Όποιος μπαίνει στην ιστοσελίδα protagon.gr του Σταύρου Θεοδωράκη που την άφησε για να κάνει το Ποτάμι διαβάζει… «ιστορίες για να σκέφτεσαι». Μπήκαμε κι εμείς λοιπόν να διαβάσουμε καμιά ιστορία μπας και σκεφτούμε λίγο τι συμβαίνει τελικά στην έρμη Ελλάδα.
Είδαμε το πρώτο θέμα με τίτλο «θα πούμε την αλήθεια για το ’21;» το οποίο υπογράφει ο συγγραφέας Νίκος Δήμου (βασικό στέλεχος του Ποταμιού και πρώην βασικό στέλεχος της Δράσης του Μάνου – όπου φυσάει ο άνεμος δηλαδή) και σκεφτήκαμε.
Σκεφτήκαμε ότι το Ποτάμι είναι αυτό ακριβώς που περιμέναμε. Ένα τσούρμο ιδεών όπου ο καθένας λέει ότι θέλει αλλά όλοι καταλήγουν στο ότι είναι δήθεν προοδευτικοί.
Σκεφτήκαμε ότι είναι απλά οι συνεχιστές μιας εθνομηδενιστικής και ευρωλιγούρικης νοοτροπίας την οποία καλλιέργησε το «σημιταριό», έπιασε για κάνα δύο χρόνια και τελικά καταδικάστηκε. Όμως τώρα επανέρχεται σε νέα συσκευασία «ποταμίσια» για να μας υπενθυμίσει ότι οι Ρεπούσηδες αυτού του κόσμου είναι πολλοί και δεν χάνονται ποτέ.
Ως άλλη Ρεπούση, λοιπόν, και ο Νίκος Δήμου, επιχειρεί με το άρθρο του να προκαλέσει «συνωστισμό» δήθεν προοδευτικών ιδεών και αναθεωρητικών τάσεων για το τι ήταν η επανάσταση του 1821. Ανήμερα της εθνικής εορτής, ο κάποτε «κόλακας» του Σημίτη, μας κάνει κηρύγματα για το ποιες είναι οι αλήθειες για εκείνη την περίοδο. Θεωρώντας εαυτόν άριστο γνώστη της ελληνικής ιστορίας (διανοούμενος γαρ) αλλά πάντα με αυτήν την «προοδευτικιά» νοοτροπία που ζήσαμε επί Σημίτη για αρκετό καιρό (πολλοί θιασώτες του οποίου πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ και βρήκαν εκεί και τους υπόλοιπους αναθεωρητές της πλάκας και της τζάμπα μαγκιάς) ο κ. Δήμου μας λέει ότι ο Κολοκοτρώνης έκανε ...εθνοκάθαρση σε βάρος των Τούρκων. Ότι οι Έλληνες έκαναν θηριωδίες, ότι οι Αρβανίτες (δηλαδή οι Αλβανοί) μας έσωσαν κι ότι η Εκκλησία πολέμησε αλύπητα την επανάσταση.
Δεν είπε και τίποτε καινούργιο ο κ. Δήμου, παλιές απόψεις που αναμασιούνται κάθε φορά που έχουμε εθνική επέτειο προκειμένου να προκαλέσουν τον κόσμο, να συζητηθεί το θέμα και να κερδίσουν λίγα λεπτά δημοσιότητας. Αυτός είναι ο λόγος που επελέγη το protagon.gr. Για να πουν όλοι ότι το Ποτάμι έχει τέτοιες ιδέες, να σχολιαστεί το ζήτημα σε όλα τα Media και όπως γνωρίζουν όλοι τη δημοσιότητα (έστω και την αρνητική) ουδείς εμίσησε.
Αλλά τι να πει κανείς για τον κ. συγγραφέα που τον παίρνει ο άνεμος και όπου σταθεί γίνεται και πρωταγωνιστής. Πότε με τον Σημίτη που κάποτε αποθέωνε, πότε με τον Μάνο, τώρα με τον Θεοδωράκη. Είναι ο ίδιος που ακολουθούσε τη λογική του «μαζί τα φάγαμε, όλοι μας φταίμε» γράφοντας πριν λίγο καιρό:
«Μια χαβούζα με βοθρολύματα, που ζέχνει εκατοντάδες χιλιόμετρα γύρω και μολύνει όλη την Ευρώπη. Κι έχουμε το θράσος να τα βάζουμε με την τρόικα, τη Μέρκελ, τον Ράιχενμπαχ (τους νεοναζί του Στάθη), όταν επί χρόνια δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να κλέβουμε ο ένας τον άλλο κι όλοι μαζί το κράτος (δηλαδή, πάλι εμάς)…»
Σαν πολύ δεν ασχολούμαστε με τους τίποτε που νομίζουν ότι είναι κάποιοι; Σαν πολύ δεν ασχολούμαστε με τον Θεοδωράκη ή «κάπελα» όπως τον λένε κάποιοι, ο οποίος μάζεψε στο Ποτάμι του ένα σωρό από βοθρολύματα και πιστεύει ότι θα καθαρίσει τον τόπο με τις βρομιές του;
Διαβάστε το άρθρο του Νίκου Δήμου
Δεν ξέρω αν θα γίνει ποτέ αυτό – σίγουρα όχι σύντομα. Σήμερα πάντως ένα βιβλίο που θα έγραφε τα αληθινά συμβάντα του 21 θα καιγότανε στην πυρά και ένας καθηγητής που θα το δίδασκε, θα έχανε τη δουλειά του.
Ας πούμε μερικές ιστορικά εξακριβωμένες αλήθειες:
Η επανάσταση ξεκίνησε όχι από τους ηρωικούς αρματολούς και κλέφτες (αντίθετα αυτοί και μέσα στον Αγώνα πολεμούσαν σαν μισθοφόροι για αμοιβή και λάφυρα) αλλά από φιλήσυχους αστούς εμπόρους που ζούσαν έξω από την Ελλάδα. Το κίνημα άρχισε από αστούς αλλά το αγκάλιασε ο λαός. Όμως, όπως γράφει ο Σκαρίμπας: «Το Πατριαρχείο το αφόρισε. Οι Πρόκριτοι και οι Ιεράρχες το χλεύασαν. Ο Καποδίστριας του γύρισε τις πλάτες. Ο Κοραής μας το μυκτήρισε». Η αρχή ήταν πολύ δύσκολη και το τέλος ολέθριο.
Η Εκκλησία όχι μόνο δεν πρωτοστάτησε στον Αγώνα αλλά τον πολέμησε με κάθε τρόπο. Αφόρισε τον Ρήγα Φεραίο, εναντιώθηκε στις «σατανικές» απόψεις για ελευθερία, ισότητα και δημοκρατία που έρχονταν από την Δύση και τελικά αφόρισε και την ίδια την επανάσταση. Φυσικά κανείς δεν ήταν στην Αγία Λαύρα στις 25 Μαρτίου και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός όχι μόνο δεν σήκωσε το λάβαρο (που φτιάχτηκε μετά από 50 χρόνια) αλλά έβριζε τον επαναστάτη Παπαφλέσσα ως «εξωλέστατον».
Η επανάσταση του 21 απέτυχε ολοκληρωτικά. Μετά την εισβολή του Ιμπραήμ δεν είχε μείνει ούτε μία επαναστατική εστία. Ελευθερωθήκαμε μόνο χάρη στην απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων – και την δράση τους στην ναυμαχία του Ναβαρίνου. (Ήταν η πρώτη – και η καλύτερη –«ανθρωπιστική επέμβαση» της ιστορίας).
Η επανάσταση απέτυχε επειδή οι Έλληνες πολεμούσαν περισσότερο μεταξύ τους, παρά με τους Τούρκους. Ο – ήδη τόσο απών – Κωστής Παπαγιώργης, την είχε χαρακτηρίσει:«πανεθνικό εμφύλιο, ο οποίος κατ’ ευφημισμόν βαπτίσθηκε επανάσταση από τους ιδεολόγους ιστορικούς».
Στην Επανάσταση έγιναν πράξεις θηριωδίας εκ μέρους των Ελλήνων. Στην κατάληψη της Τριπολιτσάς σφάχτηκαν πάνω από 30.000 άμαχοι – ανάμεσά τους πολλοί Εβραίοι που ήταν αμέτοχοι στον αγώνα. Λόγος: το πλιάτσικο. Λέει ο Κολοκοτρώνης στα Απομνημονεύματα: «το ασκέρι όπου ήταν μέσα, το ελληνικό, έκοβε κι σκότωνε από Παρασκευή ως Κυριακή, γυναίκες παιδιά και άντρες, 32000, μία ώρα ολόγυρα της Τριπολιτσάς». (Αντίθετα οι Τουρκαλβανοί υπερασπιστές της πόλης έφυγαν αλώβητοι μετά από συμφωνία. Που σημαίνει ότι ο Κολοκοτρώνης είχε τον έλεγχο του στρατού του και άρα επέτρεψε τη εθνοκάθαρση).
Και όσοι δεν συμπαθούν τους Αλβανούς θα έπρεπε να ξέρουνπως μερικοί από τους πιο γενναίους οπλαρχηγούς και καπεταναίους μας ήταν Αρβανίτες που δεν μιλούσαν καν τα ελληνικά. Κι όταν ο Μαυροκορδάτος έβγαλε λόγο στα πληρώματα του Ελληνικού στόλου χρειάστηκε μεταφραστή γιατί δεν κατάλαβαν λέξη (το γράφει ο Παπαρρηγόπουλος).
Θα έχουμε ωριμάσει ως έθνος, όταν τα σχολικά μας βιβλία συμπεριλάβουν αυτές (και άλλες) δύσκολες αλήθειες. Όταν θα πάψουν να αποσιωπούν ή να μυθολογούν. Έτσι θα πραγματώσουμε το Σολωμικό ρήμα, που ταυτίζει το αληθές με το εθνικό.
Είδαμε το πρώτο θέμα με τίτλο «θα πούμε την αλήθεια για το ’21;» το οποίο υπογράφει ο συγγραφέας Νίκος Δήμου (βασικό στέλεχος του Ποταμιού και πρώην βασικό στέλεχος της Δράσης του Μάνου – όπου φυσάει ο άνεμος δηλαδή) και σκεφτήκαμε.
Σκεφτήκαμε ότι το Ποτάμι είναι αυτό ακριβώς που περιμέναμε. Ένα τσούρμο ιδεών όπου ο καθένας λέει ότι θέλει αλλά όλοι καταλήγουν στο ότι είναι δήθεν προοδευτικοί.
Σκεφτήκαμε ότι είναι απλά οι συνεχιστές μιας εθνομηδενιστικής και ευρωλιγούρικης νοοτροπίας την οποία καλλιέργησε το «σημιταριό», έπιασε για κάνα δύο χρόνια και τελικά καταδικάστηκε. Όμως τώρα επανέρχεται σε νέα συσκευασία «ποταμίσια» για να μας υπενθυμίσει ότι οι Ρεπούσηδες αυτού του κόσμου είναι πολλοί και δεν χάνονται ποτέ.
Ως άλλη Ρεπούση, λοιπόν, και ο Νίκος Δήμου, επιχειρεί με το άρθρο του να προκαλέσει «συνωστισμό» δήθεν προοδευτικών ιδεών και αναθεωρητικών τάσεων για το τι ήταν η επανάσταση του 1821. Ανήμερα της εθνικής εορτής, ο κάποτε «κόλακας» του Σημίτη, μας κάνει κηρύγματα για το ποιες είναι οι αλήθειες για εκείνη την περίοδο. Θεωρώντας εαυτόν άριστο γνώστη της ελληνικής ιστορίας (διανοούμενος γαρ) αλλά πάντα με αυτήν την «προοδευτικιά» νοοτροπία που ζήσαμε επί Σημίτη για αρκετό καιρό (πολλοί θιασώτες του οποίου πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ και βρήκαν εκεί και τους υπόλοιπους αναθεωρητές της πλάκας και της τζάμπα μαγκιάς) ο κ. Δήμου μας λέει ότι ο Κολοκοτρώνης έκανε ...εθνοκάθαρση σε βάρος των Τούρκων. Ότι οι Έλληνες έκαναν θηριωδίες, ότι οι Αρβανίτες (δηλαδή οι Αλβανοί) μας έσωσαν κι ότι η Εκκλησία πολέμησε αλύπητα την επανάσταση.
Δεν είπε και τίποτε καινούργιο ο κ. Δήμου, παλιές απόψεις που αναμασιούνται κάθε φορά που έχουμε εθνική επέτειο προκειμένου να προκαλέσουν τον κόσμο, να συζητηθεί το θέμα και να κερδίσουν λίγα λεπτά δημοσιότητας. Αυτός είναι ο λόγος που επελέγη το protagon.gr. Για να πουν όλοι ότι το Ποτάμι έχει τέτοιες ιδέες, να σχολιαστεί το ζήτημα σε όλα τα Media και όπως γνωρίζουν όλοι τη δημοσιότητα (έστω και την αρνητική) ουδείς εμίσησε.
Αλλά τι να πει κανείς για τον κ. συγγραφέα που τον παίρνει ο άνεμος και όπου σταθεί γίνεται και πρωταγωνιστής. Πότε με τον Σημίτη που κάποτε αποθέωνε, πότε με τον Μάνο, τώρα με τον Θεοδωράκη. Είναι ο ίδιος που ακολουθούσε τη λογική του «μαζί τα φάγαμε, όλοι μας φταίμε» γράφοντας πριν λίγο καιρό:
«Μια χαβούζα με βοθρολύματα, που ζέχνει εκατοντάδες χιλιόμετρα γύρω και μολύνει όλη την Ευρώπη. Κι έχουμε το θράσος να τα βάζουμε με την τρόικα, τη Μέρκελ, τον Ράιχενμπαχ (τους νεοναζί του Στάθη), όταν επί χρόνια δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να κλέβουμε ο ένας τον άλλο κι όλοι μαζί το κράτος (δηλαδή, πάλι εμάς)…»
Σαν πολύ δεν ασχολούμαστε με τους τίποτε που νομίζουν ότι είναι κάποιοι; Σαν πολύ δεν ασχολούμαστε με τον Θεοδωράκη ή «κάπελα» όπως τον λένε κάποιοι, ο οποίος μάζεψε στο Ποτάμι του ένα σωρό από βοθρολύματα και πιστεύει ότι θα καθαρίσει τον τόπο με τις βρομιές του;
Διαβάστε το άρθρο του Νίκου Δήμου
Δεν ξέρω αν θα γίνει ποτέ αυτό – σίγουρα όχι σύντομα. Σήμερα πάντως ένα βιβλίο που θα έγραφε τα αληθινά συμβάντα του 21 θα καιγότανε στην πυρά και ένας καθηγητής που θα το δίδασκε, θα έχανε τη δουλειά του.
Ας πούμε μερικές ιστορικά εξακριβωμένες αλήθειες:
Η επανάσταση ξεκίνησε όχι από τους ηρωικούς αρματολούς και κλέφτες (αντίθετα αυτοί και μέσα στον Αγώνα πολεμούσαν σαν μισθοφόροι για αμοιβή και λάφυρα) αλλά από φιλήσυχους αστούς εμπόρους που ζούσαν έξω από την Ελλάδα. Το κίνημα άρχισε από αστούς αλλά το αγκάλιασε ο λαός. Όμως, όπως γράφει ο Σκαρίμπας: «Το Πατριαρχείο το αφόρισε. Οι Πρόκριτοι και οι Ιεράρχες το χλεύασαν. Ο Καποδίστριας του γύρισε τις πλάτες. Ο Κοραής μας το μυκτήρισε». Η αρχή ήταν πολύ δύσκολη και το τέλος ολέθριο.
Η Εκκλησία όχι μόνο δεν πρωτοστάτησε στον Αγώνα αλλά τον πολέμησε με κάθε τρόπο. Αφόρισε τον Ρήγα Φεραίο, εναντιώθηκε στις «σατανικές» απόψεις για ελευθερία, ισότητα και δημοκρατία που έρχονταν από την Δύση και τελικά αφόρισε και την ίδια την επανάσταση. Φυσικά κανείς δεν ήταν στην Αγία Λαύρα στις 25 Μαρτίου και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός όχι μόνο δεν σήκωσε το λάβαρο (που φτιάχτηκε μετά από 50 χρόνια) αλλά έβριζε τον επαναστάτη Παπαφλέσσα ως «εξωλέστατον».
Η επανάσταση του 21 απέτυχε ολοκληρωτικά. Μετά την εισβολή του Ιμπραήμ δεν είχε μείνει ούτε μία επαναστατική εστία. Ελευθερωθήκαμε μόνο χάρη στην απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων – και την δράση τους στην ναυμαχία του Ναβαρίνου. (Ήταν η πρώτη – και η καλύτερη –«ανθρωπιστική επέμβαση» της ιστορίας).
Η επανάσταση απέτυχε επειδή οι Έλληνες πολεμούσαν περισσότερο μεταξύ τους, παρά με τους Τούρκους. Ο – ήδη τόσο απών – Κωστής Παπαγιώργης, την είχε χαρακτηρίσει:«πανεθνικό εμφύλιο, ο οποίος κατ’ ευφημισμόν βαπτίσθηκε επανάσταση από τους ιδεολόγους ιστορικούς».
Στην Επανάσταση έγιναν πράξεις θηριωδίας εκ μέρους των Ελλήνων. Στην κατάληψη της Τριπολιτσάς σφάχτηκαν πάνω από 30.000 άμαχοι – ανάμεσά τους πολλοί Εβραίοι που ήταν αμέτοχοι στον αγώνα. Λόγος: το πλιάτσικο. Λέει ο Κολοκοτρώνης στα Απομνημονεύματα: «το ασκέρι όπου ήταν μέσα, το ελληνικό, έκοβε κι σκότωνε από Παρασκευή ως Κυριακή, γυναίκες παιδιά και άντρες, 32000, μία ώρα ολόγυρα της Τριπολιτσάς». (Αντίθετα οι Τουρκαλβανοί υπερασπιστές της πόλης έφυγαν αλώβητοι μετά από συμφωνία. Που σημαίνει ότι ο Κολοκοτρώνης είχε τον έλεγχο του στρατού του και άρα επέτρεψε τη εθνοκάθαρση).
Και όσοι δεν συμπαθούν τους Αλβανούς θα έπρεπε να ξέρουνπως μερικοί από τους πιο γενναίους οπλαρχηγούς και καπεταναίους μας ήταν Αρβανίτες που δεν μιλούσαν καν τα ελληνικά. Κι όταν ο Μαυροκορδάτος έβγαλε λόγο στα πληρώματα του Ελληνικού στόλου χρειάστηκε μεταφραστή γιατί δεν κατάλαβαν λέξη (το γράφει ο Παπαρρηγόπουλος).
Θα έχουμε ωριμάσει ως έθνος, όταν τα σχολικά μας βιβλία συμπεριλάβουν αυτές (και άλλες) δύσκολες αλήθειες. Όταν θα πάψουν να αποσιωπούν ή να μυθολογούν. Έτσι θα πραγματώσουμε το Σολωμικό ρήμα, που ταυτίζει το αληθές με το εθνικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου