Νικόλας Α. Ιωαννίδης
Διαχρονικά η λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου αποτελεί μία από τις πιο ταραχώδεις περιοχές στην υφήλιο. Ωστόσο, η ανακάλυψη υδρογονανθράκων στο υπέδαφος του βυθού των θαλασσίων υδάτων της περιοχής φαίνεται να προσφέρει μια νέα προοπτική. Καίτοι η Τουρκία επιστρατεύει κάθε μέσο για να επιβάλει τη δική της τάξη πραγμάτων, εντούτοις τα κράτη της Λεβαντίνης έχουν μια τεράστια ευκαιρία να εγκαθιδρύσουν ένα ισχυρό πλαίσιο συνεργασίας. Πιθανόν, όμως, η κρίση στη Συρία και μια κακή λύση του Κυπριακού να ανατρέψουν τις ευοίωνες προοπτικές και να επιτείνουν το περιφερειακό ανισοζύγιο δυνάμεων.
Έχουμε αναφερθεί και παλαιότερα στις αξιώσεις της Τουρκίας όσον αφορά στον θαλάσσιο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Η παραγνώριση των δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) σε θαλάσσιες ζώνες στα δυτικά-νοτιοδυτικά του νησιού δεν βρίσκει έρεισμα στο Δίκαιο Θάλασσας. Παρομοίως, οι απαιτήσεις του ψευδοκράτους για κυριαρχικά δικαιώματα στα ύδατα πέριξ της Κύπρου είναι παντελώς αβάσιμες. Εμφαίνεται, λοιπόν, ότι η Τουρκία δεν νομιμοποιείται να διεκδικεί οφέλη από τα ενεργειακά κοιτάσματα της περιοχής. Σημαντικό, επίσης, είναι το γεγονός ότι ο αγωγός Arab Gas Pipeline, ο σχεδιαζόμενος Islamic Gas Pipeline και τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στη συριακή θάλασσα και ενδοχώρα πιθανόν να μετατρέψουν τη Συρία σε ενεργειακό κόμβο. Αυτό εξηγεί, εν μέρει, τη συριακή κρίση και καταδεικνύει την υποβάθμιση του ρόλου της Τουρκίας στο ενεργειακό σκηνικό, εξ ου και η στήριξη Ερντογάν στους αντικυβερνητικούς.
Καθίσταται εύληπτο ότι η Τουρκία επιδιώκει αγωνιωδώς να αναβαθμιστεί στον ενεργειακό χάρτη. Βάση τούτου, το ότι μερικοί επικεφαλής κυπριακών πολιτικών κομμάτων και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σπεύδουν να αναγνωρίσουν στην Τουρκία δικαιώματα επί των φυσικών πόρων της περιοχής, είτε πριν είτε μετά τη λύση, είναι αρκούντως επικίνδυνο. Το ενδεχόμενο διοχέτευσης του φυσικού αερίου της ΚΔ μέσω αγωγού που θα περνά από την Τουρκία θα αχρηστεύσει έναν πολύ σημαντικό συντελεστή ισχύος του κράτους και θα καταστήσει τη Δημοκρατία εξαρτώμενη από τη γείτονα. Εάν δεν κατασκευαστεί τερματικό υγροποίησης φυσικού αερίου, θα βρεθούμε ενώπιον ενός άλλου «οδυνηρού συμβιβασμού», ήτοι της ενεργειακής διασύνδεσης με την Τουρκία.
Εφόσον συνολογηθεί ομοσπονδιακή λύση για την Κύπρο, η πιθανότητα αυτή θα μετατραπεί σε γεγονός. Η αρμοδιότητα για τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους θα ανήκει στην κεντρική κυβέρνηση, όπου οι αποφάσεις θα λαμβάνονται ισοτίμως από τις δύο συνιστώσες πολιτείες.Καθώς η Τουρκία θα είναι απαλλαγμένη από το βαρίδι του Κυπριακού, η διοχέτευση του φυσικού αερίου της Κύπρου μέσω των εδαφών της
δεν θα συναντήσει εμπόδια. Ακόμα κι αν υπάρξουν διαφωνίες για το θέμα αυτό μέσα στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση, θα προβλέπεται η επίλυσή τους(;) από κάποιον δικαιοδοτικό μηχανισμό. Δι’ αυτής της πρακτικής, η Τουρκία, που επί του παρόντος δεν έχει οποιοδήποτε δικαίωμα επί των ενεργειακών πόρων της Ανατολικής Μεσογείου, θα μετατραπεί σε δίοδο εξαγωγής αυτών προς την Ευρώπη.
Συνεπώς, η Τουρκία με τη συνδρομή μας θα βγει από το αδιέξοδο, θα αναβαθμιστεί ως ενεργειακός κόμβος και γεωπολιτικός δρων, ενώ η Κύπρος θα εξαρτάται από την καλή προαίρεση της χώρας αυτής για να πάρει οφέλη από τους υδρογονάνθρακες. Θα υπάρξει, δηλαδή, η περίπτωση ενός κράτους που απεμπολεί εκόντως περιουσιακά του στοιχεία προς όφελος μιας άλλης δύναμης, η οποία έχει αποδείξει πολλάκις ότι δεν συμμορφούται με τις διεθνείς συμβατικές της υποχρεώσεις. Τέτοιες ενέργειες είναι επιζήμιες και δεν προσιδιάζουν σε σοβαρά κράτη, αφού τα καθιστούν αναξιόπιστα και τους αφαιρούν τα μέσα για να επιβιώσουν στο ακροσφαλές διεθνές σκηνικό. Έχοντας υπ’ όψιν τα ανωτέρω, η ΚΔ πρέπει ακολουθήσει ολοκληρωμένη ενεργειακή πολιτική, ούτως ώστε να καταστεί η ίδια ενεργειακός κόμβος και να μην καταντήσει ετεροκαθοριζόμενος παρίας.
http://www.efylakas.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου