Η λαθραία ψήφος των λαθρομεταναστών και το Συμβούλιο Επικρατείας

Του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου
Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων

Εν όψει των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών και προς αποφυγήν του άθλιου γεγονότος των προηγούμενων στις οποίες ψήφισαν παράνομα στίφη λαθρομεταναστών, αναδεικνύοντας "προοδευτικούς" δημάρχους, προβαίνω στο σχολιασμό της επί του θέματος αποφάσεως του ανωτάτου διοικητικού δικαστηρίου.

Πρόκειται για την υπ' αριθ. 460/2013 απόφαση της Ολομέλειας του δικαστηρίου, η οποία στις 44 ντοκουμενταρισμένες σελίδες τηςκονιορτοποιεί την… προοδευτική παπαγαλία και θεωρεί αντισυνταγματικό τον διαβόητο νόμο του Παργιανού εστιάτορα του ΠΑΣΟΚ, με τον οποίο χορηγήθηκε αθρόως στους λαθρομετανάστες το δικαίωμα να ψηφίσουν στις εκλογές του 2010

Το Συμβούλιο της Επικρατείας, λοιπόν, κρίνοντας την απονομή της ιθαγένειας και το συνακόλουθο δικαίωμα του εκλέγειν, από το νόμο3838/2010, ανήρεσε τα σαθρά πολιτικάντηκα  επιχειρήματα των "προοδευτικών", οι οποίοι ουσιαστικά ασέλγησαν πολιτικά, κοινωνικά και ατομικά πάνω στα πολιτικά και ατομικά δικαιώματα του Δημότη Λαού της Ελλάδος.

Από το νομικό, πολιτικό και εθνικό αυτό ντοκουμέντο, σταχυολογώ μερικούς νομικούς συλλογισμούς: "Εξάλλου, το ότι ο κατά το Σύνταγμα καθορισμός των προσόντων  του Έλληνα πολίτη ανατίθεται στο νόμο δεν σημαίνει ότι ο κοινός νομοθέτης είναι ανεξέλεγκτος εξ απόψεως εσωτερικών συνταγματικών ορίων για τον καθορισμό αυτό, ούτε παύει να υπόκειται σε τυχόν προκύπτοντες από άλλες συνταγματικές διατάξεις και αρχές περιορισμούς..

Ο νομοθέτης… δεν μπορεί να παραγνωρίσει το γεγονός ότι το Ελληνικό κράτος ιδρύθηκε και υπάρχει ως εθνικό κράτος, με συγκεκριμένη ιστορία και ότι ο χαρακτήρας αυτός είναι εγγυημένος από τους ορισμούς του άρθρου 1 παρ. 3 του ισχύοντος συντάγματος" (όλες οι υπογραμμίσεις του γράφοντος).

Προχωρώντας αυτός ο νομικός συλλογισμός λέει: "το κράτος αυτό (το εθνικό) είναι ενταγμένο σε υπερεθνική κοινότητα εθνικών κρατών με παρόμοιες συνταγματικές παραδόσεις (Ευρωπαϊκή Ένωση)… η οποία μάλιστα σέβεται την εθνική τους ταυτότητα, που είναι συμφυής με την θεμελιώδη πολιτική και συνταγματική τους δομή. Συνεπεία δε τούτων -συνεχίζει το σκεπτικό της Ολομελείας του ΣτΕ- είναι ότι ο ελάχιστος όρος και όριο των σχετικών νομοθετικών ρυθμίσεων για την απονομή της ελληνικής ιθαγένειας είναι η ύπαρξη γνησίου δεσμού του αλλοδαπού προς το ελληνικό κράτος και την ελληνική κοινωνία, τα οποία δεν είναι οργανισμοί ασπόνδυλοι και δημιουργήματα εφήμερα αλλά παριστούν διαχρονική ενότητα με ορισμένο πολιτιστικό υπόβαθρο, κοινότητα με σχετικώς σταθερά ήθη και έθιμα, κοινή γλώσσα και μακρά παράδοση, στοιχεία που μεταβιβάζονται από γενεά σε γενεά… Εάν παρεγνωρίζετο η προϋπόθεση τουουσιαστικού δεσμού και ο νομοθέτης… μπορούσε να τον αγνοήσει και να ελαχιστοποιήσει τα προσόντα κτήσεως της ιθαγενείας, τότε πρακτικώς θα μπορούσε και να προσδιορίσει αυθαιρέτως τη σύνθεση του λαού…"

Εδώ έχουμε ένα κορυφαίο μάθημα όχι μόνο συνταγματικού δικαίου, αλλά και μία διεισδυτική κοινωνιολογική μελέτη για το έθνος και την παράδοση (βλ. Αλ. Παπαναστασίου: "Ο Εθνικισμός", εκδ. "Πελασγός" - Ι. Γιαννάκενας - Αθήνα 2012 όπου προλογίζει ο Α. Αντωνάκος  και ο γράφων. Πρβλ. και το έργο του γράφοντος: "Η εθνική μας παράδοση και η σημασία της στη διατήρηση της εθνικής μας ταυτότητας", εκδ. "Πελασγός", Ι. Γιαννάκενας - Αθήνα 2012).

Πρόκειται για ιστορικά και επιστημονικά δεδομένα τα οποία αγνοούσαν παντελώς, τόσο ο τότε πρωθυπουργός Τζέφρη όσο και ο τότε υπουργός των Εσωτερικών που εισηγήθηκαν τον κατάπτυστο νόμο, που έκρινε αντισυνταγματικό το Συμβούλιο της Επικρατείας αλλά είχαν ψηφίσει σύσσωμα και τα πολιτικά πρόβατα που φέρουν την ιδιότητα του βουλευτή!

Πιο πέρα η 14η σκέψη της Ολομέλειας (σελ. 42) αποκρούει την εισηγητική έκθεση του πιο πάνω νόμου, η οποία έκανε αχταρμά τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, γιατί οι συντάκτες τους δεν σκάμπαζαν τις μεταξύ τους τεράστιες διαφορές, σημείωνε και τα εξής: "Επειδή… οι ως άνω διατάξεις του νόμου 3838/2010 δεν είναι σύμφωνες προς το Σύνταγμα, καθ' όσον αναγνωρίζουν σε αλλοδαπούς υπηκόους τρίτων χωρών, μη έχοντας καν την ιδιότητα του ομογενούς, δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι κατά τις εκλογές των ΟΤΑ Α' βαθμού, παραβιάζοντας  έτσι την αρχή ότι τα πολιτικά αυτά δικαιώματα ανήκουν αποκλειστικά σε Έλληνες πολίτες…"

Δια ταύτα

Το Συμβούλιο της Επικρατείας, κατά πλειοψηφία, "ακυρώνει  την υπ 'αριθ. Φ. 130181/23198/30-4-2010 απόφαση του υπουργού εσωτερικών", με την οποία επετράπη η συμμετοχή των λαθρομεταναστών στις εκλογές του 2010.

Όμως, στο μεταξύ, οι "προοδευτικοί δήμαρχοι" άσκησαν αντισυνταγματικά τα καθήκοντά τους στηριζόμενοι στις ψήφους τους και άρα άσκησαν  νόσφηση εξουσίας!

Για την ιστορία αξίζει να επισημανθεί το γεγονός ότι ο γράφων προ της εκδόσεως της πιο πάνω υπουργικής απόφασης και πριν κριθεί αντισυνταγματική από το ΣτΕ, καταπολέμησε αυτές τις έωλες ανθελληνικές θεωρίες βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους με ένα εκτεταμένο κείμενο, το οποίο είχε τον τίτλο: "Τα ατομικά και

κοινωνικά δικαιώματα από τη σκοπιά της επιστήμης και των νομοθετικών κειμένων" (βλ. το μηνιαίο περιοδικό "ΗΛΙΑΙΑ" μηνός Φεβρουαρίου 2010 και αναδημοσίευσή του στο έργο του: "Κριτικά Κείμενα", εκδ. "Πελασγός" - Ι. Γιαννάκενας - Αθήνα 2012, σελ. 276-283).

Όμως, οι παντοειδείς κομματικές σκοπιμότητες και η θολούρα των… προοδευτικών συγκρούστηκαν και με την αμείλικτη πραγματικότητα και με την επιστήμη και με την Ελληνική Ιστορία.

Ανάμεσα σε αυτόν τον ιδεολογικοπολιτικό αχταρμά και το ΚΚΕ, το οποίο με ανακοίνωση του Πολιτικού του Γραφείου "για τη συμμετοχή μεταναστών στις δημοτικές εκλογές" τασσόταν υπέρ της ψήφου των λαθρομεταναστών, με μια "επιχειρηματολογία", η οποία έκανε μαλλιά κουβάρια τον καπιταλισμό και την πολιτογράφηση.

Ανάμεσα στα άλλα έλεγε: "Κριτήριο της "ενεργού και ουσιαστικής συμμετοχής στην πολιτική ζωή της χώρας" θα είναι όχι απλώς η γνώση του πολιτικού συστήματος της Ελλάδας, αλλά η υιοθέτησή του, δηλαδή η αποδοχή του"!!

Προχωρώντας -και εφαρμόζοντας έναν ανύπαρκτο και ξεπερασμένο διεθνισμό- έγραφε: "Οι οικονομικοί μετανάστες και πρόσφυγες είναι μέρος της εργατικής τάξης της χώρας μας…" (βλ. ολόκληρη την ολοσέλιδη απόφασή του, με ημερομηνία 4/3/2010, στο Κυριακάτικο "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ" της 7/3/2010).

Όπερ σημαίνει: Όποιοι δηλώνουν ότι αποδέχονται αυτό το σάπιο πολιτικό σύστημα της μιζαδόρικης Ελλάδος αποκτούν  δικαίωμα ψήφου και ελληνική ιθαγένεια.

Μια πολιτική θέση που έρχεται σε άμεση αντίθεση με την πανάρχαια Ελληνική Ιστορία και Πρακτική.

Να π.χ. τι έλεγε ο ρήτορας Ισοκράτης (436 - 338 π.Χ.), για τις αθρόες πολιτογραφήσεις "αλλογενών" -επρόκειτο κατ' ουσίαν για Έλληνες άλλων ελληνικών πόλεων, πλην των Αθηνών: Στον λόγο του, λοιπόν, "Περί Ειρήνης" καυτηριάζοντας αυτό το φαινόμενο έλεγε και τα εξής: "Χωρίς να το καταλάβουν, γέμισαν από τη μία τους δημόσιους τάφους από πολίτες και τις φατρίες και τα  ληξιαρχεία από την άλλη, με ονόματα ατόμων πουδεν είχαν καμμία σχέση με την πόλη μας (Αθήνα)… Ωστόσο δεν πρέπει κανείς να μακαρίζει την πόλη που σωρεύει αστόχαστα πλήθος ατόμων, τα οποία πολιτογραφεί χωρίς διάκριση, αλλά να μακαρίζει εκείνη την πόλη που εξακολουθεί να διατηρεί τη γενιά των ανθρώπων που την κοιτούσαν από τα χρόνια της ίδρυσής της" (παρ. 88).

Αυτά για την αρχαιότητα, στην οποία οι προϋποθέσεις πολιτογραφήσεως ήταν πολύ δύσκολες στην Αθήνα. Να σκεφθεί κανείς ότι εδέησε να πολιτογραφηθεί και αυτός ο Ιπποκράτης (βλ. το έργο μου: "Εχθροπάθεια: Η Μεγάλη εμπάθεια κατά των Ελλήνων", εκδ. "Πελασγός" - Ι. Γιαννάκενας - Αθήνα 2013, σελ. 31-33).

Καταλήγοντας θα έλεγα ότι η απόφαση αυτή ορθοτομεί πάνω στο εθνικό αυτό ζήτημα και οφείλουν να την εφαρμόσουν οι πάντες.

ΥΓ:          Μετά τη χάραξη αυτών των γραμμών η κυβέρνηση αποφάσισε να ψηφίσει η Βουλή σχετική διαταγή με την οποία αφαιρείται αυτό το αντισυνταγματικό δικαίωμα από τους κάθε λογής λαθρομετανάστες. Η μόνη τραγική φιγούρα "Έλληνα" που κατηγόρησε την κυβέρνηση γι' αυτή την σωστή πρωτοβουλία ο διαβόητος Τζέφρη, τον οποίο τον Μάιο του 2010 ο γράφων χαρακτήρισε ως "εθνικό νεκροθάφτη"!

                Κι όμως, εξακολουθεί να κυκλοφορεί ελεύθερος και να αμείβεται από το "χαλκείο της διαφθοράς" που ονομάζεται Βουλή.