Τα δάνεια της Ανεξαρτησίας (1822-1824) και τα δάνεια της Τρόικα. Παράλληλοι βίοι με το ίδιο φαγοπότι

Ο  πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου
Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων

Τα αιωνόβια, τα κοινωνιοκτόνα και τα πατριδοκτόνα δάνεια της Ελλάδας άλλοι τα χαίρονται και άλλοι τα πληρώνουν. Άλλοι πλουτίζουν από αυτά και άλλοι λιμοκτονούν.

Αυτό το γεγονός έλκει την καταγωγή του από τα διαβόητα δάνεια της Εθνικής Ανεξαρτησίας, τα οποία πήραν στην έναρξη του Αγώνος οι τότε εθνοπατέρες, που υποτίθεται ότι τα πήραν από την τοκογλυφική Αγγλία για τις ανάγκες του. Τα πιο πολλά φαγώθηκαν καθ' οδόν από λαμόγια της εποχής ενώ τεράστια ποσά λεηλατήθηκαν από τους πολιτικάντηδες.

Τα δεύτερο αυτό γεγονός καυτηρίαζε ο θρυλικός Μακρυγιάννης στα "Απομνημονεύματά" του γράφοντας και τα εξής, απευθυνόμενος στους ξένους δανειστές: "Τι φαντάζεστε ότι μας βοηθήσατε ή μας μολύνατε και μας αφανίσατε… Ας σας ευγνωμονούν εκείνοι όπου τους δώσατε τα δάνεια και τα φτιαξαν λούσια και πολυτέλειες και άλλα τοιούτα… Εκεινών εκάματε καλό με τα δάνειά σας, του Κωλέττη, του Μαυροκορδάτου, του Μεταξά και συντροφιάς τους" (βλ. "Απομνημονεύματα", εκδ. "Μέλισσα", Αθήνα 1957, σελ. 419).

Τότε τα δάνεια έγιναν λούσια και πολυτέλειες, τώρα έγιναν βίλες, πισίνες και λογαριασμοί τραπεζών της Ελβετίας.

Όσοι τα λεηλάτησαν τότε, "κοσμούν" με τα ονόματά τους το κέντρο των Αθηνών και των προαστίων, όπως ακριβώς συμβαίνει και τούτα τα χρόνια της πολιτικής χολέρας.

Πρόκειται για αντιγραφή - καρμπόν της Ιστορίας, στην οποία -κατά κανόνα- δοξάζονται και τιμώνται οι διεφθαρμένοι πολιτικάντηδες. Έγραφε ο Πλάτων στην "Πολιτεία" του: "Όλοι με ένα στόμα κηρύττουν ότι είναι μεν ωραίον πράγμα η σωφροσύνη και η δικαιοσύνη, δύσκολον όμως και επίπονον, ενώ η αδικία και η ακολασία είναι μεν ευχάριστα και δεν στοιχίζουν τίποτα να τα αποκτήσει κανείς, είναι όμως επονείδιστα… οι περισσότεροι όμως δεν δυσκολεύονται να μακαρίζουν και να τιμούν και κατ' ιδίαν και δημόσια τους φαύλους εκείνους που έχουν τα πλούτη και την δύναμιν, ενώ απεναντίας, ελεεϊνολογούν και περιφρονούν τους άλλους, όταν τύχει να είναι αδύνατοι και πτωχοί, όσον και παραδέχονται πως είναι καλύτεροι από τους αδίκους…" (βλ. τη μετάφρασή της από τον Γρυπάρη, Αθήνα χ.χ., σελ. 65).

Πόσο διεισδυτικός ήταν ο μεγάλος Πλάτων στην ανάλυση της βορβορώδους ψυχής του… ανθρώπου. Γι' αυτό και τούτα τα χρόνια βλέπουμε τις αγελαίες μάζες με τις χυδαίες ψυχές να τιμούν, να ψηφίζουν και να ξαναψηφίζουν τους διεφθαρμένους και μάλιστα όσο περισσότερο διεφθαρμένοι είναι τόσο περισσότερο να τους τιμούν και ενίοτε να τους χειροκροτούν έστω και όταν, κάποτε κάποτε, η δικαιοσύνη τους φοράει τις χειροπέδες!

Τότε στα μάτια των εκφυλισμένων οπαδών-ψηφοφόρων, φαντάζουν ως εθνικοί… ήρωες!

Σαπιολαός "εντός του σάπιου δημοκρατικού τόξου". Ουστ!