Μια ύπουλη... Ανατολή

ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΠΕΡΙΠΚΛΕΟΥΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Τέως ευρωβουλευτής

Η ίδια θα θησαυρίσει τώρα πάνω στη δική μας ράχη, αφού και το νέο της βιβλίο θα είναι χρυσοφόρο όπως και τα προηγούμενα…

Είναι αλήθεια πως η ζωή στην καθημερινότητά της μας επιφυλάσσει πολλές εναλλαγές. Προκλήσεις, εμπειρίες, γεγονότα αλλά και περίεργες συγκυρίες, που δημιουργούν εύλογους συνειρμούς και προβληματισμούς.
Στις 10 Δεκεμβρίου, παγκόσμια επέτειο της Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, παρευρέθηκα σε μιαν ακόμη αντικατοχική εκδήλωση, αυτήν τη φορά έξω από τη Βουλή των Αντιπροσώπων.

Οι Ασσιώτες διαμαρτύρονταν για την άρνηση της Τουρκίας να λογοδοτήσει για τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε στην Κύπρο. Καταδίκασαν τους βιασμούς, τις δολοφονίες στρατιωτών και αμάχων, την εξαφάνιση αιχμαλώτων πολέμου, το εθνικό ξεκαθάρισμα, τον παράνομο εποικισμό, τη συνεχιζόμενη κατοχή και τη νέα τουρκική εισβολή στην κυπριακή ΑΟΖ!

Μετέφεραν την κραυγή αγωνίας των Ασσιωτών, που απαιτούν τα λείψανα των αγνοουμένων τους από την περιοχή Ορνίθι, αρνούμενοι να παραλαμβάνουν ελάχιστα δείγματα οστών και να τα ενταφιάζουν σε άδεια φέρετρα.

Κατανοώ απόλυτα τον πόνο, την οργή και τα πολλά αναπάντητα «γιατί» που εγείρουν. Την «άγνωστη» αιτία θανάτου που συνοδεύει το πιστοποιητικό θανάτου και την περιορισμένη αρμοδιότητα της ΔΕΑ, που την παρεμποδίζει να προχωρήσει περαιτέρω, σε πλήρη διαλεύκανση και απόδοση ευθυνών για τις τουρκικές

θηριωδίες.

Κι ως να μην έφταναν όλες αυτές οι αιμάσσουσες ανοικτές πληγές, ο λαός μας βιώνει καθημερινά προβλήματα και δέχεται ανελέητο σφυροκόπημα από ειδήσεις και γεγονότα που τον εξοργίζουν. Ανεργία, οικονομική κρίση, αγωνία στο Κυπριακό, τουρκική εισβολή στην κυπριακή ΑΟΖ, αρπακτικές ορέξεις για το φυσικό αέριο, χαλαρές αντιδράσεις ξένων και ακατάσχετος καταιγισμός από σκάνδαλα και ανίερες δοσοληψίες από οχετούς διαπλοκής και οργιώδους φαγοποτιού σε βάρος του.
Κι ενώ μετράμε σκάνδαλα, εγκλήματα και πληγές, γινόμαστε μάρτυρες κι ενός άλλου διασυρμού μας. Ως μανιτάρια αυξάνονται στις μέρες μας τα βιβλία και οι αναφορές ξένων αξιωματούχων και συγγραφέων, που ασύστολα προπαγανδίζουν είτε υπέρ των «βελούδινων διαζυγίων», είτε υπέρ των «φτωχών Τουρκοκυπρίων» (the poor Turkish Cypriots). Είναι κάτι τέτοια τερτίπια και υποβολιμαίες ανιστόρητες αναφορές που συναντούμε διαχρονικά μπροστά μας σε διεθνή βήματα και φόρα, σε μια προσπάθεια ρυμούλκησης και της κοινής γνώμης από τουρκόφιλους προπαγανδιστές, που ύπουλα συγκαλύπτουν τα πραγματικά γεγονότα.

Μια τέτοια περίπτωση είναι και το βιβλίο της Βικτώριας Χίσλοπ «Η Ανατολή», όπου με φόντο την Αμμόχωστο και άλλοθι τη μυθοπλασία, παραποιείται η αλήθεια.

Δεν θα μπω σε επιμέρους λεπτομέρειες για να αποδείξω του λόγου το αληθές. Θα σταθώ μόνο στις εκτενείς αναφορές της συγγραφέως για τα εγκλήματα των Ε/κ στη Μάραθα και στο Σανταλάρι, και στην περίεργη εμμονή της να σκιαγραφήσει πολύ αρνητικά τους Ελληνοκυπρίους, ως άπληστους, εκδικητικούς, σκληρούς και αδίστακτους, φιλοχρήματους και αχρείους, που κατά συρροήν αδικούν τους καλοκάγαθους και ενάρετους Τουρκοκυπρίους. Η συγγραφέας αποσιωπά σκόπιμα τις ιστορικές πραγματικότητες και παρασιωπά τις θηριωδίες του Αττίλα!

Την ίδια ώρα που τα κρανία των Ε/κ αγνοουμένων, με εμφανή τα σημάδια από τη σφαίρα εκτέλεσής τους, ενταφιάζονται και εκδίδονται πιστοποιητικά με αναφορές για «άγνωστη αιτία θανάτου», συνεργεί και η Χίσλοπ στην άφεση αμαρτιών του θύτη και στον εξευτελιστικό διασυρμό του θύματος, και μάλιστα με τη δική μας υπέρμετρη ανοχή και αφέλεια! Η ίδια θα θησαυρίσει τώρα πάνω στη δική μας ράχη, αφού και το νέο της βιβλίο θα είναι χρυσοφόρο, όπως και τα προηγούμενα. Δεν είναι τυχαίο που κατάφερε να έχει και την έξωθεν καλή μαρτυρία από τα ευμενή σχόλια και τις τιμές των οποίων έτυχε, αφού το βιβλίο της θεωρήθηκε ως «μάννα εξ ουρανού» για προβολή δήθεν της Αμμοχώστου...

Ειλικρινά διερωτώμαι αν το έχουν διαβάσει οι συμπρόσφυγες Αμμοχωστιανοί. Διερωτώμαι, κυρίως, αν οι ίδιοι ασπάζονται τα όσα καταλογίζονται σ' αυτούς για τον χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία τους. Θα ήθελα πραγματικά να διαβάσω σε ποια σελίδα και σε ποιαν αναφορά αντικατοπτρίζονται τα τραγικά τους βιώματα, να είναι πρόσφυγες στον τόπο τους και να νυχτοξημερώνονται 40 ολόκληρα χρόνια με το όραμα της επιστροφής και της δικαίωσης. Για μένα, τη Μορφίτισσα πρόσφυγα, το βιβλίο όχι μόνο δεν αποτελεί ύμνο στη βασιλεύουσα και τον κόσμο της, αλλά αποτελεί άθλια δυσφήμηση και υπόσκαψη στον αγώνα μας για Λευτεριά.

http://www.sigmalive.com/simerini