Κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος της καινούργιας περιοδικής έκδοσης με τίτλο το «Κοράλλι», από τις ομώνυμες εκδόσεις μας. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα καλαίσθητη, τυποεκδοτικά, αλλά και από άποψη περιεχομένων προσπάθεια, που θα έχει τριμηνιαία διάρκεια ανά τεύχος. Το πρώτο τεύχος έρχεται να καλύψει το τρίμηνο Ιανουαρίου-Μαρτίου 2014. Το «Κοράλλι» έχει στόχο να καλλιεργεί στις σελίδες του, την Ιστορία, την Φιλολογία, την Τέχνη και την κοινωνική ζωή. Ξεκινά με μελετήματα και δοκίμια του καθηγητή Φώτη Δημητρακόπουλου, του Γιώργου Παπαθανασόπουλου, του Κωνσταντίνου Χολέβα και της Ελένης Κεκροπούλου. Παρουσιάζονται ποιήματα του Τάσου Πορφύρη, της Λένας Παππά, του Τόλη Νικηφόρου, της Αγγελικής Σιδηρά, του Κώστα Ριζάκη, της Ελένης Λιντζαροπούλου, της Χλόης Κουτσουμπέλη, του Γιώργου Κασαπίδη, της Κατερίνας Κούσουλα κ.ά. αλλά και ιστορικά μελετήματα των πατ. Γ. Μεταλληνού, Νίκου Δόϊκου, και διηγήματα του Κώστα Ασημακόπουλου, της Δήμητρας Μήττα, του Γιώργου Ρούβαλη, της Εύας Στάμου, της Λουκίας Δέρβη κ.ά. Με κριτικές βιβλίων και μελετήματα, το περιοδικό «Κοράλλι» έρχεται να συμβάλλει στις ιστορικές και φιλολογικές σπουδές, καθώς και στα εικαστικά πράγματα. Στο εναρκτήριο τεύχος φιλοξενούνται έργα του ζωγράφου Βαγγέλη Ρήνα, καθώς και μια ενδιαφέρουσα συζήτησή του με τον εκδότη Γιώργο Γκέλμπεση.
Το Εκδοτικό Σημείωμα από το πρώτο τεύχος
Η πιο κοινότοπη, ίσως φράση των ημερών μας, αναδυόμενη στα στόματα και στο νου όλων, με κάθε ευκαιρία, είναι ότι οι καιροί που ζούμε μοιάζουν να είναι τραγικά αδιέξοδοι. Βεβαίως δεν υπήρξε ποτέ ρόδινη εποχή μέσα στον ιστορικό χρόνο. Έτσι καταδυκνείεται άλλοστε, η ανθρώπινη τραγωδία, κι αυτό, συνήθως το λησμονούμε. Κι επί πλέον, η συνεχής επίκληση της δυσκολίας γίνεται με τρόπο μηχανιστικό κι όχι παραγωγικό: Επικαλούμαστε την δύσκολη περίσταση, δίκην «θεομηνίας». Αλλ’ αποφεύγουμε το οδυνηρό κι απαραίτητο: Αποφεύγουμε, δηλαδή, την ανατομία των ειδικών χαρακτηριστικών, τα οποία καθιστούν τους καιρούς μας τέτοιους. Κι η ανατομία είναι οδυνηρή, διότι αφορά και στη ζωή του καθενός. Δηλαδή αφορά στη συγκρότηση μιας στάσης έναντι όσων γεννούν κι επιβάλλουν την απανθρωπία, τη σύγχυση, την παρακμή. Επειδή κάθε στάση προς οτιδήποτε, απαιτεί την έξοδο από τα αυτονόητα, και την διακινδύνευση της αναλήψεως προσωπικής ευθύνης, προς τον κόσμο, τους συνανθρώπους, τα πράγματα.
Το να διαπιστώνει κανείς, επομένως, ότι στις μέρες μας η εικονική δικτατορία και η κατανάλωση στην ελληνική της εκδοχή, έχουν γίνει θρησκευτικά υποκατάστατα, που οδηγούν την κοινωνία και τον τόπο βαθύτερα στο μηδέν, μπορεί να είναι χρήσιμο. Όμως δεν απαντά στο «διά ταύτα» - ίσως μάλιστα, να αποδιώκει κάθε προοπτική του.
Μπορεί, τα ανωτέρω, να φαντάζουν γενικότητες, όμως δεν είναι. Αποτελούν από πλευράς μας, απόπειρα συμπροβληματισμού. Αλλά και εμμέσου –και μάλλον- δραστικώτερης απαντήσεως, στο «γιατί» και «ποιος ο σκοπός;» ενός ακόμα περιοδικού,από τις «Εκδόσεις των Φίλων».
Ο εκδοτικός μας οίκος έχει ιστορία πνευματικής μαρτυρίας, άνω των πενήντα ετών. Και η πορεία και οι καταθέσεις του, οι μέχρι σήμερα, έχουν απ’ όλους συνεκτιμηθεί, ως ένα βαρύ χρέος, για εμάς που διαχειριζόμαστε, σήμερα, την ιστορία ετούτη. Το χρέος μετράται με τον πνευματικό καρπό του σήμερα. Η πανθομολογούμενη ανανέωση του περιοδικού «Νέα Ευθύνη», δημιουργεί ήδη, έναν νέο πόλο συσπείρωσης των δυνάμεων της δημιουργίας στον τόπο μας, μακριά από τυχοδιωκτισμούς που σέρνουν τις ανθρώπινες φιλοδοξίες πίσω από το άρμα της παρακμής.
Όμως το «Κοράλλι» φιλοδοξεί να γίνει ένας άλλος πόλος: Η ιστορία, η φιλολογική έρευνα, ο φιλοσοφικός προβληματισμός, τα ζητήματα των κοινωνικών προβλημάτων, θα ερευνώνται ουσιαστικώτερα και αναλυτικώτερα. Και η μαρτυρία της τέχνης, θα καταγράφει τη σύγχρονη ευαισθησία.
Μαζί με τις ευχές σας, γνωρίζουμε, φίλοι αναγνώστες, ότι θα έχουμε και τη συμπαράστασή σας. Ξεκινάμε μαζί. Σ’ ένα ωραίο ταξίδι…
Το Εκδοτικό Σημείωμα από το πρώτο τεύχος
Η πιο κοινότοπη, ίσως φράση των ημερών μας, αναδυόμενη στα στόματα και στο νου όλων, με κάθε ευκαιρία, είναι ότι οι καιροί που ζούμε μοιάζουν να είναι τραγικά αδιέξοδοι. Βεβαίως δεν υπήρξε ποτέ ρόδινη εποχή μέσα στον ιστορικό χρόνο. Έτσι καταδυκνείεται άλλοστε, η ανθρώπινη τραγωδία, κι αυτό, συνήθως το λησμονούμε. Κι επί πλέον, η συνεχής επίκληση της δυσκολίας γίνεται με τρόπο μηχανιστικό κι όχι παραγωγικό: Επικαλούμαστε την δύσκολη περίσταση, δίκην «θεομηνίας». Αλλ’ αποφεύγουμε το οδυνηρό κι απαραίτητο: Αποφεύγουμε, δηλαδή, την ανατομία των ειδικών χαρακτηριστικών, τα οποία καθιστούν τους καιρούς μας τέτοιους. Κι η ανατομία είναι οδυνηρή, διότι αφορά και στη ζωή του καθενός. Δηλαδή αφορά στη συγκρότηση μιας στάσης έναντι όσων γεννούν κι επιβάλλουν την απανθρωπία, τη σύγχυση, την παρακμή. Επειδή κάθε στάση προς οτιδήποτε, απαιτεί την έξοδο από τα αυτονόητα, και την διακινδύνευση της αναλήψεως προσωπικής ευθύνης, προς τον κόσμο, τους συνανθρώπους, τα πράγματα.
Το να διαπιστώνει κανείς, επομένως, ότι στις μέρες μας η εικονική δικτατορία και η κατανάλωση στην ελληνική της εκδοχή, έχουν γίνει θρησκευτικά υποκατάστατα, που οδηγούν την κοινωνία και τον τόπο βαθύτερα στο μηδέν, μπορεί να είναι χρήσιμο. Όμως δεν απαντά στο «διά ταύτα» - ίσως μάλιστα, να αποδιώκει κάθε προοπτική του.
Μπορεί, τα ανωτέρω, να φαντάζουν γενικότητες, όμως δεν είναι. Αποτελούν από πλευράς μας, απόπειρα συμπροβληματισμού. Αλλά και εμμέσου –και μάλλον- δραστικώτερης απαντήσεως, στο «γιατί» και «ποιος ο σκοπός;» ενός ακόμα περιοδικού,από τις «Εκδόσεις των Φίλων».
Ο εκδοτικός μας οίκος έχει ιστορία πνευματικής μαρτυρίας, άνω των πενήντα ετών. Και η πορεία και οι καταθέσεις του, οι μέχρι σήμερα, έχουν απ’ όλους συνεκτιμηθεί, ως ένα βαρύ χρέος, για εμάς που διαχειριζόμαστε, σήμερα, την ιστορία ετούτη. Το χρέος μετράται με τον πνευματικό καρπό του σήμερα. Η πανθομολογούμενη ανανέωση του περιοδικού «Νέα Ευθύνη», δημιουργεί ήδη, έναν νέο πόλο συσπείρωσης των δυνάμεων της δημιουργίας στον τόπο μας, μακριά από τυχοδιωκτισμούς που σέρνουν τις ανθρώπινες φιλοδοξίες πίσω από το άρμα της παρακμής.
Όμως το «Κοράλλι» φιλοδοξεί να γίνει ένας άλλος πόλος: Η ιστορία, η φιλολογική έρευνα, ο φιλοσοφικός προβληματισμός, τα ζητήματα των κοινωνικών προβλημάτων, θα ερευνώνται ουσιαστικώτερα και αναλυτικώτερα. Και η μαρτυρία της τέχνης, θα καταγράφει τη σύγχρονη ευαισθησία.
Μαζί με τις ευχές σας, γνωρίζουμε, φίλοι αναγνώστες, ότι θα έχουμε και τη συμπαράστασή σας. Ξεκινάμε μαζί. Σ’ ένα ωραίο ταξίδι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου