Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
(Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων)
Εν μέσω των πολλαπλών ηθικών, οικονομικών και κοινωνικών ερειπίων τα οποία βιώνει ο «κυρίαρχος» Ελληνικός λαός – και θαεξακολουθήσει να τα βιώνει για αρκετές δεκαετίες στη χειρότερη μορφή τους – θεώρησα σκόπιμο ν’ ανασύρω από την ιστορία, την άποψη του Φ. Ένγκελς, ο οποίος στα 1880, έβλεπε με καλό μάτι την επέμβαση του στρατού στα πολιτικά πράγματα (Η άδοξη αποκατάρρευση του στρατιωτικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου του 1967 – συνέπεια της Κύπρου – δεν σημαίνει ότι ο ρόλος του στρατού στις τύχες της πατρίδος αποκλείεται δια παντός. Ήταν μία αυτοκατάρρευση που έφτιαξε «λαμπρές» πολιτικές καριέρες σε πλήθος ανθρωπάκια). Έρχομαι, λοιπόν, στον Ένγκελς, που έγραφε: «Πρώτον. Στην πολιτική υπάρχουν μόνον δύοαποφασιστικές δυνάμεις: Η οργανωμένη κρατική βία, ο στρατός, και η ανοργάνωτη, στοιχειακή βία των λαϊκών μαζών» και δεύτερο: «Είναι πρόδηλο γεγονός ότι η αποδιοργάνωση των στρατών και η πλήρης χαλάρωση της πειθαρχίας αποτελούν εξίσου καιόρο και αποτέλεσμα κάθε νικηφόρας επανάστασης ίσα με σήμερα».
Προχωρώντας ο Φ. Ένγκελς στην ουσία της έρευνας της διαλεκτικής σχέσης ισχυρός στρατός και επανάσταση του λαού, διατύπωνε τούτη την άποψη: «Η συνοχή και η πειθαρχία του υφιστάμενου λαού υποδηλώνουν ότι η κατάσταση δεν είναι ακόμα ώριμη για την επαναστατική ανατροπή». Διαπιστώνοντας όμως ότι στην εποχή του (1880-1884), που έγραφε αυτά, ότι ο στρατόςήταν ισχυρός και οργανωμένος έναντι άοπλων λαϊκών μαζών, κατέληγε στο συμπέρασμα: «Η εποχή των οδοφραγμάτων και των οδομαχιών πέρασε οριστικά. Όταν ο στρατός πολεμά η αντίσταση είναι τρέλα. Είμαστε λοιπόν υποχρεωμένοι να βρούμε καινούρια επαναστατική τακτική». Ο διανοητής Π. Κονδύλης, από τον οποίο αντλώ αυτές τις απόψεις του Ένγκελς, γράφει παρακολουθώντας τη σκέψη του: «Η εύρεση μιας τέτοιας τακτικής και επομένως ή τουλάχιστον μερικά μετατόπιση του κέντρου βάρους από τη μια «αποφασιστική δύναμη», δηλαδή τη λαϊκή μάζα στην άλλη, τον στρατό, έγινε πιεστικό ζήτημα για τον Engels, καθώς δεν προσδοκούσε ότι «την ώρα της κρίσης θα έχουμε ήδη πίσω μας την πλειοψηφία των ψηφοφόρων, δηλαδή του έθνους».
«Ο Ενγκελς, διαπιστώνοντας την αδυναμία του άοπλου λαού ν’ αντιταχθεί
στην οργανωμένη δύναμη του ενόπλου στρατού, κατέληγε στην άποψη ότι «η επαναστατική ώθηση δεν έρχεται από τα έξω αλλά από τα μέσα». Έλεγε: «Ένας άοπλος λαός απέναντι σ’ έναν σημερινό στρατό, αποτελεί από στρατιωτική άποψη μηδενικό μέγεθος».
Ο Κονδύλης προσθέτει: «Ο Engels θεωρούσε τότε αυτό το ζήτημα μάλλον «ακαδημαϊκό», προφανώς όμως δεν εγκατέλειψε ποτέ τη σκέψη μιας επαναστατικής μεταβολής της λειτουργίας του στρατού» και προσθέτει καταλήγοντας: «Η προοπτική αυτή… συνιστούσε μια επιπλέον ένδειξη για τη θεωρητική και πρακτική τάση να θεωρηθεί ο θεσμός του στρατού, όχι μόνον ως πραγματικότητα, αλλά και ως δυνατότητα, όχι μόνον ως ανασταλτική, αλλά και ως προωθητική δύναμη» (βλ. Π. Κονδύλη: «Θεωρία του Πολέμου», εκδ. «Θεμέλιο», γ’ έκδοση, Αθήνα 1999, σελ. 226-227) Συμπέρασμα: Αν ο Ένγκελς διαπίστωνε, στη δεκαετία του 1880, ότι η λαϊκή επανάσταση ήταν αδύνατη μπροστά σ’ έναν οργανωμένο στρατό, αυτό ισχύει πολύ περισσότερο σήμερα που το εκφυλισμένο «κράτος» διαθέτει περισσότερα αστυνομικά και στρατιωτικά μέσα να τη συντρίψει. Το θεμελιώδες αυτό ζήτημα αποκτά για την Ελλάδα μέγιστη επικαιρότητα και μάλιστα όταν αυτό το ανθελληνικό και ληστρικό «κράτος», παίρνει μέτραεναντίον του στρατού τον οποίο διαρκώς αποσυνθέτει πρόκειται για ένα οξύμωρο γεγονός, το οποίο ο γράφων εντάσσει μέσα στην γενική αποσύνθεση θεσμών και ψυχών της Ελληνικής κοινωνίας.
Ταυτόχρονα πρόκειται και για μια φοβική συμπεριφορά του Ελληνικού στρατού, ο οποίος όλα ετούτα τα χρόνια της εθνομειοδοσίας και παρακμής δεν σήκωσε το ανάστημά του στους διεφθαρμένους υπουργούς Εθνικής Αμύνης. Εγκατέλειψε την Άμυνα της χώρας στις μίζες και υπουργούς της που θα έπρεπε – μαζί με τους ενόχους στρατιωτικούς – να πάνε για ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ. Από την άποψη αυτή ο Ελληνικός στρατός είναι εθνικά υπόλογος, γιατί επέτρεψε να γίνουν αυτά τα εθνικά εγκλήματα.Μ’ αυτή την έννοια έχει εθνικό χρέος ν’ αποκαταστήσει την ευθύνη του και ν’ αναστήσει την Ελλάδα μαζί με το σάπιο λαόυψώνοντας στο τανκ το άρθρο 120 παράγραφος 4 του συντάγματος. Όσοι συμφωνείτε μ’ αυτή τη λύση γράψτε επωνύμως τη γνώμη σας μη φοβάστε τα διεφθαρμένα κοινωνιοκτόνα «δημοκρατικά τόξα», που έθαψαν και τους Έλληνες και την Ελλάδα.Να μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα αναστήθηκε από την εθνοσωτήριο επανάσταση του στρατού τον Αύγουστο του 1909, η οποία «έδωσε στο ταπεινωμένο έθνος νέα ηγεσία και πίστη», όπως έγραφε ο ακαδημαϊκός Σπύρος Μελάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου