Οι Τούρκοι είναι ειλικρινείς, μιλούν ευθέως και με αποδείξεις όταν αναφέρονται στην Κύπρο και την πορεία του Κυπριακού. Σε δεκάδες βιβλία και σε εκατοντάδες άρθρα, οι Τούρκοι (στρατιωτικοί, πολιτικοί, πανεπιστημιακοί, ερευνητές, δημοσιογράφοι), μας παραθέτουν, με στοιχεία και γεγονότα, καθώς και με έγγραφα αρχείων και συνεδριάσεων, τις επιδιώξεις της Τουρκίας στο Κυπριακό και τις προσπάθειες που κατέβαλε για την υλοποίησή τους.
Πως δρομολόγησαν την πορεία επανάκτηση της Κύπρου, από τη δεκαετία του ’50, πως μεθόδευσαν τα διάφορα στάδιά της, στην αρχή με τις πλάτες και τη συνεργασία της Αγγλίας. Μας παραθέτουν στοιχεία για τις προβοκάτσιες που έκαναν, τις διαδρομές της μεταφοράς όπλων και στελεχών του τουρκικού στρατού τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1960, πως εκφόβισαν τους Τουρκοκύπριους να στοιχηθούν μαζί τους, να ενταχθούν σε θύλακες υπό των έλεγχο Τούρκων στρατιωτικών.
Το σημαντικότερο: Αυτά τα στοιχεία και τις πληροφορίες, τη γενικότερη στρατηγική και τους επιμέρους στόχους, τα αναφέρουν σε κείμενά τους βασικοί παράγοντες της τουρκικής πλευράς, που ήσαν πρωταγωνιστές των εξελίξεων, που ήσαν υπεύθυνοι για τη δρομολόγηση και εφαρμογή τους, που είχαν την άμεση εποπτεία για όσα καταμαρτυρούν. Χαρακτηριστικά: Στο χρηματοκιβώτιο του Τουρκοκύπριου υπουργού Γεωργίας Φαζίλ Πλουμέρ βρέθηκαν έγγραφα, που είχε τοποθετήσει εκεί πριν από το πραξικόπημα των Τουρκοκυπρίων τον Δεκέμβριο του 1963, τα οποία καθόριζαν λεπτομερώς τις εξελίξεις που επιδίωκε ο τουρκικός σχεδιασμός. Για το θέμα της αμιγώς τουρκικής περιοχής, έγραφε ότι: όταν θα άρχιζε η σύγκρουση η διασκορπισμένη σε όλο το νησί τουρκική κοινότητα έπρεπε να συγκεντρωθεί διά της βίας σε μια περιοχή και να υποχρεωθεί να την υπερασπιστεί. «Η επιλογή της περιοχής εξαρτιόταν από το στρατηγικό σχέδιο που θα ετοίμαζαν οι ειδικοί», τόνιζε. Άλλο ανώτατο στέλεχος της ηγεσίας της Άγκυρας αναφέρει χαρακτηριστικά για τη γεωστρατηγική σημασία που έχει η Κύπρος και ότι οι τουρκικές επεμβάσεις δεν έγιναν για το χατίρι των Τουρκοκυπρίων αλλά για τα γεωστρατηγικά συμφέροντα της Τουρκίας.
Οι Τούρκοι αναλυτές και απομνημονευματογράφοι, με ειλικρίνεια και ευθύτητα, αναφέρουν την πορεία των στόχων της Άγκυρας, πως μέχρι στιγμής κατάφεραν να τους πραγματοποιήσουν όλους και έφτασαν, σήμερα, στον προτελευταίο: νομιμοποίηση των κατοχικών δεδομένων και δημιουργία ενός κρατικού μορφώματος με την Τουρκία κυρίαρχη στον Βορρά και συγκυρίαρχη στο Νότο. Μετά, για τον τελευταίο στόχο, όλα θα κυλίσουν εύκολα.
