Περί πατριωτισμού

Ο  πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου
Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων

Καθημερινά ακούμε και διαβάζουμε για τον πατριωτισμό για τον οποίο οι πάντες μιλούν και ιδιαίτερα οι πολιτικάντηδες, οι οποίοι ομνύουν στο όνομά του αλλά, τελικά, οι πράξεις και παραλείψεις τους τούς αναγορεύουν σε πατριδοκάπηλους.

Πρόκειται για ένα κοινωνιολογικό ζήτημα, το οποίο παραμένει εκκρεμές στην Ιστορία. Μόνο ένας ορρός της αλήθειας –αν μπορεί να υπάρξει- θα μπορούσε να τονανιχνεύσει πραγματικά.

Παρ’ όλα αυτά, παραθέτω μερικές φράσεις γι’ αυτόν από το «Δοκίμιον περί Πατριωτισμού», το οποίο κυκλοφόρησε το 1817 και απευθυνόταν «Προς τους κατοίκους των Ιονικών επτά Νήσων».

Το κείμενο αυτό, ένα είδος επαναστατικής μπροσούρας, απέβλεπε στην καλλιέργεια του πατριωτισμού στο υπόδουλο Γένος εν όψει της εθνεγερσίας του ’21.

Να, λοιπόν, ένα παράθεμα: «Ο αληθής πατριώτης καταφρονεί το ίδιόν του συμφέρον, δόξας, τιμάς, μόνον δια την ευδαιμονίαν της Πατρίδος του αγωνίζεται. Αν το έθνος του τυραννήται, υψώνει την φωνήν κατά των τυράννων του και αν δεν τελεσφορήσει, τουλάχιστον αποθνήσκει ευχαρίστως, διότι δεν εσιώπησεν το συμφέρον της πατρίδος του» (Ο συγγραφέας αυτού του δοκιμίου φέρεται ο υπό τα αρχικά σημειούμενος Ε. Φ., τον οποίο ο μεταγενέστερος εκδότης ονομάζει τον Νικόλαον Σκούφον). Σημειώνεται ότι η επανέκδοσή του έγινε από τις εκδόσεις «ΡΙΣΟΣ», Αθήνα 1992).

Αυτό το περιεχόμενο δίνει ο προεπαναστατικός συγγραφέας του δοκιμίου στην έννοια του πατριωτισμού, προσκομίζοντας μερικά παραδείγματα από την ιστορία και προπάντων «την κορωνίδα του Ελληνικού Γένους, τον αληθή και ζώντα στύλον της Πατρίδος, και το καύχημα του Γένους ολόκληρου, τον εξοχώτατον Κόμητα Ιωάννην Καποδίστριαν» (βλ. σελ. 30 και 35).

Δύσκολη, πολύ δύσκολη η υπόθεση του Πατριωτισμού. Τρανή απόδειξη ότι οι πάντες μιλούν για τον πατριωτισμό, τον επικαλούνται και ορκίζονται σ’ αυτόν αλλά (περιέργως;) η Ελλάδα είναι βουτηγμένη στη χρεοκοπία και τους βόθρους.