Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
(Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων)
Επειδή όλα τούτα τα χρόνια πολλά λέγονται και γράφονται για την πολυεπίπεδη και πολύμορφη κακοδαιμονία της παιδείας μας - με άμεσους δυσμενείς αντίκτυπους για το σήμερα και το αύριο της Ελλάδος – σκέφθηκα να μεταφέρω εδώ μερικές γραμμές από την ομιλία - εισήγηση του διακεκριμένου ιστορικού Σαράντου Καργάκου. Η ομιλία του έγινε σε «ημερίδα της 24ης Μαΐου 2013 στην Ακαδημία Αθηνών», η οποία είχε ως θέμα: «Η άμυνα και ασφάλεια της χώρας μας υπό το πρίσμα των Εξωτερικών και Εσωτερικών εξελίξεων».
Θέμα του Καργάκου: « Συμβολή Ενόπλων Δυνάμεων στην επίτευξη των Εθνικών συμφερόντων. Δέουσα σχέση Ε.Δ. με κράτος και κοινωνία».
Αντιγράφω: «…χρειαζόμαστε μια παιδεία εις ηρωϊσμόν. Μια παιδεία που να προπονεί ψυχικά το παιδί να πολεμά. «Πολεμώ» στη «γρικάνικη» διάλεκτο δηλαδή στη διάλεκτο των Ελλήνων της κάτω Ιταλίας, σημαίνει εργάζομαι. Άρα η άσκηση στο «πολεμώ» σημαίνει αποβολή της οκνηρίας και δειλίας, απέναντι σε οποιοδήποτε εχθρό. Με το «πολεμώ», της δουλείας θα ανορθωθούμε οικονομικά, θα ανορθωθούμε και στρατιωτικά ώστε να είμαστε έτοιμοι ψυχικά και υλικά να αντιμετωπίσουμε κάθε εξωτερική επιβουλή, αφού εδώ και χρόνια ο πόλεμος με άλλα μέσα μας έχει επιβληθεί. Και τον υφιστάμεθα ηττοπαθώς. Κάνουμε περισσότερα από όσα απαιτεί ο εχθρός. Ας περιορισθώ στα τζαμιά των δημάρχων της πρωτεύουσας και της συμπρωτεύουσας … η ψυχική μαλθακότητα, η έλλειψη εθνικών στόχων και εθνικού προσανατολισμού είναι η κύρια αιτία του σημερινού μαρασμού…. Έχουμε χάσει το ηθικό μας. Από τα σπλάχνα της Ελληνικής κοινωνίας βγαίνει ένας νέος κόσμος που έμαθε να ζει με δανεικά και όχι με ιδανικά… Για ν’ αγαπήσεις πραγματικά τον κόσμο, πρέπει πρώτα να αγαπάς τη δική σου πατρίδα».
Καταλήγοντας ο άδολος, ανιδιοτελής και ένθερμος Πατριώτης Καργάκος θα πει: «Συνεπώς, πρώτο μέλημά μας είναι ν’ αλλάξουμε την αρρωστημένη παιδεία μας και να την αντικαταστήσουμε με μια εύρωστη παιδεία που θα κάνει ικανά τα παιδιά μας να ανταποκρίνονται προς τη σπαρτιατική ομιλητήρια φράση: «Άμμες δε γ’εσόμεθα πολλώ καρρονες» και προς τον όρκο των Αρχαίων Αθηναίων εφήβων: « Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδόσω» (τις εισηγήσεις –ομιλίες αυτής της Ημερίδας βλ.: «Γεωπολιτικά», του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών», εκδ. «Κάδμος», 2014 και το εδώ παραθέματα σελ. 41-43 και 46).
Ερώτημα: πως και πότε θα πραγματοποιηθούν αυτές οι εθνωφελείς σκέψεις και προτάσεις του Σ. Καραγιάκου, μέσα σε μια παραλυμένη και χρεωκοπημένη και διεφθαρμένη Ελλάδα;
Μήπως ο στρατός θα πρέπει να επωμισθεί την επιτέλεση του δικού του εθνικού χρέους σε συνδυασμό με τη συμμετοχή του φαύλου λαού που θα κατέβει στους δρόμους με το άρθρο 120 του Συντάγματος στο χέρι;
Καταλήγοντας θεωρώ χρήσιμο να παραθέσω ένα απόσπασμα της κριτικής μου, την οποία άσκησα εδώ και 22 χρόνια στον τρόπο λειτουργίας των ελληνικών πανεπιστημίων.
Στο «Κατηγορώ ενός Πολίτη», έγραφα και τα εξής: «Κατηγορώ την πανεπιστημιακή κοινότητα γιατί από κοινότητα ακαδημαϊκής ελευθερίας, σκέψεως, στοχασμού, γνώσεως και έρευνας μετατράπηκε σε αρένα κομματικών συγκρούσεων και πνευματικής και επιστημονικής τρομοκρατίας, με την οποία οι διδασκόμενοι υπαγορεύουν τις θελήσεις τους και τις θελήσεις των κομμάτων τους στους διδάσκοντες. Κατηγορώ τους πανεπιστημιακούς δασκάλους γιατί όχι μόνο ανέχτηκαν αυτό το ανελεύθερο φαινόμενο αλλά πολλές φορές, πολλοί απ’ αυτούς, το υποβοήθησαν για να έχουν την υποστήριξη των κομμάτων στις προσωπικές τους επιδιώξεις και στην εκλογή τους με τα κόκκινα τηλέφωνα.
Κατηγορώ την πανεπιστημιακή κοινότητα γιατί θέσπισε μια σειρά άχρηστων μαθημάτων προκειμένου να καθηγητοποιηθούν άνθρωποι που είχαν προσωπικές ή κομματικές προσβάσεις, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται ο ελληνικός λαός με ανώφελα έξοδα και οι φοιτητές με άχρηστη γνώση… την κατηγορώ γιατί μετέτρεψε την Ανώτατη Παιδεία σε λεία των κομματικών παρατάξεων και σε αχθοφόρο της ημιμάθειας και του ακαδημαϊκού καριερισμού χωρίς προσόντα…» Κατέληγα: «Συνεπώς το πρόβλημα της Ανώτατης Παιδείας δεν είναι οικονομικό. Είναι πριν απ’ όλα ηθικό και λειτουργικό και όλα τ’ άλλα αποτελούν υποκρισία και κομματικό τυχοδιωκτισμό … Κάτω από το σημερινό καθεστώς λειτουργίας της Ανώτατης Παιδείας, η αύξηση των οικονομικών πόρων δεν θα θυμίζει παρά τον μύθο των Δαναϊδών, που προσπαθούσαν να γεμίσουν τα πιθάρια χωρίς πάτο» (Πρωτοδημοσιεύθηκε στο εβδομαδιαίο Περιοδικό «Πολιτικά Θέματα», της 2 και 9 Οκτωβρίου 1992 και αναδημοσιεύθηκε στο έργο μου: «Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα» εκδ. «Εrgo», Αθήνα 2002, σελ. 82-96 και τα εδώ παραθέματα σελ. 85-86.
Χαμένα λόγια, μέσα σε μια σάπια παιδεία και ένα εκφυλισμένο πολιτικό συμμοριακό σύστημα με σάπια πολιτικά κόμματα και εξωνημένο τύπο και Μ.Μ.Ε.
Εσείς που διαβάζετε αυτό το … αντιδημοκρατικό κείμενο –όσοι του δίνετε κάποια σημασία - τι γνώμη έχετε; Θα την γράψετε με το επώνυμό σας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου