Αρχαία Ελλάδα, αλλοδαποί και μετανάστευση

Με τον Οδυσσέα Διομήδους *

Σε άρθρο ημερήσιας εφημερίδας την Κυριακή 14/11/2010(στη Κύπρο), ο αρθρογράφος επιχείρησε να θεμελιώσει τις απόψεις του υπέρ των μεταναστών, ανατρέχοντας στην Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, παραθέτοντας μεμονωμένα αποφθέγματα, τα οποία όμως δεν απηχούν την πραγματικότητα σχετικώς με την αντίληψη που οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν για τους αλλοεθνείς λαούς.
Εν πρώτοις παρέθεσε απόσπασμα από τον Θουκυδίδη (Περικλέους Επιτάφιος), στον οποίο ο Περικλής αναφέρει ότι οι Αθηναίοι διατηρούσαν την πόλη τους ανοικτή σε όλους, δεν έδιωχναν τους ξένους και δεν τους εμπόδιζαν να γνωρίσουν τον πολιτισμό της Αθήνας. Mε τον όρο «ξένοι», ο Περικλής εννοεί τους υπόλοιπους Έλληνες, πλην των Αθηναίων και όχι τους αλλοεθνείς. Oι μέτοικοι στην Αρχαία Αθήνα ήσαν Έλληνες από άλλες πόλεις και όχι αλλοεθνείς (βάρβαροι, κατά την αρχαία ελληνική ορολογία). H αναφορά αποσκοπεί στο να καταδείξει την αντίθεση των Αθηνών με την αρχαία Σπάρτη, στην οποία δεν γίνονταν δεκτοί οι ξένοι, ούτε Έλληνες ούτε αλλοεθνείς, για να μην τεθεί σε αμφισβήτηση το καθεστώς των Ομοίων. Για να εδικαιούτο κάποιος την αθηναϊκή ιθαγένεια, έπρεπε να είναι Αθηναίος και από τους δύο γονείς. Ο ίδιος ο Περικλής δεινοπάθησε να παραχωρήσει στην εταίρα του Ασπασία (Ελληνίδα από τη Μίλητο) την αθηναϊκή ιθαγένεια. Όπως αναφέρει ο ρήτορας Δημοσθένης, εάν κάποιος νυμφευόταν μη Αθηναία έχανε τα πολιτικά του δικαιώματα, ενώ η περιουσία του δημευόταν. Την ίδια σημασία έχουν και οι αναφορές περί ξένων από τον Όμηρο στην Ιλιάδα.
Η άποψη του σοφιστή Αντιφώντα ότι «δεν διακρίνει Έλληνες και βάρβαρους, ελευθέρους και δούλους». Προφανώς ήταν μεμονωμένη στην αρχαία ελληνική σκέψη και οπωσδήποτε δεν απηχούσε το κοινό αίσθημα στην αρχαία Ελλάδα, το οποίο καταδεικνύεται εναργώς από τα γραφόμενα γιγάντων της Αρχαίας Ελληνικής Σκέψης όπως τα παρακάτω:
α) Είναι φυσικό οι Έλληνες να άρχουν των βαρβάρων και όχι οι βάρβαροι των Ελλήνων (Ευριπίδη Ιφιγένεια εν Αυλίδι 1400).
β) Επαινείται η πράξη του Θεμιστοκλέους να θανατώσει, διά ψηφίσματος, τον διερμηνέα των Περσών, που ζητούσε την παράδοση των Αθηναίων, διότι ετόλμησε να μεταχειρισθεί την Ελληνική γλώσσα, για να εξηγήσει τις προσταγές των βαρβάρων (Πλουτάρχου Θεμιστοκλής 6).
γ) Ο Πλάτων («Πολιτεία» 469 - 470) συμπέρανε μετά από διαλεκτική έρευνα, ότι από τη φύση οι Έλληνες είναι εχθροί των βαρβάρων.
δ) Κατά τον Ισοκράτη, πρέπει να πολεμούμε τους βαρβάρους και να ευεργετούμε τους Έλληνες. Ο ίδιος επαινεί ως προτέρημα του κράτους των Αθηνών το γεγονός ότι ο πληθυσμός του δεν ήταν ανάμικτος εκ πολλών εθνών.
ε) Κατά τον Ηρόδοτο, το ελληνικό έθνος διεκρίθη ως ευφυέστερον του βαρβαρικού.
στ) Ο Αχιλλέας λέγει: «οργίζεται η καρδία μου σαν θυμηθώ πόσο προσβλητικώς μου εφέρθη ο υιός του Ατρέως, ωσάν να ήμουν κάποιος μετανάστης δίχως τιμή».(Ομήρου Ιλιάς Ι, 648).
ζ) Ο Δημοσθένης θεωρεί τους βάρβαρους όντα αγροίκα, ακαλλιέργητα, κατώτερα και γεννημένα για τη σκλαβιά.
η) «Οι βάρβαροι είναι «φύσει» εχθροί μας. Το μίσος που νιώθουμε γι’ αυτούς είναι «φυσικό», πρέπει να τους πολεμήσουμε και να τους συντρίψουμε». (Πλάτωνος Πολιτεία).
θ) Κατά τον Αριστοτέλη οι βάρβαροι είναι «φύσει» δούλοι και συμβούλευε τον Αλέξανδρο «να συμπεριφέρεται στους Έλληνες σαν ηγεμόνας, ενώ στους βάρβαρους σαν αφέντης, στους πρώτους σαν σε φίλους και οικείους, ενώ στους δεύτερους όπως μεταχειρίζονται τα ζώα και τα φυτά». Επίσης, («Πολιτικά» Γ, 14, 32) ότι το Ελληνικό Γένος ενωμένο έχει τη δύναμη να εξουσιάσει τους πάντες.
Αλλά και σύγχρονοι διάσημοι Ελληνιστές ενισχύουν την αντίληψη ότι η Αρχαία Ελληνική Κοινωνία ήταν μία κοινωνία βασισμένη στα εθνοφυλετικά πρότυπα, αυτό που χαρακτηριστικά αναφέρει ο Ηρόδοτος (Ιστορία Η 44) ως «όμαιμον». Κατά τους Victor Hanson και John Heath στο βιβλίο «Ποίος εφόνευσε τον Όμηρο;» «Οι κεντρικές αξίες της Ελλάδος είναι μοναδικές, αμετάβλητες και μη πολυπολιτισμικές» ενώ στο λεξικό LAROUSSE (16 ed. 1953, p. 97) ορίζεται, ότι οι Έλληνες θεωρούν τον κάθε ξένο ως άνθρωπο κατώτερου πολιτισμού: «tout stranger tennu pour home de civilization inferieure».Το ρηθέν από τον Απόστολο Παύλο στην προς Γαλάτας επιστολή: «ουκ ενι Ιουδαίος ουδέ Έλλην κλπ», ειπώθηκε επειδή τα χρόνια εκείνα οι Εβραίοι Χριστιανοί απαιτούσαν από τους εθνικούς που γίνονταν Χριστιανοί να κάνουν περιτομή.
Οι Γαλάτες, όπως και οι λοιποί εθνικοί διαμαρτυρήθηκαν για τούτο στον Απόστολο Παύλο, ο οποίος με την ως άνω επιστολή του θέλησε να καταδείξει ότι στον Χριστιανισμό γίνονται δεκτοί όλοι, χωρίς να χρειάζεται να εγκαταλείψουν τα έθιμά τους και να υιοθετήσουν τα ιουδαϊκά. Ο Απόστολος Παύλος δεν υπονοεί με την επιστολή του αυτή την κατάργηση των εθνικών διαχωρισμών. Ούτως ή άλλως στην Αγία Γραφή, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ξεχώρισε την υλική - κοσμική διάσταση, στην οποία εντάσσονται οι εθνικοί διαχωρισμοί, από την πνευματική διάσταση της Δημιουργίας, λέγοντας το γνωστό «τα του Καίσαρος (υλική - κοσμική διάσταση) τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ».
Ανεξαρτήτως των πιο πάνω, εμείς δεν μισούμε τους μετανάστες, ούτε και οποιονδήποτε άνθρωπο. Αντιτασσόμαστε στο φαινόμενο της μαζικής μετανάστευσης ως αίτιο πολλών δεινών και θυματοποίησης τόσο των μεταναστών, τους οποίους αποκόπτει από την πατρική τους γη, το φυσικό τους βιοχώρο και την παράδοσή τους, όσο και τις κοινωνίες υποδοχής τις οποίες καθιστά άμορφους πολτούς, χωρίς συνεκτικούς δεσμούς και κοινωνική συνοχή. Η μετανάστευση και ο πολυπολιτισμός υποθάλπεται από τους κοσμοεξουσιαστές, με σκοπό τη διασάλευση της φυσικής τάξης και την ανατροπή του φυσικού νόμου, τα οποία αποτελούν βασικές εκδηλώσεις της Θείας Βούλησης. Υποθάλπεται από τους εκάστοτε κοσμοκράτορες για να καταδυναστεύσουν τους λαούς οικονομικά, εθνικά, πολιτισμικά και στρατιωτικά. Ο αρθρογράφος δεν μπορεί να αντλήσει επιχειρήματα από την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, καθ΄ ότι προσφέρει επιχειρήματα μόνο αντίθετα προς τις ιδέες του, και τα οποία συνηγορούν με τη δική μας ιδεολογία, που αποτελεί την αποκρυστάλλωση της αρχαίας ελληνικής σκέψης και την προσαρμογή της στα σύγχρονα κοινωνικά δεδομένα.

* Στέλεχος Κινήματος Ελληνικής Αντίστασης (Κύπρος)
Γραφείο Ιδεολογικού Αγώνα


Πηγή : http://www.sigmalive.com/