Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων
Χρόνια και χρόνια, προγράμματα και προγράμματα λόγια και λόγια από δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες που διακηρύσσουν ότι «θέλουμε να προσφέορυμε τον εαυτό μας στην εξυπηρέτηση του θεσμού και του λαού», αποδεικνύονται τιποτολογίες και πομφόλυγες δημοτικές.
Πόσα χρόνια τούτος ο σαχλαμπούχας λαός ακούει και διαβάζει από τους σαχλαμπούχλες κρατικούς και αυτοδιοικητικούς ανεύθυνουπεύθ
Πρόκειται για ένα κωμικοτραγικό φαινόμενο το οποίο χρόνια και χρόνια, απολαμβάνει ο «κυρίαρχος» λαός και όλοι οι λοιποί ανευθυνουπέυθυνοι, χωρίς τελικά να βρίσκεται ο υπεύθυνος.
Αυτό το αρρωστημένο διοικητικό φαινόμενο, στα πλαίσια των χωροταξικών μελετών του «Γραφείου Δαξίδη», καταπολέμησε στα 1974 ο γράφων με τη σύνταξη της Μελέτης για την ίδρυσή της «Διοικήσεως Πρωτεούσης» στην οποία θα υπήγετο η διοικητική ενιαία διοίκηση για ζητήματα αναγόμενα στο λεκανοπέδιο Αττικής.
Από τότε, διάφοροι κομματικοί παράγοντες
και κομματικός σκοταδισμός υπονόμευσαν αυτό το σωτήριο έργο, το οποίο λειτούργησε στη μεταξική δικτατορία, με διαφορετική δομή.
Οι προοδευτικοί όλων των τάσεων υπονόμευσαν την πρόταση-μελέτη η οποία περιλαμβάνεται στον τρίτο τόμο του «χωροταξικού προγράμματος περιοχής πρωτεούσης», το οποίο δημοσιεύθηκε από τον γράφοντα στο μηνιαίο περιοδικό «Τοπική Αυτοδιοίκηση» του Φεβρουαρίου 1982).
Από τότε οι πάντες εσιώπησαν, πλην του διατελέσαντος δημάρχου Δ. Αβραμόπουλο, ο οποίος εμφάνισε το θέμα ως πρωτότυπη δική του ιδέα, γεγονός το οποίο επέσυρε την οργή του γράφοντος. (βλ. «Η Καθημερινή»).. Οι χιλιάδες και χιλιάδες υποψήφιοι των δημοτικών – περιφερειακών εκλογών είναι τόσο άσχετοι και τόσο αδιάβαστοι ώστε ούτε να αντιγράψουν δεν έχουν την απαιτούμενη γνώση.
Πρόκειται για ένα παμπάλαιο φαινόμενο το οποίο αναδεικνύει ο γράφων στο τελευταίο του έργο: «Η Άγνωστη Τοπική Αυτοδιοίκηση» (εκδ. «Πελασγός» - Ι. Γιαννάκενας – Αθήνα 2014).
Άντε ρε «σωτήρες» του θεσμού ανοίξτε και κανένα βιβλίο καταβάλλοντας τον ανάλογο χρόνο, αφού, όπως διδάσκει η διαλεκτική λογική «η γνώση έχει ιστορικό περιεχόμενο και δεν γεννιέται ξαφνικά όπως βγαίνει η σφαίρα από την κάννη του όπλου».
Όσα για την ψήφο του γράφοντος σας πληροφορώ ότι αυτή θα είναι λευκή, η οποία πολιτικά είναι και η πιο ώριμη, όπως λέει και η υπ’ αριθ. 2930/1996 απόφαση του Γ’ τμήματος του Συμβουλίου Επικρατείας.
Τέλος, διατυπώνω την λογική άποψη λέγοντας πως αν αυτοί οι χιλιάδες υποψήφιοι είχαν το στοιχειώδες ενιδιοτελές ενδιαφέρον για το θεσμό και τους δημότες, τόσο ο θεσμός όσο και οι τοπικές κοινωνίες δεν θα βρισκόταν στο χάλι που βρίσκονται.
Υποκρισία και κοπριτοκρατία αποτελούν το κοινωνιοκτόνο και εθνοκτόνο δίδυμο.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων είναι απορίας άξιον γιατί ο λαός ψηφίζει ενώ ούτε ο ίδιος ενδιαφέρεται ούτε ο ίδιος γνωρίζει τι ψηφίζει και γιατί ψηφίζει.
Το ζήτημα βέβαια έχει μεγαλύτερη σημασία για τους ταγούς του κράτους και του θεσμού που δεν σκαμπάζουν τι σήμαινε για την ποιότητα της ζωής των εκατομμυρίων κατοίκων της περιοχής πρωτεούσης αυτή της η οργάνωση (βλ. το άρθρο μου: «Το Μητροπολιτικό κέντρο της πρωτεύουσας και η οργάνωση του κοινωνικοπολιτιικού χώρου», στα «πολιτικά θέματα» της 7-3-2003 και αναδημοσίευση στον Β’ τόμο του έργου μου: «πολιτική και κοινωνία στην Ελλάδα του λαϊκισμού», εκδ. «Πολιτικά Θέματα» Αθήνα 2004, σελ. 233-236).
Το κείμενο εκείνο κατέληγε με τούτη την έκκληση: «κυβέρνηση και Τοπική Αυτοδιοίκηση έχουν εθνικό χρέος να δράσουν άμεσα προς αυτή την κατεύθυνση έστω και τώρα».
Δυστυχώς τα γκεσέμια του κράτους και του θεσμού ζουν μονίμως υπό καθεστώς παχυλής άγνοιας!
Το ίδιο κοινωνιοκτόνο φαινόμενο κυριαρχεί και στο δημοσιογραφικό λεγόμενο κόσμο ο οποίος λόγω παχυλής άγνοιας, υποβάλλει στους υποψηφίους ανούσια ερωτήματα που ανήκουν στο χώρο της παπαρολογίας.
Ελλάδα της παπάρας και της ασύνορης φανφάρας.
Ψηφίστε τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου