Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
(Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων)
Γράφει ο Γάλλος πολιτικός φιλόσοφος: «Αλλά κοιτάξτε πως ο αρχιερέας των Εβραίων υποκλίνεται μπροστά στον Αλέξανδρο, ακούσατε το μαντείο του Άμμωνος Διός, ξαναθυμηθείτε, πως είχε προφητεύσει στο Γόρδιο, παρατηρήσατε πως όλες οι πόλεις τρέχουν για να κυριολεκτήσουμε, να υποκλιθούν μπροστά του, πως οι σατράπες και οι ανώτερες τάξεις των επιφανών φθάνουν κατά μάζες. Εκείνος ντύνεται με τον τρόπο των Περσών… Ο Δαρείος δεν του πρόσφερε το μισό του βασιλείου του; … Η μητέρα και η γυναίκα του Δαρείου δεν κλαίνε το θάνατο του Αλέξανδρου;» (βλ. «Το πνεύμα των νόμων», εκδ. «Αναγνωστίδη», Αθήνα χ.χ. σελ. 308-309). Το κείμενο είναι πολύ εύγλωτο για το πώς οι κατακτημένοι λαοί υποδέχονταν τον μεγάλο στρατηλάτη και εκπολιτιστή των λαών και κρατών.Εκείνο το οποίο αποδεικνύει το ψυχικό μεγαλείο του ανδρός είναι και τούτο το ιστορικό γεγονός, το οποίο αντιγράφω.
Μετά την κατάληψη της Περσέπολης, την Άνοιξη του 330 π.Χ. ο Αλέξανδρος, μαχόμενος για να καταλάβει τα Έκβαντα, «έτρεχε προς τα εμπρός για να βρει την αρμάμαξα του Δαρείου. Μπρος όμως στη φοβερή σύγχυση που επικρατούσε από τη διάλυση του στρατού, τον προσπέρασε χωρίς να τον αντιληφθεί. Στο μεταξύ, ο Δαρείος είχε υποκύψει στα τραύματά του. Μόλις ο Αλέξανδρος πληροφορήθηκε ότι είχε προσπεράσει την αρμάμαξα, επέστρεψε, και βρίσκοντας νεκρό τον Πέρση βασιλέα, τον σκέπασε με την πορφυρά χλαμύδα του και πρόσταξε να στείλουν το σώμα «κεκοσμημένο βασιλικώς» στην Περσέπολη». (βλ. Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας, εκδ. του Παν/μίουτου Καίμπριτζ, 1988, επανέκδοσης από την εφ. «Τα Νέα», Αθήνα 2006, τόμος Έβδομος, σελ. 245). Οι Βρετανοί ιστορικοί σχολιάζουν: «Από κάθε άποψη η εκδίκηση είχε ολοκληρωθεί». Είναι κι’ αυτό ένα ουσιώδες στοιχείο που δείχνει το ψυχικό του μεγαλείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου