Σύγχρονες αναζητήσεις και το υπνωτισμένο και σάπιο ελληνικό πολιτικό σύστημα.

Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

(Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων)

Μέσα σ’ ένα ταραγμένο κόσμο, μια σφαδάζουσα Ελλάδα και μια ανθρωπότητα που αναζητά διεξόδους από τα αδιέξοδα (όπως είναι και ο τίτλος του νέου βιβλίου του Χρ. Κωνσταντόπουλου (εκδ. «Πελασγός» - Γιαννάκενας) το πολλαπλά χρεωκοπημένο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας και ο «κυρίαρχος» λαός τηςψολοαρμενίζουν. Διαβάζοντας το «Δόγμα του ΣΟΚ» της Ν. Κλάϊν στάθηκα σε τούτες τις σκέψεις – προτάσεις κλειδιά. Η πρώτη ανήκει στον τότε αποχωρούντα ηγέτη της Σοβιετικής Περεστρόϊκα Μ. Γκορμπατσωφ, που είπε: «Οι τόσες δεκαετίες υπνωτισμού από δόγματα και προσκολλήσεις στους κανόνες των εγχειριδίων είχαν επιπτώσεις. Σήμερα θέλουμε να εισαγάγουμε ένα γνήσιο δημιουργικό πνεύμα». Την ίδια περίοδο ο γνωστός μας Ιάπων Φουκουγιάμα – που διακήρυξε το τέλος της ιστορίας – επανέφερε τα δόγματα της Σχολής του Σικάγου του Φρίντμαν, τα οποία, ως γνωστόν,θεοποιούν την ελευθερία του ανταγωνισμού και των διαβοήτων «Αγορών». Να η προτεινόμενη συνταγή Φουκουγιάμα – Φρίντμαν από το 1989: «Ελεύθερες αγορές και ελεύθεροι άνθρωποι αποτελούν μέρη ενός ενιαίου σχεδίου». Είναι αυτή η πρόταση – κλειδί για τη σύγχρονη κοινωνική και οικονομική οργάνωση, οι φορείς της οποίας «όσοι μιλούσαν για μεικτές ιδεολογίες αντιμετωπιζόταν με απροκάλυπτη περιφρόνηση» (βλ. το «Δόγμα του Σοκ», εκδ. «Λιβάνι», Αθήνα 2007, σελ. 248-249). Ο κομμουνισμός, τον οποίο πολλοί, πάρα πολλοί και με το αίμα τους υποστήριζαν ανά τον κόσμο και στην Ελλάδα, αποδείχθηκε Ουτοπία (βλ. το έργο μου «Η κομμουνιστική Ουτοπία»,  εκδ. β’ «Πελασγός» - Γιαννάκενας – Αθήνα 2013). Η ανθρωπότητα – με πρώτη την Ελλάδα – βιώνει στη μέγγενη των ασύδοτων Αγορών. Το μέλλον ζοφερότατο για όσους διατηρούν κάποια ελευθερία σκέψης και κάποιες κριτικές ικανότητες. Στην εκφυλισμένη Ελληνική οικονομία τα πάντα κινούνται με τον αραμπά του παρελθόντος και τις καλουποποιημένες ατομοκεντρικές σκέψεις. Οι πολιτικοί δείχνουν να μην καταλαβαίνουν ούτε που βρίσκονται ούτε και κυρίως τι έρχεται! Λαός και ηγεσίες εξακολουθούν να αλληλοκοροϊδεύονται αρνούμενοι να σκεφτούν και ν’ αλλάξουν ρότα. Τι δρόμους θ’ ακολουθήσει η Ελλάδα στα σταυροδρόμια του κόσμου που λυσσομανούν, για να θυμηθούμε και τον τίτλο του ποιητικού έργου του ρομαντικού Λειβαδίτη; Ποιοι και πόσοι θα τολμήσουν να σκεφθούν και να δράσουν;