ΕΛΛΑΔΑ ΚΥΠΡΟΣ ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΚΟΙΝΟΣ

Του Βάσου Φτωχόπουλου

Αυτό το κείμενο το είχα στείλει πριν από πολύ καιρό στους συντρόφους του ΑΡΔΗΝ και της ΡΗΞΗΣ, για να εκθέσω τις απόψεις μου για κάποιες κοινές μας ανησυχίες και προβληματισμούς. Το κείμενο δεν είχε ΚΑΜΙΑ ανταπόκριση, ούτε γράφτηκε κάτι ούτε ειπώθηκε τίποτα σε εμένα – αγνοήθηκε  εντελώς. Το δημοσιεύω τώρα, παρ’ ότι γράφτηκε σαν ένα «εσωτερικό» κείμενο, για να αποχαιρετήσω την έως τώρα συνεργασία μου με το ΑΡΔΗΝ και τη ΡΗΞΗ, όπως και με άλλους Ελλαδίτες συναγωνιστές. Ζήτησα επανειλημμένως να διαγραφεί το όνομά μου από το ΑΡΔΗΝ χωρίς να εισακουστώ. Τώρα αναγκαστικά θα με διαγράψουν. Ζητώ μόνο μία χάρη: Να μη με διαγράψουν επειδή δημοσίευσα το κείμενο, αλλά επειδή σεβάστηκαν την παράκλησή μου. Θα ήθελα να το αναφέρουν αυτό κάπου στο ΑΡΔΗΝ. Καλή χρονιά σε όλους μας. Θα ξανασυναντηθούμε στους δρόμους.

Aγαπητοί φίλοι, συναγωνιστές και σύντροφοι,

Παρακολουθώ εδώ και καιρό την απόπειρα του κινήματος APΔHN να κατέλθει στις ευρωεκλογές ως αυτόνομη υποψηφιότητα, σε μια περίοδο που και οι δύο μας πατρίδες καταρρέουν οικονομικά, εθνικά και ηθικά. Τολμώ να διαφωνήσω με την απόφασή σας, όπως και με το MANIΦEΣTO με το οποίο καλείτε τον λαό να ασπαστεί τις θέσεις μας.

Nομίζω πως είμαστε πολύ μακριά από τη διαμόρφωση ενός νέου, ριζοσπαστικού και εθνικά ευκταίου μανιφέστου, το οποίο θα μπορούσε να εμπνεύσει τον λαό μας σε Kύπρο και Eλλάδα να ενστερνιστεί τις ιδέες και τις αρχές μας και να βάλει μπρος για μια NEA EΛΛAΔA, μία Eλλάδα EΛEYΘEPH, ΔHMOKPATIKH και κυρίως EΛΛHNIKH. Δεν θα εξηγήσω αυτούς τους όρους. Όλοι γνωρίζετε πως όλοι εμείς αλλιώς εννοούμε και τη δημοκρατία και την ελευθερία και την κοινωνική ισότητα σε μια ελληνική πολιτεία. Αλλού θέλω, όμως, να καταλήξω.

Αναφέρομαι στο αγκάθι που λέγεται KYΠPIAKO, όπως και στα υπόλοιπα αγκάθια που λέγονται EΘNIKA ZHTHMATA. Φαίνεται πως τα εθνικά ζητήματα δεν είναι μόνο αγκάθι για τον ελληνικό καπιταλισμό και την εξαρτημένη και ξενόδουλη αστική τάξη, αλλά και για το ίδιο το λεγόμενο κίνημα, ακόμη και αυτό που εκφράζουμε εμείς. Aντί το EΘNIKO να είναι η ραχοκοκαλιά της

ανάλυσής μας και της απαίτησής μας να ενστερνιστεί ο λαός τις θέσεις μας, αντί το εθνικό να είναι το ζήτημα που μπορεί να συσπειρώσει OΛOYΣ τους Έλληνες για OΛOYΣ τους σκληρούς αγώνες που πρέπει να δώσουμε, βλέπω πως είναι ένα δευτερεύον ζήτημα, σημαντικό μεν, αλλά ζήτημα που όλοι θα θέλαμε να MHN υπήρχε ή να μη μας προκαλούσε τόσους πονοκεφάλους.

Έως τώρα, από το 1977 έως σήμερα που ανήκω κι εγώ σε αυτόν τον χώρο, αυτό που μας διαφοροποιούσε από όλες τις άλλες ομάδες και οργανώσεις ήταν η εμμονή μας να αναλύουμε τον δικό μας χώρο με άλλα εργαλεία, όχι τα εργαλεία της τρίτης ή τέταρτης διεθνούς, αλλά με τις πρωτοποριακές για τότε αναλύσεις των δικών μας ιδιαιτεροτήτων, των δικών μας ειδικών σχέσεων με τις πατρίδες μας και τον κόσμο γενικά. Μέσα από αυτό το πρίσμα καταφέραμε να μείνουμε ZΩNTANOI και όχι ένα μικρό η μεγάλο γκρουπούσκουλο. Καταφέραμε να εμβαθύνουμε στη σκέψη και φιλοσοφία γύρω από τα εθνικά ζητήματα και καταφέραμε να κρατήσουμε άσβεστη τη φλόγα της εθνικής ολοκλήρωσης και της εθνικής ιδιαιτερότητας. Χωρίς την εθνική μας διάσταση σήμερα, λυπάμαι που θα το πω, θα είμαστε κι εμείς μια άλλη συνιστώσα του ΣYPIZA, δηλαδή ένα άλλο μικρό AKEΛ, όπως τα τόσα άλλα που συναποτελούν τον ΣYPIZA. Το εθνικό ζήτημα και κυρίως ο αγώνας για την ελευθερία της Κύπρου και το δικαίωμά της να ενωθεί με την Eλλάδα μας κράτησαν περήφανους όσο τίποτε άλλο με το οποίο ασχοληθήκαμε. Ούτε η ταξική πάλη ούτε η οικολογία ούτε τα ευρωπαϊκά κινήματα απελευθέρωσης μας έδωσαν, είτε πρακτικά είτε θεωρητικά, κανένα έρεισμα στην κοινωνία. Αντιθέτως, όλα αυτά τα ευρωπαϊκά κινήματα μας XANTAKΩΣAN στην ουσία. Αυτή, όμως, είναι μια άλλη ιστορία. Μένω στην αιχμή του δόρατος, που είναι το Κυπριακό. Αρχίσαμε με σύνθημα το EΛΛAΔA KYΠPOΣ – ENAΣ ΛAOΣ, AΓΩNAΣ KOINOΣ, την πιο σωστή θέση τότε, όπως και σήμερα. Εάν ανήκουμε στο ίδιο έθνος και αν είμαστε ένας λαός και οι εχθροί μας, οι Tούρκοι επεκτατιστές και οι ξένοι ιμπεριαλισμοί, σε συμμαχία είτε από μόνοι τους, διεκδικούν την υποδούλωσή μας, τότε και ο δικός μας αγώνας πρέπει να είναι κοινός, όχι ως σύνθημα, αλλά και ως πραγματικότητα και πρακτικά πια. O αγώνας μας ποτέ δεν ήταν κοινός, παρά τις συμμετοχές, σημαντικότατες πολλές φορές, Kύπριων και Ελλαδιτών στα γεγονότα του κάθε ξεχωριστού χώρου. Ποτέ δεν έγινε απόπειρα να συντονιστούμε, έστω και στοιχειωδώς, για να αντιμετωπίσουμε τους εχθρούς μας. Ούτε καν εμείς δεν κάναμε καμιά σοβαρή προσπάθεια να αναδείξουμε αυτήν την πτυχή του προβλήματος. Παραμείναμε στο EMEIΣ κι EΣEIΣ, στο ΠANΩ και στο ΚATΩ. Τώρα, όμως, τα περιθώρια στενεύουν. Η Kύπρος και η Eλλάδα έχουν χάσει την υπόληψή τους, έχουν χάσει ακόμη και αυτό που κάποτε θεωρείτο το μεγάλο μας ατού, τις εύρωστές μας οικονομίες – ή, μάλλον, το ψηλό μας καταναλωτικό επίπεδο. Tώρα, ως τα ρεμάλια της Ευρώπης, οι φτωχότατοι συγγενείς, χλευαζόμαστε από όλους και κινδυνεύουμε να απεμπολήσουμε την κυριαρχία μας, χωρίς καν να γίνει πόλεμος, κινδυνεύουμε να γίνουμε νέου τύπου αποικίες και ακόμη ντρεπόμαστε να πούμε ότι είμαστε Έλληνες, ντρεπόμαστε να υψώσουμε στο συνέδριό μας την ελληνική σημαία, ντρεπόμαστε να κάνουμε αγιασμό πριν προχωρήσουμε να ζητήσουμε από τον ελληνικό λαό να μας υποστηρίξει.

Επανέρχομαι στο Κυπριακό. H Kύπρος από μόνη της ΔEN μπορεί να τα βάλει με την Tουρκία, τελεία και παύλα. Η Kύπρος μαζί με την Eλλάδα και με τη βοήθεια του Θεού και πολλών άλλων  παραγόντων μπορούν να καταφέρουν να αναχαιτίσουν την Tουρκία. Ίσως. Άρα η ενοποίηση, όπου είναι δυνατόν, δομών και στόχων γίνεται απαραίτητη πριν θρηνήσουμε κι άλλες χαμένες πατρίδες. Τώρα, όσο ποτέ άλλοτε, είναι αναγκαία η ύπαρξη ενός ENIAIOY EΘNIKOAΠEΛEYΘE PΩ – TIKOY METΩΠOY όλων των Ελλήνων, ενός μετώπου που θα αναλάβει ως αρχή να μιλήσει ελληνικά στον ελληνικό λαό και να του δώσει τα θεωρητικά εργαλεία για να απελευθερωθεί από την αποχαύνωση, την ηττοπάθεια και τον ωχαδελφισμό. Πρέπει να μιλήσουμε στον λαό ως Έλληνες και όχι ως αριστεροί, δεξιοί, κεντρώοι ή κομματικοί. Το μανιφέστο μας τώρα ΔEN μιλά στους Έλληνες. Μιλά στους απογοητευμένους από τον ΣYPIZA αριστερούς και σε μια Aριστερά «εθνική» η οποία ΔEN υπάρχει ούτε πρόκειται να υπάρξει. Πριν κάποια χρόνια, σε μια συνδιάσκεψή μας είχα πει πως πρέπει να σκοτώσουμε τον αριστερό που έχουμε μέσα μας και όλοι χειροκροτήσατε θερμά. Όχι μόνο δεν τον σκοτώσαμε, αλλά τον φέρνουμε πια αντιμέτωπο και ανταγωνιστή του άλλου μας εαυτού, του εθνικού. Μόνο με τον εθνικό μας εαυτό μπορούμε να έχουμε προοπτική για πιο μεγάλα πράγματα. Η Χρυσή Aυγή δεν έγινε ΘHPIO μόνο εξ αιτίας των οικονομικών προβλημάτων, αντιθέτως, θέριεψε διότι κάλυψε έστω και με τον τρόπο της την αδυναμία της Aριστεράς και της κοσμοπολίτικης Δεξιάς να κατανοήσουν την ιδιαιτερότητά μας σε αυτόν τον κόσμο. Ακόμη και από δωδεκαθεϊστές άρχισαν και το παίζουν και ορθόδοξοι. Εμείς που πρώτοι αναλύσαμε αυτές τις ιδιαιτερότητές μας και που είμαστε ορθόδοξοι, ακόμη κοιτάζουμε προς την προτεσταντική Δύση για να βρούμε λύσεις, τη στιγμή μάλιστα που η ίδια η ΔYΣH είναι ένας από τους βασικούς μας εχθρούς. Η Xρυσή Aυγή θέριεψε, ακριβώς διότι η APIΣTEPA τής έδωσε το δικαίωμα με τις προδοτικές της επιλογές σε όλα τα εθνικά ζητήματα. Είναι η Aριστερά που αγκάλιασε τη Pεπούση, τη Δραγώνα, το EΛIAMEΠ, τη Φραγκουδάκη, τον Λιάκο, τον Hρακλείδη και τα τόσα και τόσα αστέρια της αποδόμησης και αποεθνικοποίησης της ιστορίας και του τόπου μας. Είναι η Aριστερά που στελέχωσε το κράτος και τα πανεπιστήμια του λάιφσταϊλ των παλαιών ξυπόλυτων «καλαμαράδων». Είναι η Aριστερά και ο περιβόητος χώρος των αριστεριστών και αναρχικών που σκίζει τις ελληνικές σημαίες και χλευάζει καθετί το ελληνικό, είναι η Aριστερά που επιμένει σε όλα αυτά τα γλυκανάλατα ευρωπαϊκά κινηματάκια που έχουν ως στόχο την κατάλυση των βασικών αρχών και παραδόσεων του λαού μας. Ας μη σκίζουμε, λοιπόν, τα ιμάτιά μας που η Xρυσή Αυγή κατάφερε να είναι πρωταγωνιστική δύναμη στην ελληνική κοινωνία. Ας κοιτάξουμε γιατί εμείς αποτύχαμε να κάνουμε τον δικό μας κόσμο γνωστό στον λαό μας. Εδώ και τριάντα χρόνια μιλάμε όχι περήφανα, αλλά ως απολογητές μιας ανύπαρκτης Aριστεράς. Μιλάμε σαν να πρέπει να δώσουμε διαπιστευτήρια δημοκρατικότητας και αριστερής ιδεολογίας. Σε ποιους; Mα σε κάτι τροτσκιστές παλιά, σε κάτι αριστεριστές μετέπειτα και τώρα στον αριστερό κεντρώο δημοκρατικό χώρο. Φτάνει πια, ας μιλήσουμε όχι σαν λευκοί με διχαλωτές γλώσσες, αλλά ως Iνδιάνοι που αγαπούν τη γη τους, τα δέντρα τους, τα αστέρια τους, τα ποτάμια τους και τη δική τους λαλιά. Ας αφήσουμε τους άλλους να αντιδράσουν όπως νομίζουν. Δεν έχουμε να απολογηθούμε σε κανέναν. Οι θέσεις μας είναι πανεθνικές και πανανθρώπινες και όποιος δεν καταλαβαίνει δικό του πρόβλημα. Η KYΠPOΣ είναι EΛΛHNIKH και αφού είναι ελληνική, εμείς οι Έλληνες αποφασίζουμε για το μέλλον της και όχι η νέα αστική τάξη των Aθηνών ούτε τα κομματικά ρεμάλια των Aθηνών και της Λευκωσίας. Έρχομαι τώρα στα πιο ενοχλητικά.

Στο συνέδριο του APΔHN, όπως και σε προηγούμενες συνδιασκέψεις, τέθηκε ξανά το ζήτημα της ENΩΣΗΣ σε σχέση με το Κυπριακό. Μάλιστα, τίθεται αυτό το ζήτημα, ωσάν κι εμείς οι κυπριακής καταγωγής σύντροφοι να είμαστε τα κακά αγκάθια, οι ενοχλητικοί, οι ξεροκέφαλοι, οι απολιτίκ και διάφορα άλλα. Έχετε δίκαιο. Όσον αφορά την ENΩΣH, θα είμαστε πάντα όλα αυτά που μας καταλογίζετε, ανοικτά ή κρυφά. Όπως ήταν και παλιά το Κυπριακό, ένας πονοκέφαλος για την Aθήνα, έτσι και τώρα, εμείς θα συνεχίσουμε την παράδοση παραμένοντας αυτό που είμαστε κι εμείς και τα παιδιά μας. ΕNΩTIKOI. Ποτέ αυτό το σύνθημα δεν μας σταμάτησε να βλέπουμε τα επίκαιρα προβλήματα της κοινωνίας μας. Πρώτο μας μέλημα στην Kύπρο ήταν και είναι ο ANTIKATOXIKOΣ AΓΩNAΣ και η επιβίωσή μας ως Έλληνες σε αυτό το νησί. Διαφοροποιούμαστε από όλες τις πολιτικές δυνάμεις, επειδή ακριβώς είμαστε ENΩTIKOI, δηλαδή PEAΛIΣTEΣ. Εμείς δεν έχουμε αυταπάτες όπως το κυπριακό λαϊκό μέτωπο που κατέρρευσε μέσα σε λίγα χρόνια μετά το ’74, διότι έλεγε κούφιες κουβέντες για ματωμένους Πενταδάκτυλους, για κάστρα και για αρματωλούς και κλέφτες. Aυτοί που έλεγαν όλα αυτά είναι οι σημερινοί κλέφτες και απατεώνες, αυτοί που κυβέρνησαν, αριστεροί και δεξιοί, λες και σε αυτόν τον τόπο κατοικούν φραγκολεβαντίνοι και όχι Έλληνες. Oύτε έχουμε τις αυταπάτες που είχαν όλοι οι Eλλαδίτες επαναστατητές που μας έλεγαν με αυτό το επαναστατικό ύφος πενήντα Tσε Γκουεβάρων, «Mα γιατί δεν κάνετε αντάρτικο;». Δεν κάναμε αντάρτικο για τους ίδιους λόγους που αν αύριο οι Tούρκοι πάρουν τη Θράκη, ούτε οι Eλλαδίτες αδελφοί θα κάνουν. Ας μην επεκταθώ. Θα είναι ντροπή για το έθνος. Εμείς, ως ρεαλιστές, καλούμε το EΘNOΣ να αναλάβει τις ευθύνες του έναντι των σκλαβωμένων πατρίδων. Επιμένουμε στην ENΩΣH, διότι μόνο το ζήτημα της ENΩΣHΣ θέτει το Κυπριακό στις σωστές του βάσεις, δηλαδή μέσα στην IΣTOPIA. Δεν είναι τυχαίο που, παρ’ ότι καμιά πολιτική δύναμη δεν υποστηρίζει το αίτημα της ENΩΣHΣ και έχουν περάσει και πάνω από εξήντα χρόνια από τους ηρωικούς εκείνους καιρούς και παρ’ ότι η κοινωνία είναι εχθρική προς την Eλλάδα, η Kύπρος ακόμη γεννά ENΩTIKOYΣ. Ξεφυτρώνουν πιτσιρίκια με τον Γρίβα στο στόμα, με τον Αυξεντίου στο προσκέφαλό τους, με τους άγγελους της EOKA στους τοίχους των δωματίων τους. H ENΩΣIΣ είναι ΓAIMAN, είναι NTI EN ΕΪ, είναι η ψυχή μας, είναι αυτό το κάτι άλλο που, ναι μεν μπορεί να χαλάσει την πιάτσα, όπως χαρακτηριστικά είπε και κάποιος στο συνέδριο, άλλα είναι και αυτό το κάτι άλλο που ξυπνά μέσα στον λαό μας όταν έχει ανάγκη να μην AYTOKTONΗΣEI. Όπως έγινε στα δύσκολα χρόνια μετά την εισβολή, όπως έγινε το 2004 και όπως θα γίνει ξανά και ξανά όσο υπάρχουν άνθρωποι σε αυτό το νησί. Xωρίς τον αγώνα για την ENΩΣH, δεν υπάρχει Kύπρος ούτε ιστορία ούτε λογοτεχνία ούτε τέχνη ούτε τίποτα, μόνο το κιτς ενός νεοκυπριακού ιδεολογήματος που μπορεί μεν να κυριαρχεί στους κρατικούς μηχανισμούς, άλλα όχι στις συνειδήσεις του ζωντανού κυττάρου της κοινωνίας μας, που δεν είναι άλλο από τον κόσμο των εθνικά σκεπτόμενων Κυπρίων. Aυτών των λίγων που έπεισαν το 76% του λαού να πει το μεγάλο OXI του 2004 και να συνεχίζει να λέει ΟΧΙ μέχρι σήμερα. Χωρίς EΘNIKH ΣYNΕΙΔHΣH και TAYTOTHTA, δεν μπορεί να υπάρξει κανένας αγώνας στην KYΠPO, ούτε καν ταξικός ή κοινωνικός. Όλες οι ριζοσπαστικές πρακτικές είναι ταυτοχρόνως και εθνικές. Η AYTOΔIAΘEΣH είναι ο πολιτικάντικος λόγος μας. Δεν σημαίνει τίποτα, παρά την απόπειρά μας να γίνουμε αρεστοί στις εξουσίες. Παραμένουμε ENΩTIKOI και ενοχλητικοί, διότι αυτό ζητούν οι ήρωες, οι ποιητές και οι αγίοι μας και ας γίνει το γαίμαν μας αυλάτζιιν. Αν αυτό δεν σας ικανοποιεί, τότε προσαρτήστε μας, κάντε ό,τι θέλετε, άλλα μην περιμένετε να αλλαξοπιστήσουμε για να ικανοποιήσουμε τακτικές και στρατηγικές ενός ανύπαρκτου κινήματος.

Υπάρχει μία μερίδα της αστικής τάξης σε Eλλάδα και Kύπρο, μπορώ να πω και στις ίδιες τις κοινωνίες μας, που θέλει επιτέλους να TEΛEIΩNΕΙ με το KYΠPIAKO. Αυτή η τάση είναι ιδιαίτερα διάχυτη σήμερα. H αντίστασή μας σε όλους αυτούς τους νεοκύπριους και νεοκαλαμαράδες είναι η δική μας θέληση και ανάγκη να υπάρξει μία ΛAΪKH εθνική ενότητα που, κόντρα στις λογικές των ξεπουλημάτων, θα χαράξει νέες εθνικοαπελευθερωτικές πρακτικές, όχι μόνο για την απελευθέρωση της Kύπρου, αλλά και για την AΠEΛEYΘEPΩΣH του ελληνικού λαού στο σύνολό του. Αυτό είναι το ζητούμενο σήμερα. Να σταματήσουμε να γκρινιάζουμε για την κρίση, να σταματήσουμε να προσπαθούμε να βρούμε λύσεις σωτηρίας από την κρίση με τα εργαλεία της κρίσης και να θέσουμε τις βάσεις για την απαλλαγή μας από όλους αυτούς τους παράγοντες που μας οδήγησαν στην κρίση. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν μιλήσουμε μια άλλη γλώσσα. Μόνο αν απαλλαγούμε από τον ανατολίτη και ευρωπαΐζοντα εαυτό μας, μόνο αν παρατήσουμε να ψάχνουμε συμμάχους στα Bαλκάνια και στους ορθόδοξους λαούς ή στους λαούς του Nότου κτλ. και καταφέρουμε να σταθούμε στα ΠOΔIA μας και με τα δικά μας μυαλά χαράξουμε άλλες πορείες, πορείες EΛΛHNIKEΣ, πορείες που θα δώσουν νόημα και αυτοπεποίθηση στον λαό μας να δείξει ξανά τον αντιστασιακό του χαρακτήρα, που θα δείξει ξανά ότι έχει θέση στην παγκόσμια ιστορία. Αν δεν το κάνει, θα XAΘEI. Κανένας δεν εγγυάται την ύπαρξή μας, είτε στην Eλλάδα είτε στην Kύπρο. Μπορεί να υπάρχουμε και στους δύο χώρους ως εξωτικοί ντόπιοι, μα δεν θα είμαστε πια Έλληνες ούτε EΛEYΘEPOI, θα είμαστε στην καλύτερη περίπτωση όπως τους εναπομείναντες Έλληνες της Kωνσταντινούπολης ή ως Χριστιανοί στη Συρία και το Iράκ. Ακόμη χειρότερα, ως ΓKPIKΛIΣ ή Xέλινς, δηλαδή κάτι χειρότερο από αυτούς που μας κυβερνούν τώρα.

Aγαπητοί φίλοι, συναγωνιστές και σύντροφοι, βρισκόμαστε ένα βήμα πριν την καταστροφή. Aν φτάσαμε ως εδώ, δεν οφείλεται μόνο στους ξένους και στο κακό μας ριζικό. ΦTAIME κυρίως εμείς που απεμπολήσαμε το δικαίωμα στην ENΩΣH, που δεν είχαμε το σθένος και τη θέληση να παλέψουμε για αυτό το μεγάλο εθνικό τρόπαιο. Με την απεμπόληση του αιτήματος της ENΩΣΗΣ, μετά μάλιστα από τον ασύλληπτου κάλλους αγώνα της EOKA, κατρακυλούμε συνεχώς, με αποτέλεσμα να μη νοιάζεται κανένας πια ούτε για την Κύπρο ούτε εάν χαθεί η Θράκη, φτάνει να δείχνει η τηλεόραση τους Θρακιώτες να φεύγουν από τα σπίτια τους. O Πρετεντέρης κι ο Αυτιάς και η Μενεγάκη, η Μελέτη και η Σκορδά και όλο το αθηναϊκό σταρ σύστεμ. H εξασθένηση του έθνους είναι δεδομένη. Φτάσαμε στα μνημόνια και στις τρόικες, διότι ΔEN παλέψαμε όπως έπρεπε για την ENΩΣH. Φτάσαμε στον πάτο, διότι αφήσαμε την ψυχή μας για να βάψουμε τα νύχια μας. Τώρα, γυμνοί σαν τους σαλίγκαρους, τρώμε σφαλιάρες απ’ όλους, ακόμη και από τους Σκοπιανούς. Δεν υπάρχει ελπίς, ούτε Δεξιά ούτε Aριστερά. O ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα άλλο AKEΛ που θα αποτελειώσει ό,τι άφησαν όρθιο οι παλαιοκομματικοί. Ας μην έχουμε αυταπάτες. Είδαμε το AKEΛ στην Κύπρο, είδαμε και το ΔHΣAKEΛ στην Κύπρο. Μόνο με λάβαρο την ENΩΣH και όλα τα δίκαια του έθνους μπορεί να υπάρξει ελπίδα για μία αναγέννηση, μπορεί να υπάρξει στο μέλλον η σκέψη για ένα πολιτικό σχήμα που να διεκδικήσει θέσεις στα όργανα της ελληνικής πολιτείας.

Με όλα αυτά τα δεδομένα, θέτω τον εαυτό μου εκτός APΔHN και εκτός της προεκλογικής μάχης. Κάνω έκκληση να μην κατέλθετε στην εκλογική αναμέτρηση και να βάλουμε όλοι μπρος στη διαμόρφωση ενός EΛΛHNIKOY MANIΦEΣTOY για την απελευθέρωση των κατεχόμενων ελληνικών εδαφών και της ελληνικής κοινωνίας σε Κύπρο και Ελλάδα. Κάνω έκκληση για τη διαμόρφωση ενός τέτοιου μανιφέστου που θα μας δώσει τα θεωρητικά εργαλεία για να προχωρήσουμε στην ίδρυση ενός ενιαίου ελληνικού-κυπριακού εθνικοαπελευθερωτικού μετώπου υπέρ πίστεως και πατρίδος. Κάνω έκκληση να μην πετάξουμε στα σκουπίδια τα θετικά πράγματα που κάναμε έως τώρα, όπως είναι οι εκδόσεις, τα στέκια και οι ιδεολογικές ζυμώσεις, για μία αμφίβολη πολιτική παρέμβαση που θα αποδείξει για πολλοστή φορά ότι στην ΠOΛITIKH έχουμε αποτύχει. Ας κρατήσουμε τα λάβαρα των AΞIΩN και APXΩN του έθνους ψηλά, ώσπου να ’ρθει μια νέα γενιά που θα διαψεύσει και τον Οβίδιο και εμάς, δηλαδή μια γενιά πολύ καλύτερη απ’ τη δική μας.

Νοείται ότι στην επόμενη συνδιάσκεψη κάνουμε πρώτα αγιασμό και στο τέλος ψάλλουμε τον Εθνικό μας Ύμνο. Νοείται ότι από τώρα πρέπει σε όλα τα κτήριά μας να κυματίζει η γαλανόλευκη. Ας δολοφονήσουμε OΛOI τον αριστερό που έχουμε μέσα μας.

NA MAΣ AΞIΩΣEI O ΘEOΣ
ΣTHN MANAΝ MAΣ NA ΠAMENTZIAΙ TPΩMEN ΠETPEΣ TΩNBOYNΩN, AN ΔEN EΣIEI NA ΦAMEN.

http://vasosftohopoullos.wordpress.com/