ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ

Κώστας Μαυρόπουλος

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας

Ήταν αρχές Αυγούστου 1981. Όπως πάντα, έφτασα στο Γραφείο Τύπου της Νέας Δημοκρατίας, στο οποίο με είχαν προσλάβει ως ειδικόν για τα θέματα του «Σοσιαλιστικού στρατοπέδου», όπως ονομάζονταν τότε οι χώρες-μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας.

          Στα πλαίσια της εκεί εργασίας μου, διάβαζα όλον τον Τύπο, ώστε να είμαι ενημερωμένος με τα γεγονότα.

          Εκείνη την ημέρα – μετά από τόσα χρόνια, μου διαφεύγει η ακριβής ημερομηνία – διαβάζω, μεταξύ άλλων – την συνέντευξη του τότε Υφυπου-ργού Κοινωνικών Υπηρεσιών Γερασίμου Αποστολάτου, σχετικά με την παροχή συντάξεων στους πολιτικούς πρόσφυγες (πρώην αντάρτες του ΔΣ).

Αμέσως παίρνω τηλέφωνο το Υφυπουργείο και ζητώ από την ιδιαιτέρα του να με συνδέση με τον Υφυπουργό. Παραθέτω την συνομιλία μας:

          • Γεράσιμε! – μιλούσαμε στον ενικό, όπως και οι αρχαίοι μας πρό-γονοι, αλλά και λόγω του γεγονότος ότι ήμασταν και οι δύο απόφοιτοι του Α΄ Προτύπου Γυμνασίου Αρρένων Αθηνών – διάβασα την συνέντευξή σου,

ωστόσο από όλους το περίμενα, αλλά όχι από εσένα, να αποκλείης από το δικαίωμα συνταξιοδότησης τους επαναπατρισθέντες και επαναπατριζομέ-νους συντοπίτες μου Ποντίους! Θέλω να ξέρης ότι αν διαμαρτυρηθούν, δεν θα είμαι απλά μαζί τους, αλλά μπροστά!..

          • Κώστα, σαν δημοσιογράφος, πρέπει να ξέρης πως όταν σου παίρ-νουν συνέντευξη, απαντάς σε ότι σε ρωτούν. Δεν το αναφέρω, ως δικαιο-λογία, αλλά κανείς και ποτέ δεν έθεσε το θέμα, το οποίο θίγουμε.

          Την επομένη, προσερχόμενος στο Γραφείο μου, έφιαξα, κατά τα συνηθισμένα, καφέ, αλλά δεν πρόφτασα να ανάψω τσιγάρο, όταν κτύπησε το τηλέφωνο και η ιδιαιτέρα του Γ. Αποστολάτου μου είπε ότι θέλει να μου μιλήση ο ίδιος και μας συνέδεσε. Παραθέτω την συνομιλία μας:

          • Κώστα, όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα, σκεπτόμενος το θέμα που μου έθεσες. Αν δεν έχεις επείγουσα εργασία, έλα στο Γραφείο μου, να συζητήσουμε!

          Χωρίς χρονοτριβή, πήγα στο Γραφείο του, όπου – μεταξύ άλλων – μου είπε: Την 22^α Αυγούστου, έρχεται για πρώτη φορά Σοβιετική Αντιπρο-σωπεία, να συζητήσουμε το θέμα της συνταξιοδότησης των πολιτικών προ-σφύγων. Μια και γνωρίζεις την ρωσσική γλώσσα, σε προσκαλώ να πάρης μέρος, όχι απλά ως μεταφραστή, αλλά ως μέλος της Ελληνικής Αντιπροσω-πείας.

          Πραγματικά, έλαβα μέρος στην συνάντηση – πιστεύω να υπάρχουν τα πρακτικά, μια και επρόκειτο για επίσημη διακρατική συνάντηση – υπο-δεχόμενοι την Σοβιετική Αντιπροσωπεία, η οποία αποτελείτο από δύο άτομα.

          Ο Υφυπουργός, προετοιμασμένος διεξοδικά από εμένα, ζήτησε να λυθή πλήρως το θέμα της συνταξιοδότησης όλων των Ελλήνων επαναπα-τρισθέντων και επαναπατριζομένων, από την Σοβιετική Ένωση, υπολογίζο-ντας και τις υποχρεώσεις της Ελλάδας, απέναντι στους επαναπατρισθέντες στις Δημοκρατίες της ΕΣΣΔ – βασικά, Αρμενίων. Μάλιστα, πρότεινε τα ποσά που θα έπρεπε να καταβάλη η ΕΣΣΔ, να μην είναι σε συνάλλαγμα, αλλά να καλυφθούν με βάση τις ελληνικές παραγγελίες σε πετρέλαιο, πετρελαιοειδή και ξυλεία, η δε κυβέρνηση της Ελλάδας, παίρνοντας τα χρήματα που ανα-λογούν από Έλληνες επιχειρηματίες, να τα καταβάλη στο Ταμείο Συντά-ξεων, ώστε οι επαναπατριζόμενοι να συνταξιοδοτούνται και να έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ανάλογα με την ειδικότητά τους και τον χρόνο υπηρεσίας τους.

          Οι εκπρόσωποι της Σοβιετικής Αντιπροσωπείας δήλωσαν ότι η από-φαση της χώρας τους για την συνταξιοδότηση των επαναπατρισθέντων και επαναπατριζομένων πολιτικών προσφύγων, πάρθηκε για ανθρωπιστικούς και μόνο λόγους, επειδή στην ΕΣΣΔ δεν γίνονται κρατήσεις για συντάξεις και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ενώ από τα έσοδα ενός Σοβιετικού πο-λίτη παρακρατείται μόνο ο φόρος εισοδήματος.

          Τότε, παρενέβην εγώ, λέγοντας:

Κύριοι εκπρόσωποι! Εργάσθηκα για 15 ολόκληρα χρόνια στην καρδιά της Σοβιετικής προπαγάνδας, δηλ. στην Ελληνική Σύνταξη του Κεντρικού  Κρατικού Ραδιοσταθμού της Μόσχας, από τον οποίο, όλες οι ξενόγλωσσες εκπομπές που, σημειωτέον, γίνονταν σε 83 γλώσσες και διαλέκτους, επα-νειλημμένα αναφέραμε ότι, λέγοντας πως οι μέσες αποδοχές ενός Σοβιε-τικού πολίτη είναι 150 ρούβλια, μηνιαίως, δεν ανταποκρίνονταν απόλυτα στην πραγματικότητα, επειδή χορηγούνται συντάξεις και ιατροφαρμακευτι-κή περίθαλψη! Βεβαίως, συμφωνώ, ότι δεν γίνονταν κρατήσεις για συντά-ξεις και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αλλά ξεχνάτε πως οι αποδοχές υπολογίζονταν με βάση την μελλοντική συνταξιοδότηση και παροχή ιατρο-φαρμακευτικής περίθαλψης! Από την στιγμή, κατά την οποίαν ο Σοβιετικός πολίτης παραμένει στην χώρα και απολαμβάνει αυτά τα αγαθά, δεν νομίζω να υπάρχη διαφορά, αν καταβάλη γι’ αυτά τα αγαθά κρατήσεις είτε υπολο-γίζονται κατά τον καθορισμό των εσόδων του. Παραμένει όμως, το ερώτη-μα: Γιατί, ενώ δούλεψε τόσα χρόνια, εγκαταλείποντας την ΕΣΣΔ και εγκα-θιστάμενος σε άλλη χώρα, για οποιονδήποτε λόγο, πρέπει να τα στερηθή!

Οι εκπρόσωποι της Σοβιετικής Αντιπροσωπείας, αναγνωρίζοντας το δίκαιο των παρατηρήσεών μου, απάντησαν: Έτσι, όπως τίθεται το ερώτη-μα, υπάρχει λόγος για πληρέστερη εξέταση του θέματος! Ωστόσο, εμείς δεν είμαστε εντεταλμένοι να λύσουμε το θέμα στην παρούσα συνάντηση, που είναι συνάντηση γνωριμίας. Πιστεύουμε ότι θα επισκεφθεί την χώρα μας δική σας Αντιπροσωπεία και, αν χρειασθή, το θέμα θα λυθή πλήρως στις συναντήσεις που θα ακολουθήσουν!

…………………………………………………………………………………………………………………………

          Αυτά συνέβησαν την 22^α Αυγούστου 1981.

          Τις εκλογές της 18^ης Οκτωβρίου 1981, όπως όλοι θυμούνται, με δύο καταλυτικά συνθήματα: «ΑΛΛΑΓΗ» και «Ο λαός δεν ξεχνά, τι σημαίνει Δεξιά», τις κέρδισε πανηγυρικά ο λαοπλάνος και μέγιστος δημαγωγός της χώρας μας: Ανδρέας Παπανδρέου.

          Τις Ευρωεκλογές της 17^ης Ιουνίου 1984, ο απατηθείς λαός, άρχισε να καταλαβαίνη την απάτη, αλλά ο Α, Παπανδρέου κατορθώνει να τις κερ-δίση, έστω και μικρή διαφορά, εξαπατώντας άλλη μια φορά τον λαό – παλιά μου τέχνη, κόσκινο – λέει η παροιμία. Αυτήν την φορά, υπογράφει την διακρατική Συμφωνία με την ΕΣΣΔ για την συνταξιοδότηση μόνο των πολιτικών προσφύγων – στην ουσία, αδικώντας τους – ενώ ξεγελά και τους Πόντιους – τους αφήνει «έξω του Νυμφώνος» – αλλά τους… δίνει τα σπίτια που είχαν ήδη κτιστεί, σύμφωνα με το σχέδιο του Κων/νου Καραμα-νλή, του πρεσβύτερου, για να υποδεχθούν το πρώτο κύμα του μαζικού επαναπατρισμού των Ποντίων από την ΕΣΣΔ, φυσικά, παρουσιάζοντάς τα, ως έργο δικό του και του Κόμματός του…

          Η Νέα Δημοκρατία, δυστυχώς, στερουμένη ισχυρού τμήματος προ-παγάνδας και επικοινωνίας, ουδέποτε ξεσκέπασε αυτήν την εθνοπροδοσία τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και του ίδιου του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος, με μία κίνηση, έγινε νεκροθάφτης του θέματος της συνταξιοδότησης των Ποντίων.

          Γιατί κυκλοφορούν ελεύθεροι, όσοι έφεραν την χώρα στην δεινή αυτήν κατάσταση;

          Γιατί, παρά την αποδεδειγμένη ευθύνη ορισμένων, δεν ψηφίζεται νόμος για την κατάσχεση της περιουσία τους, με την παράλληλη διερεύνη-ση της ευθύνης των όσων διαφεύγουν; 

          Γιατί ισχύει ακόμα ο επαίσχυντος νόμος «Περί ευθύνης Υπουργών;»

          Γιατί πλήρωνα το «χαράτσι», πριν την εξόφληση του δανείου μου για την αγορά του διαμερίσματός μου στην Τράπεζα, ενώ είχε ήδη λάβει σχεδόν τρεις φορές το ποσό που μου είχε δανείσει; Εάν δεν το εξοφλούσα, δεν θα μου το κατάσχε, οπότε θα έχανα, όσα ήδη είχα πληρώσει; Πώς, λοιπόν, κανένας νόμος δεν ανάγκαζε την Τράπεζα να πληρώση, έστω το ποσοστό του «χαρατσιού» που της αναλογούσε, ως συνιδιοκτήτριας; Είναι δυνατόν, ψηφίζοντας παρόμοιους νόμους, με τους οποίους το Κράτος έχει αφαιρέσει το ήμισυ των αποδοχών των πολιτών του, οι οποίοι ανήκουν στην τάξη των οικονομικώς αδυνάτων, να επιτευχθή η ευημερία της Ελλά-δας;

          Γιατί, με απόφαση της Βουλής, απαλλάσσονται της ευθύνης, εκείνοι που χορήγησαν τα υπέρογκα δάνεια σε πολιτικά Κόμματα;

          Γιατί, ενώ παράγοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης παραδέχονται τις λανθασμένες αποφάσεις της «Τρόικας», που οδήγησαν στο κλείσιμο πολ-λών επιχειρήσεων και καταστημάτων, γεγονός που οδήγησε στην αύξηση της ανεργίας και, στην ουσία, στην νέκρωση της εσωτερικής αγοράς, οι μεγάλοι «οικονομολόγοι» της χώρας μας δεν κάνουν τίποτε, για να απαλ-λάξουν την χώρα από αυτές τις οικονομικές συνηέπειες;

          Τελευταία, ανάμεσα στα «μέτρα» του αληθινά επάρατου «μνημο-νίου», ήταν και η στέρηση της πενιχρής σύνταξης ΟΓΑ, με την δικαιολογία την απόφαση ενός αληθινού ηγέτη, του Βλαντίμηρ Πούτιν, ο οποίος, παρά την δήθεν «ανθρωπιά» των μπολσεβίκων, παρέχει δια νόμου έστω και μια μικρή σύνταξη σε επαναπατρισθέντες, οι οποίοι διατηρούν και ρωσσικά δια-βατήρια. Μήπως η πενιχροτάτη σύνταξη ΟΓΑ που έπαιρναν, επαρκεί ως ελάχιστον μέσον διαβίωσης;  

          Αν ισχύει αυτό, γιατί οι διοικούντες την χώρα, διακηρύσσοντας την δεινή οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, δεν ορίζουν ως αμοιβήν τους, το ίδιο ποσό, αποδεικνύοντας την ευαισθησία τους;

          Βεβαίως, εκείνοι, οι οποίοι πήραν αυτήν την απόφαση, εγκλημάτη-σαν ως αναφορά τους Ποντίους, αλλά δεν απαλλάσσονται της ευθύνης και τα αναρίθμητα, θα έλεγα, Ποντιακά Σωματεία, που θα έπρεπε και πρέπει να γίνουν μια «γροθιά» και να πραγματοποιήσουν έντονη διαμαρτυρία για τους παρακάτω λόγους:

•  Οι Πόντιοι, οι οποίοι υπέστησαν δύο Γενοκτονίες – εκ μέρους των Τούρκων και των μπολσεβίκων – ουδέποτε εισέπραξαν, έστω και ένα ευρώ, λόγω της εθνοπροδοσίας της ονομασθείσης «Ανταλλαγής πληθυσμών»·

•  Ουδέποτε εισέπραξαν και τα χρήματα, που κατέθεσαν στην αρμό-δια επιτροπή του Υπουργείου Γεωργίας της Ελληνικής Δημοκρατίας·

•  Ποια είναι η ευθύνη των Ποντίων, όταν ο λαοπλάνος και μέγας Δημαγωγός Ανδρέας Παπανδρέου ενήργησε ως νεκροθάφτης της συντα-ξιοδότησής τους, όσο η ΕΣΣΔ εποφθαλμιούσε την Παγκόσμια κυριαρχία, οπότε, λόγω «κύρους», θα αναλάμβανε τις υποχρεώσεις της;   

Για του λόγου το αληθές, παραθέτω το παρακάτω έγγραφο:

Πρώτη σελίδα

    

Δεύτερη σελίδα

Τρίτη σελίδα

          Η τέταρτη σελίδα αυτού του εγγράφου – για την ΕΠΑΡΧΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ δεν φέρει καμία υπογραφή, γιατί συντάχθηκε από την ΕΚΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ, όπως φαίνεται από την πρώτη σελίδα.

          Το ερώτημα, που τίθεται από χρόνια, είναι ΕΝΑ και ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΟ:

          Γιατί, επί σειρά ετών, από δημιουργίας του κράτους της Ελλάδος, μετά την απελευθέρωση από τον Οθωμανικό ζυγό, οι διοικούντες, εκτός του μοναδικού άξιου του τίτλου του ΕΘΝΑΡΧΟΥ, εννοώ τον Ιωάννη Καπο-δίστρια, δεν στάθηκαν στο ύψος τους, καταδικάζοντας τον Ελληνικό λαό σε στερήσεις και, τελευταία, ακόμα και σε «κεφαλικούς» φόρους;

          Εδώ, με όλον τον σεβασμό σε προσωπικότητες, όπως του Γεωργίου Σεφέρη, έχω να τονίσω: «Δεν είναι η Ελλάδα, που μας πληγώνει…», δεν στέκει και η φράση: «Η Ελλάδα, τρώει τα παιδιά της…»

          Όλα αυτά τα πράττουν, εκείνοι, οι οποίοι μας διοικούν με την δική μας ψήφο!

          Κύριοι! Δεν βρίσκεται ανάμεσά σας, κάποιος πατριώτης;