Με τον Πέτρο Θ. Παντελίδη
Κατανοώ τη διεκδικητική στάση των συντεχνιακών ηγετών, όταν νιώθουν να απειλούνται τα συμφέροντα, οι μισθοί και τα κεκτημένα τους και όταν απειλείται το βιοτικό επίπεδο του λαού. Έχουν δίκαιο να διαμαρτύρονται. Η μείωση των εισοδημάτων των μισθοσυντήρητων υπαλλήλων είναι πολύ δυσμενής και δυσχερής εξέλιξη και δύσκολα κάποιος μπορεί να την αποδεχθεί. Έτσι ακούσαμε τα συνδικάτα να εξαγγέλλουν μέτρα και μάλιστα απεργιακά, για να διεκδικήσουν τα δίκαιά τους.
Κατανοώ πλήρως τις αντιδράσεις όλων, ακόμα και τις δυναμικές. Άλλωστε αυτή η δραστηριότητα είναι και σκοπός της ύπαρξης και της λειτουργίας των συνδικάτων των εργαζομένων. Κατανοώ ότι τα συνδικάτα πρέπει να πιέσουν και να εξαναγκάσουν την άσχετη με τα οικονομικά θέματα κυβέρνηση να αλλάξει μεθοδολογία. Να την πιέσουν να προσέρχεται σε διάλογο, να ακούει και τις απόψεις των άλλων και ειδικότερα των πιο ειδικών και στο τέλος να επιβάλλονται μέτρα συναινετικά.
Εκείνο, όμως, που με κάνει να αγανακτώ είναι άλλο. Όλοι τώρα εξαντλούν τη μαχητικότητα και τη διεκδικητικότητά τους, για να αναγκάσουν την κυβέρνηση να πάρει ορθά μέτρα για αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Όμως όλοι τούτοι, βουλευτές, συνδικαλιστές, εργοδότες, εργοδοτούμενοι, αυτοεργοδοτούμενοι και συνταξιούχοι, όλοι οι πολίτες δείχνουμε μιαν αξιοκατάκριτη αδιαφορία, βλέποντας την κατρακύλα του εθνικού μας θέματος. Αν η οικονομία μας πέσει σε χειρότερα χάλια, αν η Κύπρος πτωχεύσει, το κακό θα είναι μεγάλο. Η ζωή μας θα αλλάξει. Όμως το κακό θα είναι αναστρέψιμο.
Θα φύγει αυτή η κυβέρνηση και κάποιοι άλλοι, πιο ειδήμονες, θα βγάλουν την Κύπρο από τα οικονομικά τάρταρα, όπου την οδηγεί η κυβέρνηση Χριστόφια. Η πτώχευση όμως και η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, στην οποία οδηγεί την Κύπρο η προσπάθεια του Δημήτρη Χριστόφια να τσιμεντώσει το ΝΑΙ, δεν θα είναι αναστρέψιμη. Η κυβέρνηση Χριστόφια θα περάσει, αλλά το κακό που θα γίνει, δεν θα μπορεί να διορθωθεί.
Αν η γενιά μας γνωρίσει την πτώχευση της Κυπριακής Δημοκρατίας, θα έχουμε την ελπίδα ότι τα παιδιά και τα εγγόνια μας θα ζήσουν καλύτερες μέρες.
Αν όμως διαλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία και αποδεχτούμε μιαν απαράδεκτη λύση, που θα καταπατεί τα ανθρώπινα δικαιώματά μας, τότε θα είμαστε βέβαιοι ότι τα παιδιά και τα εγγόνια μας θα είναι τα βέβαια θύματα της δικής μας αδράνειας. Και όμως όλοι μας σιωπούμε ή αδρανούμε με τρόπο που οι επόμενες γενιές δεν θα μας συγχωρήσουν.
Πρέπει ν' αγωνιστούμε για τα εισοδήματα και το βιοτικό μας επίπεδο. Πρέπει να δώσουμε μάχη για ν' αναγκάσουμε την κυβέρνηση να εγκαταλείψει τις ιδεολογικές της προκαταλήψεις και ν' αντιμετωπίσει τα προβλήματα της οικονομίας με τη γνώμη των τεχνοκρατών και όχι με την έγκριση των κομματικών χειροκροτητών. Αλλά έχουμε μεγαλύτερη ευθύνη και πιο επιτακτικό καθήκον να ξεσηκωθούμε, για να εμποδίσουμε το Δημήτρη Χριστόφια και τους χειροκροτητές του να τσιμεντώσουν το ΝΑΙ και να μας αναγκάσουν να αποδεχθούμε μια λύση, που θα είναι συμβατή με τη διεθνιστική και ανθελληνική ιδεολογία τους, αλλά θα είναι κίνδυνος-θάνατος για την επιβίωση του Ελληνισμού στην Κύπρο.
Πότε τα κόμματα και οι συντεχνίες, οι βουλευτές που νοιάζονται τόσο πολύ για το καλάθι της νοικοκυράς, πότε θα γνοιαστούν και για την Κύπρο. Πότε θα μας καλέσουν σε αγώνες, σε απεργίες, σε κινητοποιήσεις, σε διαδηλώσεις για την εκ περιτροπής προεδρία, τη σταθμισμένη ψήφο, την παραμονή των εποίκων, τη μετονομασία των σφετεριστών σε χρήστες, την καταπάτηση των δικαιωμάτων μας με ρατσιστικές πρόνοιες της λύσης επανένωσης δυο κρατών;
Πότε θα κάμουμε μια μαχητική διαδήλωση για ν' ανατρέψουμε τις απαράδεκτες υποχωρήσεις του Προέδρου Χριστόφια; Πότε θα κάνουμε μια οργισμένη διαδήλωση εναντίον των σκευωριών του Ντάουνερ και των διεθνών απατεώνων, που προσπαθούν να δικαιώσουν και ν' ανταμείψουν τους κατακτητές της πατρίδας μας και τους καταπατητές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας;
Την οικονομική κρίση θα ακολουθήσει ανάκαμψη, όμως τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας θα ακολουθήσει η εξαφάνιση του Ελληνισμού της Κύπρου.
Πηγή : http://www.sigmalive.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου