Παγκοσμιοποιημένοι πόλεμοι: Οποιοσδήποτε μπορεί να πολεμήσει εναντίον οποιουδήποτε.

Το σχέδιο εξελίσσεται όπως θέλουν οι ελίτ καθώς τα έθνη-κράτη πλησιάζουν προς την οριστική τους διάλυση

του system failure

Από την Ουκρανία έως την Μέση Ανατολή, παρατηρούμε διαφόρων ειδών μαχητές, από πολλές εθνότητες, να πολεμούν στο
πλευρό του κάθε αντιπάλου. Ιδιωτικοί στρατοί, μισθοφόροι και τυχοδιώκτες δίνουν το παρόν στα πεδία των μαχών, πολλοί από αυτούς έχοντας ως αποκλειστικό στόχο να κερδίσουν περισσότερα χρήματα. Οι παγκοσμιοποιημένοι πόλεμοι είναι ένα γεγονός και λειτουργούν υπέρ αυτών που στοχεύουν στην διάλυση των εθνών-κρατών.

Η εικόνα με τους ενόπλους της ISIS να "υμνούν" την διάλυση των συνόρων μεταξύ Ιράκ-Συρίας, είναι χαρακτηριστική. Οι δυνάμεις που βρίσκονται πίσω από την τεχνητή κατασκευή πολλών εθνών-κρατών στη Μέση Ανατολή και αλλού, έχουν αποφασίσει ότι τώρα δεν εξυπηρετούν τα σχέδιά τους για ολοκληρωτική, παγκόσμια κυριαρχία.

Οι απειλές των ενόπλων της ISIS που αφορούν επιθέσεις εντός των Δυτικών κρατών, εξυπηρετούν τέλεια τον νέο σχεδιασμό, που είναι η μεταφορά των πολέμων και των διαφόρων συγκρούσεων, από τα σύνορα στα μεγάλα αστικά κέντρα. Πράγματι, από τη στιγμή που κάποιος πολίτης οποιασδήποτε χώρας της Δύσης, ο οποίος πρόσκειται στην ISIS ή σε κάποια άλλη εξτρεμιστική οργάνωση, είναι αποφασισμένος να πεθάνει σκορπώντας τον θάνατο μέσα σ'ένα λουτρό αίματος, στην καρδιά αυτής της χώρας, η προστασία των συνόρων φαίνεται ότι είναι μάταιη και οι πολίτες αρχίζουν να αναρωτιούνται για την δυνατότητα του έθνους-κράτους να τους προστατεύει.

Επιπλέον, το συστημικό κατεστημένο έχει μια νέα δικαιολογία να ενισχύσει τα μέτρα καταστολής μέσω μιας ολοένα και πιο στρατιωτικοποιημένης αστυνομίας, ενισχύοντας την απέχθεια των πολιτών απέναντι στο κράτος. Το Δυτικό αστικό κράτος όχι μόνο αποτυγχάνει να προστατέψει τους πολίτες, αλλά αντιθέτως, στρέφεται εναντίον τους.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Καθώς η οικονομική κρίση έπληξε σοβαρά πολλές Δυτικές χώρες, απειλώντας ακόμα και τις πιο ανεπτυγμένες χώρες της ευρωζώνης, καθώς το κράτος πρόνοιας διαλύεται και η πλειοψηφία υποφέρει από δυσβάσταχτους φόρους και μέτρα λιτότητας, ενώ την ίδια στιγμή οι κυβερνήσεις-μαριονέτες προχωρούν σε όλο και περισσότερες φοροαπαλλαγές για τις οικονομικές ελίτ και τους τραπεζίτες που διασώθηκαν με τα λεφτά των φορολογουμένων, όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να αναρωτιούνται για την αναγκαιότητα ύπαρξης του έθνους-κράτους.

Στην ουσία, έχουμε να κάνουμε με έναν φαύλο κύκλο: Όσο μεγαλώνει η φτώχεια και η ανισότητα, τόσο ο εξτρεμισμός βρίσκει νέο υλικό, ειδικά ανάμεσα στους νέους ανθρώπους που υποφέρουν από την ανεργία. Όσο μεγαλώνει ο εξτρεμισμός, τόσο αυξάνεται η καταστολή του κράτους εναντίον των πολιτών, κ.ο.κ. Και όλο αυτό, οδηγεί τελικά σε μια αυξανόμενη στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας, προσανατολισμένη να επιχειρεί στην καρδιά των μεγάλων αστικών κέντρων.

Δεν θα υπάρχει ανάγκη διάκρισης μεταξύ στρατού και αστυνομίας στο μέλλον: “Δεν είναι τυχαίο ότι οι πολεμικές βιομηχανίες, κατασκευάζουν και επιδεικνύουν διάφορα οπλικά συστήματα που σχεδιάζονται για να χρησιμοποιηθούν μέσα σε αστικά κέντρα για την καταστολή πιθανών εξεγέρσεων. Δεν θα υπάρχει "εξωτερικός εχθρός" στο μέλλον. Η απειλή για το κυρίαρχο σύστημα θα έρχεται από το εσωτερικό, από τα μεγάλα αστικά κέντρα. Στρατιώτες-ρομπότ θα προστατεύουν εργάτες-ρομπότ και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές.” (http://failedevolution.blogspot.gr/2014/08/blog-post_9.html)

Η άρχουσα τάξη ελέγχει όλες τις διόδους και προετοιμάζει ένα μέλλον απόλυτα προσαρμοσμένο στα συμφέροντά της, όχι μόνο μέσα από την στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας, αλλά και μέσω της ιδιωτικοποίησής της, υπό την ανοχή της πλειοψηφίας, η οποία ήδη βλέπει το κράτος ως μια εχθρική δύναμη.

Τα δημοψηφίσματα, όπως αυτό στη Σκωτία, δείχνουν την απόγνωση των ανθρώπων να ξεφύγουν από μια τέτοια κατάσταση, αλλά η αμηχανία των Σκωτσέζων ήταν ολοφάνερη. Κανένας δεν γνώριζε ουσιαστικά τι θα συνέβαινε την επομένη, σε περίπτωση που υπερίσχυε η ψήφος υπέρ της ανεξαρτησίας. Από την άλλη, η προπαγάνδα του φόβου επιστρατεύτηκε και σε αυτή την περίπτωση, από ένα σύστημα που έδειξε κάποια σημάδια πανικού, όπως έγινε αρκετές φορές στην Ελλάδα της κρίσης. Γιατί άραγε; Ίσως η απάντηση να βρίσκεται στην εναλλακτική του αναδυόμενου Σινο-Ρωσικού μπλοκ: “Αυτό που βλέπουμε τώρα, είναι μια αδυσώπητη μάχη με το χρόνο. Από τη μια, η Ρωσία και η Κίνα, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη των BRICS (Βραζιλία, Ν.Αφρική, Ινδία), προσπαθούν να απεμπλακούν από το δολάριο και να δημιουργήσουν το δικό τους νομισματικό σύστημα, ώστε να είναι απόλυτα ανεξάρτητες, από την άλλη, οι νεοσυντηρητικές μαριονέτες των τραπεζών και των εταιριών στις ΗΠΑ βρίσκονται σε πανικό και προσπαθούν απεγνωσμένα να βρουν μια αφορμή για να ωθήσουν τη Ρωσία σε πόλεμο και να ανακόψουν έτσι την απειλή για τα σχέδιά τους. Έτσι εξηγείται, σε μεγάλο βαθμό, η αγωνία τους να σύρουν τη Ρωσία σε ένα θερμό επεισόδιο.” (http://failedevolution.blogspot.gr/2014/08/blog-post_9.html)