Υποστηρίζεται ότι η απάθεια του Ελληνικού λαού – τούτης
της χρονικής περιόδου – θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο μελέτης σε
Πανεπιστήμια στο μάθημα της Πολιτικής Επιστήμης και Ψυχολογίας. Οι λόγοι είναι
σαφείς και προπάντων ορθοί...
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αβούλου αποδοχής επιβεβλημένων
νομοθετημάτων μέσα στην μνημονιακή παραζάλη, που νάρκωσε «όλες τις φωτιές, τις
πλάστρες μεσ’ την χώρα» ... αποτελεί ο προσφάτως (μετά παλινωδιών) ψηφισθείς
περιβόητος, αντιρατσιστικός νόμος. (ν.4285/2014, ΦΕΚ 191 Α’)
Παρά τις αντίθετες απόψεις νομομαθών, καθηγητών νομικών
μαθημάτων κ.α. περί «αυστηροποιήσεως των κυρώσεων για πράξεις ρατσιστικής βίας»[i]
(υφιστάμενος ν. 927/79, ΦΕΚ Α’ 139 «περί πολασμού πράξεων ή ενεργειών
αποσκοπουσών εις φυλετικάς διακρίσεις») και μή ψηφίσεως νέου νόμου, η
συγκυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα απεφάσισαν (στο πλαίσιο πάντα του
«διαλόγου» των ημερών μας....) διαφορετικά.
Έντονος προβληματισμός υφίσταται – πλέον για τον κίνδυνο
διαφορετικής εφαρμογής του νόμου, που χρησιμοποιώντας αφαφείς (ή
«προβληματικούς») όρους (όπως π.χ. «κακόβουλη άρνηση») ανοίγει, μετά
βεβαιότητος, διάπλατα τον δρόμο για την δίωξη – όχι των ρατσιστικών πράξεων –
αλλά του ιδίου του φρονήματος[ii] (Φρόνημα[iii]
είναι η άποψη, η πεποίθηση).
Μπορεί να διανοηθεί κάποιος τα εμπόδια που θέτει σε ένα
σοβαρό άρθρο (στο πλαίσιο πάντα της μελέτης, ερεύνης, διαλόγου και στην
προσπάθεια για ορθή ενημέρωση), για την αμφισβήτηση π.χ. ολοκαυτωμάτων ή
γενοκτονιών, όταν θα υπάρχει «ο φόβος» να θεωρηθεί ότι «επιδοκιμάζει ή κακόβουλα αρνείται» (αρ.2) ή «υποκινεί ή
διεγείρει» (αρ.1) συγκεκριμένο (ιστορικό) γεγονός, για το οποίο υφίστανται
διαφορετικής απόψεις. Πόσο ασαφή είναι τα όρια μεταξύ νομίμου και παρανόμου,
όταν μάλιστα δεν υφίσταται πράξη αλλά ακόμη και «άρνηση» ... (φτάνει βέβαια να
γίνη δημοσίως ή διαδικτυακώς). Αντιλαμβανόμαστε σε τι δοκιμασίες περνά πλέον η
ελευθερία της έκφρασης, η ελευθεροτυπία, το βιβλίο, η πληροφόρηση, η άποψη, η
πεποίθηση ...
Ο νόμος οδηγεί στην αστυνόμευση της σκέψης, την δίωξη του
φρονήματος ή καλύτερα, του πνεύματος!
* * *
Ερωτηματικό αλλά και προσβολή του όποιου
... εναπομείναντος Συντάγματος αποτελεί η ανάθεση εξουσίας στον Υπουργό
Δικαιοσύνης (κ’ τον αρμόδιο Υπουργό) (αρ. 4) και όχι στην ίδια την Δικαιοσύνη και της επιβολής ποΙνικών στην πραγματικότητα,
κυρώσεων (και όχι διοικητικών όπως ψηφίσθηκε. Αρ, 4 §1).
Πλην αυτής της ποινής (έως 100.000 €) ο νόμος προβλέπει
στα νομικά πρόσωπα ή στις Ενώσεις Προσώπων (που παρανόμησαν) και «αποκλεισμό
από δημόσιες παροχές, επιχορηγήσεις, ενισχύσεις, επιδοτήσεις ... από έναν έως
έξι μήνες». Τα «διοικητικά» μέτρα του νόμου, έχουν συγκεκαλυμένο ποινικό
χαρακτήρα.
Οι «διώξεις» του μέλλοντος θα γεννήσουν υπόνοιες για
ενορχηστρωμένες ή «στημένες» εγκλήσεις, που θα επιβάλλουν οι εκάστοτε
κυβερνήσεις, συγκυβερνήσεις κ.λπ., κατά των κομματικών τους αντιπάλων... τους
οποίους θα δύναται «να αποκλείουν από δημόσιες παροχές κ.λπ.»
*
* *
Ο αντιρατσιστικός νόμος και
όσα επιφυλάσσει στην ταλαιπωρημένη – μνημονιακώς – κοινωνία μας πέρασε
με ρόλο «κομπάρσου» στην τέλεση του υπερθεάματος του ... «αγώνα» κατά του
Ναζισμού ...
Και στον «Ναζισμό» συμπεριλαμβάνουμε ό,τι
«γουστάρουμε» και ό,τι δεν «γουστάρουμε». Έτσι: Ναζισμός, Σωβινισμός, Ξενοφοβία
ανακατεύονται με τον Εθνικισμό, Πατριωτισμό, αποδίδοντας άλλον έναν λαβύρινθο
για τους Έλληνες, που όντες θύματα σύγχρονων Μινωταύρων, αναμένουν τον Θησέα
τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου