Ο ήρωας της Ακροπόλεως Κώστας Κουκίδης και ο ετσιθελισμός του δημοσιογράφου του «ΣΚΑΪ» Άρη Πορτοσάλτε.

Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

(Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων)

Το θέμα: Για πολλές δεκαετίες ήταν άγνωστη στην Ελλάδα –όπως και στον γράφοντα – η ηρωϊκή πράξη του φρουρού της Ελληνικής σημαίας Κώστα Κουκίδη, ο οποίος: Όταν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής ανέβηκαν στην Ακρόπολη, στα τέλη Απριλίου του 1941 να αναρτήσουν τη σημαία του Ράϊχ με τον αγκυλωτό σταυρό, διέταξαν τον Κουκίδη να κατεβάσει τη γαλανόλευκη που κυμάτιζε απεικονίζοντας το μεγαλείο του Ελληνικού Πολιτισμού και την ιδέα της ελευθερίας. Ο Έλληνας στρατιώτης – ακολουθώντας το παράδειγμα των Ελλήνων φρουρών της Ακροπόλεως στην εποχή του Ξέρξη, που έπεσαν από την Ακρόπολη πεθαίνοντας, για να μην πέσουν στα χέρια των Περσών – κατέβασε την Ελληνική σημαία και αφού τυλίχθηκε μ’ αυτή έκανε το σάλτο μορτάλε και πήδηξε αυτοκτονόντας. Το ιστορικό αυτό γεγονός –πέραν όλων των άλλων που έγιναν γνωστά – κατέγραψα και ανήρτησα στο διαδίκτυο στις 28-5-2014, με τίτλο: «Μία ιστορική επιβεβαίωση της αυτοκτονίας του φρουρού της Ακροπόλεως Κουκίδη, τον Απρίλιο του 1941». Επρόκειτο για μια φράση την οποία διάβασα στην: «Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας», του παν/μίου του Κέμπριτζ του 1988 και επανέκδοση από την εφ. «Τα Νέα», 2005. Στον Β’ τόμο, οι Βρετανοί ιστορικοί, αναφερόμενοι στην αυτοκτονία των Ελλήνων στρατιωτών στην εποχή της καταλήψεως των Αθηνών από τον Ξέρξη, (Σεπτέμβριο 480 π.Χ.), γράφουν σε παρένθεση χωρίς ν’ αναφέρουν τον Κουκίδη: «Όπως έπραξε ο Έλληνας φρουρός το 1941» (σελ. 286). Μετά την ανάρτηση αυτού του σχολίου μου και όλως τυχαίως – γιατί δεν ακούω παπαρολογίες – την ημέρα του «Αγίου Πνεύματος», της 9ης Ιουνίου άκουσα τη σχετική συζήτηση μεταξύ του Πορτοσάλτε και του ανιστόρητου ιστορικού κ. Βερέμη. Τον ρωτά ο πρώτος: «Ποια η γνώμη σας για το λεγόμενο ότι ο στρατιώτης Κουκίδης, έπεσε από την Ακρόπολη τον Απρίλιο του 1941, όταν οι Γερμανοί πήγαν να την πάρουν;». Απάντηση του … ιστορικού: «Δεν υπάρχουν στοιχεία. Πρόκειται για κατασκευή μυθευμάτων»! Έτσι απεφάνθη ο ιστορικός χωρίς ούτε να ρωτήσει ούτε να ερευνήσει ως όφειλε.

Ο γράφων βάζει σ ένα φάκελο το ανηρτημένο σχόλιό του, με τα στοιχεία της ιστορίας του Κέμπριτζ που είχε προηγηθεί –και τον στέλνει στον κ. Πορτοσάλτε με κάποια άλλα κείμενά του. Ο… προοδευτικός δημοσιογράφος σιωπά. Απαξιoί κάθε απάντηση και κάθε επανόρθωση. Αυτή η αποστολή έγινε στις 12 Ιουνίου με απλό ταχυδρομείο. Στις 17 Ιουλίου 2014, αναρτώ το σχόλιό μου και καταγγέλλω τον δημοσιογράφο για την απαράδεκτη σιωπή του γράφοντας: «Ο κ. Πορτοσάλτε με έγραψε κανονικά… Δημοκρατικός… διάλογος». Στις 26 Ιουλίου επανέρχομαι πιο επίσημα: του ξαναστέλνω τα σχόλια μου και τα ντοκουμέντα των Βρετανών με currier και στοιχεία αποστολής: ACS 5015335533 – 26/07/2014. Στο κείμενο της 17 Ιουλίου είχα μια χειρόγραφη σημείωση που έλεγε: «κ.Πορτοσάλτε: Σας ξαναστέλνω το συμπληρωματικό ιστορικό κείμενο με currier – με χρήματα που δεν έχω – με την αξίωση ότι δεν θα επιμείνεις στην παραχάραξη της ιστορίας. Πριν από χρόνια έγραψα ένα άρθρο με τίτλο: «Aρρωστημένη δημοσιογραφία=χυδαία δημοκρατία» (στα «Πολιτικά Θέματα» της 24-01-2003. Θα συνεχίσω. Κρατώ αντίγραφο).

Τα χρονικά όρια αναμονής εξαντλήθηκαν Πορτοσάλτε και Βερέμης σιωπούν και επιμένουν να παραχαράσσουν την ιστορία.

Ο γράφων θα συνεχίσει. Εσύ που διαβάζεις το κείμενο αυτό θα σιωπίσεις δεχόμενος την ιστορική παραχάραξη; Κάνε το σχόλιό σου και διακίνησε το κείμενο. Ένα κουμπί είναι ο κόπος σου. Η Ελλάδα έφτασε εδώ που έφτασε γιατί οι πολλοί σιωπούν και γονατίζουν.

Καταλήγοντας καλώ τον πτέραρχο Γ. Τσαλουχίδη που αγωνίστηκε για την υπόθεση Κουκίδη να παρέμβει στη συζήτηση αυτή.