Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Πραγματοποιώντας τη δήλωσή του της 26ης Οκτωβρίου 2010, ο Μ.Θεοδωράκης αειθαλής, ανήσυχος και ενεργός, όπως πάντα, ανακοίνωσε στην πρώτη του Δεκέμβρη την ίδρυση του "Κινήματος Ανεξαρτήτων Πολιτών", στο οποίο έδωσε το όνομα "Σπίθα".
Με την ευκαιρία της δήλωσής του της 26 Οκτωβρίου, ο συντάκτης αυτών των γραμμών είχε γράψει στις ιστοσελίδες ένα σχόλιο το οποίο είχε τον τίτλο: "Αργά, πολύ αργά Μίκη", μεταφέροντας εδώ την αιτιολογία του τίτλου αυτού: "Θυμίζω όμως στον συμπαθή – και μεγάλο μας μουσικοσυνθέτη – ότι την κινητοποίηση των Πολιτών την αγνόησε από το 1993 και να γιατί: Από το 1992, στους κόλπους του εβδομαδιαίου περιοδικού "Πολιτικά Θέματα", τα οποία εξέδιδε και διηύθυνε ο βετεράνος της ελληνικής δημοσιογραφίας και των κοινωνικών αγώνων Κώστας Κύρκος, αρχίσαμε να χτίζουμε την "Κίνηση Ενεργών Πολιτών" (ΚΕΠ" στην Ελλάδα, η οποία, τελικά, απέκτησε και νομική προσωπικότητα, ως Σωματείο, με την υπ' αριθ. 498/1994 απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών.
Είχε προηγηθεί εκτεταμένη αρθρογραφία του γράφοντος, στο ίδιο περιοδικό με τίτλο: "Η Ελλάδα χωρίς πολίτες" και η σύνταξη του "Δεκαλόγου του Πολίτη" (βλ. τα άρθρα αυτά από 15/5/1992 έως 26/6/1991). Είχε γίνει εγγραφή μιας εκατοντάδας μελών και είχε στελεχωθεί από διακεκριμένους ενεργούς πολίτες (θυμάμαι τον μακαρίτη υπερνομάρχη, τον τ. υπουργό Θ.Κατριβάνο, τον τ. διευθυντή Ανωτάτης Εκπαίδευσης Κ. Παπαπάνο, τον Πρέσβη Μακρίδη και την Ε. Τσουδερού, τ.υπουργό). Ήμασταν όλοι άνω των 50, γιατί οι νέοι ήταν εγκλωβισμένοι στο χυδαίο πελατειακό σύστημα".
Στο κείμενό μου εκείνο της 2 Νοεμβρίου, συνέχιζα: "Στα πλαίσια αυτά είχε στιχουργηθεί και ο "Ύμνος του Πολίτη" από την αδελφή μου, λογοτέχνη Ελευθερία, με την οποία συμπορευτήκαμε σ' αυτή την προσπάθεια, παραθέτοντας τους πρώτους στίχους.
αράλληλα, με τον Κώστα τον Κύρκο, είχαμε εκδώσει ενημερωτικό φυλλάδιο με τον τίτλο: "Τι είναι και τι θέλει η ΚΕΠ", ενώ ο γράφων, ως Πρόεδρος της, έγραψε "Ανοιχτή Επιστολή - Πρόσκληση" στον τότε Μητροπολίτη Δημητριάδος Μακαριστό Χριστόδουλο να συμπορευθεί μαζί μας για την καταπολέμηση της διαφθοράς και την αποτροπή της καταστροφής της Ελλάδας.
Αυτή η πρόσκληση έγινε επ' αφορμή ενός εμπνευσμένου πατριωτικού κειμένου, το οποί δημοσίευσε ο Ιεράρχης στο "Βήμα" της 6/12/1992 και είχε τίτλο: "Η έκπτωση του ήθους" (Το κείμενο αυτό της επιστολής μου δημοσιεύθηκε στα "Πολιτικά Θέματα" της 11 Δεκεμβρίου 1992). Ο Δεσπότης μου απάντησε αμέσως γράφοντάς μου: "Αποδέχομαι κατά ταύτα την πρόσκληση σας και ελπίζω εις πρώτην συνάντησίν μας να καταστρώσουμε ένα πρόγραμμα δράσεως" (Χριστούγεννα του 1992).
Δυστυχώς, όμως, ο παπάς δεν υπήρξε συνεπής. Δεν φάνηκε.
Αναζητώντας προβεβλημένα πρόσωπα αδιάβλητου ηθικού κύρους, μαζί με τον Κώστα τον Κύρκο, επισκεφθήκαμε τον Μίκη στο σπίτι του απέναντι από την Ακρόπολη. Θέα μαγευτική.
αν τότε που είχε παραιτηθεί από τη θέση του υπουργού "άνευ χαρτοφυλακίου" της κυβέρνησης Κ. Μητσοτάκη.
Το είδαμε ως ευκαιρία να τον καλέσουμε να ηγηθεί της ΚΕΠ. Του καταθέσαμε τα σχετικά, με τον "Ύμνο του Πολίτη", με το ενδεχόμενο να τον μελοποιήσει, καθώς και μία εργασία μου για την "Αθηναϊκή Δημοκρατία" που μόλις είχε εκδοθεί.
Είδε την ιδέα υπέροχη. Μας είπε ότι η Ελλάδα χρειάζεται ένα ισχυρό ηλεκτροσόκ. Ζήτησε προθεσμία λίγων ημερών ώστε να κάνει ένα ταξίδι στο εξωτερικό και όταν γυρίσει θα προχωρήσουμε.
Χωρίσαμε, έφυγε για το εξωτερικό, γύρισε, τον αναζητήσαμε αλλά δεν παρουσιάστηκε!
Έτσι πέρασαν 17 ολόκληρα χρόνια στα οποία πολλά θα μπορούσαμε να κάνουμε και ενδεχομένως: Μίκης - Χριστόδουλος, εμείς και άλλοι που θα έρχονταν θα διασώζαμε κάτι από το ξεπούλημα της πατρίδας.
Τώρα τα πράγματα είναι εκατό φορές πιο δύσκολα και οι αληθινοί πολίτες είναι κοινωνικό αγαθό εν ανεπαρκεία, βιώνοντας τις ολέθριες συνέπειες της νέας Κατοχής. Αυτό σημαίνει ότι αυτή η "ανεξάρτητη κίνηση πολιτών" θα πρέπει να πάρει τη μορφή ενός νέου ΕΑΜ.
Το μπορούμε;"
Αυτά έγραφα στις 2 Νοεμβρίου, προσθέτοντας και τούτα μετά την εξαγγελία της συγκρότησης αυτού του πολύ καθυστερημένου κινήματος Ανεξαρτήτων Πολιτών.
Το 1992-1993 τα πράγματα στην Ελλάδα ήταν πολύ καλύτερα απ' ό,τι σήμερα με την Κατοχή του ΔΝΤ και την οικονομική, κοινωνική και ηθική αποσύνθεση της Ελλάδας, που "κυβερνάται" από προδήλως αδιστάκτους και εξαρτημένους κυβερνήτες, όπως το επισημαίνει και ο ίδιος.
Τώρα, η ανυπακοή των πολιτών είναι απείρως πιο δύσκολη, γιατί στενάζουν κάτω από τον οδοστρωτήρα της ανεργίας, της πείνας και των χρεών.
Τώρα πια, η αλλοτρίωση των "πολιτών" είναι, σχεδόν, ολοκληρωτική και θα ήταν εθνοσωτήριος η ανυπακοή αν οδηγούσε στην ΕΞΕΓΕΡΣΗ για την οποία ο Γάλλος νομπελίστας Α. Καμή έλεγε: "Χάσαμε και την αρετή της εξέγερσης". Καταλήγοντας θα έλεγα ότι, παρά τις "αντιδημοφιλείς" αυτές επισημάνσεις, ο γράφων προσυπογράφει εκθύμως αυτή την υπερήφανη και εθνοσωτήρια πρωτοβουλία του μεγάλου μας Μίκη, που αποδεικνύει, για άλλη μια φορά, ότι δεν είναι μόνο μεγάλος μουσικοσυνθέτης αλλά και αειθαλής πρόμαχος των κοινωνικών αγώνων και ζείδωρος πατριώτης.
Ο μεγάλος κίνδυνος για την επιτυχημένη πορεία του Κινήματος είναι η βραχυκύκλωσή του από ακατάλληλα κομματόσκυλα και "πολίτες" που θα επιχειρήσουν να προβληθούν και να χτίσουν ένα δήθεν ανεξάρτητο πολιτικό προφίλ. Προσοχή στους αριβίστες.
Για να γίνει η "Σπίθα" πυρκαγιά και να κατακάψει την κόπρο του Αυγεία, που είναι ο ψευδεπίγραφος κοινοβουλευτισμός, πριν απ' όλα και πάνω απ' όλα χρειάζονται ανιδιοτελείς αληθινοί πατριώτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου