Του Λάζαρου Μαύρου
Ε Ι Ν Α Ι ΙΣΩΣ ενθαρρυντικό: Βγήκαν τώρα να… επικρίνουν τον αυταρχισμό του Ερντογάν μέχρι και οι επί 14 χρόνια ημέτεροι υμνητές του. Οι εναποθέσαντες τις ελπίδες τους για το Κυπριακό, στον «ηπιο-ισλαμοδημοκράτη» κι «ευρωπαϊστή» Ερντογάν. Δεν πρόκειται, βεβαίως, ν’ ανακοινώσουν ίχνος μεταμέλειας για τις ψευδαισθήσεις, τις εθελο-αυταπάτες και τη μορφωτική τους, πρωτίστως πολιτική, ανεπάρκεια που κατοικοεδρεύει μονίμως κι αθεραπεύτως στα Ηττημένα Μυαλά τους.
Ο Μ Ω Σ: ΕΠΕΙΔΗ είναι επί χρόνια διαρκώς αποδεικνυόμενη, ως αθεράπευτη, η κατάστασή τους, οφείλουμε να διατηρούμε ακέραια τα δικά μας «φοβικά σύνδρομα»: Να φοβόμαστε την ανεπάρκεια των κυβερνώντων και των μεγάλων (εισέτι) κομματαρχών ΔηΣυ-ΑΚΕΛ. Με περιεχόμενο του φόβου, εκείνο που προσδιόρισε στο Α-144 ο Θουκυδίδης, διά στόματος Περικλή: «Μάλλον γάρ πεφόβημαι τας οικείας ημών αμαρτίας ή τας των εναντίων διανοίας = διότι περισσότερο φοβούμαι τα ιδικά μας σφάλματα παρά τα σχέδια των εχθρών μας»…
Π Ρ Ο Κ Ε Ι Τ Α Ι για ένα παμπάλαιο κουσούρι των κατά καιρούς ηγετών. Η άγνοια, η λάθος ανάγνωση, οι μάταιες ελπίδες κι οι διαδοχικές ψευδαισθήσεις περί Τουρκίας. Ιδίως για τους κατά διαδοχικώς ανελθόντες στην εξουσία στην Άγκυρα. Αρκεί ν’ αναψηλαφηθεί πόσα… ήλπιζαν οι τότε ημέτεροι όταν στην εξουσία ανήλθε ο αριστερός ηγέτης του κεμαλικού Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος, Μπουλέντ Ετζεβίτ, φθινόπωρο του 1973! Και πόσο συγκατένευσαν το 1996 στην Τελωνειακή Ένωση Τουρκίας - Ε.Ε., για να… μην ανέλθουν στην εξουσία οι ισλαμιστές του Ερμπακάν, που έξι χρόνια αργότερα τους υμνούσαν όταν με αρχηγό τον Ερντογάν ανήλθαν στην εξουσία…
Α Δ Α Ε Ι Σ κι αχάμπαροι. Ρομαντικοί ευσεβοποθιστές. Δημαγωγοί.
Απρόθυμοι ν’ αντιμετωπίσουν με ρεαλισμό την τουρκική πραγματικότητα. Προπάντων την αταλάντευτη, επεκτατική σε βάρος της Κύπρου διαχρονική τουρκική στρατηγική «επανάκτησης», που από το 1956 έως σήμερα ακολουθούν απαρέγκλιτα όλες ανεξαιρέτως οι τουρκικές κυβερνήσεις: Εκλελεγμένες ή πραξικοπηματικές, κεμαλικές δεξιές ή αριστερές, κεμαλο-ισλαμικές, ή αμιγώς ισλαμικές. Την «Στρατηγική από Νιχάτ Ερίμ έως Νταβούτογλου», όπως ονομάστηκε από τα κείμενα αμφοτέρων, 1956 έως το 2016…
Φ Ο Β Ο Σ, επειδή: Με τέτοια μυαλά, όχι μόνο δεν είναι ικανοί ν’ αξιοποιήσουν την εκπαραθύρωση του Νταβούτογλου από τον Ερντογάν, ή οποιοδήποτε από τα ογκούμενα εκρηκτικώς μη «μηδενικά» προβλήματα της Τουρκίας, αλλά δεν αποκλείεται να της προσφέρουν ξανά, γονυπετώς, κι άλλο κόκκινο χαλί…
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ
ΕΡΩΤΗΣΗ
Γιατί, άραγε, ο Πρόεδρος των «αμερικανο-νατοϊκών ιμπεριαλιστών», των ΗΠΑ κ. Ομπάμα, στην έκθεσή του προς το Κογκρέσο, διαβεβαιώνει την ίδια ακριβώς κι απαράλλακτη διαχρονική «δέσμευση» και «συνέπεια» για «λύση ΔΔΟ στην Κύπρο», με την περιώνυμη «αντι-ιμπεριαλιστική» ηγεσία του ΑΚΕΛ και την προβάλλει χαρούμενη στην 16η σελ. της η κυριακάτικη «ΧΑΡΑΥΓΗ» του ΑΚΕΛ;
Ε Ι Ν Α Ι ΙΣΩΣ ενθαρρυντικό: Βγήκαν τώρα να… επικρίνουν τον αυταρχισμό του Ερντογάν μέχρι και οι επί 14 χρόνια ημέτεροι υμνητές του. Οι εναποθέσαντες τις ελπίδες τους για το Κυπριακό, στον «ηπιο-ισλαμοδημοκράτη» κι «ευρωπαϊστή» Ερντογάν. Δεν πρόκειται, βεβαίως, ν’ ανακοινώσουν ίχνος μεταμέλειας για τις ψευδαισθήσεις, τις εθελο-αυταπάτες και τη μορφωτική τους, πρωτίστως πολιτική, ανεπάρκεια που κατοικοεδρεύει μονίμως κι αθεραπεύτως στα Ηττημένα Μυαλά τους.
Ο Μ Ω Σ: ΕΠΕΙΔΗ είναι επί χρόνια διαρκώς αποδεικνυόμενη, ως αθεράπευτη, η κατάστασή τους, οφείλουμε να διατηρούμε ακέραια τα δικά μας «φοβικά σύνδρομα»: Να φοβόμαστε την ανεπάρκεια των κυβερνώντων και των μεγάλων (εισέτι) κομματαρχών ΔηΣυ-ΑΚΕΛ. Με περιεχόμενο του φόβου, εκείνο που προσδιόρισε στο Α-144 ο Θουκυδίδης, διά στόματος Περικλή: «Μάλλον γάρ πεφόβημαι τας οικείας ημών αμαρτίας ή τας των εναντίων διανοίας = διότι περισσότερο φοβούμαι τα ιδικά μας σφάλματα παρά τα σχέδια των εχθρών μας»…
Π Ρ Ο Κ Ε Ι Τ Α Ι για ένα παμπάλαιο κουσούρι των κατά καιρούς ηγετών. Η άγνοια, η λάθος ανάγνωση, οι μάταιες ελπίδες κι οι διαδοχικές ψευδαισθήσεις περί Τουρκίας. Ιδίως για τους κατά διαδοχικώς ανελθόντες στην εξουσία στην Άγκυρα. Αρκεί ν’ αναψηλαφηθεί πόσα… ήλπιζαν οι τότε ημέτεροι όταν στην εξουσία ανήλθε ο αριστερός ηγέτης του κεμαλικού Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος, Μπουλέντ Ετζεβίτ, φθινόπωρο του 1973! Και πόσο συγκατένευσαν το 1996 στην Τελωνειακή Ένωση Τουρκίας - Ε.Ε., για να… μην ανέλθουν στην εξουσία οι ισλαμιστές του Ερμπακάν, που έξι χρόνια αργότερα τους υμνούσαν όταν με αρχηγό τον Ερντογάν ανήλθαν στην εξουσία…
Α Δ Α Ε Ι Σ κι αχάμπαροι. Ρομαντικοί ευσεβοποθιστές. Δημαγωγοί.
Απρόθυμοι ν’ αντιμετωπίσουν με ρεαλισμό την τουρκική πραγματικότητα. Προπάντων την αταλάντευτη, επεκτατική σε βάρος της Κύπρου διαχρονική τουρκική στρατηγική «επανάκτησης», που από το 1956 έως σήμερα ακολουθούν απαρέγκλιτα όλες ανεξαιρέτως οι τουρκικές κυβερνήσεις: Εκλελεγμένες ή πραξικοπηματικές, κεμαλικές δεξιές ή αριστερές, κεμαλο-ισλαμικές, ή αμιγώς ισλαμικές. Την «Στρατηγική από Νιχάτ Ερίμ έως Νταβούτογλου», όπως ονομάστηκε από τα κείμενα αμφοτέρων, 1956 έως το 2016…
Φ Ο Β Ο Σ, επειδή: Με τέτοια μυαλά, όχι μόνο δεν είναι ικανοί ν’ αξιοποιήσουν την εκπαραθύρωση του Νταβούτογλου από τον Ερντογάν, ή οποιοδήποτε από τα ογκούμενα εκρηκτικώς μη «μηδενικά» προβλήματα της Τουρκίας, αλλά δεν αποκλείεται να της προσφέρουν ξανά, γονυπετώς, κι άλλο κόκκινο χαλί…
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ
ΕΡΩΤΗΣΗ
Γιατί, άραγε, ο Πρόεδρος των «αμερικανο-νατοϊκών ιμπεριαλιστών», των ΗΠΑ κ. Ομπάμα, στην έκθεσή του προς το Κογκρέσο, διαβεβαιώνει την ίδια ακριβώς κι απαράλλακτη διαχρονική «δέσμευση» και «συνέπεια» για «λύση ΔΔΟ στην Κύπρο», με την περιώνυμη «αντι-ιμπεριαλιστική» ηγεσία του ΑΚΕΛ και την προβάλλει χαρούμενη στην 16η σελ. της η κυριακάτικη «ΧΑΡΑΥΓΗ» του ΑΚΕΛ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου