Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Διαβάζουμε και ακούμε τα ανά τον κόσμο "αντίπαλα" πολιτικά κόμματα με τους τίτλους: Συντηρητικοί, φιλελεύθεροι, νεοφιλελεύθεροι, δεξιοί του Κέντρου, κεντροαριστεροί, σοσιαλδημοκράτες, χριστιανοδημοκράτες, πράσινοι, εργατικοί, ρεπουμπλικάνοι, δημοκρατικοί, σοσιαλιστές, κομμουνιστές, ορθόδοξοι και αναθεωρητές και πάει λέγοντας! Ουσία: Μηδέν από μηδέν = μηδέν. Ο καυγάς για το πάπλωμα ή, όπως έλεγε ο Άγγλος φιλόσοφος Μ. Ράσσελ εδώ και 100 χρόνια περίπου:
"Οι άνθρωποι συσπειρώνονται σε ομάδες για ν' αποκτήσουν περισσότερη δύναμη στο καυγάδισμα για υλικά αγαθά... και μάχονται γύρω από το κεντρικό ένστικτο της απληστίας. Τα εργατικά συνδικάτα και το Εργατικό Κόμμα δεν εξαιρούνται περισσότερο απ' αυτό το βίτσιο (απ' ό,τι άλλα κόμματα και άλλα τμήματα της κοινωνίας" (βλ. το έργο του: "Πολιτικά Ιδεώδη" Α' έκδοση 1917, εκδ. "Ζαχαρόπουλος", Αθήνα, 1975, σελ. 36).
Αν δεχθεί κανείς αυτή την... αντιδημοφιλή άποψη του Άγγλου φιλόσοφου –η οποία απηχεί την πραγματικότητα των πολιτικών αγώνων- θα έλεγα ότι οι λεγόμενες ιδεολογίες εξαντλούν τους αγώνες και τα "οράματα" μεταξύ οισοφάγου, μεγάλου εντέρου και πρωκτού!
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια.
Τα κόμματα είναι το εφαλτήριο της προσωπικής ανάδειξης και η ικανοποίηση οικονομικών επιδιώξεων νομίμων ή παρανόμων.
Κατά τα άλλα: Πολύ κακό για το τίποτα.
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Διαβάζουμε και ακούμε τα ανά τον κόσμο "αντίπαλα" πολιτικά κόμματα με τους τίτλους: Συντηρητικοί, φιλελεύθεροι, νεοφιλελεύθεροι, δεξιοί του Κέντρου, κεντροαριστεροί, σοσιαλδημοκράτες, χριστιανοδημοκράτες, πράσινοι, εργατικοί, ρεπουμπλικάνοι, δημοκρατικοί, σοσιαλιστές, κομμουνιστές, ορθόδοξοι και αναθεωρητές και πάει λέγοντας! Ουσία: Μηδέν από μηδέν = μηδέν. Ο καυγάς για το πάπλωμα ή, όπως έλεγε ο Άγγλος φιλόσοφος Μ. Ράσσελ εδώ και 100 χρόνια περίπου:
"Οι άνθρωποι συσπειρώνονται σε ομάδες για ν' αποκτήσουν περισσότερη δύναμη στο καυγάδισμα για υλικά αγαθά... και μάχονται γύρω από το κεντρικό ένστικτο της απληστίας. Τα εργατικά συνδικάτα και το Εργατικό Κόμμα δεν εξαιρούνται περισσότερο απ' αυτό το βίτσιο (απ' ό,τι άλλα κόμματα και άλλα τμήματα της κοινωνίας" (βλ. το έργο του: "Πολιτικά Ιδεώδη" Α' έκδοση 1917, εκδ. "Ζαχαρόπουλος", Αθήνα, 1975, σελ. 36).
Αν δεχθεί κανείς αυτή την... αντιδημοφιλή άποψη του Άγγλου φιλόσοφου –η οποία απηχεί την πραγματικότητα των πολιτικών αγώνων- θα έλεγα ότι οι λεγόμενες ιδεολογίες εξαντλούν τους αγώνες και τα "οράματα" μεταξύ οισοφάγου, μεγάλου εντέρου και πρωκτού!
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια.
Τα κόμματα είναι το εφαλτήριο της προσωπικής ανάδειξης και η ικανοποίηση οικονομικών επιδιώξεων νομίμων ή παρανόμων.
Κατά τα άλλα: Πολύ κακό για το τίποτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου