Η έξοδος του Μεσολογγίου, το «διδακτικό» βιβλίο της κ. Ρεπούση για την ΣΤ’ δημοτικού, η κριτική του Κ. Ζουράρη και η ιστορία.

Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

(Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων)

Με αφορμή το συνέδριο του κόμματος της κ. Ρεπούση, της … προοδευτικής «ιστορικού», αντιγράφω μερικές αράδες από τον καθηγητή Κώστα Ζουράρη, που αναφέρεται στο βιβλίο της ΣΤ’ δημοτικού. Έγραφε ο Ζουράρης το 2007: «Συνέχεια της αηδίας και παραθέτει την «ιστορική άποψη της εν λόγω συγγραφέως: «Η θέση του Μεσολογγίου δυσκολεύει ακόμη περισσότερο… Αναγκάζονται τελικά σε ηρωϊκή Έξοδο». Σχολιάζοντας τούτα τα λόγια γράφει ο Κ. Ζ.: «Έτσι «αναγκάζονται» με αυτά τα ανυπάρκτου σημαντικής ρηματάκια σας που τα δανείζεστε από τον Ούγγρο – εβραίο Σόρος και την παγκοσμιοποίηση. Τα ποντίκια, ωρέ, τα ποντίκια. Ποντίκια τρώγανε και γι’ αυτό «αναγκάζονται»… και κατασφάχτηκαν στην Έξοδο. Γυναικόπαιδα και Ήρωες μαζί…» προχωρώντας θα κάνει λόγο για «εξαρτημένη αλλοτρίωση των συντακτών του βιβλίου» (βλ. Κ.Ζουράρη: « Βέβηλα, Κίβδηλα, Σκύβαλα», εκδ. «Αρμός», Αθήνα 2007, σελ. 38). Επειδή συνέπεσε ν’ ασχοληθώ με το εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του ’21 σε μια επιστημονική μου έρευνα, η οποίατιμήθηκε με χρηματικό έπαθλο από την Ακαδημία Αθηνών, έχω έτοιμο τεράστιο σχετικό ιστορικό υλικό και για τηνηρωϊκή Έξοδο του Μεσολλογγίου, επισύμβασα την 10η Απριλίου 1826. Από το έργο μου αυτό περιορίζομαι στη μεταφορά

μερικών απόψεων ιστορικών για αυτή την ανείπωτη νύχτα του εξολοθρεμού των πολιορκημένων.

Δ.Κόκκινος: «Η νυξ της 10^ης Απριλίου επέπρωτο να καταστήση το Μεσολόγγι Ευρωπαϊκόν σύμβολον ηρωϊσμού και αυτοθυσίας».

Κ.Παπαρρηγόπουλος: «Το τέλος της πολιορκίας υπήρξεν το ενδοξότατον κατά ξηράν μεγαλούργημα της όλης επαναστάσεως».

Α.Ορλανδός: «Η προηγηθείσα της εξόδου ημέρα εχαρακτηρίσθη ημέρα της δευτέρας παρουσίας».

Απομνημονεύματα Αγωνιστών του ’21: «Κάθε περιγραφή της εξόδου είναι κατωτέρα της πραγματικότητος».

Μικαρέλι-Πρόξενος της Αυστρίας: «…αποτέλεσμα της ασυνέτου εκείνης πράξεως υπήρξεν ο θάνατος όλων των αρρένων από 12 ετών και άνω. Εξασχιλίαι γυναίκες και παίδες είναι τώρα αιχμάλωτοι των Αράβων. Τρείς χιλιάδες και εκατόν ζεύγη ώτων συνελέχθησαν και απεστάλησαν εις Κων/πολιν».

Κ.Παπαρρηγόπουλος: «τοιαύτη πτώσις ισοφάριζε βεβαίως προς την περιφανεστάτην των νικών. Ο κόσμος όλος, δυνάμεθα να είπωμεν συνεκινήθη…».

Ε.Πρωτοψάλτης: «Η πόλις του Μεσολογγίου μετεβλήθη εις περίκαυστον ερείπιον, αλλά ανυψώθη συγχρόνως εις μνημείον  αθανάτου δόξης. Η έξοδος της φρουράς του Μεσολογγίου θεωρείται εν εκ των σπανιoτάτων ηρωϊκών επεισοδίων της παγκοσμίου ιστορίας… Η ηρωϊκή του θυσία ανερρίπισε τον θαυμασμόν της Ευρώπης προς την Ελλάδα».

Σ.Τρικούπης: «Η πόλις του Μεσολογγίου, η δοξάσασα την Ελλάδα ζώσα, έμελλε να την αναστήση και πεσούσα… επιτάχυνε δια της σωτηριώδους παρεμβάσεως των τριών Δυνάμεων το ευτυχές τέρμα της Επαναστάσεως».

Ε.Κυριακίδης: «… η πόλις, ήτις δις κατά συνέχειαν είλκυσε την προσοχήν του κόσμου σύμπαντος… ήτο νυν ευρύτατος κλαυθμών ερείπιον περίκαυστον αλλά και μνημείον δόξης αγήρω…».

Γ.Γερβίνος: «…βαθύτατη ήτο η εντύπωσις της καταστροφής ταύτης και εν Ελλάδι και εν ταις απωτάταις επί της υφηλίου χώρας».

Έγραφα τότε: «πρόκειται ομολογουμένως περί ενός δεύτερου πανευρωπαϊκού σεισμού του οποίου επίκεντρον είναι και πάλιν η Ελλάς. Προ δύο περίπου ετών η Ευρώπη ησθάνθη ως σεισμικήν δόνησιν μεγίστης εντάσεως την ηρωϊκή καταστροφήν των Ψαρών. Νυν, η Ευρώπη σείεται από τας ψυχολογικάς δονήσεις της ανεπαναλήπτου κατάστασης Εξόδου του Μεσολογγίου. Το ήδη ανερχόμενον και διογκούμενον εν Ευρώπη φιλελληνικόν πνεύμα, ως χιονοστιβάς, εισελαύνει εντός των απρόσιτων άνδρων της Ευρωπαϊκής διπλωματίας». Θα μπορούσα να συνεχίσω με έναν ακόμη τόμο. Δεν μνημονεύω τους τίτλους των ιστορικών έργων που ανέφερα για λόγους οικονομίας χώρου.

Παραπέμπω στο έργο μου, το οποίο τελικά εκδόθηκε υπό άλλον τίτλον: «Η διάρθρωση της αγροτικής οικονομίας και των θαλάσσιων μεταφορών στην Ελλάδα, πριν και μετά την Επανάσταση του ‘21», δική μου έκδοση, Αθήνα 1977, σελ. 281 …και τις εκεί πηγές του κεφαλαίου: «Η έξοδος του Μεσολογγίου και ο αντίκτυπός της εν Ευρώπη».

Έχω την βεβαιότητα ότι η εν λόγω … αριστερή συγγραφέας ούτε καν που γνωρίζει τα εξώφυλλα των ιστορικών έργων τα οποία ενέφερα – και θα μπορούσα να καταγράψω άπειρα. Αρκεί να σημειώσω ότι η τιμηθείσα από την Ακαδημία Αθηνών εργασία μου έχει 2500 βιβλιογραφικές αναφορές και ο κατατεθείς τίτλος της σε μυστικό διαγωνισμό έχει τον τίτλο: «Το πνεύμα της συνεργασίας είς τον οικονομικόν τομέα εν Ελλάδι κατά τας παραμονάς της Ελληνικκής Επαναστάσεως του ’21. Συμβολή του πνεύματος αυτού εις την επιτυχίαν του Αγώνος. Προσπάθειαι και πηγαίαι εφαρμογαί συνεταιριστικής περί οργανώσεως του νόμου 602/1915 συνεταιρισμών». Η εισηγητική Έκθεση της Ακαδημίας Αθηνών, χαρακτήριζε την «υποβληθείσα εργασία ως προϊόν μόχθου μεγάλου». Άλλοι μοχθούν στην Ελλάδα και άλλοι δοξάζονται, άλλοι σκοτώνονται και άλλοι τα οικονομούν, άλλοι χτίζουν με αίμα και άλλοι κατεδαφίζουν με μπουλτόζες που παίρνουν από το σάπιο πολιτικό σύστημα.

Αξιότιμοι αριστεροί της ΔΗΜΑΡ. Συμφωνείτε με την «ιστορία» της κ. Ρεπούση; Αν ναι, οργανώστε μια ανοιχτή Επιστημονική Ημερίδα, με θέμα: «Η ιστορία και οι παραχαράκτες της». Περιμένω. Ο ελεύθερος διάλογος ποτέ δεν έβλαψε.

Όπως έλεγε στα 1997 και ο αυτοκρατορικός γραμματέας του Κ.Κ.Ε. Γρ. Φαρακός, επικίνδυνη είναι «η φαιά ομοιομορφία της αδράνειας και η παραγνώριση της προσωπικότητας του πολίτη» (Συνέντευξη στον Λ. Μαυροειδή).

Υ.Γ. Δημοσιεύεται ετεροχρονισμένα από παραδρομή, αλλά ισχύει ως ιστορία.