Για τις απίθανες γραφικότητες που μπορεί να γράφουν και να υπογράφουν άνθρωποι του πνεύματος τα έχουμε ξαναπεί. Είναι πραγματικά ασύλληπτο… είναι όμως και χρήσιμο. Διότι, πολύ απλά, σου δίνεται η ευκαιρία να διαπιστώσεις, ότι εάν άνθρωποι αυτού του επιπέδου είναι τόσο εκτός πραγματικότητας, τι να σου κάνει ο απλός κοσμάκης…
Το παρακάτω άρθρο ανήκει στον Παντελή Μπουκάλα, διαπρεπή – κατά τα άλλα – αρθρογράφο της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ», ασχέτως εάν κάποιος συμφωνεί μαζί του ή όχι, είναι ένας άνθρωπος με τη δική του πορεία η οποία και είναι αναμφισβήτητα σεβαστή. Ας δούμε λοιπόν μέρος του άρθρου του για τους εξοπλισμούς και τις μίζες και με διαφορετικό χρώμα κάποια δικά μας σχόλια:
«Μιράζ οι Γάλλοι; Μιζάζ εμείς. Απάτσι και Φάντομ οι Αμερικανοί; Αρπάτσι και Άφαντομ εμείς.
Θυμάται κανείς έρευνες της κοινής γνώμης των τελευταίων χρόνων, που έφερναν πολύ ψηλά τον στρατό στην κλίμακα της αξιοπιστίας. Και εικάζει ότι μάλλον θα έχουν αλλάξει τα πράγματα και οι αριθμοί, έπειτα από τις πρόσφατες αποκαλύψεις, σύμφωνα με τις οποίες οι μίζες δεν περιορίστηκαν στο πολιτικό προσωπικό, αλλά επεκτάθηκαν και στο στρατιωτικό• σε αξιωματικούς δηλαδή, ακόμα και κάποιους με πολλά γαλόνια και υψηλή θέση. Μένει να αποδειχθεί φυσικά και στο δικαστήριο, αλλά το κύρος ετρώθη ήδη.
Εμείς δεν θα βάζαμε πάντως και στοίχημα, ενώ το συμπέρασμα είναι και τραγικά αυθαίρετο. Δηλαδή εάν σε μια εφημερίδα ή σε έναν ιστοχώρο, ένας δημοσιογράφος είναι σκάρτος αυτό θα σήμαινε κάτι για το μέσο; Στις Ένοπλες Δυνάμεις το ποσοστό είναι ακόμα πιο μικρό και ορμώμενοι από αρνητικές προδιαθέσεις να εξάγουμε τέτοια αυθαίρετα συμπεράσματα δεν είναι και πολύ έξυπνο. Οι μιζαδόροι ήταν μια ασήμαντη μειοψηφία αγαπητέ. Παρεμπιπτόντως, η διατύπωση προσάπτει κατηγορία στα χαμηλότερα στελέχη; Καταλάβαμε καλά; Αυτό που αδυνατούμε παράλληλα να καταλάβουμε, είναι πως στη ευχή περιμένει κανείς μια επιδημία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας να αφήσει εντελώς ανέγγιχτο ένα τμήμα της.
Θυμάται επίσης ο απλός πολίτης αυτής της χώρας πόσες μάχες γίνονταν στη Βουλή και στον Τύπο πριν από κάθε «Αγορά του Αιώνα». Θυμάται δηλαδή ότι, με την υπερβολή που μας δέρνει, ο αιώνας είχε χωρέσει μια ντουζίνα τέτοιες αγορές. «Για να καλυφθούν οι αμυντικές μας ανάγκες», αυτό ήταν το απολυτίκιο που έψελνε κάθε κυβέρνηση. Οι οποίες ανάγκες είχαν το μοναδικό γνώρισμα να διευρύνονται με κάθε αγορά. Και παίρναμε έτσι πανάκριβα όπλα που δεν τα χρειαζόμασταν, υποβρύχια παράλληλα του πύργου της Πίζας, αεροσκάφη ακατάλληλα για τους δικούς μας ανέμους, κι άλλα, κι άλλα όπλα, «επειδή τα αγόρασαν και οι Τούρκοι»• οι οποίοι τα αγόραζαν «επειδή τα πήραν και οι Έλληνες». Σκοινί κορδόνι.
Τα ίδια και τα ίδια. «Που δεν τα χρειαζόμασταν». Της αυθαιρεσίας το ανάγνωσμα ενώ και η… ντουζίνα θα είχε ενδιαφέρον να παρατεθεί. Και υποτίθεται από οπαδούς του ορθού λόγου. Τα υποβρύχια «γέρνουν» γιατί έτσι μας είπαν και δεν το ψάχνουμε αφού ταιριάζει μια χαρά με τις στερεοτυπικές μας πεποιθήσεις. Και αναπαράγεται η μπουρδολογία. Επί της ουσίας κριτική, συζήτηση, μηδέν. Για να μην αναφερθούμε στα «ακατάλληλα αεροσκάφη για τους δικούς μας ανέμους». Σα να ζωντάνεψε ο Χατζηχρήστος στην ταινία που κάνει τον… κύριο πτέραρχο! Για τέτοιου επιπέδου φαιδρότητες συζητούμε. Ταυτόχρονα, υπονοούμενα ότι ο ένας δικαιολογεί τον άλλο για να εξοπλίζονται! Πόσο εκτός πραγματικότητας μπορεί να είναι κάποιος; Καλά, τον χάρτη δεν τον συμβουλεύτηκε ποτέ; Η Ελλάδα ανησυχεί την Τουρκία ή η αστάθεια στη Μέση Ανατολή και η παραδοσιακή απειλή από τη Ρωσία; Ψιλά γράμματα…
Και πορευόταν έτσι η πατρίς αιμορραγούσα, πλην υπερήφανη. Υπερήφανη που διέθετε μερικά τεθωρακισμένα ή μαχητικά παραπάνω, για να φωτογραφίζεται μπροστά τους, υπερηφανότατος αυτός, ο εκάστοτε υπουργός Άμυνας, με ημιστρατιωτική στολή. Υπερήφανη που συναγωνιζόταν το Ισραήλ σε εξοπλιστικές δαπάνες, θαρρείς και βρισκόμαστε στην ίδια μοίρα με αυτό, γεωγραφικά και πολιτικά. Τώρα καταλαβαίνουμε ότι έχουμε μια χώρα βαριά αρματωμένη αλλά, οικονομικά, δεμένη χειροπόδαρα. Εξαιτίας και των εξοπλισμών.
Τώρα τι να του πεις του ανθρώπου αυτού; Ότι ποιοτικά η απειλή που αντιμετώπιζε και εξακολουθεί η Ελλάδα είναι χειρότερη, ενώ το μέτωπο που καλείται να διασφαλίσει είναι πολύ χειρότερο γεωγραφικά; Αφού έχει αποφανθεί, ότι από εκεί αιμορραγούσε η χώρα. Επιλέγει να μην ασχοληθεί με το ότι οι εξοπλισμοί για τους Ισραηλινούς έγιναν ατμομηχανή ανάπτυξης. Ούτε τα πραγματικά νούμερα δεν τον απασχολούν. Να διακρίνει μεταξύ αμυντικών και εξοπλιστικών δαπανών, να τις διαιρέσει δια των ετών στα οποία αναφέρεται και θα διαπιστώσει ότι αφορούν ποσοστό κάτω του 1% του ΑΕΠ… Τι συζητάμε τώρα; Μήπως να συμπεράνουμε κάτι για τον τρόπο με τον οποίο προσδοκούν να κυβερνηθεί ο τόπος στο μέλλον με τους κομματικούς σχηματισμούς που θα στηρίξουν;
ΠΗΓΗ ΕΠΙΜΑΧΟΥ ΑΡΘΡΟΥ:http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_15/01/2014_535913
www.defence-point.g
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου