Κατ’ αρχάς οφείλουμε ως Κοινωνία να αναγνωρίζουμε ότι οι Δάσκαλοι και οι Καθηγητές αποτελούν την Πνευματική Ηγεσία της Χώρας. Ένεκα τούτου ο ρόλος και η ευθύνη μας είναι τεράστια υπόθεσις. Με λίγα λόγια λοιπόν θα περιγράψουμε τα περί Παιδείας και Εκπαιδεύσεως σε σχέση με τον ρόλο και την ευθύνη μας.
Τα παιδιά είναι όλη η ουσία (Παιδεία). «Ἐκ τοῦ καρποῦ γνώσεσθε τὸ δένδρον». Το περιεχόμενο της Παιδείας (ποιά Μαθήματα - ποιά Ύλη) δεν αγγίζει κανείς. Όλα τα άλλα είναι η επιφάνεια, όπως η τεχνική της Διδασκαλίας, η μετάδοσις Γνώσεων και Δεξιοτήτων (Εκπαίδευσις), οι υποδομές και ο εξοπλισμός. Είναι λοιπόν τεράστια η ευθύνη μας, καθ’ ότι η δική μας γενιά – όχι «τοῖς κείνων ρήμασι πειθόμενη» – επέβαλε Εκπαίδευση «αυτοκτονίας» στην νέα γενιά, ενώ συγχρόνως την άφησε αγράμματη ελληνικώς. Η δική μας γενιά κληρονομεί επί πλέον στην νέα γενιά μία Πατρίδα υπόδουλη, μία Χώρα λεηλατημένη, μία Κοινωνία σε ηθική και πνευματική παράλυση (…το όνειδος της γενιάς μας).
Στην τελευταία έρευνα (Piza) του ΟΟΣΑ που έγινε σε 500.000
μαθητές από όλον τον κόσμο, στα βασικά μαθήματα (Γλώσσα - Μαθηματικά - Φυσικές Επιστήμες), τα Ελληνόπουλα ανεδείχθησαν ουραγοί. Στις 31 μάλιστα ευρωπαϊκές χώρες ερχόμαστε τέταρτοι από το τέλος. Τώρα που «πατώσαμε» αποφάσισαν την Αξιολόγηση. Αλλά πρώτα πρέπει να αξιολογήσουμε εμείς τις ηγεσίες του Υπουργείου «Παιδείας» και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο που κατέστρεψαν την Παιδεία (επί σειρά ετών). Και αφού αναμορφώσουμε Μαθήματα και Ύλη κατά τα Ελληνικά Πρότυπα – φθάνει πια η ξενοδουλεία και η αντιγραφή ξενόφερτων κακεκτύπων με την «διαπολιτισμική» εκπαίδευση – τότε θα πρέπει να ξεκινήσουμε να αξιολογούμε την βάση. Αξιολόγησις λοιπόν πρώτα στην κορυφή.
Άλλο μεγάλο (σκόπιμο) σφάλμα της ηγεσίας του Υπουργείου είναι ότι έχουν κατεβάσει την ύλη του Γυμνασίου στο Δημοτικό, την ύλη του Λυκείου στο Γυμνάσιο, ύλη του Πανεπιστημίου στο Λύκειο. Όμως, η «βαρειά» ύλη, ο όγκος των μαθημάτων, η δυσκολία των προβλημάτων οφείλουν να συμβαδίζουν ανάλογα με τα στάδια Μυελώσεως του Εγκεφάλου. Τα παιδιά δεν έχουν αναπτύξει την μυέλωση του νευρωνικού ιστού του εγκεφάλου. Τα στάδια μυελώσεως του εγκεφάλου – είναι σημαντικό να τα γνωρίζουμε – φαίνονται στην εικόνα. Η μυελίνη μοιάζει με το μονωτικό περικάλυμμα των ηλεκτρικών καλωδίων (όπου σύρμα το νεύρο).
Η ταχύτης των νευρικών ώσεων κατά μήκος των νευραξόνων του εγκεφάλου στα μικρά παιδιά είναι πολύ μικρή (3-5 m/s). Ο εγκέφαλος μυελώνεται πλήρως μετά τα 16 έτη. Τότε η ταχύτης των νευρικών ώσεων φθάνει τα 130 m/s. Μόνον τότε μπορεί το παιδί (στην Β΄ Λυκείου) να διδαχθεί και να αφομοιώσει τα Μαθηματικά και τις Φυσικές επιστήμες με τα σύνθετα προβλήματα και εξισώσεις. Αντιθέτως, το «Παιδαγωγικό» κατ’ ευφημισμόν Ινστιτούτο επιβάλλει διδασκαλία διαγραμμάτων, ιστογραμμάτων, γραφικών παραστάσεων και εξισώσεων σε παιδιά της Δ΄ Δημοτικού! Έλεος!
Οι νευράξονες του εγκεφάλου των παιδιών μας φορτίζονται υπέρμετρα, με αποτέλεσμα εγκεφαλικό «βραχυκύκλωμα» και «κάψιμο» νευρώνων. Τα παιδιά αισθάνονται Πόνο, αβάσταχτο απωθούμενο συναισθηματικό πόνο, βιασμό της εσωτερικής υπαρξιακής συνοχής. Αυτά καταλήγουν σε Νευρώσεις, σε αντι-κοινωνική συμπεριφορά, στις γνωστές καταλήψεις, σε καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας. Και φθάσαμε σήμερα να θεσπίζουν «Παρατηρητήρια» για την Σχολική Βία (…οι Υποκριτές)! Και το χειρότερο είναι ότι τα παιδιά μας οδηγούνται (λόγω βαρειάς ύλης και πληθώρας μαθημάτων) να εκφράζουν μίσος προς την μάθηση και τα βιβλία, μίσος προς το σχολείο και τους γονείς, μια γενικευμένη Αρνησιπατρία! Με αυτή την Εκπαίδευση καταστρέφουμε την Κοινωνία, την ίδια την Πατρίδα μας.
Πριν πούμε τί εστί Παιδεία, ας σχολιάσουμε την συντελεσθείσα κατεδάφιση του υψιπετούς οικοδομήματος της Ελληνικής Γλώσσης, του τελειοτέρου μέσου της μαθήσεως-κρίσεως-λογικής. Η γλώσσα μας (στην ιστορική της μορφή) αποτελεί το βέλτιστο εργαλείο νοητικής επεξεργασίας εννοιών και επικοινωνίας. Πρόκειται για ανώτερο εγκεφαλικό λογισμικό – «software». Η εμπειρία όμως δείχνει πως δεν σεβόμεθα, δεν αγαπάμε την Γλώσσα μας, σε αντίθεση με τους ξένους. Συστηματικώς την διακρίνουμε σε αρχαία και νέα ελληνικά, ενώ η Ελληνική είναι μία και ενιαία (Greek). Ὁ παῖς (τοῦ παιδός) έγινε παιδί. Μπορεί να μη λέμε «ναῦς» το πλοίο (γεν. τῆς νηός), αλλά πρέπει να διδάσκουμε αυτήν την λέξη στο σχολείο. Διότι λέμε ναυτικός, ναυπηγείο, ναυσιπλοΐα, νηολόγιο, νηοψία. Η ετυμολογία των (σημερινών) λέξεων επιβάλλει εκμάθηση όλου του πλούτου της Γλώσσας μας. Τότε θα καταλάβουμε το ενιαίον και διαχρονικόν της Ελληνικής και θα νιώσουμε μάλιστα υπερήφανοι γι’ αυτό.
Το φιλότιμο, μια μοναδικά ελληνική έννοια, είναι λέξις αρχαία (φιλοτιμία). Το παλληκάρι επίσης, αφού υπάρχει ὁ πάλληξ (τοῦ πάλληκος), εκ του πάλλω (ἐξ οὗ Παλλὰς Ἀθηνᾶ). Τώρα όμως το γράφουν λανθασμένα με ιώτα (παλικάρι), αγνώστου φυσικά ετυμολογίας… Γιατί μάς άλλαξαν άραγε την Ὀρθογραφία; Η πόλις τώρα γράφεται πόλη (λες κι είναι πρωτόκλιτο ουσιαστικό), αλλά στον πληθυντικό διατηρείται φυσικά η τρίτη κλίσις (πόλεις λέμε, …όχι πόλες). Πλείστα τα παραδείγματα εσκεμμένης συγχύσεως και δολιοφθοράς (έλλειψις δοτικής πτώσεως, τελικού νι, σύγχυσις μερών του λόγου, εγκλίσεων, μέχρι και τα φωνήεντα έχουν κάνει προσφάτως πέντε από επτά…). Γιατί κατήργησαν την Γραμματική της Ελληνικής; Η απάντησις είναι πως θέλουν – εντέλλονται έξωθεν – να μας αποκόψουν από τις ρίζες, την εθνική παιδεία (καθιστώντας μας ανέστιους-ανελλήνιστους). Επί πλέον θέλουν να απομειώσουν την Νοητική ικανότητα των νέων γενεών φτωχαίνοντας το λεξιλόγιο και ναρκοθετώντας την ορθή δομή του Λόγου. Ό,τι πράττουν τώρα στην Οικονομία της Χώρας, έχουν διαπράξει ήδη στην Παιδεία, τα τελευταία σαράντα χρόνια σταδιακά.
«ΠΑΙΔΕΙΑ είναι η μόρφωσις του Έλληνος Ανθρώπου! Η Μόρφωσις δεν είναι δυνατή άνευ της νοεράς εικόνος του ιδανικού ανθρώπου». Ταύτα λέγει ο μεγάλος Φιλόλογος Βέρνερ Γαίγκερ που συνέγραψε το περίφημο τρίτομο έργο με τον τίτλο «PAIDEIA». Ο ιδανικός άνθρωπος είναι ο «καλὸς κἀγαθὸς πολίτης». Με την Παιδεία οδηγούμε την Ψυχή και τον Νου του ανθρώπου να αντικρίσει το ΑΓΑΘΟΝ. Ταύτα λέγει ο Σωκράτης, ο «ἁπάντων ἀνθρώπων σοφώτατος».
Και συνεχίζει ο Σωκράτης: «Τὴν τῆς ψυχῆς αὐγὴν εἰς αὐτὸ ἀποβλέψαι, τὸ πᾶσι φῶς παρέχον, καὶ ἰδόντας τὸ ἀγαθὸν αὐτό, παραδείγματι χρωμένους (τοὺς μαθητάς) ἐκείνῳ, καὶ πόλιν καὶ ἰδιώτας καὶ ἑαυτοὺς κοσμεῖν τὸν ἐπίλοιπον βίον». Έτσι φτιάχνουμε την ιδανική κοινωνία, την Πολιτεία, κατά τα ελληνικά φωτεινά πρότυπα που έχουμε απεμπολήσει.
Πρέπει να γνωρίζουμε την τρισυπόστατη φύση του Ανθρώπου. Αποτελείται από το Σώμα, την Ψυχή (συναισθήματα - επιθυμίες) και τον Νου. Σκοπός της ελληνικής παιδείας είναι να αποκτήσει ο άνθρωπος Αρετές. Σωφροσύνη και Κοσμιότητα, Μεγαλοπρέπεια και Ευταξία, Ανδρεία, Καρτερία, Φιλοτιμία (λέγει ο Πλάτων). Απαραίτητη λοιπόν είναι η διδασκαλία των αρχαίων Ρητών. «Γνῶθι σαὑτόν», «μηδὲν ἄγαν», «γονεῖς τίμα», «θεοὺς σέβου», «ξένον σέβου»… Υπάρχουν πάνω από 150 τέτοια ρητά, υποθήκες βιωτικής στο διηνεκές. «Παῖς ὤν κόσμιος ἴσθι, ἡβῶν ἐγκρατής, μέσος δίκαιος, πρεσβύτης εὔβουλος, τελευτῶν ἄλυπος». Ολόκληρη η φιλοσοφία της ζωής σε έναν στίχο. Πού διδάσκονται αυτά σήμερα; Και γιατί δεν διδάσκονται; Και γιατί δεν αντιδρούμε σ’ αυτά τα σπουδαία και μεγάλα γεγονότα, όταν αντιδρούμε για ο,τιδήποτε άλλο μικρό και αλλότριο ενίοτε της ιδιότητάς μας;
Στο έργον του Πλουτάρχου «περὶ παίδων ἀγωγῆς» αναφέρονται τα κριτήρια της αξιολογήσεως του Δασκάλου: «Διδασκάλους γὰρ ζητητέον τοῖς τέκνοις οἵ καὶ τοῖς βίοις εἰσὶν ἀδιάβλητοι, καὶ τοῖς τρόποις ἀνεπίληπτοι, καὶ ταῖς ἐμπειρίαις ἄριστοι. Πηγὴ γὰρ καὶ ῥίζα καλοκἀγαθίας τὸ νομίμου τυχεῖν Παιδείας». Αρχαία λέξις-έννοια λοιπόν ο διδάσκαλος! Αλλά και η νόμιμος Παιδεία, που οδηγεί στην καλοκαγαθία! Όχι βεβαίως η σημερινή απογυμνωμένη από ελληνικότητα Εκπαίδευση. Εδώ πλέον παραβιάζεται το ίδιο το Σύνταγμα (άρθρο 16, &2), που ορίζει ως σκοπό της Παιδείας την ανάπτυξη εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως. Αφαιρέθηκε δε πραξικοπηματικά το «ΕΘΝΙΚΗΣ» από τον τίτλο του Υπουργείου Παιδείας και δεν αντιδρά κανείς… (έγινε επί Γ.Παπανδρέου – που έλεγε στο εξωτερικό «we need a global government» ενώ συγχρόνως ο πρόεδρος της Ε.Ε. Van Rompuy είπε ότι επιτέλους «nation states are dead», το 2010)!
Αλλά και η λέξις-έννοια Καθηγητής είναι αρχαιότατη! Στον Ύμνο στις Μούσες αναφέρεται: «Μοῦσαι μεγαλώνυμοι, ἀγλαόφημοι, πάσης Παιδείης ἀρετὴν γεννῶσαι ἄμεμπτον. Θρέπτειραι ψυχῆς, διανοίας ὀρθοδότειραι καὶ νόου εὐδυνάτοιο Καθηγήτειραι ἄνασσαι». Εδώ λοιπόν βλέπουμε (από τα ονόματα των Μουσών) ποιά μαθήματα γεννούν την Αρετή, θρέφουν την Ψυχή και δυναμώνουν τον Νου, ώστε να σκέπτονται οι άνθρωποι ορθώς! Το σώμα χρειάζεται την Γυμναστική (πορεία και τρέξιμο, έως κολύμβηση και πάλη), καθώς και την διδασκαλία σωστής δια-Τροφής, πράγματα που δεν εφαρμόζουμε, δεν ασκούμε συστηματικά τα παιδιά. Η Ψυχή χρειάζεται Μουσική, δηλαδή όλες τις Μούσες σε ενέργεια (τραγούδι, χορό, ύμνους, έπη, μουσική – Καλλιόπη, Τερψιχόρη, Πολύμνια, Κλειώ, Μελπομένη). Ο Νους χρειάζεται Λόγο, Μαθηματικά, Αστρονομία, Φυσική-Χημεία (Ευτέρπη, Ερατώ, Ουρανία, Θάλεια). Σε όλα αυτά πρυτανεύει η Ελληνική Γλώσσα, ως ενδοκυτταρική ουσία, ως ο αιθήρ που διαπερνά τα πάντα, η πέμπτη ουσία (πεμπτουσία). Ο Έρως-Λόγος (λέγω, λέξω και ερώ) της σύντομης αυτής ομιλίας ας οδηγήσει Δασκάλους και Καθηγητές στα Ελληνικά μας νάματα, στο φωτεινό μέλλον των παιδιών μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου