Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Μια τόση δα μικρούλα λέξη
μια αντωνυμία προσωπική
που όμως κυβερνά τις κοινωνίες
και τη μοίρα τ' ανθρώπου τη σκληρή.
Μέσα απ' αυτή τη λέξη περνά η κοινωνία
και είναι η λέξη που σημαδεύει την Ιστορία
αφού στ' όνομα του "εγώ" γκρεμίζονται θρόνοι
και γεννιούνται της κοινωνίας οι πόνοι.
Μέσα απ' αυτό το αδυσώπητο "εγώ" περνούν οι εξελίξεις,
και μέσα απ' αυτό πηγάζουν πράξεις και παραλείψεις
ανάλογα με το τι επιδιώκει το "εγώ"
που έχει πάντα τον εαυτό του για οδηγό.
Η ζωή με το "εγώ" βρίσκεται σε δέσιμο διαλεκτικό
είναι ο σύμφυτος αλληλοκαθορισμός
που σπρώχνει τον κόσμο προς τα εμπρός
χωρίς ν' αποτρέπει και το πίσω ολοταχώς.
Με το "εγώ" αρχίζει η ζωή και μ' αυτό τελειώνει
όταν στο μνήμα ο άνθρωπος το σταυρό του καρφώνει.
Υπάρχουν όμως και πολλοί που "ζουν" με την υστεροφημία
πάσχουν ποικιλότροπα να διαιωνίζουν το "εγώ" στην ιστορία.
(Δημοσιεύθηκε στο ετήσιο περιοδικό
"Πνευματική Λάρισα", τεύχ. 10/2010, σελ. 148)
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Οκτώ δεκάδες "ιδεολόγοι" του κόμματος τοποθετήθηκαν από τον αρχηγό "σε θέσεις μάχης" για τη... σωτηρία της Πατρίδας!
Κακόμοιρη και δύσμοιρη Ελλάδα, τι τραβάς από τους... πατριώτες που σε κουμαντάρουν αυτά τα σαράντα χρόνια της ντροπής και της χολέρας.
Πρόκειται για ένα "ευέλικτο" κράμα ικανοποίησης ατομικών φιλοδοξιών και κομματικών αναρριχήσεων, το οποίο αποδεικνύει την ιδεολογική γύμνια της... φιλελεύθερης παράταξης. Πρόκειται για το "ευέλικτο" σχήμα, το οποίο επιβεβαιώνει απόλυτα την κοινωνιολογική διαπίστωση του Κ. Μαρξ, που έγραφε: "Το τι είναι οι άνθρωποι δεν καθορίζεται από τη συνείδησή τους, αλλά, αντίθετα, το κοινωνικό τους είναι καθορίζει τη συνείδησή τους" (Πρόλογος στην Πολιτική Οικονομία του 1859. Ανάλυση και παρουσίαση αυτού του "νόμου" βλ. στο πρόσφατο έργο μου: "Η Κομμουνιστική Ουτοπία", εκθ. "Κάδμος", 2010, σελ. 45 επ.).
Αυτό σημαίνει ότι πολλοί τομεάρχες της Ν.Δ. δεν θα ήταν αυτό που λένε τώρα ό,τι είναι αν δεν έπιαναν την καρέκλα. Θα είχαν άλλη συνείδηση που θα συμβάδιζε με το άλλο "είναι".
Πρόκειται για επαναλαμβανόμενη διαπίστωση ότι το ατομικό συμφέρον, το "Εγώ" αποτελεί το θεμελιώδη νόμο κίνησης της Ιστορίας και της κοινωνίας και αυτό αποτελεί την ανθρώπινη φυσιολογική λειτουργία. Όλα τ' άλλα είναι φληναφήματα!
Χωρίς το "εγώ", χωρίς το ατομικό συμφέρον τίποτα δεν κινείται, όπως το υπογραμμίζει και η λογοτέχνις Ελευθερία Παπαγαρυφάλλου, στο ομότιτλο ποίημά της, το οποίο παραθέτω ολόκληρο για να δραπετεύσουμε για λίγο από την άθλια πραγματικότητα, και να πάμε σε μία άλλη ωμή πραγματικότητα, που καθορίζει τα πεπρωμένα του ανθρώπου. Πίσω απ' αυτή την αδυσώπητη αλήθεια κρύβονται οι άνθρωποι φορώντας τις κάθε λογής μάσκες.
Να, λοιπόν, το καταλυτικό "Εγώ":
"Εγώ"
Μια τόση δα μικρούλα λέξη
μια αντωνυμία προσωπική
που όμως κυβερνά τις κοινωνίες
και τη μοίρα τ' ανθρώπου τη σκληρή.
Μέσα απ' αυτή τη λέξη περνά η κοινωνία
και είναι η λέξη που σημαδεύει την Ιστορία
αφού στ' όνομα του "εγώ" γκρεμίζονται θρόνοι
και γεννιούνται της κοινωνίας οι πόνοι.
Μέσα απ' αυτό το αδυσώπητο "εγώ" περνούν οι εξελίξεις,
και μέσα απ' αυτό πηγάζουν πράξεις και παραλείψεις
ανάλογα με το τι επιδιώκει το "εγώ"
που έχει πάντα τον εαυτό του για οδηγό.
Η ζωή με το "εγώ" βρίσκεται σε δέσιμο διαλεκτικό
είναι ο σύμφυτος αλληλοκαθορισμός
που σπρώχνει τον κόσμο προς τα εμπρός
χωρίς ν' αποτρέπει και το πίσω ολοταχώς.
Με το "εγώ" αρχίζει η ζωή και μ' αυτό τελειώνει
όταν στο μνήμα ο άνθρωπος το σταυρό του καρφώνει.
Υπάρχουν όμως και πολλοί που "ζουν" με την υστεροφημία
πάσχουν ποικιλότροπα να διαιωνίζουν το "εγώ" στην ιστορία.
(Δημοσιεύθηκε στο ετήσιο περιοδικό
"Πνευματική Λάρισα", τεύχ. 10/2010, σελ. 148)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου