Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
Στα χρόνια της συφιλιδικής μεταπολίτευσης, κατά τη διάρκεια της οποίας η διαφθορά σημείωσε αλματώδη άνοδο, οι κάθε λογήςκαταχραστές και κλέφτες προκειμένου ν’ αποφεύγουν τον ποινικό κολασμό - ο οποίος είναι σπάνιο φαινόμενο στην Ελλάδα τουδημοκρατικού τόξου – μηχανεύτηκαν τη λέξη σκευωρία.
Σκευωρία, λέει το λεξικό, σημαίνει: δολοπλοκία, μηχανορραφία, πλεκτάνη, ραδιουργία.
Κατά κανόνα, αυτός ο κόσμος της χυδαίας κλεφτουριάς, που ασκεί δημόσιο λειτούργημα, χρησιμοποιεί τον πιο αφηρημένο όρο: Πολιτική σκευωρία, την οποία επικαλείται για την αποφυγή της τιμωρίας.
Παραβιάζοντας τους απλούς κανόνες της λογικής, τα βοώντα γεγονότα, τις αδιάσειστες αποδείξεις και τους αριθμούς, όταν σπανίως οδηγούνται στο εδώλιο του κατηγορουμένου, πιπιλίζουν την καραμέλα της σκευωρίας, χωρίς να λένε ποιοι είναι οι σκευωροί, τους οποίους όμως δεν μηνύουν. Υπολαμβάνοντας τους δικαστές και την κοινή γνωμή ως Αυστραλοπιθήκους, ωρύονται για τη «σκευωρία» αποφεύγοντας την ουσία του θέματος που είναι η ταμπακέρα!
Πρόκειται για ένα άθλιο φαινόμενο το οποίο σε τόση συχνότητα και με τόση «επιτυχία» μόνο στην Ελλάδα εμφανίζεται.
Πρόκειται για μια πρόστυχη και άτιμη και άνανδρη, συμπεριφορά, την οποία ο γράφων ανέδειξε και καυτηρίασε εδώ και πολλά χρόνιαχωρίς κανένα
αποτέλεσμα (βλ. π.χ.. τα άρθρα μου: «Η «ποινικοποίηση» της πολιτικής και το ανεύθυνο των πολιτικών», στην εφ. «Ελευθεροτυπία», της 20-10-1991 – «Η «ποινικοποίηση» της πολιτικής και η ασυνέπεια των πολιτικών», στα «Πολιτικά Θέματα» της 6-10-1995).
Κατά κανόνα, οι διεφθαρμένοι ψηφοφόροι των κατηγορουμένων – κλεφτών συντάσσονται μαζί τους και αξιώνουν «λευτεριά» στους καταχραστές, οι οποίοι με την πιπίλα της «σκευωρίας» ή απαλλάσσονται ή αντί για ισόβια τη βγάζουν καθαρή με μερικά χρόνια, και αποφυλακιζόμενοι, περνούν ζωή χαρισάμενη με τα λεφτά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου