ΔΕΚΟ: Τα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ

Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα

Σε πρόσφατη δήλωσή του, ο επί της οικονομίας υπουργός –που δεν γνωρίζω πόσα ένσημα εργασίας απέκτησε στη ζωή του- αναφερόμενος στην αναγκαιότητα της περιστολής της οικονομικής ασυδοσίας  των διαβόητων ΔΕΚΟ μας είπε: "Δυστυχώς είμαστε υποχρεωμένοι να συγκρουστούμε με τα σπλάχνα μας".

Πρόκειται για μια ετεροχρονισμένη κυνική ομολογία ότι οι πατριδοκτόνες και κονωνιοκτόνες ΔΕΚΟ αποτελούν το απόσταγμα της κομματικής ελίτ του ΠΑΣΟΚ.

Στην απλοελληνική αυτή η ομολογία σημαίνει ότι τα πιστά κομματόσκυλα πήραν τις προνομιούχες θέσεις μόνο με την κομματική ταυτότητα.

Σπλάχνο, λέει το λεξικό, σημαίνει και το παιδί σε σχέση με τη μητέρα. Τόσο σφιχτά, λοιπόν, ο ομφάλιος λώρος που συνδέει ΠΑΣΟΚ με ΔΕΚΟ, που απομυζούν με το καλαμάκι τον "κυρίαρχο" λαό.

Όταν τα συνδικάτα των ληστρικών ΔΕΚΟ επιχορηγούνται από τις διοικήσεις τους με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ "για κοινωνικές και  ψυχαγωγικές δραστηριότητες και για τις διακοπές τους", τότε, πια, πρόκειται για συντεχνιακές συμπαιγνίες σε βάρος των εργαζομένων της Ελλάδας.

Πρόκειται για εκφυλισμένες καταστάσεις τις οποίες καυτηρίαζε εδώ και τρεις αιώνες ο Άγγλος φιλόσοφος Τ. Χομπς που έγραφε ότι: "Οι συντεχνίες είναι  σαν μικρές δημοκρατίες τα σπλάχνα μιας μεγάλης, όπως τα σκουλήκια στα έντερα ενός φυσικού ανθρώπου" (βλ. το έργο του Χομπς: "Λεβιάθαν", εκδ. "Αναγνωστίδη", σελ. 190 ή το έργο μου: "Ο Λαϊκισιμός στην Ελλάδα", εκδ. "Ergo", Αθήνα, 2002, σελ. 173 επ. όπου το κεφάλαιο: "Μερικές ακόμη συνέπειες του λαϊκισμού".

Ερωτάται: Θα τολμήσει η μητέρα-κυβέρνηση να βγάλει από τα σπλάχνα της Ελλάδας και τα δικά της τα σκουλήκια;

Αμφιβάλλω πολύ. Ίδωμεν.