Όμως οι Έλληνες προοδευτικώνυμοι σε ένα πράγματι ρατσιστικό αντιτουρκικό παραλήρημα αγνοούν τις τουρκικές πηγές, παρακάμπτουν τις μαρτυρίες της τουρκικής πλευράς, τα δεδομένα και στοιχεία που αυτή παρέχει. Δεν υπάρχουν οι τουρκικές μαρτυρίες, τις αγνοούμε, δεν θέλουμε να τις διαβάσουμε, δεν θέλουμε να τις γνωρίζουμε, δεν μας ενδιαφέρουν, δεν τις υπολογίζουμε, φαίνεται να φωνάζουν εν χορώ, αμετακίνητοι και αμετάπειστοι. Γιατί, για να περάσουν τα ιδεολογήματά τους, για να εδραιώσουν τον εκβρεφισμό της πολιτικής σκέψης στην Κύπρο, απαραίτητο για την ιδεολογική και κομματική τους εξουσία, πρέπει να κατασκευάσουν έναν λόγο αυτομαστιγώματος, ότι το θύμα, δηλαδή ο Κυπριακός Ελληνισμός, πρέπει να παρουσιάζεται ως θύτης. Και οι τουρκικές πηγές και μαρτυρίες δεν τους βοηθούν σ’ αυτό.
Πώς όμως να καλυφθεί η πραγματικότητα με ιδεολογήματα και ψευδαισθήσεις. Πώς να εξαφανιστεί η κατοχή, η προσφυγιά, η εθνοκάθαρση που υπέστη ο Κυπριακός Ελληνισμός, πως θα διαγραφεί η παρουσία 43 χιλιάδων κατοχικών στρατευμάτων σε επιθετική διάταξη; Επιστρατεύτηκαν πολλοί ιδεοληπτικοί, εκπρόσωποι καλώς επιχορηγούμενων μη κυβερνητικών οργανώσεων, ημιμαθείς και αγράμματοι που στρώθηκαν να ανεύρουν κάθε λάθος και παράλειψη της ελληνικής πλευρά για να την αναγάγουν σε μείζον γεγονός που επεξηγεί την πορεία της Κύπρου και τις εξελίξεις στο Κυπριακό. Γεμίσαμε με ειδικούς της λεπτομέρειας, επιστήμονες του μεμονωμένου γεγονότος, εμπειρογνώμονες του ελάσσονος. Τους αναφέρεις τις τουρκικές πηγές για την άφιξη όπλων από την Τουρκία στην Κύπρο, με τόσες σφαίρες που μπορούσαν να σκοτώσουν από 4 φορές όλους τους Έλληνες της Κύπρου από μίας ημέρας έως εκατόν χρόνων, κι αυτό από το 1959, μόλις υπεγράφησαν οι συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου και όλοι ανέμεναν ότι θα ξεκινούσε ο ανθόσπαρτος βίος της επίλυσης του Κυπριακού. Όχι, λέει, με φανατισμό το ιδεοληπτικό σινάφι των νεοκυπρίων, δεν υπάρχει ο τουρκικός παράγοντας, εμείς οι Ελληνοκύπριοι φταίμε, κι αναφέρουν ένα ήσσονος σημασίας γεγονός που συνέβηκε σ’ ένα χωριό της Πάφου, όταν στον γάμο της κόρης του κάποιος παράγοντας δεν κάλεσε όλους τους Τουρκοκύπριους ομοχώριούς του ή όταν στη Λάρνακας κάποιος ταχυδρόμος δεν πήρε με επιμέλεια και γρήγορα κάποιες επιστολές στην τουρκοκυπριακή συνοικία.
Αυτόν τον εκβρεφισμό της πολιτικής σκέψης ανέλαβαν πολλοί να τον προωθήσουν συνεπικουρούμενοι από ξένες πρεσβείες και άλλες υπηρεσίες. Σημαντικό ρόλο έπαιξε το κρατικό ΡΙΚ. Ο Κύπριος φορολογούμενος πλήρωνε και πληρώνει ένα απίστευτης διαστρεβλωτικής μανίας ραδιοφωνικό ίδρυμα που υπονομεύει τα ερείσματα και τα δίκαια του κυπριακού ελληνισμού. Οι εκπομπές του Τάκη Χατζηγεωργίου και της Ειρήνης Χαραλαμπίδου παλαιότερα και οι εκπομπές της Σούλας Χατζηκυριάκου τώρα, καθώς και άλλες παραγωγές, προάγουν τους ευσεβοποθισμούς, τη μείωση της κριτικής σκέψης του Κύπριου πολίτη, την καλλιέργεια ενοχών και την παραδοχή των κατοχικών δεδομένων.
Επιτέλους, ας σταματήσει να μας χαρακτηρίζει ο αντιτουρκικός ρατσισμός. Ας διαβάσουμε, λοιπόν, καλά και ξανά τις τουρκικές πηγές. Είναι ειλικρινείς, πολύτιμες και απαραίτητες.
http://savvaspavlou.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου