Οι κυρίαρχοι στο πολιτικό παιχνίδι, ξέρουν καλά πως η ανατροπή τους μπορεί να είναι αποτέλεσμα της ικανότητας των λίγων και αποφασισμένων να αφυπνίσουν την κοινωνία ολόκληρη. Αυτούς τους λίγους και αποφασισμένους, δεν μπορεί να τους αφανίσει. Γι αυτό και θα επιδιώξει να ευνουχίσει την στοχευμένη δράση τους, σε συνθηματολογικές μονομέρειες χωρίς διέξοδο και πολιτική προοπτική.
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΙΑΣ ΚΡΙΣΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ.
Η οικονομική κρίση η οποία εν πολλοίς «θεσμοθετήθηκε» από τους ισχυρούς της γης, δεν κατάφερε να «αξιοποιήσει» τον εαυτό της για να προωθήσει αποκλειστικά και μόνο το κεντρικό της ζητούμενο που ήταν η αιχμαλωσία των κοινωνιών, η αναδιαμόρφωση των κανόνων χειραγώγησής τους και η επαναδιάταξη διακριτών ρόλων στις συνιστώσες τους, προκειμένου να εξασφαλιστεί η πολυπόθητη θεσμική αναμόρφωση στην επιχειρούμενη ενδυνάμωση της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, από τη σκοπιά των αναδιαρθρώσεων που προωθεί η παγκόσμια διακυβέρνηση.Αυτή η κρίση, ήταν καταδικασμένη εκ των πραγμάτων να μεταλλαχθεί σε γενικευμένη πολιτική κρίση, που διαχέεται πλέον ανεξέλεγκτα και αγκαλιάζει όλα τα επίπεδα της πολιτικής και της οικονομικής εξουσίας.Στη διεθνή σκακιέρα και στις επιχειρούμενες μεταπολεμικές καπιταλιστικές ενοποιήσεις, ο κυρίαρχος τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται, είναι η κρίση στο ίδιο το περιεχόμενο της πολιτικής σκέψης και των πολιτικών αποφάσεων που πρυτάνευσαν, και σηματοδότησαν τις εξελίξεις και τις αλλαγές στη νεότερη διεθνή ιστορία...
Η πεμπτουσία των αποφάσεων η οποία καθόρισε το μεταπολεμικό μοντέλο ανάπτυξης, τίθεται πλέον εν αμφιβόλω αναφορικά με την ορθότητά της και την ικανότητά της να υπηρετεί «παραγωγικά» τις κυρίαρχες στρατηγικές επιλογές των ισχυρών.Οι αλλαγές – ακόμα και αυτές της προηγούμενης δεκαετίας – που επιχειρήθηκε να τύχουν πανηγυρικής υποδοχής από τις χειραγωγούμενες κοινωνίες, αναδεικνύονται πλέον σε κόλαφο που απειλεί ανοικτά όχι μονάχα τους εμπνευστές τους, αλλά και το ίδιο το εποικοδόμημα πάνω στο οποίο επιχειρήθηκε να δρομολογηθεί η αμφιλεγόμενη βιωσιμότητά τους.Χαρακτηριστικότερο ίσως παράδειγμα, οι διαλυτικές τάσεις που πλέον δείχνουν ανοικτά τα δόντια τους στο Ευρωενωσικό δημιούργημα αλλά και τα φαινόμενα εκφυλισμού και αποσύνθεσης, που καθιστούν άκρως βέβαιες τις εξελίξεις της επόμενης μέρας στην Ευρωζώνη. Όλα τα παραπάνω μαρτυρούν, πως πρόκειται για φαινόμενα που δεν αποτελούν απλά τακτικές παθογένειες, στο τρόπο με τον οποίο κάποιοι συνέλαβαν τον τρόπο διαχείρισης του πολιτικοοικονομικού τερατουργήματος της σύγχρονης εποχής, αλλά για σηπτικά φαινόμενα προχωρημένης αποσύνθεσης που είναι σύμφυτα με την ίδια την υπόστασή του.
Η ΕΛΛΑΔΑ Ο ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΚΡΙΚΟΣ.
Το ξετύλιγμα του κουβαριού από την μικρή πλην «τίμια» Ελλάδα, ούτε τυχαίο γεγονός ήταν, ούτε ως συγκυριακό φαινόμενο μπορεί να εκληφθεί. Παράγοντες όπως:
1. Η γεωπολιτική της θέση και οι διαχρονικές γεωπολιτικές αντιπαραθέσεις στην περιοχή… 2. Οι διόλου τυχαία αναδεικνυόμενες τώρα ενεργειακές της παρακαταθήκες…
3. Η γεωπολιτική ιστορία της…
4. Η μεθοδευμένα επιχειρούμενη κοινωνική της ανασύνθεση με στόχο την ίδια την πολιτισμική της φυσιογνωμία…
5. Και τέλος το υποταγμένο σε επίπεδο καταφανούς δουλικότητας πολιτικό της προσωπικό... Καθιστούν τη χώρα μας ένα πρώτης τάξεως θέατρο πειραματικής εφαρμογής νέων πολιτικών διαχείρισης:
- που δεν είναι επιμέρους και αποσπασματικές αλλά συνολικές πολιτικές…
- που δεν εξαντλούνται στην οικονομική διαχείριση αλλά επεκτείνονται και στην κοινωνική υποταγή…
- που δεν περιχαρακώνονται στα γεωγραφικά της όρια αλλά συνιστούν ευρύτερες διακρατικές – νέου τύπου – ρυθμίσεις…
- που δεν αποβλέπουν μόνο στην κατά τα συμφέροντα των ισχυρών θεσμική οικονομική αναμόρφωση μόνον, αλλά συνδυάζονται και με τη διευθέτηση γεωπολιτικών διενέξεων και ευρύτερων ανακατατάξεων…
- που δεν προορίζονται να αποτελέσουν ένα στατικό – πλην ελεγχόμενο – μοντέλο «ανάπτυξης, αλλά αποτελούν αντικείμενο επισταμένης μελέτης με στόχο τη γενίκευση και την καθολική – πλανητική τους εφαρμογή.
Με δυό λόγια η χώρα μας είναι εκ των πραγμάτων ένα παραχωρημένο πολιτικό εργαστήρι, με εξασφαλισμένες σε πραγματική απεικόνιση, τις πολυσύνθετες συνθήκες που χρειάζεται ο «αόρατος» διαχειριστής, για την πληρέστερη εφαρμογή του πιο εφιαλτικού κοινωνικού του πειράματος.
Συνέχεια στο ..... http://ellinikoforum.blogspot.com/2010/12/blog-post_6189.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου