Ο πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
Αντιπρόεδρος Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων
Συχνά πυκνά ακούμε από τους πολιτικούς της κακιάς ώρας να ομολογούν και να μας λένε ότι "κάναμε λάθος" στη λήψη τούτων ή των άλλων αποφάσεων και σε τούτες ή τις άλλες πολιτικές επιλογές.
Έτσι, νομίζουν ότι ξεμπλέκουν και με το λαό και με την πατρίδα και με το έθνος και με την Ιστορία και συνεχίζουν να "προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο λαό", όπως λένε ωσάν να μη συμβαίνει τίποτα απολύτως! Κι' όμως, το λάθος το πολιτικό είναι κάτι πιο μεγάλο από λάθος. Είναι έγκλημα, όπως το χαρακτήρισε ο περιβόητος Γάλλος υπουργός των Εξωτερικών Ταλεϊράνδος (1754-1838), που υπήρξε και ο "νονός" του χαρακτηρισμού. Μεταφέρω το ιστορικό αυτό ζήτημα, όπως το καταγράφει ο Ν. Καλογερόπουλος γράφοντας: "Όταν ο Ναπόλεων παρετήρησεν ότι η δολοφονία του δουκός ντ' Ανγκιέν το 1804 ήταν έγκλημα, ο Ταλεϊράνδος του απάντησε: "Sire, ήταν χειρότερο από έγκλημα. Ήταν Λάθος" (βλ. Ν. Καλογερόπουλου: "Ο μαρξιστικός μύθος" Αθήνα, χ.χ. σελ. 78).
Από τέτοια "λάθη" εγκλήματα είναι γεμάτη η Ιστορία και δεν αφορούν μόνο τις πολιτικές δολοφονίες αλλά και τις αποφάσεις και επιλογές των πολιτικών και των κυβερνώντων.
Ανάλογα με τη βαρύτητα των συνεπειών τους και τη χρονική τους διάρκεια τα πολιτικά λάθη παίρνουν τη μορφή του πολιτικού εγκλήματος ή του εθνικού πολιτικού εγκλήματος.
Η ελληνική πολιτική ιστορία συνοδεύεται από πλείστα όσα "λάθη" όλων των μορφών. Σταχυολογώ μερικά παραδείγματα: α) Τον "ατυχή" ελληνο-τουρκικό πόλεμο του 1897, β) Τη Μικρασιατική εκστρατεία του 1919-20, γ) Την Συμφωνία της Βάρκιζας, το 1945, δ) Την "μυστική απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ", το Φλεβάρη του 1946 "για πορεία προς τον εμφύλιο", ε) Την αποχή του ΚΚΕ από τις εκλογές του 1946.
Ο κατάλογος των πολιτικών "λαθών" ατέλειωτος απ' όλες τις παρατάξεις. Λαθών κάθε είδους και βαρύτητας συνεπειών.
Τα "λάθη" αυτά προσέλαβαν τη μορφή του εθνικού εγκλήματος με ολέθριες διαχρονικές συνέπειες για την πορεία της Ελλάδας, η οποία τα πλήρωσε πολύ σε αίμα και καταστροφές υλικές και εδαφικές απώλειες.
Με αφορμή τις αιματηρές -και όχι μόνο- συνέπειες των πολιτικών λαθών του ΚΚΕ γύρω από τον Εμφύλιο, η λογοτέχνις Ελευθερία Παπαγαρυφάλλου στιχούργησε ως εξής "Το λάθος το πολιτικό".
Το λάθος το πολιτικό είναι έγκλημα τρανό
ξεστρατίζει τη ζωή κι ανοίγει Εθνική πληγή
που για καιρό θα αιμορραγεί.
Το λάθος το πολιτικό τη ζωή σφραγίζει
και την κοινωνία πισωγυρίζει.
Το λάθος το πολιτικό πρέπει να ’ναι δύσκολα συγχωρετό
αν και οι άνθρωποι το ξεχνούν αυτό.
Όμως τούτο το λάθος το τρανό
είναι δύσκολα αποτρεπτό
μοιάζει με το μύθο του Σισύφου
κι' αναπότρεπτα ο άνθρωπος θα πορεύεται μ' αυτό"
(Δημοσιεύεται στο έργο μου: Γιάννης Παπαγαρυφάλλου: Θύμα Διπλής Δολοφονίας", εκδ. "Ergo", Αθήνα, 2000, σελ. 127).
στ) Άφησα τελευταίο το "πολιτικό λάθος" της σκόπιμης και σταδιακής χρεοκοπίας της Ελλάδας, η οποία οδήγησε στην υποθήκευσή της για δεκαετίες και στην πείνα του μη κλέφτη λαού για άγνωστο χρόνο. Πρόκειται για μία Νέα Κατοχή με ταυτόχρονη κατάλυση της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας των Ελλήνων. Αυτό συνιστά πολιτικό έγκλημα εθνικού επιπέδου, είναι δηλαδή εθνικό πολιτικό έγκλημα, που η ιστορία οφείλει να το τιμωρήσει με ένα Νέο Γουδί.
Αυτό σημαίνει ότι οι κάθε λογής και επιπέδου πολιτικάντηδες δεν απαλλάσσονται λέγοντας: "Κάναμε λάθος" και χαμογελώντας το συνεχίζουν παίζοντας με τις τύχες του λαού και του έθνους!
Αντιπρόεδρος Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων
Συχνά πυκνά ακούμε από τους πολιτικούς της κακιάς ώρας να ομολογούν και να μας λένε ότι "κάναμε λάθος" στη λήψη τούτων ή των άλλων αποφάσεων και σε τούτες ή τις άλλες πολιτικές επιλογές.
Έτσι, νομίζουν ότι ξεμπλέκουν και με το λαό και με την πατρίδα και με το έθνος και με την Ιστορία και συνεχίζουν να "προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο λαό", όπως λένε ωσάν να μη συμβαίνει τίποτα απολύτως! Κι' όμως, το λάθος το πολιτικό είναι κάτι πιο μεγάλο από λάθος. Είναι έγκλημα, όπως το χαρακτήρισε ο περιβόητος Γάλλος υπουργός των Εξωτερικών Ταλεϊράνδος (1754-1838), που υπήρξε και ο "νονός" του χαρακτηρισμού. Μεταφέρω το ιστορικό αυτό ζήτημα, όπως το καταγράφει ο Ν. Καλογερόπουλος γράφοντας: "Όταν ο Ναπόλεων παρετήρησεν ότι η δολοφονία του δουκός ντ' Ανγκιέν το 1804 ήταν έγκλημα, ο Ταλεϊράνδος του απάντησε: "Sire, ήταν χειρότερο από έγκλημα. Ήταν Λάθος" (βλ. Ν. Καλογερόπουλου: "Ο μαρξιστικός μύθος" Αθήνα, χ.χ. σελ. 78).
Από τέτοια "λάθη" εγκλήματα είναι γεμάτη η Ιστορία και δεν αφορούν μόνο τις πολιτικές δολοφονίες αλλά και τις αποφάσεις και επιλογές των πολιτικών και των κυβερνώντων.
Ανάλογα με τη βαρύτητα των συνεπειών τους και τη χρονική τους διάρκεια τα πολιτικά λάθη παίρνουν τη μορφή του πολιτικού εγκλήματος ή του εθνικού πολιτικού εγκλήματος.
Η ελληνική πολιτική ιστορία συνοδεύεται από πλείστα όσα "λάθη" όλων των μορφών. Σταχυολογώ μερικά παραδείγματα: α) Τον "ατυχή" ελληνο-τουρκικό πόλεμο του 1897, β) Τη Μικρασιατική εκστρατεία του 1919-20, γ) Την Συμφωνία της Βάρκιζας, το 1945, δ) Την "μυστική απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ", το Φλεβάρη του 1946 "για πορεία προς τον εμφύλιο", ε) Την αποχή του ΚΚΕ από τις εκλογές του 1946.
Ο κατάλογος των πολιτικών "λαθών" ατέλειωτος απ' όλες τις παρατάξεις. Λαθών κάθε είδους και βαρύτητας συνεπειών.
Τα "λάθη" αυτά προσέλαβαν τη μορφή του εθνικού εγκλήματος με ολέθριες διαχρονικές συνέπειες για την πορεία της Ελλάδας, η οποία τα πλήρωσε πολύ σε αίμα και καταστροφές υλικές και εδαφικές απώλειες.
Με αφορμή τις αιματηρές -και όχι μόνο- συνέπειες των πολιτικών λαθών του ΚΚΕ γύρω από τον Εμφύλιο, η λογοτέχνις Ελευθερία Παπαγαρυφάλλου στιχούργησε ως εξής "Το λάθος το πολιτικό".
Το λάθος το πολιτικό είναι έγκλημα τρανό
ξεστρατίζει τη ζωή κι ανοίγει Εθνική πληγή
που για καιρό θα αιμορραγεί.
Το λάθος το πολιτικό τη ζωή σφραγίζει
και την κοινωνία πισωγυρίζει.
Το λάθος το πολιτικό πρέπει να ’ναι δύσκολα συγχωρετό
αν και οι άνθρωποι το ξεχνούν αυτό.
Όμως τούτο το λάθος το τρανό
είναι δύσκολα αποτρεπτό
μοιάζει με το μύθο του Σισύφου
κι' αναπότρεπτα ο άνθρωπος θα πορεύεται μ' αυτό"
(Δημοσιεύεται στο έργο μου: Γιάννης Παπαγαρυφάλλου: Θύμα Διπλής Δολοφονίας", εκδ. "Ergo", Αθήνα, 2000, σελ. 127).
στ) Άφησα τελευταίο το "πολιτικό λάθος" της σκόπιμης και σταδιακής χρεοκοπίας της Ελλάδας, η οποία οδήγησε στην υποθήκευσή της για δεκαετίες και στην πείνα του μη κλέφτη λαού για άγνωστο χρόνο. Πρόκειται για μία Νέα Κατοχή με ταυτόχρονη κατάλυση της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας των Ελλήνων. Αυτό συνιστά πολιτικό έγκλημα εθνικού επιπέδου, είναι δηλαδή εθνικό πολιτικό έγκλημα, που η ιστορία οφείλει να το τιμωρήσει με ένα Νέο Γουδί.
Αυτό σημαίνει ότι οι κάθε λογής και επιπέδου πολιτικάντηδες δεν απαλλάσσονται λέγοντας: "Κάναμε λάθος" και χαμογελώντας το συνεχίζουν παίζοντας με τις τύχες του λαού και του έθνους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου