Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Όπως είναι γνωστό, μετά την αυτοκατάρρευση της Απριλιανής δικτατορίας τον Ιούλιο του 1974 ξαναλειτούργησαν τα πολιτικά κόμματα, άλλα παλαιά και άλλα νέα και άλλα με αλλαγή του τίτλου τους.
Ανάμεσα στα νέα κόμματα και το "ΠΑΣΟΚ", το οποίο εμφανίστηκε ως "κίνημα" με την βερμπαλιστική Ιδρυτική του Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη του 1974.
Ένας από τους βασικούς άξονες της πολιτικής του και ένα από τα βασικά του "πρωτότυπα" συνθήματά του ήταν και η διαβόητη "Αλλαγή" και μάλιστα "εδώ και τώρα".
Επειδή ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ πίστεψε ότι αυτή τη φοβερή ανακάλυψη της πολιτικής την έκανε ο ιδρυτής του, που την πρόβαλε ως καινούριο στρατηγικό στόχο και ως πανάκεια των δεινών της πατρίδας, θεώρησα χρήσιμο να κάνω ετούτη την ιστορική αναδρομή και ν' αναδείξω και ν' αποδείξω ότι η "αλλαγή" αυτή εμφανίστηκε με καθυστέρηση δύο δεκαετιών, στα ελληνικά πολιτικά πράγματα και να γιατί:
Μετά την ήττα της κομμουνιστικής Αριστεράς στον Εμφύλιο, τη δημιουργία της ΕΔΑ, στις αρχές της δεκαετίας του ’50, το θάνατο του Στάλιν το 1953 και την εγκατάλειψη της δογματικής πολιτικής του αρχηγού του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη, τα πολιτικά πράγματα άρχισαν να παίρνουν άλλες κατευθύνσεις και άλλες προοπτικές.
Η ζαχαριαδική στρατηγική της άμεσης σοσιαλιστικής επανάστασης εγκαταλείφθηκε και στη θέση της μπήκε, ως νέος πολιτικός στόχος της Αριστεράς το "πρόγραμμα της πατριωτικής – δημοκρατικής ΑΛΛΑΓΗΣ".
Αυτή η στροφή έγινε το Νοέμβριο του 1954, οπότε με απόφασή της, η Κεντρική επιτροπή του ΚΚΕ "αναθέτει στο Πολιτικό Γραφείο να δουλέψει παραπέρα, το πρόγραμμα της πατριωτικής δημοκρατικής ΑΛΛΑΓΗΣ".
Αυτά γράφει ο Τ. Τρίκκας, ο οποίος συνεχίζει: "Ο νέος στόχος της "Αλλαγής" επιβεβαιώνεται αργότερα από την 5η Ολομέλεια της Κ.Ε., τον Δεκέμβριο του 1955 (βλ. Τ. Τρίκκα: "ΕΔΑ (1951-1967), τόμ. Α΄, εκδ "Θεμέλιο", 2009, σελ. 227, όπου ως πηγή έχει τα "Επίσημα Κείμενα" του ΚΚΕ, τόμ. 7ος, σελ. 412).
Αυτή την πολιτική ακολούθησε η ΕΔΑ έως την κατάργησή της από τη δικτατορία της 21ης Απριλίου: Της Εθνικής Δημοκρατικής "Αλλαγής".
Με την ευκαιρία θεωρώ χρήσιμο να σημειώσω εδώ τα όσα γράφει ο αείμνηστος Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών Γ. Βλάχος, κρίνοντας και ερμηνεύοντας την έννοια και το περιεχόμενο της "Αλλαγής" και μάλιστα "εδώ και τώρα": "... το σύνθημα "εδώ και τώρα", έρχεται να συμπυκνώσει την αγωνία της ιστορικής στιγμής, την παγκόσμια αγωνία που αναβλύζει από το χάος μέσα στο οποίο έχουν κατρακυλήσει οι κοσμικές αρμονίες του χώρου και του χρόνου, της παραδόσεως, του τοπικού πατριωτισμού και της προσωπικής ανδραγαθίας".
Από τη δική του φιλοσοφική οπτική ο Χ. Μαρκούζε θα γράψει και τα εξής σχετικά: "Τι είναι το Εδώ και τώρα; Το Εδώ είναι ένα σπίτι, ένα δένδρο.. Το Τώρα είναι μία χρονική στιγμή... και διατηρείται δια μέσου της άρνησης όλων των άλλων χρονικών στιγμών. Με άλλα λόγια το Τώρα υπάρχει ως κάτι αρνητικό... το ίδιο ισχύει και για το Εδώ... Είναι δηλαδή σαν να λέμε ότι το Εδώ και Τώρα είναι κάτι Καθολικό" (βλ. Χ. Μαρκούζε: "Λόγος και Επανάσταση", Αθήνα, 1985, σελ. 112).
Τέλος, ο Άγγλος φιλόσοφος Μ. Ράσσελ, αναφερόμενος στην "Αλλαγή", γράφει ότι: "Η αλλαγή είναι έννοια επιστημονική, είναι κάτι το αναμφισβήτητο, ενώ η "πρόοδος" είναι κάτι το αμφισβητήσιμο, είναι έννοια ηθική" (βλ. το έργο του: "Αντιδημοφιλή Δοκίμια", Αθήνα, 1976, σελ. 15).
Όσο για τον γράφοντα έγραψε για την διαβόητη Αλλαγή του ΠΑΣΟΚ: "Κατέληξε (η αλλαγή), σ' έναν "αγώνα" προσωπικής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ανόδου του πασοκικού κόσμου... (βλ. το έργο μου: "Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα", εκδ. "Ergo", Αθήνα, 2002, σελ. 52 επ. όπου το Κεφάλαιο: "Το σύνθημα της Αλλαγής" και την εκεί αναφορά στον Γ. Βλάχο.
υτά, λοιπόν για την Ιστορία της "Αλλαγής".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου