Χάρτης της Κύπρου από την ιστοσελίδα UNTogo.org, επίσημο εκφραστικό όργανο της Μόνιμης Αντιπροσωπείας του Τόγκο στην έδρα του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη (ανάρτηση ημ/νίας 22/01/2012). Βλέπουμε ήδη από τους όρους που χρησιμοποιούνται την αρνητική γεωπολιτική επίδραση της «επαναπροσέγγισης» για τα συμφέροντα του Κυπριακού Ελληνισμού
Το Κυπριακό πρόβλημα, αν και ζήτημα εισβολής και κατοχής έχει καθιερωθεί στις κοινωνικές επιστήμες ώς ένα πρόβλημα δικοινοτικών συγκρούσεων – “conflict between Greek Cypriots and Turkish Cypriots” – αλλά και ως τέτοιο αναφέρεται στην διεθνή διπλωματία. Η αντιμετώπιση του Κυπριακού σε αυτή την βάση οδήγησε με την σειρά της στα πιο κάτω:
· Την επικέντρωση αποκλειστικά σε «επαναπροσεγγιστικές» τακτικές (εκδηλώσεις, φεστιβάλ, προβολές ταινιών κτλ) με απώτερο στόχο την προαγωγή της ειρηνικής συμβίωσης μεταξύ των δυο κοινοτήτων.
· Την προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού προβλήματος στην βάση μιας «συνύπαρξης δυο κυρίαρχων συνιστώντων κρατιδίων» στα πλαίσια της γνωστής Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.
Προβλήματα της δικοινοτικής προσέγγισης
Σε πρώτο στάδιο η δικοινοτική προσέγγιση αποτελεί λάθος τόσο σε στρατηγικό-διπλωματικό επίπεδο αλλά και ως γενικότερη πρακτική. Αυτό εστιάζεται στο γεγονός πως το πρόβλημα στην Κύπρο είναι πρόβλημα παράνομης εισβολής και κατοχής, εγκλήματων πολέμου αλλά και προσπάθειας θρησκευτικής, εθνικής και πολιτιστικής αλλοίωσης. Συνδέεται με βίαιο εκτοπισμό πληθυσμών από τις νόμιμες κατοικίες τους, βασανισμούς, εκτελέσεις, πλήρη καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών και ως τέτοιο μάλιστα έχει αναγνωριστεί και από τον ΟΗΕ μέσα από τα ψηφίσματα του (Ψήφισμα 353, 354, 355). Το ζήτημα της «συμβίωσης κοινοτήτων» – ή αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές στην προσέγγιση μας, ύπαρξη μειονοτήτων – αποτελεί ένα παράγοντα που ασφαλώς επειρεάζει και πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και να τύχει πολύ προσεκτικού χειρισμού. Όμως σε καμία των περιπτώσεων δεν αποτελεί το πρόβλημα ή διαδικασία μέσα από την οποία θα οδηγηθούμε στην λύση.
Η αντίληψη του Κυπριακού ως δικοινοτικό πρόβλημα, οδηγεί με την σειρά του σε απανωτά λάθη με αντίκτυπο πολύ μεγαλύτερο από αυτό που ίσως έχουμε στο μυαλό μας. Πιο συγκεκριμένα:
· Αλλοιώνει την φύση του προβλήματος: Αντιμετωπίζει την Τουρκία ως σταθεροποιητή της ειρήνης στο νησί ενώ ετατρέπει τον εγκληματία σε εγγυητή της ειρήνης και ασφάλειας, διαστρεβλώνοντας την φύση του προβλήματος. [1]
· Δημιουργεί ένα επικίνδυνο προηγούμενο, στο οποίο ο εισβολέας απαλλάσσεται των ευθυνών του, γεγονός που μπορεί να δημιουργήσει μεταγενέστερα προβλήματα όχι μόνο στην Κύπρο αλλά και στην διεθνή κοινότητα.
· Καμουφλάρει την καταπάτηση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως της ελεύθερης διακίνησης και εγκατάστασης, της αρχής ενας άνθρωπος μια ψήφος με μπαλόνια, συναυλίες και πομπώδεις ομιλίες «αγάπης» και «ειρήνης» που σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζονται.
Την ίδια στιγμή το παράδειγμα του Bελγίου κρούει τον κώδώνα του κινδύνου για τις μελλοντικές επιπτώσεις. Μια χώρα στην οποία εφαρμόστηκε και υφίσταται μια παρόμοιου τύπου λύση, αποδυκνύει πως οι συγκρούσεις μεταξύ των Φλαμανδών και των Βαλλόνων ενδυναμώνονται και η τάση για απόσχιση γίνεται πιο έντονη. Και αυτό γιατί η συγκέντρωση των εξουσιών σε δυο διαφορετικές κοινότητες υπο την μορφή κρατικής υπόστασης δημιουργούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για διάσπαση.
Ειρωνία της δικοινοτικής προσέγγισης
Εδώ διαφαίνεται το προβληματικό της στάσης της διεθνούς διπλωματίας αλλά και των
διάφορων οργανισμών που «εργάζονται για την προαγωγή της ειρήνης στο νησί στα πλαίσια μιας ΔΔΟ». Πόσο υποκριτικό είναι να επενδύονται χρήματα και να γίνονται επαναπροσεγγιστικές εκδηλώσεις, που έχουν ως τελικό σκοπό την «συμβίωση» των δυο κοινοτήτων σε μια διασπασμένη Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία από ενιαίο κράτος δήθεν «μετεξελίσσεται» –πιο ορθά διαλύεται και μετρέπεται σε ΔΔΟ- στην βάση δυο συνιστώντων κρατιδίων με γεωγραφικό, εθνικό και θρησκευτικό χαρακτήρα και διαχωρισμό, όπου οι βασικές αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του Ευρωπαϊκού Κεκτημενου είναι αμφίβολο εάν θα εφαρμόζονται και θα διασφαλίζονται – αφού αποτελεί πάγια θέση της Τουρκίας πως η συμφωνία για τη συνολική διευθέτηση του Κυπριακού θα πρέπει να καταστεί Πρωτογενές Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να υπερισχύει των αρχών και του Δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σ’ αυτό το σημείο θα ήταν καλό να θέσουμε και τον εξής προβληματισμό: Ποιος ο λόγος και η ανάγκη του ΟΗΕ και των λοιπών οργανισμών να δημιουργούν και να χορηγούν επαναπροσεγγιστικά προγράμματα, την στιγμή που μ’ αυτό το τρόπο δεν κτυπάνε το πρόβλημα στην ρίζα αλλά το χαιδεύουν; Γιατί έχει καλλιεργηθεί η πεποίθηση πως η λύση θα έρθει μέσα από την επαναπροσέγγιση, που όλως τυχαίως έχει ως αυτοσκοπό τη λύση ΔΔΟ; Η Κύπρος δυστυχώς έχει μετατραπεί σε διεθνή πειραματόζωο. Πειραματόζωο στο οποίο γίνονται δοκιμές για το πως μπορείς να ελέγξεις την ψυχολογία των μαζών, πως μπορείς να εξαλείψεις κεκτημένα, να εξαφανίσεις εθνική συνείδηση.Πειραματόζωο στο οποίο το σύνδρομο της Στοκχόλμης έχει καλλιεργηθεί συστηματικά [2].
Κατακλείδα
Δεν πρέπει να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Η επαναπροσέγγιση ως μέσο προσπάθειας για λύση του Κυπριακού είναι λανθασμένη. Και όχι απλώς λαναθασμένη αλλά αποτελεί κίνδυνο τόσο για την Πατρίδα μας και την επιβίωση του Ελληνισμού στις πατρογονικές του εστίες αλλά ταυτόχρονα και για τα διεθνή κεκτημένα όσο αφορά τα Ανθρώπινα Δικαιώματα – όπως αυτά έχουν εδραιωθεί στο χρόνο και μέσα από αγώνες. Μια πρόταση που θα διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον σεβασμό και την ελευθερία μπορεί να εμπνεύσει και να στηρίξει μια λύση που θα αντέξει στο χρόνο. Αντίθετα ένα καμουφλάρισμα με μπαλόνια, χορούς και πανηγύρια δεν μπορεί να δώσει κάτι αντίστοιχο. Είναι μια φούσκα που όταν θα εκραγεί ο ήχος της θα είναι τόσο εκκωφαντικός που θα σπάσει τα τύμπανα των κλειστών αυτιών της σημερινής κοινωνίας. Και δυστυχώς τα αποτελέσματα της ίσως να είναι μη αναστρέψιμα.
* Ο Γιώργος Γεωργίου είναι μεταπτυχιακός φοιτητής Ψυχολογίας
Παραπομπές
[1] NewsIt.com.cy (11/02/2014) «Αυτό ήταν! Λάβαμε και τα συγχαρητήρια του Ερντογάν για το Κυπριακό!», http://www.newsit.com.cy/default.php?pname=Article&art_id=128533&catid=9.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου