Με τον Λάζαρο Μαύρο
Ω Ρ Α, λοιπόν, που ο γαλλικός κολοσσός πετρελαίων Τοτάλ φεύγει επειδή… δεν βρίσκει (λέει) κοιτάσματα στην κυπριακή ΑΟΖ, τι σόι… κίνητρα θα ‘χει να προσφέρει στην Τουρκία, για «λύση», ο κάθε κακομάζαλος κύριος Αβέρωφ της ημετέρας πολιτικής ηγεσίας; Πάει η Τοτάλ, πάνε και τα ονείρατά τους να πείσουν την Άγκυρα «για τα οφέλη που μπορεί ν’ αποκομίσει από τη λύση»! Το κακομάζαλον δεν είναι τα όποια κοιτάσματα. Αλλά τ’ ανέκαθεν περί «κινήτρων προς την Τουρκία» αγκυλωμένα μυαλά μας: Την Κυριακή 24.2.2008 η Κύπρος είχε την κακοτυχία να εκλέξει ΠτΔ τον κ. Δ. Χριστόφια. Την Παρασκευή 29.2.08 είχαμε δημοσιεύσει τα εξής:
Τ Ο ΕΙΠΕ ο πρόεδρος του ΔηΣυ κ. Ν. Αναστασιάδης, τη Δευτέρα 25.2.08 στην τηλεοπτική του συζήτηση με τον κ. Ν. Κατσουρίδη του ΑΚΕΛ, στο «Μέγα»: «Πρέπει να δοθούν ΚΙΝΗΤΡΑ στην Τουρκία, ικανά να την πείσουν να κάνει την έξοδό της από την Κύπρο για να επιτρέψει τη λύση». Αυτή η περί κινήτρων αντίληψη, αναγγέλλει την εγκατάλειψη της άλλης αντίληψης, περί εξαναγκασμού της Τουρκίας. Ή, της άσκησης πιέσεων επί της Τουρκίας…
Κ Ι Ν Η Τ Ρ Α, γενικώς, νοούνται κάποια συγκεκριμένα κέρδη, οφέλη κ.ο.κ. για την Άγκυρα, τα οποία να είναι για την ίδια, υπέρτερα και σπουδαιότερα, ως αντίτιμο, των όσων οι Αττίλες απέσπασαν με πόλεμο και, ως κατακτητές, κρατάνε 34 έτη, για την Τουρκία, στην Κύπρο. Δηλαδή: Τι σπουδαιότερο, για την Άγκυρα, μπορεί να της δοθεί ως κίνητρο, για να χάσει τη μισή Κύπρο; Και, άρα, να ωφεληθεί περισσότερο η Άγκυρα;
Β Ε Β Α Ι Ω Σ, τι ωφελεί περισσότερο την Άγκυρα, αποκλειστική αρμοδιότητα να το αποφασίζει, έχει η ίδια και ουδείς άλλος. Όσες φιλοτουρκικές προθυμίες κι αν επιδείξει. Ουδείς την ξεγελά. Η Τουρκία, μάλιστα, ιδίως μετά το ‘74, επανειλημμένα απέδειξε ότι είναι τόσο ευαίσθητη στο ν’ αποφασίζει η ίδια για τα συμφέροντά της, ώστε φτάνει μέχρι σημείου να θέτει σε κίνδυνο ακόμα και τις σχέσεις της με τη μέγιστη σύμμαχό της, την υπερδύναμη των ΗΠΑ.
Π Ρ Ο Κ Ε Ι Μ Ε Ν Ο Υ να εντοπίσει κανείς, με πραγματισμό, ποιο θα μπορούσε να ήταν ένα υπέρτερο κέρδος για την Τουρκία, ώστε να δεχθεί η ίδια να χάσει τη μισή Κύπρο, θα πρέπει ασφαλώς να μελετήσει πρώτα και ν’ αντιληφθεί πώς η Άγκυρα μετρά τα «κεκτημένα» της στην Κύπρο. Δηλαδή, τι σημαίνει για την Τουρκία η Κύπρος; Πόσο μεγάλη σημασία έχει για τα τουρκικά στρατηγικά συμφέροντα και για το ειδικό βάρος, τον ρόλο και την εμβέλεια ισχύος, που το τουρκικό κράτος επιδιώκει να έχει, στη ζωτική αυτή περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, η παρουσία των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο;
Α Π Α Ν Τ Η Σ Η σ’ αυτά τα ερωτήματα δίδει, φρονούμε, το σύνολο της περί Κύπρου τουρκικής πολιτικής του τελευταίου μισού αιώνα, που υλοποίησαν όλες ανεξαιρέτως οι τουρκικές κυβερνήσεις, εκλελεγμένες και πραξικοπηματικές, απ’ όπου προκύπτει ότι: Το μόνο κίνητρο για να δεχθεί να «εγκαταλείψει» τη μισή Κύπρο η Τουρκία είναι, να της δοθεί ο έλεγχος ολόκληρης της Κύπρου. («Ειρήσθω» 29.2.2008).
Τ Ο ΕΙΠΕ ο πρόεδρος του ΔηΣυ κ. Ν. Αναστασιάδης, τη Δευτέρα 25.2.08 στην τηλεοπτική του συζήτηση με τον κ. Ν. Κατσουρίδη του ΑΚΕΛ, στο «Μέγα»: «Πρέπει να δοθούν ΚΙΝΗΤΡΑ στην Τουρκία, ικανά να την πείσουν να κάνει την έξοδό της από την Κύπρο για να επιτρέψει τη λύση». Αυτή η περί κινήτρων αντίληψη, αναγγέλλει την εγκατάλειψη της άλλης αντίληψης, περί εξαναγκασμού της Τουρκίας. Ή, της άσκησης πιέσεων επί της Τουρκίας…
Κ Ι Ν Η Τ Ρ Α, γενικώς, νοούνται κάποια συγκεκριμένα κέρδη, οφέλη κ.ο.κ. για την Άγκυρα, τα οποία να είναι για την ίδια, υπέρτερα και σπουδαιότερα, ως αντίτιμο, των όσων οι Αττίλες απέσπασαν με πόλεμο και, ως κατακτητές, κρατάνε 34 έτη, για την Τουρκία, στην Κύπρο. Δηλαδή: Τι σπουδαιότερο, για την Άγκυρα, μπορεί να της δοθεί ως κίνητρο, για να χάσει τη μισή Κύπρο; Και, άρα, να ωφεληθεί περισσότερο η Άγκυρα;
Β Ε Β Α Ι Ω Σ, τι ωφελεί περισσότερο την Άγκυρα, αποκλειστική αρμοδιότητα να το αποφασίζει, έχει η ίδια και ουδείς άλλος. Όσες φιλοτουρκικές προθυμίες κι αν επιδείξει. Ουδείς την ξεγελά. Η Τουρκία, μάλιστα, ιδίως μετά το ‘74, επανειλημμένα απέδειξε ότι είναι τόσο ευαίσθητη στο ν’ αποφασίζει η ίδια για τα συμφέροντά της, ώστε φτάνει μέχρι σημείου να θέτει σε κίνδυνο ακόμα και τις σχέσεις της με τη μέγιστη σύμμαχό της, την υπερδύναμη των ΗΠΑ.
Π Ρ Ο Κ Ε Ι Μ Ε Ν Ο Υ να εντοπίσει κανείς, με πραγματισμό, ποιο θα μπορούσε να ήταν ένα υπέρτερο κέρδος για την Τουρκία, ώστε να δεχθεί η ίδια να χάσει τη μισή Κύπρο, θα πρέπει ασφαλώς να μελετήσει πρώτα και ν’ αντιληφθεί πώς η Άγκυρα μετρά τα «κεκτημένα» της στην Κύπρο. Δηλαδή, τι σημαίνει για την Τουρκία η Κύπρος; Πόσο μεγάλη σημασία έχει για τα τουρκικά στρατηγικά συμφέροντα και για το ειδικό βάρος, τον ρόλο και την εμβέλεια ισχύος, που το τουρκικό κράτος επιδιώκει να έχει, στη ζωτική αυτή περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, η παρουσία των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο;
Α Π Α Ν Τ Η Σ Η σ’ αυτά τα ερωτήματα δίδει, φρονούμε, το σύνολο της περί Κύπρου τουρκικής πολιτικής του τελευταίου μισού αιώνα, που υλοποίησαν όλες ανεξαιρέτως οι τουρκικές κυβερνήσεις, εκλελεγμένες και πραξικοπηματικές, απ’ όπου προκύπτει ότι: Το μόνο κίνητρο για να δεχθεί να «εγκαταλείψει» τη μισή Κύπρο η Τουρκία είναι, να της δοθεί ο έλεγχος ολόκληρης της Κύπρου. («Ειρήσθω» 29.2.2008).
http://www.sigmalive.com/simerini/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου