στην επιχείρηση κατά του πλοίου Μαβί Μαρμαρά, τον Μάιο του 2010.
«Πρόκειται για νέα τουρκική πρόκληση», είπε ο Λίμπερμαν και συνέχισε λέγοντας πως το Ισραήλ έχει επιδείξει τη μέγιστη αυτοσυγκράτηση στις συνεχείς τουρκικές προβοκάτσιες, τα τελευταία χρόνια. «Συνεχίζουμε να φερόμαστε με υπευθυνότητα και να μην απαντάμε σε τον ίδιο τρόπο στον Ερντογάν, καθώς ενδιαφερόμαστε για την διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας στην Μέση Ανατολή», υποστήριξε στη συνέχεια ο Ισραηλινός υπουργός.
«Παρά την αυτοσυγκράτησή μας όμως δεν θα επιτρέψουμε αξιωματικοί και στρατιώτες μας να τρομοκρατούνται από κανέναν, έχοντας ενεργήσει εντελώς εντός του πλαισίου του Διεθνούς Δικαίου, όπως αποδείχθηκε και από την ειδική επιτροπή του ΟΗΕ που ερεύνησε το ζήτημα», κατέληξε ο Λίμπερμαν, απαντώντας με τον ηχηρότερο τρόπο στα τουρκικά παιχνίδια εντυπωσιασμού.

Πηγή : www.defence-point.gr

Από το κακό στο χειρότερο...

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Η ιστορία που θα διαβάσετε παρακάτω είναι πέρα για πέρα αληθινή. Μου την αφηγήθηκε με ακρίβεια Αθηναίος συνάδελφος, ο οποίος παραβρέθηκε στη συνάντηση της εν λόγω Τράπεζας, νομίζοντας ότι τον κάλεσαν για ενημέρωση...
Το ουίσκι έρρεε με αφθονία. Τα πανέρια σχημάτιζαν στοίβες, ανάμεσα σε ένα σκηνικό πυκνού καπνού από πανάκριβα πούρα, χαμηλού φωτισμού και ζωντανής μουσικής που είχε συνεπάρει τους πρωταγωνιστές της ιστορίας μας. Μπορεί να μην πρόκειται για «μια βραδιά στον Ρέμο, με πρώτο τραπέζι πίστα», αλλά για ένα πραγματικό γεγονός που σοκάρει, καθώς αυτοί που τα «έσπαγαν» και χόρευαν (προφανώς στην υγεία των κορόιδων) ήταν τραπεζίτες και μάλιστα μιας τράπεζας, η οποία για να επιβιώσει σήμερα ζητά «δανεικά» και παίζει κορώνα - γράμματα την είσοδο της χώρας στον σκληρό μηχανισμό του ΔΝΤ-Ε.Ε.. Να πάρουμε όμως την ιστορία από την αρχή: Απρίλιος 2012. Στην Αθήνα βρίσκεται σύσσωμη η ηγετική ομάδα της εν λόγω Τράπεζας, η οποία έχει προσκαλέσει μάλιστα και δημοσιογράφους για ολιγοήμερη παραμονή. Τι πιο «τέλεια συγκυρία» από το να διοργανωθεί μια δημοσιογραφική βραδιά μαζί και με Έλληνες οικονομικούς συντάκτες, προκειμένου τα κορυφαία στελέχη να ενημερώσουν για τις τρέχουσες εξελίξεις, οι οποίες ήταν ιδιαίτερα «θερμές»...
Η πρόσκληση εστάλη, και το ραντεβού δόθηκε στο εστιατόριο «Λίθος» στην περιοχή του Ψυρρή. Αν και μικρός ο χώρος, όλα φαίνεται πως είχαν διοργανωθεί στην εντέλεια από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων της Τράπεζας: prive όλο το μαγαζί, εκλεκτοί μεζέδες, κρασί και ορχήστρα. Οι Αθηναίοι δημοσιογράφοι, συνηθισμένοι από αντίστοιχες τραπεζικές συναντήσεις, αφού πέρασε η πρώτη μισή ώρα του φαγητού, άρχισαν δειλά-δειλά να βγάζουν τα σημειωματάριά τους για να κρατήσουν κάποιες σημειώσεις. Αντ’ αυτού, βέβαια, τα στελέχη τους έλεγαν: «τι σημειώνετε; δεν υπάρχει κανένα θέμα προς δημοσίευση... εμείς σας καλέσαμε για να χαλαρώσουμε, να γνωριστούμε καλύτερα και να πιούμε ένα κρασί».
Στην ερώτηση: «Ναι, αλλά τι θα γίνει με το κρίσιμο θέμα της αύξησης κεφαλαίου, από πού θα βρεθούν τα λεφτά;», η απάντηση ήταν: «μην ανησυχείτε, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Ελέγχουμε πλήρως την κατάσταση. Η τράπεζα πλέον απελευθερωμένη από το παλαιό καθεστώς (σ.σ. που την καταχρέωσε) θα πάει ακόμα καλύτερα, και θα το δείτε».
Αυτή η στιχομυθία, με μερικές παραλλαγές τέτοιου τύπου, κυριάρχησε σε όλα τα τραπέζια μέχρι που το κλίμα μετετράπη σε μπουζουκλερί Εθνικής Οδού! Η μουσική δυνάμωσε, και δεν άργησαν να έρθουν και οι «παραγγελιές» για τραγούδια. Τι κι αν ο κόσμος καίγονταν, τι κι αν η Αθήνα θύμιζε ...Καμπούλ λόγω της οικονομικής κρίσης, τα κορυφαία στελέχη είχαν πάρει το μικρόφωνο από τους τραγουδιστές, έκαναν αφιερώσεις ο ένας στον άλλο και στη συνέχεια οι πιο «θεριακλήδες» το έριξαν στον χορό, με το πατροπαράδοτο «βαρύ ζεϊμπέκικο» να έχει την τιμητική του.
Στην αρχή, οι δημοσιογράφοι κοιτούσαν αμήχανα ο ένας τον άλλο, σαν να επρόκειτο για κακόγουστο αστείο. Κι όμως δεν ήταν καθόλου αστείο! Όσο περνούσε η ώρα, το κέφι απογειωνόταν με στοίβες από γαρύφαλλα που επιστρατεύθηκαν στον λουλουδοπόλεμο. Είδαν και απόειδαν οι δημοσιογράφοι, κατάλαβαν ότι προφανώς οι τραπεζίτες είναι εκτός τόπου και χρόνου και χωρίς πολλά-πολλά κατευθύνθηκαν προς την πόρτα της εξόδου, βγάζοντας το συμπέρασμα ότι πρόκειται για «βαριά περιστατικά». Το θέμα βέβαια δεν έμεινε ασχολίαστο την επομένη από όλους τους συναδέλφους τους Έλληνες τραπεζίτες, οι οποίοι δεν πίστευαν στα αυτιά τους.
Όσα σας περιγράφω παραπάνω, με την βοήθεια συναδέλφου που ήταν αυτόπτης μάρτυρας, είναι 100% αληθινά γεγονότα και ταυτόχρονα τραγικά. Ο καθένας μπορεί να κρίνει και να καταλάβει γιατί η οικονομία πάει από το κακό στο χειρότερο...
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Κατάντησαν «θέατρο του παράλογου» οι συζητήσεις του λεγόμενου μεσαίου χώρου, καθώς οι περισσότεροι πιστεύουν ότι στο τέλος θα πράξουν ό,τι απαιτεί το ΑΚΕΛ, το οποίο θα αναγκαστεί να συμβιβαστεί προ του κινδύνου να εκλεγεί ο Νίκος Αναστασιάδης, με τον οποίο βέβαια δεν έχουν πολλές διαφορές στο Κυπριακό. Εγώ, πάντως, αναμένω ότι ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα «κάνει τη διαφορά» με τη νέα πρότασή του... ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:
Πριν από τη διεξαγωγή των εκλογών, σε όλο τον κόσμο, οι υποψήφιοι και τα κόμματα που τους υποστηρίζουν, καταθέτουν τις θέσεις τους για τα πάντα. Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥείναι υποχρεωμένος να απαντήσει στο μείζον ερώτημα: τι θα πράξει εάν του καταθέσουν στο τραπέζι σχέδιο, όπως το φιλοτουρκικό κείμενο του Κόφι Ανάν, το οποίο το 2004 υποστήριξε με πάθος.
Πηγή : www.philenews.com

Άκου, λοιπόν, Κύριε Λαέ…

Με τον Λάζαρο Μαύρο

Τ Η Ρ Ο Υ Μ Ε Ν Ω Ν των αναλογιών, παρόμοια εθνική παρακμή είχαμε και το 1897 του «ατυχούς» ελληνο-τουρκικού πολέμου και της ατιμωτικής ήττας. Παρακμή προελθούσα ασφαλώς από τη φατριαστική Ολιγαρχική Κομματική Ηγετοκρατία εκείνης της εποχής, που μ’ επικεφαλής τον Άνακτα, λαφυραγωγούσε και λεηλατούσε το κράτος προς ίδιον, ιδιοτελές, όφελος.
«Κατά το ανθρώπινον τοιούτων και παραπλήσιων έσεσθαι», όπως μ’ ακρίβεια είχε προβλέψει για το διηνεκές, από το Α-22 της Ξυγγραφής του ο Θουκυδίδης. Χρειάστηκε το στρατιωτικό Κίνημα στο Γουδί του 1909, που προσκάλεσε απ’ την Κρήτη τον 45χρ. Ελευθέριο Βενιζέλο κι εξελέγη το 1910 πρωθυπουργός, για να υπάρξει η Ανόρθωσις του έθνους: Με την ήττα του τότε παλαιοκομματισμού. Ανόρθωσις πολιτική, οικονομική, κοινωνική, μορφωτική, στρατιωτική. Με προϊόν, εντός διετίας, τους νικηφόρους βαλκανικούς απελευθερωτικούς πολέμους του 1912-13 που υπερδιπλασίασαν τη μικρή Ελλαδίτσα της Μελούνας…
Π Ρ Ο Η Γ Η Θ Η Κ Ε , μαστιγωτικός εναντίον του παλαιοκομματιμού και της παρακμής, ο αγώνας και του «μεγάλου αναμορφωτή της ελληνικής δημοσιογραφίας και πνευματικού ηγέτη», εκ της Κωνσταντινουπόλεως, διαφυγόντος με ερήμην εις θάνατον καταδίκη απ’ το σουλτανικό καθεστώς, Βλάση Γαβριηλίδη (1848 - 1920), ιδρυτή το 1883 της εφημερίδας «Ακρόπολις». Πρόσφατα ο πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών Κύπρου Αντώνης Μακρίδης μάς δώρισε ένα σπουδαίο βιβλίο του Κώστα Σαρδελή για τον Βλάση Γαβριηλίδη, που εξέδωσε το Μορφωτικό Ίδρυμα της Ενώσεως Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών.
Περιέχει πληθώρα από τη μαχητική του αρθρογραφία, η οποία ουκ ολίγες φορές τον οδήγησε στο κελί: «Η φυλακή ήταν το δεύτερό του σπίτι», όπως γράφει ο Σαρδελής. «Αν ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Παπαφλέσσας, ο Μάρκος Μπότσαρης, ο Κανάρης και οι άλλοι αγωνισταί υπήρξαν οι ελευθερωταί μας από τον Τούρκο, ο Βλ. Γαβριηλίδης υπήρξε ο αναμορφωτής της νεωτέρας γενεάς με το λεπίδι της πέννας του», έγραψε ο Μιχ. Ροδάς κι ο Βαγ. Ψυρράκης πρόσθεσε: «Ήταν λοιπόν ο αδυσώπητος γκρεμιστής της οπισθοδρομικότητας και φλογερός φωτιστής του λαού και ασυμβίβαστος πατριώτης»…
Ε Γ Ρ Α Φ Ε , λοιπόν, (εις μάτην προσώρας) σε προεκλογικό άρθρο του, όχι το 2012 αλλά το 1887, ο Βλ. Γαβριηλίδης: «Άς ανοίξη καλά τα μάτια του ο λαός σήμερον. Άς μη φανή τόσον ηλίθιος, ώστε να χάσκη προ των κενών λέξεων και ηχηρών φράσεων. Άς μη λησμονήση τας συμφοράς του, αίτινες τω προυξενήθησαν εκ μέρους πάντων εκείνων οίτινες τω ωμίλησαν περί συνταγματικών ελευθεριών, περί του αίματος της σκιάς και των τάφων των πατέρων και προπατόρων γονέων, τέκνων και αδελφών, περί πατρίδος και θεσμών, περί μηχανορραφιών και τυραννίας και δουλείας του λαού. Όταν ακούσης, Κύριε Λαέ, λόγους παραγεμισμένους με τοιαύτας λέξεις, μάθε ότι ο αγορεύσας δεν έχει την αξίαν ούτε ενός ντολμά… Όσας φοράς εψήφισες μέχρι τούδε τόσας φοράς ηπατήθης οικτρώς»….

Πηγή  : www.simerini.com.cy

Ποδοσφαιρόφιλοι: Ιδού ποιοί ψηφίζουν:

Ο πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων

«Μετά την οικογένειά μας και το επάγγελμά μας, η ομάδα μας κατέχει την Τρίτη θέση στην καρδιά μας».
Αυτά δήλωσε «φίλαθλος» σε ραδιοφωνική του συνέντευξη υποστηρίζοντας την ποδοσφαιρική του ομάδα (2-5 στην πρωινή ζώνη του Ρ/Φ της ΕΡΑ ΣΠΟΡ).
Ώστε, λοιπόν, για τους ποδοσφαιρόφιλους αυτού του είδους τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα της πατρίδας έπονται της ομάδας, οι οπαδοί της οποίας ωρύονται: «Κάτω τα χέρια από τον Πρόεδρο» - χρηματοδότη, όταν αυτός οδηγείται στη Δικαιοσύνη!
Στηρίζουν τις παρανομίες του με κάθε τρόπο και κάθε μέσο καταρρακώνοντας έτσι κάθε ηθική αξία, αναδεικνύοντας τον χώρο του  αθλητισμού σε βασίλειο ανομίας και πεδίο κοινωνικής και πολιτικής χλωροφορμίασης (Αυτή την κοινωνιοκτόνο λειτουργία του ψευτοαθλητισμού ανέδειξα και καυτηρίασα σε πλείστα όσα κείμενά μου. Βλ. π.χ. «Ολυμπιακοί Αγώνες: Ένα διεθνοποιημένο ψεύδος» στα «Πολιτικά Θέματα» (Π.Θ.) της 21/2/1992). «Ο φανατισμός στο ποδόσφαιρο εκμαυλίζει τους πολίτες», στα «Π.Θ.» της 16/1/2001 – «Δύο ‘χρυσά’ πόδια ως εθνικό κεφάλαιο» («Π.Θ.», 2/2/2003).
«Ποδόσφαιρο: Προθάλαμος της φασιστικοποίησης», στα «Π.Θ.» της 16/5/2003 κ.λπ. Η ιστορία διδάσκει ότι τα κάθε λογής θεάματα αποτελούν το μέσον με το οποίο οι εξουσιαστές χλωροφορμιάζουν την κοινωνική και πολιτική συνείδηση των μαζών «Βλ. π.χ. Κ. Βάρναλη: «Οι διχτάτορες», Αθήνα, 1957 – Μ. Στασινοπούλου «Ελευθερία και εκούσια δουλεία», εκδ. «Άλμα», Αθήνα, 1975).
Αυτός ο εθισμός των θεαμάτων μαζί με το γενικότερο εκμαυλισμό των λαϊκών μαζών οδηγεί στην ιδιωτικοποίηση του ανθρώπου (βλ. π.χ. το κείμενό μου: «Η πολιτική εξαχρείωση και ο κοινωνικός εκμαυλισμός»  (στα «Π.Θ.» της 25/7/1992).
Αυτόν  τον κοινωνικό εκμαυλισμό ανέδειξε ιστορικά εδώ και πέντε αιώνες, ο Γάλλος δικαστής Λα Μποεσί,  ο οποίος, στο πιο πάνω έργο του που μεταφράστηκε και προλογίστηκε από τον Μ. Στασινόπουλο, έγραφε: «Όταν ο βασιλιάς Κύρος εκυρίευσε τις Σάρδεις του έφεραν την είδηση ότι οι κάτοικοι επαναστάτησαν. Θα μπορούσε πολύ γρήγορα να καταπνίξει την εξέγερση.... γι’ αυτό σοφίστηκε ένα έξυπνο κόλπο: Εγκατέστησε εκεί οίκους ανοχής, ταβέρνες και γήπεδα αγώνων και δημοσίευσε διαταγή ότι  όλοι οι πολίτες όφειλαν υποχρεωτικά να το χρησιμοποιούν».
Συνεχίζοντας ο Γάλλος δικαστής έγραφε: «Λοιπόν το μέσο αυτό έπιασε τόσο, ώστε δεν του χρειάστηκε για να χρησιμοποιήσει ούτε μία σπαθιά εναντίον των Λυδών».
Ο αείμνηστος Πρόεδρος της Δημοκρατίας και δάσκαλός μου, σχολιάζοντας αυτό το κείμενο –αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας του 1974, έγραφε: «Η εκούσια δουλεία και η αποκοίμηση των λαών πραγματώνεται με παροχές, εορτές, πανηγύρια, τσίρκα (το ποδόσφαιρο δεν ήταν ακόμα της μόδας» (σελ. 12).
Εν όψει όλων αυτών των αποσυνθετικών επιδράσεων του ψευτοαθλητισμού και ειδικότερα του ποδοσφαίρου, από το 2001 πρότεινα:
1) «Να καταργηθεί το ποδόσφαιρο με τη σημερινή του μορφή και να επανέλθη στο επίπεδο της γειτονιάς» και
2) «Ο κόσμος αυτός των φανατισμένων οπαδών των ποδοσφαιρικών  ομάδων να καταθέσει το εκλογικό του βιβλιάριο και να μην ψηφίζει αφού δεν τον ενδιαφέρει η πολιτική και τα προβλήματα της Ελλάδας» (βλ. το πιο πάνω άρθρο μου: «Ο φανατισμός στο ποδόσφαιρο».
Είναι σκόπιμο όμως να σημειώσω ότι αυτό το υποχρεωτικό του αθλητισμού, που καθιέρωσε ο βασιλιάς Κύρος, το έκανε και ο Χίτλερ, με το άρθρο 21 του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος της 25/2/1920 (βλ. Χάγερ – Μπουφίδη: «Οι μεγάλοι άνδρες. Χίτλερ», Αθήνα, 1936).
Πρέπει ακόμη να σημειώσω ότι για ένα γκολ έγινε πόλεμος μεταξύ  Ονδούρας και Σαλβαδόρ. Συγκεκριμένα, οι δύο εθνικές ομάδες, διεκδικούσαν το παγκόσμιο πρωτάθλημα, που θα γινόταν το καλοκαίρι του 1970, ενώ ο πρώτος τους αγώνας έγινε τον Ιούνιο του 1969. Ο ρεπόρτερ Ι. Καπίνσκι, αφού περιγράφει την έκρυθμη  κατάσταση που δημιουργήθηκε εξ αιτίας ενός γκολ, που οδήγησε στον πόλεμο μεταξύ των δύο αντιπάλων χωρών προσθέτει: «Ο πόλεμος του ποδοσφαίρου κράτησε εκατό ώρες. Τα θύματά του ανήλθαν σε έξι χιλιάδες νεκρούς και μερικές χιλιάδες τραυματίες. Περίπου πενήντα χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τα σπίτια τους και τη γη τους.  Πολλά χωριά καταστράφηκαν».
Να, όμως, και η πολιτική αιτία του πολέμου, όπως την αναδεικνύει ο συγγραφέας: «Το ποδόσφαιρο έριξε λάδι στη φωτιά των διεθνιστικών διαθέσεων και της υπερπατριωτικής υστερίας, τόσο αναγκαίων για να εξαπλωθεί ένας πόλεμος και να ενισχυθεί η εξουσία των ολιχαρχικών καθεστώτων στις δύο χώρες» (βλ. αναλυτική περιγραφή των γεγονότων σελ. 236 επ. και το εδώ παράθεμα στης σελ. 270 του έργου του: «Ο πόλεμος του ποδοσφαίρου» εκδ. «Μεταίχμιο», Αθήνα, 2002).
Αυτός ο πόλεμος σημειώνει ο Ρ. Καπίνσκι είχε αντικτύπους όχι μόνο σε χώρες της Λατινικής Αμερικής αλλά «και σε μια σειρά της Ευρώπης και της Ασίας» (βλ. σελ. 267).
Να κάνω μία παρένθεση για να θυμίσω ότι την ίδια εποχή το δικτατορικό καθεστώς της Ελλάδας αποβλάκωνε τα εκατομμύρια των Ελλήνων με το Γουέμπλεϋ, γεγονός το οποίο καυτηρίασε και ο Μίκης Θεοδωράκης στο «Άξιον Εστί» (του «ΣΚΑΪ») όσο και ο γράφων σε άλλο του κείμενο, ο οποίος μάλιστα χαρακτήρισε την τότε πολιτική χρωροφορμίαση ως ανώδυνη μπροστά στις τεράστιες δόσεις χλωροφορμίου που χορηγεί για δεκαετίες το φαύλο δημοκρατικό σύστημα.
Όμως, το άφησα τελευταίο, παρά τις κοινωνιοκτόνες επιδράσεις του αγοραίου και εκμαυλισμένου ποδοσφαίρου, υπάρχουν ακόμη διάφοροι οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες οι οποίοι τις αναπαράγουν. Αυτό το θλιβερό θέαμα εμφανίστηκε ξανά με την «κίνηση σωτηρίας του Παναθηναϊκού (βλ. σχετικό ρεπορτάζ στην «Καθημερινή», της 4/5/2012).
Ως γνωστόν στο ποδόσφαιρο κυκλοφορούν πολλά δις, πολλά «στημένα παιχνίδια» και πολλοί ψήφοι.
Αυτή η λειτουργία του ποδοσφαίρου πρέπει να συναντήσει την αντίδραση των καταπιεσμένων και εξαθλιωμένων Ελλήνων, γιατί ο λεγόμενος κόσμος του πνεύματος και της επιστήμης δεν πρόκειται να το κάνει, όπως και η λεγόμενη δημοσιογραφία, η οποία επενδύει στην εθνική χλωροφορμίαση και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο ο πολιτικός Τύπος διαθέτει καθημερινά πολυσέλιδα για τις λεγόμενες αθλητικές ειδήσεις.

ΥΓ:
Μετά τη χάραξη αυτών των... αντιδημοφιλών σκέψεων, έγιναν στην Κωνσταντινούπολη οι αγώνες μπάσκετ για το ευρωπαϊκό κύπελο. Οι «φίλαθλοι» αιματοκυλίστηκαν  στις τουρκικές πλατείες και η... αθλητική ιδέα οδήγησε σε αλληλοτραυματισμούς μεταξύ Ελλήλων «φιλάθλων».
Ενώ η Ελλάδα πνέει τα λοίσθια και ενώ οι «υπερήφανοι» Έλληνες στέκονται ώρες στις ουρές για ένα πιάτο φαγητό, έξι χιλιάδες πεντακόσιοι φίλαθλοι είχαν την οικονομική δυνατότητα να ταξιδεύσουν στην Τουρκία, να φάνε και να κοιμηθούν σε ξενοδοχεία! Πώς συμβαίνει αυτό το θέαμα; αυτός ο κόσμος δεν εργάζεται;
Και ενώ η Ελλάδα αποτελεί το μαύρο πρόβατο των Ευρωπαίων, χωρίς ψωμί, χωρίς εργασία, σε απόλυτη χρεοκοπία και χωρίς κυβέρνηση, οι φίλαθλοι διασκεδάζουν σε νυχτερινά κέντρα και υποδέχονται τους «ήρωες» στο αεροδρόμιο κατά χιλιάδες! (Πού είσαι Σεφέρη να δεις του «φίλαθλους» που υποδέχονται  κατά δεκάδες χιλιάδες τους μπαλαδόρους, ενώ όταν εσύ ήρθες με το βραβείο Νόμπελ στο χέρι, σε υποδέχθηκαν μόνο δύο συγγενικά πρόσωπα  - βλ. «Το Βήμα» της 26/10/2003, σελ. Α42).
Πρόκειται για ένα φαινόμενο πολιτιστικής υποβάθμισης, η οποία δεν είναι  άμοιρος της σημερινής κατάντιας των Ελλήνων και του σάπιου κράτους, το οποίο έγινε η χλεύη της οικουμένης.
Εν μέσω αυτής της πολευπίπεδης αθλιότητας το πολιτικό σύστημα, που πνέει τα λοίσθια, κάνει ζωγόνες ενέσεις «αθλητικών» επιτυχιών χλωροφορμιάζοντας πολιτικά τον «κυρίαρχο» λαό!

ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ

Του Sokin

Σαζόνωφ: 75 χρόνια από τον θάνατο ενός Ρώσου αγγλόφιλου (;) φιλέλληνα (;), που χρεώθηκε τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

ΜΥΣΤΙΚΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ

Σαζόνωφ:

75 χρόνια από τον θάνατο

ενός Ρώσου αγγλόφιλου (;) φιλέλληνα (;),

που χρεώθηκε τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο!

«Η Θεσσαλονίκη οφείλει να παραμείνει ελληνική»

Στο τεύχος του Απριλίου 2012 του περιοδικού

«Ελληνόραμα»

υπάρχει το παραπάνω άρθρο του Γιώργου Λεκάκη  μέλος του Δ.Σ της Επιτροπής Ενημέρωσεως Εθνικών Θεμάτων

http://www.lekakis.com/index.php?option=com_content&view=article&id=76&Itemid=144

Συνεχίζουν να προκαλούν με νέα κεμαλική γιορτή στη Ροδόπη!

Ελάχιστες μέρες μετά τις προκλήσεις για την 19η Μαΐου, γιορτάστηκε έξω από την Κομοτηνή και η κεμαλική «Γιορτή του Παιδιού», σε διοργάνωση παράνομου τουρκοσυλλόγου! Παρόντες ο πρόξενος της Τουρκίας, όλη η τοπική ηγεσία των τουρκοφρόνων, αλλά και παιδάκια ντυμένα με…στολές του τουρκικού στρατού!
Έγινε στo χωριό Φιλύρα του Νομού Ροδόπης το 8ο Παιδικό Φεστιβάλ που κάθε χρόνο πλέον οργανώνεται από τον παράνομο «Σύλλογο Τούρκων Δασκάλων Δυτικής Θράκης». Σε αυτό έλαμψαν, πλην του προξένου της Τουρκίας στην Κομοτηνή Μουσταφά Σάρνιτς, και όλα σχεδόν τα αστέρια της εν Θράκη πρακτοροσύναξης της Άγκυρας, όπως ο πρόεδρος του Συλλόγου Σαμί Τοραμάν, οι βουλευτές Αχμέτ Χατζηοσμάν, Αϊχάν Καραγιουσούφ και Χουσεΐν Ζεϊμπέκ, ο πρόεδρος του «Συλλόγου Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής» (και ακόμη δημοτικός σύμβουλος Κομοτηνής και μέλος του Δ.Σ. του τουρκο-κόμματος DEB) Κοράι Χασάν, ο δήμαρχος Αρριανών Ιμπραήμ Σερήφ, ο δήμαρχος Ιάσμου (και πρόεδρος της λεγόμενης «Συμβουλευτικής Επιτροπής της Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης») Ισμέτ Καδή, ο πρόεδρος της δημοτικής παράταξης «Κοινωνικό Κίνημα» Σαντετίν Σακίρ Χουσείν, ο πρόεδρος του «Πολιτιστικού και Μορφωτικού Συλλόγου Χίλια» (και αντιπρόεδρος του DEB) Αλή Πεντζάλ, ο υποψήφιος βουλευτής (με τη Ν.Δ.) Μεχμέτ Εμίνογλου, η επικεφαλής του τομέα γυναικών του DEB Νετσλά Τσαβούς και άλλοι.
Στην ομιλία που έκανε ο πρόεδρος του (αυτοφερόμενου ως) «Συλλόγου Τούρκων Δασκάλων Δυτικής Θράκης» Σαμί Τοραμάν είπε πως τα παιδιά της μειονότητας για χρόνια στερήθηκαν από τέτοιου είδους εκδηλώσεις και ότι σήμερα είναι χαρμόσυνο γεγονός η διόρθωση αυτού του λάθους, ενώ τόνισε ακόμη πως «στην πολυπολιτισμική Δυτική Θράκη θα ήταν καλό αυτά τα φεστιβάλ παιδιών να γίνονται στην γλώσσα και της μειονότητας και της πλειονότητας. Πόσο ωραίο μάλιστα θα ήταν αν περιλάμβαναν και παιδιά από τα Βαλκάνια…Ο μεγάλος κρατικός λειτουργός, ο μεγάλος ηγέτης Μουσταφά Κεμάλ, ανακηρύσσοντας την 23η Μαΐου ως Γιορτή του Παιδιού, είχε ως στόχο να αφιερώσει αυτή τη γιορτή στα παιδιά όλου του κόσμου. Σήμερα αυτή η άποψη υπάρχει και στην UNESCO».
Ο δήμαρχος Αρριανών Ιμπραήμ Σερήφ συνεχάρη τον Τοραμάν για την οργάνωση της εκδήλωσης, ευχήθηκε στα παιδιά να έχουν επιτυχίες και ανέφερε πως πάντα θα στηρίζει τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Ο βουλευτής Ροδόπης (με τον ΣΥΡΙΖΑ) Αϊχάν Καραγιουσούφ επίσης συνεχάρη τον παράνομο τουρκοσύλλογο, διότι, όπως ανέφερε, οργανώνει τέτοιες εκδηλώσεις που κρατάνε μια κοινότητα ζωντανή και υπαρκτή, ενώ ευχήθηκε να υπάρξει και συνέχεια στις επιτυχίες. Τόνισε ακόμη πως «οι δάσκαλοι μας είναι μετά τους γονείς μας οι πιο πολύτιμοι άνθρωποι για την ανατροφή μας. Εμείς λοιπόν είμαστε άνθρωποι που μας μόρφωσαν ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου Τούρκων Δασκάλων Δυτικής Θράκης, σ’ αυτή τη γενιά ανήκουμε».
Ο βουλευτής Ξάνθης Χουσεΐν Ζεϊμπέκ ανέφερε πως τα παιδιά είναι το μέλλον μας, ότι μια αμόρφωτη νεολαία δεν θα μπορέσει να δώσει κάτι παραπάνω στην ίδια της την κοινότητα και συνεχάρη τον Σύλλογο Δασκάλων. Όσο για τον πρόεδρο της «Συμβουλευτικής Επιτροπής Μειονότητας Δυτικής Θράκης» (σ.σ. του ανώτατου δηλαδή πεμπτοφαλαγγίτικου μειονοτικού οργάνου στη Θράκη) και δήμαρχο Ιάσμου Ισμέτ Καδή, εξέφρασε τη μεγάλη του χαρά για το ότι μοιράστηκε τον ενθουσιασμό της νεολαίας των…Τούρκων της Δυτικής Θράκης και για το ότι βρίσκεται στο ίδιο περιβάλλον με πετυχημένους μαθητές και γονείς. Ο Καδή ακόμη ανέφερε: «Μας χαροποιεί σήμερα εδώ να βλέπουμε τον ενθουσιασμό των νέων μας, που αποτελούνε την παρακαταθήκη για το αύριο μας. Ξέρετε ότι ως κοινότητα ζούμε στην Δυτική Θράκη σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Μέσα στον αγώνα που δίνουμε, οι πολύτιμοι δάσκαλοι μας συμβάλλουν σημαντικά, ανατρέφοντας τους μαθητές μας, βάζοντας έτσι ισχυρά θεμέλια για το μέλλον των Τούρκων της Δυτικής Θράκης».
Τέλος, ο πρόξενος Μουσταφά Σάρνιτς (στη 2η φωτό τον βλέπετε στο βήμα της εκδήλωσης), συγχαίροντας τον σύλλογο για την οργάνωση της εκδήλωσης, δήλωσε: «Πραγματικά ο Σύλλογος αποδίδει στην κοινωνία πετυχημένους και ταλαντούχους ομογενείς μας. Ότι και αν κάνουμε για τους δασκάλους μας, δεν μπορούμε να τους ξεπληρώσουμε γι’ αυτά που έκαναν. Επιθυμώ να τους συγχαρώ όλους έναν-έναν. Στα παιδιά είναι πολύ σημαντικό να τους δώσουμε προσωπικότητα και ταυτότητα».
Τι ταυτότητα βέβαια ονειρεύεται να δώσει στα μουσουλμανάκια της Θράκης ο εν λόγω αρχικοπρίτης της ΜΙΤ και οι πρακτοράντζες του, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να το αναλύσουμε περισσότερο. Το διαβάσατε στις προκλητικές δηλώσεις όλων των παρισταμένων, το βλέπετε ωστόσο ακόμη πιο εύγλωττα και στις δύο τελευταίες από τις φωτογραφίες που δημοσιεύουμε παρακάτω με τις παραδοσιακές φορεσιές από τη…Μητέρα Πατρίδα και τους (φυτευτούς) τούρκικους χορούς, αλλά και με μικρά παιδάκια ντυμένα με στολές παραλλαγής των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων! Ας όψεται όμως το γελοίο άταφο πτώμα που τολμά να αυτο-αποκαλείται «ελληνική πολιτεία» και που δεν διανοείται καν ούτε μια απλή λέξη διαμαρτυρίας να αρθρώσει απέναντι σ’ ετούτο το ολοένα και πιο ασύδοτο και ξεσαλωμένο σκυλολόι. Ας όψεται…

Πηγή : www.proxeneio-stop.org

Χάρρυ Κλυνν: Ντροπή στο υποκείμενο Μαρία Ρεπούση

«Ντροπή να είναι στη Βουλή η Μαρία Ρεπούση» λέει, μεταξύ άλλων, ο Χάρρυ Κλυνν με ανάρτησή του στο προσωπικό του ιστολόγιο, το οποίο συνοδεύει με βίντεο, όπου η κ. Ρεπούση αναφέρεται στα γεγονότα της Μικράς Ασίας.
«Έλληνες του Πειραιά, Πόντιοι του Πειραιά ο φαρμακογλυκομίλητος Φώτης Κουβέλης έχει υπεύθυνη παιδείας στο κόμμα του και υποψήφια βουλευτή Πειραιά και νήσων την υμνήτρια του σφαγέα Κεμάλ, Μαρία Ρεπούση, που δε δέχεται ότι…..υπήρξαν Έλληνες θύματα στη Μικρά Ασία και στον Πόντο…
Οι 353.000 αδελφοί μας, κυρίως γυναικόπαιδα και γέροντες (οι νέοι ήταν αντάρτες στα βουνά του Πόντου) που βασανίστηκαν και σφαγιάστηκαν με τρόπο ανατριχιαστικό, υπάρχουν μόνο στα αρρωστημένα μυαλά ημών των Ποντίων… Και όλα αυτά τα τραγικά, τα απάνθρωπα, για ομαδικές εκτελέσεις, βιασμούς, κρεμάλες, αποκεφαλισμούς, θανάτους στη φωτιά, παλουκώματα, που άκουσα από το στόμα της μητέρας και του πατέρα μου, όλα τα ανήκουστα και φοβερά που μου διηγήθηκαν με δάκρυα στα μάτια ο παππούς μου και η γιαγιά μου, ήταν ψέματα!!! Γιατί το λέει το υποκείμενο που λέγεται Μαρία Ρεπούση…
Ούτε μία ψήφος στους αρνητές της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μ. Ασίας… Μολύνει με την παρουσία τη Βουλή η ανεκδιήγητη Μαρία Ρεπούση. Αδέρφια του Πειραιά, θα είναι ντροπή να σας εκπροσωπεί στη Βουλή μια Μαρία Ρεπούση».
Χάρρυ Κλυνν
eglimatikotita.gr

Ο ΘΟΡΥΒΟΣ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΑΝΤΗΧΕΙ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΟΛΗ ΤΗ ΔΥΣΗ ΝΑ ΡΙΓΗΣΕΙ

Ο ΘΟΡΥΒΟΣ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΑΝΤΗΧΕΙ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΟΛΗ ΤΗ ΔΥΣΗ ΝΑ ΡΙΓΗΣΕΙ

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου

Τότε, Τρίτη 29 Μαΐου 1453, σήμερα πάλι Τρίτη 2012. Εκεί, στα γλαυκά παράλια της Μικράς Ασίας άστραψε η χαραυγή του Ελληνικού πνεύματος και καταύγασε την αιωνιότητα. Εκεί, το πρώτο φως της ποίησης το εκήβολο. Εκεί, των φιλοσόφων Ελλήνων ο λαμπρός αστερισμός που οι λαμπηδόνες του εξακολουθούνε να λάμπουνε στη φωτοβόλο και άχρονη τροχιά του πνεύματος. Πανάρχαια, βαθύρριζη και αδιάφθορη η ρωμιοσύνη από την εποχή των προελλήνων μέχρι σήμερα. Εκεί, στην κορυφή, στην αγκαλιά του Βοσπόρου στέκει περήφανη η Κωνσταντινούπολη, η Πόλη των πόλεων, η πόλη των δύο κόσμων. Η Πόλη του Βυζαντίου, η Πόλη μας, που ξυπνά και ικανοποιεί τις αισθήσεις μας, η Πόλη που πάντοτε μας σαγηνεύει. Η Αυτοκρατόρισσα Κωνσταντινούπολη που γεννήθηκε επί Μεγάλου Κωνσταντίνου στο πλαίσιο των σχεδίων του για την ανανέωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και έμελλε να γίνει η Βασιλεύουσα των Ελλήνων. Η δικιά μας Πόλη, με τις γειτονιές του Πέρα, που ακόμα ακούς Ελληνικά, το Ζάππειο Παρθεναγωγείο, το Ζωγράφειο Γυμνάσιο, τους επτά λόφους, τις ακτές του Βοσπόρου, την Αγιά Σοφιά. Στην Πόλη, όπου και εάν σταθείς, νιώθεις ένα συναίσθημα, το ίδιο πάντα, να διαπερνά την ραχοκοκαλιά σου, το συναίσθημα της μεγαλοπρέπειας του Βυζαντίου. Εκεί όμως που σταματά ο νους σου, είναι όταν στέκεσαι μπροστά στην Αγιά Σοφιά και θαυμάζεις το μεγαλείο της. Εκεί, τελειώνουν τα λόγια και πλημμυρίζεις όμορφα συναισθήματα.

Εκεί, η μηχανή του χρόνου σαν ανεμοστρόβιλος παίρνει το μυαλό σου και το γυρίζει πολύ πίσω, τότε στις 6 Ιανουαρίου του 1449. Αυτή την ημέρα, στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου  στο κάστρο του Μιστρά, γίνεται η στέψη του τελευταίου Αυτοκράτορα της πόλεως, του Κωνσταντίνου ΙΑ Δραγάση. Αυτός έμελλε να είναι ο Αυτοκράτορας που θα σήκωνε όλη την ευθύνη και το βάρος των περιστάσεων μιας ήδη κατακρεουργημένης Κωνσταντινούπολης, από τους Φράγκους κατά την πρώτη Άλωση του 1204. Μετά τα ολέθρια αποτελέσματα λοιπόν της 4^ης Σταυροφορίας, ο προκάτοχος του Κωνσταντίνου, Ιωάννης Παλαιολόγος, στην προσπάθειά του να εξασφαλίσει κάποια ουσιαστική βοήθεια από την Δύση, με βάση  την ένωση των εκκλησιών, δημιούργησε μεγάλο διχασμό στο λαό και οι άγριες διαμάχες αποδυνάμωσαν το φρόνημα και την αγωνιστική του ετοιμότητα, παραμελώντας την συντήρηση των τειχών. Αυτά τα απομεινάρια μιας άλλοτε κραταιάς Αυτοκρατορίας  θα παραλάμβανε ο Παλαιολόγος γνωρίζοντας πόσο δύσκολο έως αδύνατο ήταν να ξαναζωντανέψει τη Βασιλεύουσα και να σωθεί η Αυτοκρατορία. Όμως, ο Παλαιολόγος είχε αξιοθαύμαστη αποφασιστικότητα, πίστη και συναίσθηση του χρέους του προς την πατρίδα και αποφάσισε να εκτελέσει το θέλημα του Θεού, όποιο και εάν ήταν αυτό.

Θέλημα που οδήγησε στη Δευτέρα 28 Μαΐου 1453. Μέσα στην κατάμεστη Αγιά Σοφία ο Κωνσταντίνος περιμένει καρτερικά να αφουγκραστούν οι συμμαχητές του την δική του ακλόνητη απόφαση για τον υπέρ πάντων αγώνα. Προσεύχεται στη Μεγαλόχαρη Παναγιά, την Υπέρμαχο Στρατηγό για συναπόφαση «Αποθάνωμεν υπέρ Χριστού Πίστεως και της Πατρίδος ημών». Και αφού η απόφαση επάρθη και αγαλλιάζει η καρδιά του, με αγέρωχο ύφος αγκαλιάζει έναν-έναν τους στρατιώτες του, ζητώντας ταυτόχρονα συγγνώμη και μεταλαμβάνει των Αχράντων Μυστηρίων. Είναι έτοιμος πλέον απέναντι Θεού και ανθρώπων για την τελειωτική μάχη.

Τρίτη 29 Μαΐου 1453. Οι υπερασπιστές της Πόλεως είναι 9.000 Έλληνες Βυζαντινοί και μερικοί ξένοι μισθοφόροι, με 26 πλοία, ενώ οι άπιστοι απαριθμούν 258.000 με 400 πλοία. Η μάχη είναι άνιση και η πολύμηνη τιτανομαχία μιας πολιορκίας λαμβάνει τέλος. Ο Κωνσταντίνος μάχεται γενναία, άλλοτε φροντίζοντας τους λαβωμένους συντρόφους του, άλλοτε επιβλέποντας την επιδιόρθωση των τειχών και άλλοτε κοιτώντας προς την θάλασσα, προσμένοντας την βοήθεια που του είχε υποσχεθεί ο Πάπας. Το τέλος πλησιάζει, αλλά ο Κωνσταντίνος μένει αγέρωχος και αναφωνεί προς τους συντρόφους του:

«Εάν η Πόλις μου απωλεσθεί, θα απωλεσθώ μαζί της».

Λίγες ώρες αργότερα, πριν την τελική επίθεση, όταν ο πολιορκητής Μεχμέτ του μηνύει να παραδώσει την Πόλη, με αντάλλαγμα να φύγει ελεύθερος με όλα του τα υπάρχοντα και να γίνει αφέντης του Μοριά, εκείνος ως μεγάλος Έλληνας σηκώνει το ανάστημά του, ανάστημα ιερό και θεϊκό και λέει:

«το δε την Πόλιν σοι δούναι, ουκ εμόν εστίν ούτ΄ άλλου των κατοικούντων εν ταύτη. Κοινή γαρ γνώμη, πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών».  

Η κερκόπορτα ανοίγει. Η άμυνα καταρρέει και ο εχθρός ξεχύνεται   ως πεινασμένο θηρίο και αρχίζει να καταστρέφει και να λεηλατεί. Ορμάει  σε παλάτια και αρχοντικά, σε μοναστήρια και εκκλησιές. Σφαγιάζει και  κακοποιεί άνδρες και γυναικόπαιδα. Αποκαθηλώνει κάθε σύμβολο της Χριστιανικής πίστεως μέχρι και τον Σταυρό που επί χίλια χρόνια δέσποζε στο ψηλότερο σημείο του κάστρου. Ο θόρυβος της πτώσης του Σταυρού  αντηχεί παντού και κάνει όλη τη Δύση να ριγήσει. Μια Δύση που ποτέ δεν ανταποκρίθηκε  στην υποσχεθείσα βοήθεια προς την Βασιλεύουσα. Η κερκόπορτα άνοιξε και έκρινε την τύχη του κόσμου και την Ιστορία της Βασιλεύουσας.

29 Μαΐου 1453, μια αποφράδα ημέρα για την Ρωμιοσύνη. Η άλωση της Κωνσταντινουπόλεως είναι ιστορικό γεγονός με κοσμοϊστορική σημασία. Είναι ίσως από τις δραματικότερες στιγμές της ανθρώπινης ιστορίας. Είναι το τέλος μιας ιστορίας που οδήγησε την ανθρωπότητα, μέσα σε λίγες στιγμές  από το φως στο σκοτάδι. Αμέσως μετά την άλωση, ο σκλάβος δεν μπορεί να πιστέψει, ότι αυτός ο γίγαντας, ο πρωτοφανής στρατιώτης της ελευθερίας, σκοτώθηκε. Δεν σκοτώθηκε, αλλά υπάρχει, λέει, μαρμαρωμένος και μια μέρα θα αναστηθεί. Έτσι, γεμάτος θαυμασμό για τον αγώνα και την θυσία του Μεγάλου Αυτοκράτορα και προσπαθώντας να αναπτερώσει τις ελπίδες του πολύπαθου Έθνους μας, ο λαός συνθέτει το τραγούδι της Αγιά Σοφιάς. Ένα τραγούδι που αποτελεί σύνθημα ψυχής, ένα τραγούδι που επέζησε σε όλη τη Βαλκανική Χερσόνησο και τη Μ. Ασία και θεωρήθηκε βάση και ξεκίνημα πολλών απελευθερωτικών αγώνων και επαναστάσεων εναντίον του κατακτητή σ' ολόκληρη αυτή την περιοχή. Αυτό το δημοτικό τραγούδι συγκινεί ακόμη και μέχρι σήμερα τις γενεές Ελλήνων.

«Σημαίνει ο Θιος, σημαίνει η γης, σημαίνουν τα επουράνια,

σημαίνει κι η Αγιά Σοφιά, το μέγα μοναστήρι,

με τετρακόσια σήμαντρα κι εξήντα δύο καμπάνες, κάθε καμπάνα   

και παπάς, κάθε παπάς και διάκος.

Ψάλλει ζερβά ο βασιλιάς, δεξιά ο πατριάρχης

κι απ’ την πολλή την ψαλμουδιά εσειόντανε οι κολόνες.

Να μπούνε στο χερουβικό και να ‘βγει ο βασιλέας.

φωνή τους ήρθε εξ ουρανού κι απ’ αρχαγγέλου στόμα:

 Πάψετε το χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τα’ άγια,

 παπάδες πάρτε τα γιερά και σεις κεριά σβηστείτε,

 γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει.

 Μον’ στείλτε λόγο στη φραγκιά, να ‘ρωτούνε τρία καράβια

 το να πάρει το σταυρό και τα’ άλλο το βαγγέλιο,

 το τρίτο, το καλύτερο, την άγια τράπεζά μας,

 μη μας την πάρουν τα σκυλιά και μας τη μαγαρίσουν.

 Η Δέσποινα ταράχθηκε κι εδάκρυσαν οι εικόνες.

 «Σώπασε, κυρά Δέσποινα, και μη πολύ δακρύζεις,

  Πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μας είναι».

Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, που έχει πλέον, εξέχουσα θέση στο Πάνθεο των Αθανάτων, υπήρξε ο απόγονος του Λεωνίδα και ο πρόγονος του Αθανάσιου Διάκου, του Παπαφλέσσα και του Κολοκοτρώνη. Του γέρου του Μωριά, που όταν «πατήθηκε» το Ναύπλιο και του ζητήθηκε από τον ναύαρχο Χάμιλτον, να ζητήσει από τους Τούρκους συμβιβασμό και η Αγγλία να μεσιτεύσει, απάντησε αγέρωχα και υπερήφανα, όπως πρέπει σε έναν Έλληνα: «Αυτό δεν γίνεται ποτέ, Ελευθερία ή θάνατος. Εμείς καπετάν Άμιλτον, ποτέ συμβιβασμόν δεν ακάμαμεν με τον Τούρκον. Άλλους έκοψε, άλλους σκλάβωσε με το σπαθί και άλλοι, καθώς εμείς, εζούσαμεν ελεύθεροι από γενεάς εις γενεά. Ο βασιλεύς μας εσκοτώθη, καμία συνθήκη δεν έκαμε».  

Σήμερα, η πατρίδα μας βιώνει την Τρίτη Άλωση και έχουμε όλοι μερίδιο ευθύνης. Γιατί, δώσαμε την ευκαιρία να μας κυβερνούν γυμνοσάλιαγκες και χαμαιλέοντες πολιτικοί, άθλια ερπετά της γης, οι οποίοι ξέρουν μόνο, με τον γείτονα, να κάνουν κουμπαριές και να χορεύουν ζεϊμπέκικο. Αυτοί οι χαμηλουψείς ηγέτες, που έχουν κάνει κανόνα της ζωής τους το «μια ζωή την έχουμε εάν δεν την γλεντήσουμε τι θα καταλάβουμε τι θα καζαντίσουμε», του Δημήτρη Χορν!

Όμως, ο Ελληνισμός είναι η κιβωτός της ψυχής μας με διαχρονικές και αδιαπραγμάτευτες αξίες την Ιστορία μας και την Εθνική μας ταυτότητα. Η υπεράσπιση της πατρίδας και της θρησκείας μας είναι το χρέος μας με τη θυσία μας.

Μένοντας λοιπόν, πιστοί στην θυσία του Μαρμαρωμένου Βασιλιά, βροντοφωνάζουμε με μια φωνή:« ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΠΡΟΔΩΣΩ ΠΟΤΕ»!!!