"Πνευματική Λάρισα"

Ο πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου
Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων

Αυτός είναι ο τίτλος της ετήσιας έκδοσης της "Ένωσης Λογοτεχνών Συγγραφέων Λαρίσης" (Ε.ΛΟ.ΣΥ.Λ.), που βλέπει το φως της δημοσιότητας για δεκάτη τρίτη χρονιά.

Πρόκειται για μια επιμελή έκδοση 360 σελίδων, η οποία είναι αφιερωμένη στον Κ. Καβάφη, χωρίς όμως να παραλείπει να αναδείξει και πτυχές του πεζού και ποιητικού λόγου αξιόλογων λογοτεχνών της πόλης μας.

Ψυχή αυτής της πνευματικής ανάτασης μέσα στο ζόφο της πνιγερής ηθικής Ελλάδος η λογοτέχνις και ταλαντούχος συγγραφέας Δήμητρα Μπαρδανη, η οποία εδώ και πολλά χρόνια συντηρεί και μεταδίδει την ζείδωρη  αύρα των λογοτεχνών της Λάρισας τόσο με την δράση της Ε.ΛΟ.ΣΥ.Λ. όσο και με την ετήσια έκδοση του πιο πάνω οργάνου της.

Πρόκειται για μια έκδοση, η οποία απευθύνεται αποκλειστικά στους λογοτέχνες του νομού Λαρίσης και -όπως σημειώνει η Πρόεδρος Δήμητρα Μπαρδανη- "καθρεφτίζει τη σημερινή λογοτεχνική στάθμη της περιοχής της".

Αξίζει να επισημανθεί το γεγονός ότι αυτή η πνευματική εστία του νομού Λαρίσης, η Ε.ΛΟ.ΣΥ.Λ., είχε την ωραία ιδέα να μπάσει την ζείδωρη πνοή της ποίησης και τους μαθητές της Λάρισας με την καθιέρωση "Μαθητικού ποιητικού διαγωνισμού" δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους μαθητές των Γυμνασίων και Λυκείων του νομού να έρθουν σε ώσμωση με τα νάματα της ποίησης.

Δεν γνωρίζω αν κάτι τέτοιο συμβαίνει και σε άλλα Γυμνάσια και Λύκεια της Ελλάδας της σήψης, της αρπαχτής και της παρακμής.

Αν όχι, καλό θα ήταν η Ε.ΛΟ.ΣΥ.Λ. να αναλάβει σχετική πρωτοβουλία, χτυπώντας τις πόρτες του Υπουργείου Παιδείας του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και τις κατά τόπους πνευματικές οργανώσεις.

Είναι παρήγορο το γεγονός ότι στο δεύτερο μαθητικό ποιητικό διαγωνισμό του νομού Λαρίσης παρελαύνει μία ντουζίνα μαθητών που πήραν βραβεία και  επαίνους με τις ποιητικές τους καταθέσεις. Από την μαθητική αυτή κατάθεση παίρνω στην τύχη τούτες τις στροφές από τη βραβευθείσα μαθήτρια Ειρήνη Καρβέλα, από το ποίημά της "Ελλάδα" που δημιουργεί ελπίδες με τις αναζητήσεις της. Να τι μας λέει η μαθήτρια αναζητώντας την αλήθεια μέσα στα πηχτά σκοτάδια που έφεραν στην πατρίδα μας οι χυδαίοι πολιτικάντηδες ετούτων των χρόνων.Διαβάζουμε:

"Στης νιότης το απαύγασμα ψάχνω για την ελπίδα

μα μέσα στ' αδιέξοδο που να βρω ηλιαχτίδα;

Γιατί ο κόσμος που ’ψαχνα μέσα στα παραμύθια

δεν έχει τώρα νόημα και ίχνος απ' αλήθεια;

Μήπως ν' αναζητήσουμε στη Φύση την αλήθεια

και στην ψυχή την παιδική ωσάν πυγολαμπίδα

να δώσουμε νοήματα για να τραφεί η γνώση

και ιδανικά που οι πρόγονοί μας έχουν μεταδώσει;"

Διαβάζεις και διαπιστώνεις μια πνευματική ωριμότητα και μια εναγώνια αναζήτηση της αλήθειας και των χαμένων ιδανικών των προγόνων.

Τύφλα να έχουν πολλοί διανοούμενοι τούτων των χρόνων που στο όνομα του χρήματος και της καριέρας αυτομετατράπηκαν σε υπηρέτες της διεφθαρμένης εξουσίας συντρίβοντας τις ελπίδες των νέων της πατρίδας μας.

Η Ειρήνη, αναζητά τα χαμένα ιδανικά των προγόνων της, τη απώλεια των οποίων ανέδειξε ο γράφων εδώ και δύο δεκαετίες με τούτο τα κείμενό του, που είχε ως τίτλο: "Η ελεγεία των θρυμματισμένων ιδανικών της νιότης" (βλ. "Πολιτικά Θέματα" της 1/4/1994). Δυστυχέστατα, οι κάθε λογής ταγοί της λεηλατηθείσης πατρίδος, πράττοντας ή σιωπώντας, τα ανασκολόπισαν και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο τα ψάχνει η νιότη μας.

Προτίμησα ν' αναδείξω πιο πολύ την ποιητική προσπάθεια των μαθητών παρά το έργο και τα γραφόμενα για τον Καβάφη, για τον οποίο γίνεται πολύς λόγος και από πολλούς άξιους λογοτέχνες.

Με την ευκαιρία σημειώνω ότι προσεχώς κυκλοφορεί ένα έργο μου -σε συνεργασία με τον δρα Σπύρο Δημητρίου- το οποίο αναφέρεται  και στον εθνικό μας βάρδο Κωστή Παλαμά και καλό θα ήταν η Ε.ΛΟ.ΣΥ.Λ. να αφιερώσει την επόμενη έκδοσή της σε αυτό τον αγνοημένο και αδικημένο πνευματικό γίγαντα (το έργο μου αυτό θα σταλεί στην Ε.ΛΟ.ΣΥ.Λ.).

Επειδή σε τούτο το σημείωμα δεν χωρούν όλοι οι ποιητές και πεζογράφοι των οποίων έργα παρατίθενται σε αυτή την έκδοση, περιορίζομαι, εντελώς επιγραμματικά, να αναφέρω ότι ανάμεσα σε αυτούς είναι η λογοτέχνις Λίνα Φωλίνα, της οποίας ποιήματα παρατίθενται στις σελ. 78-71, από τα οποία παραθέτω τούτη τη

στροφή από το ποίημά της "Ο λεβέντης":

"Η λάμψη στου δε χόραγε

στα γήινά μας όρια,

της ηλιαχτίδας λεύτερα μόρια

ολάνθιστο σου κέντησαν χαλί"

Από τα ποιήματα της Ελευθερίας Παπαγαρυφάλλου, που αποπνέουν πίκρα και παράπονο, από την αβίωτη ζωή της, στέκομαι σε τούτη τη στροφή του ποιήματος: "Πρωτοχρονιά":

"Ακόμα μια πρωτοχρονιά στο σπιτικό μου με φώτα σβηστά…

Ανάμεσα σε τραγούδια και ψεύτικες ευχές

ο νέος χρόνος θα ορμήσει

μα από κοντά μου αθόρυβα θα περπατήσει…"

Από το συνοπτικό πεζό της κ. Βασιλικής  Κανδαλου, που μαζί με τη Δήμητρα Βαρδανη, αποτελούν το δυναμικό δίδυμο της Ε.ΛΟ.ΣΥ.Λ. μεταφέρω εδώ την φράση της, η οποία αναφέρεται στην κρίση την οποία θεωρεί κορεσμένη από "πιότερο ιδρώτα και αίματα". Γράφει: "Χαρτοπετσέτες με ωραία στολίδια που μας προσφέρονται δωρεάν για να αποσπαστούμε από την μασημένη μας αξιοπρέπεια που μόλις κατάπιαμε και στο βαθύ βαρέλι της ψυχής μας μένει το κατακάθι μιας φιμωμένης ανυπότακτης κραυγής" (σελ. 231).

Αλλοίμονο στους κάθε λογής καταπιεστές αν "Η φιμωμένη ανυπότακτη κραυγή" ξεφιμώσει και πάρει τις στράτες, τους δρόμους και τις πλατείες της Ελλάδας και υπερασπιστεί τη "μασημένη αξιοπρέπεια", για την οποία ο Γερμανός διανοητής Γκαίτε έλεγε στον  περίφημο "Φάουστ": "Ήρθε ο καιρός να αποδείξουμε με πράξεις ότι η αξιοπρέπεια του ανθρώπου ισούται με το μεγαλείο των Θεών".

Άντε συμπολίτισσα Βασιλική. Ανέδειξε περισσότερο την υπέροχη αξιοπρέπεια που χάσαμε ως Έλληνες.

Τέλος, αναφέρω το πεζό της Φωτεινής Ανδρονιάδου-Σαμαρά, που έχει ως τίτλο: "Το παιδί της καρδιάς", στο οποίο υπερασπίζεται τον άδικο διωγμό του παιδιού που έγινε χρήσιμος άνθρωπος.

Τελειώνω μ' αυτή την ευχάριστη μέθεξη με την "Πνευματική Λάρισα", συγχαίροντας του συντελεστές της, ευχόμενος συνέχιση τηςσημαντικής προσφοράς της στα Θεσσαλικά -και όχι μόνο- γράμματα.

Γράφοντας αυτά, άθελά μου ο νους γυρίζει στα "πέτρινα χρόνια" της Λάρισας, στα οποία βασίλευε ο φόβος και ο τρόμος. Πως αλλάζουν οι καιροί και η Ιστορία!

Καταλήγοντας, υιοθετώ πλήρως τα όσα εύστοχα και αληθινά επισημαίνει ο Ηλίας Κατσάνος για τους Αλμπάνηδες" ποιητές και πεζογράφους, οι οποίοι "θέλουν να γίνουν αμέσως διάσημοι", αντί να διαβάσουν και να κοπιάσουν περισσότερο (σελ. 238-240).

Όμως το να έχει κανείς το "γνώθι σ' αυτόν" σπανίζει στους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν πάντα την τάση να προβάλλουν το "Εγώ"(Για τη δεσπόζουσα θέση του "Εγώ" στη ζωή του ανθρώπου βλ. το έργο μου: "Η Κομμουνιστική Ουτοπία" εκδ. β' "Πελασγός" - Ι. Γιαννάκενας, Αθήνα 2013, σελ. 147 επ. όπου το κεφάλαιο: "Η ανθρώπινη φύση διαχρονικά με το "εγώ" να δεσπόζει".