Τοπική αυτοδιοίκηση: Παράδεισος της ανομίας!

Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

(Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων)

Οι… προοδευτικές δυνάμεις στο χώρο της διεφθαρμένης αυτοδιοίκησης, αρνούνται την αξιολόγηση, τον έλεγχο των πλαστών πτυχίων, των επιόρκων υπαλλήλων και των κάθε λογής λαμογιών.Το πρωτοκύτταρο της δημοκρατίας, της λαϊκής συμμετοχής και της κρυστάλλινης λειτουργείαςμετατράπηκε σε άβατο της Δικαιοσύνης και του κοινωνικού ελέγχου. Αυτό δεν είναι… προοδευτισμός αλλά σκέτος ολοκληρωτισμός και κοινωνικός εμπαιγμός. Ευκαιριακοί «σωτήρες» και κομματικά φερέφωνα εκφυλίζουν το θεσμό, τη φύση, την αποστολή και το ρόλο του τον ουσιαστικό που είναι: Η σφυρηλάτηση αληθινών πολιτών μέσα από την αέναη συμμετοχή! Δυστυχώς πολλοί εκπρόσωποι του Δημότη – λαού προτιμούν το ρόλο των Λουδοβίκων (βλ. και κείμενά μου: «Οι Λουδοβίκοι της αυτοδιοίκησης» στα «Πολιτικά Θέματα» της 24-09-1992 και «Οι μικροί Λουδοβίκοι», στο ίδιο, της 14-5-1993).

Δεκάδες χρόνια μελέτης, έρευνας, βιβλίων και άρθρων πήγαν στράφι, σε μια Ελλάδα που όλα είναι άρρωστα. Πόσο δίκαιο είχα όταν στο τελευταίο μου έργο: «Η άγνωστη Τοπική Αυτοδιοίκηση»,  (εκδ. «Πελασγός» - Γιαννάκενας – Αθήνα 2014) έγραφα ότι: «Η σημερινή αυτοδιοίκηση δεν λειτουργεί ως αυτοδιοίκηση. Αν μπορούσα θα την καταργούσα και θα την αναδομούσα εκ βάθρων» (σελ. 161). Τοπικοί άρχοντες, πολιτικά κόμματα, δημοσιογράφοι και Δημότης-Λαός αντιμετωπίζουν το θεσμό ως κομματικό υποπόδιον και ως εφαλτήριο προσωπικών επιδιώξεων και εξηπηρετήσεων της κοινωνικής και κομματικής παρέας. Αυτή η αυτοδιοίκηση πρέπει

ν’ ανασκολοπιστεί και να αναδομηθεί με κύριο στόχο τη λαϊκή συμμετοχή και τη διαμόρφωση και σμίλευση αληθινών πολιτών, οι οποίοι σπανίζουν εν Ελλάδι (βλ. το κείμενό μου: «Η Ελλάδα χωρίς πολίτες», στα «Πολιτικά Θέματα», από 15 Μαΐου έως 19 Ιουνίου 1992). Επειδή στην Ελλάδα της σήψης και της αρπαχτής το τεράστιο πρόβλημα «Πολίτης», υποβαθμίστηκε ανεπιτρεπτώς, πέρα των όσων διατυπώνω στο πιο πάνω κείμενό μου – και όχι μόνο – παραθέτω και τούτη την μαρτυρία του άλλοτε γραμματέα του Κ.Κ.Ε. Γρ. Φαράκου, ο οποίος, αναφερόμενος στην ανάληψη της ηγεσίας του Κ.Κ.Σ.Ε. και της πρωθυπουργίας από τον Λ. Μπρέζινεφ – μετά την ανατροπή του Ν. Χρούτσοφ τον Οκτώβριο του 1964 – λέει: «Ο Μπρέζνιεφ, ενώ είχε ανακηρυχθεί πέντε φορές ήρωας, στρατάρχης, συγγραφέας αθάνατης τριλογίας και ενώ βύθιζε στο τέλμα της στασιμότητα τη σοβιετική κοινωνία, μετατρέποντας τον πολίτη σε «άνθρωπο από μάρμαρο»» Αυτοί οι «πολίτες», από μάρμαρο, χωρίς κρίση, χωρίς συμμετοχή, χωρίς προσφορά και χωρίς το κορυφαίο δικαίωμα της διαφωνίας, οδήγησαν – μαζί μ’ όλα τ’ άλλα – στηναυτοκατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Τούτα τα χρόνια, η Ελλάδα δεν έχει πολίτες αλλά – κατά κανόνα – κοπρίτες. Όμως οι κοπρίτες είναι κατάλληλοι μόνο για κοπριά. Σημ. το παράθεμα του Γ.Φαράκου βλ. στη συνέντευξή του: «Σχετικά με το Κ.Κ.Ε. και το Κομμουνιστικό Κίνημα», εκδ. «Ελληνικά γράμματα», Αθήνα 2005, σελ. 77).