Γενεύη ΙΙ: Πλατφόρμα Παρωδίας και Προπαγάνδας

Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ

Μάταια αναζήτησα στο διαδίκτυο να βρω έστω και ένα κείμενο που να προσδοκούσε κάτι το ουσιαστικό, από την υπό εξέλιξη αυτές τις μέρες διεθνή συνάντηση, γνωστή ως Γενεύη ΙΙ, για τη Συρία. Δειλά, κάπου διαβάζεις ότι πιθανό , αλλά αυτό μόνο ως απομακρυσμένη πιθανότητα, οι δύο πλευρές να συμφωνήσουν σε ανταλλαγή αιχμαλώτων, -αυτοί που δεν συμφώνησαν να τηρήσουν καμία κατάπαυση πυρός εδώ και τρία χρόνια, ακόμη και στις πιο ιερές θρησκευτικές τους εορτές.

Την απάντηση γιατί η Γενεύη ΙΙ δεν θα καταλήξει πουθενά, θα την  βρούμε στο Τελικό Ανακοινωθέν της Γενεύης Ι του Ιουνίου 2012 ή, επί το  ορθότερον, στην ερμηνεία του Τελικού Ανακοινωθέντος που υιοθετούν όλοι εκείνοι,  των οποίων στρατηγικός στόχος δεν υπήρξε ποτέ η ειρήνευση στη Συρία, αλλά η  “αλλαγή καθεστώτος” (regime change), ερμηνευόμενη και πάλι, όχι ως συνέπεια συναινετικών διαδικασιών, αλλά ως η βίαιη ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ. Nα
γίνει η ανατροπή του καθεστώτος και… “γαία πυρί μειχθήτω”, όπως ακριβώς συμβαίνει εδώ και τρία χρόνια.

Στη Γενεύη Ι το 2012, είχαμε το πρώτο δείγμα γραφής ως προς την παρωδία “ειρήνευσης” της Συρίας, της οποίας γινόμαστε μάρτυρες και σήμερα, παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα στη Γενεύη. Εκεί στη Γενεύη, όπου κυριαρχούν ο ξύλινος λόγος, η προπαγάνδα -προσωπική και κρατική- και, -εξίσου δυστυχές και καταθλιπτικό-, η τραγική επιβεβαίωση ότι ο Γ.Γ. του ΟΗΕ και το σύνολο της Γραμματείας του, δεν διαθέτουν αλλά ούτε και διεκδικούν αυτονομία, παρά μόνο ικανοποιούνται να λειτουργούν ως ανδράποδα των Δυτικών δυνάμεων.

Το 2012 στη Γενεύη εκδόθηκε από το λεγόμενο “Action Group για τη Συρία”, ένα ανακοινωθέν, που έλεγε μεταξύ άλλων, ότι θα πρέπει να υπάρξει καθεστώς “πολιτικής μετάβασης” που θα συμπεριλαμβάνει “μέλη της παρούσας κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης και άλλων ομάδων” και ότι η πολιτική αυτή μετάβαση, πρέπει να προκύψει μέσα από συναινετικές διαδικασίες. Δεν λέει πουθενά ότι δεν θα μπορεί να συμμετάσχει, εάν το θελήσει και ο Άσαντ ή ότι αποκλείεται ο Άσαντ. Διότι στη Γενεύη σήμερα οι Δυτικοί, με τις ΗΠΑ επικεφαλής και συνάπασα  τα  παρακολουθήματά  τους αυτό ισχυρίζονται, ότι συμφωνήθηκε το 2012: ότι δηλαδή συμφωνήθηκε να φύγει ο Άσαντ. Και αναρωτιέται ο οποιοσδήποτε καλόπιστος: Ναι, το 2012 στη Γενεύη το Action Group στη μεγάλη του πλειοψηφία επιθυμούσε regime change. Αλλά το Τελικό Ανακοινωθέν εκδόθηκε και με τη συναίνεση Ρωσίας και Κίνας, που ήταν υποστηρικτές του Άσαντ. Και δεν μπορούσε να λέει ότι πρέπει να φύγει ο Άσαντ. Και δεν το αναφέρει, για όποιον γνωρίζει τη σημασία των λέξεων και όχι τη οργουελιανή τους, δηλ. Δυτική εκδοχή.

Η παρωδία της Γενεύης άρχισε λίγα εικοσιτετράωρα πριν τη σύναξη των τριάντα και πλέον κρατών που μαζεύτηκαν στη Γενεύη. Ανάθεσε η Ουάσινγκτον στον Γ.Γ. του ΟΗΕ να εγκλωβίσει διπλωματικά το Ιράν, παγιδεύοντας το σε μια δέσμευση ότι με αντάλλαγμα τη συμμετοχή της Τεχεράνης στη Γενεύη, η τελευταία θα αποδέχετο ότι
σκοπός και στόχος της Γενεύης θα ήταν “regime change”στη Συρία , όπως τάχα συμφωνήθηκε το 2012. Και ότι δήθεν κατά τον κ. Γ.Γ. του ΟΗΕ  η Τεχεράνη, που δεν ήταν στη Γενεύη το 2012, συμφώνησε με το τότε Ανακοινωθέν, πήρε ως αντάλλαγμα πρόσκληση από τον Γ.Γ. για να συμμετάσχει, αλλά για κάποιο λόγο άλλαξε γνώμη και αναίρεσε τον λόγο της προς τον τελευταίο. Έτσι αναγκάσθηκε ο Γ.Γ. να άρει και αυτός με τη σειρά του την πρόσκληση προς ένα αναξιόπιστο κράτος.

Δείτε τι μας ζητάνε να πιστέψουμε: Ότι το Ιράν, ο μεγαλύτερος και αποδεδειγμένα πιο αποτελεσματικός υποστηρικτής του Άσαντ και το οποίο γνωρίζει -και είναι κοινός τόπος- ότι οι σχεδιασμοί για ανατροπή στη Συρία είναι μέρος στρατηγικής και για ανατροπή στο Ιράν, συμφώνησε να πάει στη Γενεύη με ατζέντα τη ανατροπή του Άσαντ! Μιλάμε για ένα Ιράν που απέδειξε μόλις πρόσφατα, σε άμεσες διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ για το πυρηνικό του πρόγραμμα, ότι γνωρίζει και να διαπραγματεύεται και να υπερασπίζει τα συμφέροντα του στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο.

Το συγκεκριμένο περιστατικό με επίκεντρο την Τεχεράνη και τον Γ.Γ. του ΟΗΕ, αποσκοπούσε στο να εκτεθεί το Ιράν ως αναξιόπιστη αλλά κυρίως πολεμοχαρής χώρα. Ως προς τον Γ.Γ. οι συγκλίνουσες μαρτυρίες αναφέρουν ότι χωρίς το “πράσινο

φως” από τις ΗΠΑ δεν θα ενεπλέκετο  σε μια τέτοια ιστορία. Εάν πράγματι χρειάζεται να πάρει πράσινο φως για να προσκαλέσει το οιοδήποτε κράτος, αποδεικνύεται ότι o Γ.Γ.είναι “ενεργούμενος”. Και η επιβεβαίωση περί αυτού, ήρθε με την απόσυρση της πρόκλησης, όταν δημόσια το απαίτησε η Ουάσιγκτον, καθιστώντας τον Γ.Γ. διεθνές περίγελο. Όπως επίσης και με τη δημόσια τοποθέτηση του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Κέρι, στη πρώτη μέρα της σύναξης της Γενεύη, ότι πρέπει να φύγει ο Άσαντ.

Η απρόσμενη συνέπεια της παραπάνω παρωδίας, συνιστά και περίτρανη απόδειξη ότι το τελευταίο που ενδιαφέρει το συνονθύλευμα Δυτικών και Αράβων στη Γενεύη, είναι η ειρήνευση της Συρίας, αλλά αντιθέτως η διαιώνιση του χάους και της αστάθειας στη περιοχή. Είναι περίπου αξίωμα, ακόμη και για ένα περιστασιακό παρατηρητή της Μέσης Ανατολής ότι ειρήνη στη Συρία και όχι μόνο, δεν μπορεί να προκύψει και να εδραιωθεί χωρίς την ενεργή στήριξη της Τεχεράνης. Και ειδικά τώρα, που όλοι παραδέχονται (και πιο χαρακτηριστικά οι Ισραηλινοί) ότι το καθεστώς Άσαντ συνεχώς ενισχύεται στρατιωτικά και ότι η εσωτερική του νομιμοποίηση όλο και διευρύνεται, ακόμη και σε Σουνιτικές ομάδες. Αντί λοιπόν να επιζητείται ενεργός συμμετοχή της Τεχεράνης, επιδιώκεται η περιθωριοποίηση και δαιμονοποίηση της.

Είναι προφανές, ότι αυτό που εδώ και τρία χρόνια οι Δυτικοί απέτυχαν να κερδίσουν στη Συρία, μέσω της ανίερης και βίαιης τους συμμαχίας με οργανώσεις και κράτη που αποδεδειγμένα είναι αρωγοί της τρομοκρατίας, όπως είναι η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και η Νατοϊκή Τουρκία, προσπαθούν τώρα να κερδίσουν με το στημένο στη Γενεύη “παιγνίδι”τους. Και το τελευταίο χαρτί που παίζεται από τη Γενεύη με στόχο τον κόσμο όλο, είναι αυτό της προπαγάνδας.

Παραμονή της σύναξης της Γενεύης, κυκλοφόρησε μια τριακοντασέλιδη Έκθεση Βασανιστηρίων και Εκτελέσεων στη Συρία, από τρεις επώνυμους δυτικούς εμπειρογνώμονες. Οι τρεις, υποστηρίζουν ότι το μακάβριο φωτογραφικό υλικό πάνω στο οποίο βασίζεται η έκθεση είναι αυθεντικό και ότι τεκμηριώνει την συστηματική και δια βασανιστηρίων εκτέλεση χιλιάδων, στις φυλακές του Άσαντ. Κατά παραδοχή των τριών, η Έκθεση χρηματοδοτήθηκε από το…Κατάρ! Και επίσης κατά παραδοχή τους, πηγή είναι ένας φωτογράφος, που στη Έκθεση φέρει τον κωδικό “Caesar” ο οποίος είχε εντολή από το καθεστώς να φωτογραφίζει τους εκτελεσθέντες κρατώντας αρχείο και να το παραδίδει στο κράτος ώστε να αποδεικνύεται ότι όντως οι εκτελέσεις έγιναν. Υποστηρίζεται ότι από το 2011 το καθεστώς εκτέλεσε 11,000 άτομα και στην Έκθεση αναφέρονται περίπου 5000 θύματα.

Το συριακό καθεστώς, από την ανεξαρτησία του το 1946 μέχρι σήμερα, υπήρξε καθεστώς “mukhabarat”, δηλαδή αστυνομικό κράτος. Και δεν ήταν μόνο του. Όλα τα αραβικά κράτη, από τον Ατλαντικό μέχρι τον Περσικό ήταν και είναι mukhabarat (όπως και η Τουρκία των κεμαλιστών και των ισλαμιστών, και η Περσία του Σάχη και των μουλάδων). Από το Μαρόκο μέχρι το Βασίλειο του Σκότους που είναι η Σαουδική Αραβία, κανένα δεν σεβάστηκε ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα, ενώ οι αυθαίρετες φυλακίσεις και οι εκτελέσεις στα πλείστα αυτά κράτη είναι στην ημερήσια διάταξη. Και τα πλείστα υπήρξαν ή παραμένουν σύμμαχοι της Δύσης. Οι σοκαριστικές φωτογραφίες της Έκθεσης μπορεί κάλλιστα να προέρχονται από ένα ή περισσότερα αραβικά κράτη. Μπορεί και από τη Συρία. Ωστόσο η Έκθεση δεν προσφέρει καμιά απόδειξη ότι προέρχονται από φυλακές του Άσαντ.

Οι εμπειρογνώμονες, ο χρηματοδότης τους το Κατάρ, οι Σαουδάραβες, οι Τούρκοι, και οι Δυτικοί θέλουν να τους πιστέψουμε. Υπάρχει ωστόσο ένα ζήτημα “βεβαρημένου μητρώου του μάρτυρος κατηγορίας”. Η αξιοπιστία τους είναι διάτρητη με τελευταίο παράδειγμα την φερόμενη χρήση χημικών όπλων από το καθεστώς Άσαντ.Αυτή όχι μόνο δεν αποδείχθηκε, αλλά έχει σχεδόν πλήρως αποδομηθεί από τη έρευνα του μεγάλου δημοσιογράφου Seymour Hersh και κυρίως από τη έρευνα του καθηγητού του M.I.T., Theodore Postol και του συνεργάτη του, πρώην αξιωματούχου του ΟΗΕ για όπλα μαζικής καταστροφής, Richard Lloyd.

Δυστυχώς για τα μέχρι τώρα χιλιάδες θύματα της Συριακής τραγωδίας και τα
μελλοντικά, κανένας δεν ενδιαφέρεται ούτε να τα τιμήσει αλλά ούτε να τα
εξασφαλίσει μελλοντικά. Στο όνομα τους παίζεται ένα ακόμη βρώμικο παιγνίδι
παρωδίας και προπαγάνδας, με πρωταγωνιστές τους “επαγγελματίες ηθικοπλάστες” της Δύσης και τα ενεργούμενα τους, με πρώτο και καλύτερο τον Γ.Γ. του ΟΗΕ και τους συνεργάτες του.

Read more: http://mignatiou.com/?p=19972#ixzz2racULHBV