Ένας Ερμοκράτης στο…. Προεδρικό

Με τον Λάζαρο Μαύρο

Θ Α ΜΠΟΡΟΥΣΕ ίσως να υποστεί επικρίσεις η επιλογή απ’ τον Θουκυδίδη του Α-140 του Περικλή, που δημοσιεύσαμε χθες ως προς τις συνέπειες της ενδοτικής πολιτικής των υποχωρήσεων. Με το επιχείρημα ότι η Αθήνα ήταν η υπερδύναμη της εποχής όταν το 432 π.Χρ. ο Περικλής εκφωνούσε την 1η δημηγορία του που κατέγραψε στην Ξυγγραφή του ο Θουκυδίδης (Α 140-145). Είχαν, δηλαδή, οι αρχαίοι Αθηναίοι την ισχύ να μην ενδώσουν στις απαιτήσεις των εχθρών τους. Δεν είχαν, όμως, καθόλου ισχύ, 16 χρόνια αργότερα, λίγοι κι απομονωμένοι οι τραγικοί Μήλιοι, που αρνήθηκαν να καταστούν εθελουσίως υπόδουλοι. Αντέταξαν μεν τα δικά τους επιχειρήματα στον περίφημο Διάλογο Μηλίων - Αθηναίων (Ε 85-113), όρθωσαν και την αντίστασή τους, κατεσφάγησαν όμως…

Ο Ρ Θ Η, ΒΕΒΑΙΩΣ, εκ πρώτης όψεως, μια τέτοια επίκριση. Διότι πάντοτε επίσης συμβαίνει, σαν κανόνας: «ο ισχυρός να επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η ισχύς του και, αντιστοίχως, ο ανίσχυρος να υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του» (Ε-89). Άρα, λοιπόν, και στην πρώτη και στη δεύτερη και σε όλες τις περιπτώσεις βασικότερος αλλ’ όχι μόνος παράγοντας για την έκβαση των πραγμάτων είναι η ισχύς. Η δύναμη. Και, άρα, πρώτιστο καθήκον του ανίσχυρου είναι να κάνει ό,τι μπορεί για να καταστεί ισχυρός. Ν’ αποκτήσει τόσην ισχύ και συμμαχίες ισχύος, ώστε επιτύχει να εξισορροπήσει την ισχύ του εχθρού κι επιβουλέα. Να έχει, προπάντων, τη βούληση και το σχέδιο ενδυνάμωσης όλων των εσωτερικών και εξωτερικών συντελεστών της στρατηγικής του ισχύος.

Π Ρ Ο Τ Ε Ι Ν Ε Ι, λοιπόν, η στήλη στο Προεδρικό Μέγαρο και στις ηγεσίες των κομμάτων, ν’ αναθέσουν αμέσως στους δικούς τους μορφωμένους συνεργάτες, επιστήμονες, συμβούλους, να μελετήσουν και να τους υποβάλουν τις εκθέσεις τους για τη στρατηγική και την τακτική που πρότεινε ο Συρακούσιος Ερμοκράτης του Έρμωνος στους Σικελιώτες, όταν εναντίον τους οργάνωσαν το 415 π.Χρ. οι Αθηναίοι τη μεγαλύτερη μέχρι τότε εκστρατεία. Την εφάρμοσαν εναντίον της αθηναϊκής υπερδύναμης, με κατάληξη την πανωλεθρία που υπέστησαν 413 π.Χρ. οι

Αθηναίοι. Ο Θουκυδίδης κατέγραψε τρεις σπουδαίες δημηγορίες του Ερμοκράτη. Η πρώτη στην πανσικελική συνέλευση της Γέλας Δ 59-64, η δεύτερη προς Συρακουσίους Ζ 33-34 και η τρίτη προς Καμαριναίους Ζ 76-81. Ο Ερμοκράτης αναδείχθηκε ο θριαμβευτής στρατηγικός νους…

Θ Α ΜΠΟΡΟΥΣΕ, άραγε, το 2015 ο Ελληνισμός ν’ αντλήσει στρατηγική σοφία από τον Θουκυδίδη και ειδικότερα από τον Ερμοκράτη του; Αντέχουν, άραγε, οι ηγέτες τη μομφή που από τότε εκτοξεύει στους προθυμότερους να υποταχθούν «ου τοις άρχειν βουλομένους μέμφομαι αλλά τοις υπακούειν ετοιμοτέροις ούσιν» (Δ-61);
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ
Θυμάστε την αφήγηση που όταν οι Εγγλέζοι κάλεσαν στο νεκροτομείο τον πατέρα του θυσιασθέντος 18.1.1957 αντάρτη της ΕΟΚΑ, Μάρκου Δράκου, ν’ αναγνωρίσει τον νεκρό γιο του, εκείνος, όταν βγήκε απ’ το νοσοκομείο, είχε ένα απέραντο χαμόγελο για ν’ αναγγείλει σε όλους ότι, στο στήθος (κι όχι στην πλάτη) είχε τα θανατηφόρα τραύματα απ’ τα βόλια του εχθρού το παλληκάρι του;

http://www.sigmalive.com/simerini