Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Ένας Πρόεδρος ζάβαλλέ μου…

Με τον Λάζαρο Μαύρο

Σ Α Ν ΡΑΚΕΝΔΥΤΟΣ θκιακονητής περιφέρεται η ηγεσία του ΑΚΕΛ. Εκλιπαρούσα την… ελεημοσύνη της αντιπολίτευσης «να στηρίξουν τον ΠτΔ ο οποίος δίνει τη μάχη της πατρίδας μας στη Νέα Υόρκη», όπως ικέτευε χτες κι η «Χαραυγή» του. Όπου να 'σαι θα μαζέψουν και τους κ.κ. μικρούτσικους στο Γκρίντρι, για μιαν ακόμα συναυλία στήριξης του κυρίου «δοξάστε με». Όστις, με τις επί 4ετίαν «μάχες τής πατρίδας μας» που έδωσε, την κατάντησε μιαν πατσαβούρα. Κλοτσοσκούφι τού κάθε Αλ. Ντάουνερ και του κάθε Μπαν, μετά της συζύγου αυτού. Για να ηδονίζεται ο κάθε Έρογλου κι ο κάθε Νταβούτογλου.
Ν Α Τ Ο Σ , λοιπόν: Ασφυκτικά στριμωγμένος στη μέγκενη. Μέσα στην οποία, το δικό του γινάτι τον οδήγησε. Η αλαζονική του οίηση να εκλαμβάνει τις δικές του ψευδαισθήσεις, τη δική του πολιτική ατζαμοσύνη, ως αριστοτεχνικά ευέλικτη σοφία. Και να φτύνει κάθε εναγώνια διαφορετική πρόταση, ως κονιορτοποιημένα μυαλά. Να τος με τα αποτελέσματα, με τα προϊόντα, με τα απότοκα τών «γενναίων» του, προς τους Τούρκους, προσφορών. Να τος με τις συνέπειες της μανίας του να εξαπολύει διατεταγμένους οδοστρωτήρες κι ακροβολισμένους πυροβολούντες ενάντια σε όσους εγκαίρως τού 'λεγαν ν' απαλλαγεί απ' τον κάθε Ντάουνερ. Να τος που θερίζει όσα έσπειρε και να τος που κοιμάται όπως ο ίδιος έστρωσε. Έτσι κκελλέ έτσι ξιουράφιν θέλει…
Τ Ω Ρ Α σ' όλη του τη θλιβερότητα και μιζέρια, ξανά ξεγραβάτωτος στο Γκρίντρι τής Ν.Υ: Της, εν γνώσει του και με τον ίδιο συνεργό επί 4ετία, Στημένης Τράπουλας. Ιδού και τον λαό, «στη μάχη της πατρίδας μας» («αι ημέτεραι δυνάμεις αναδιπλούνται… ομαλώς») να τρέμει η ψυχή του, μήπως οι Τούρκοι δεχτούν τις προτάσεις τού… προέδρου «μας»! Τον λαό, συμπεριλαμβανομένων και των αυλικών του στην ηγεσία του ΑΚΕΛ, να τρέμουν -και να το λένε, διά στόματος τού μη έχοντος ποτέ την παραμικρή αμφιβολία κυρίου Άντρου- πόσα ακόμα θα επιδαψιλεύσουν υπέρ της Τουρκίας οι «κάποιοι κύκλοι της γραμματείας του ΟΗΕ» εναντίον μας. Τοσούτο και τοιούτο το κατάντημα:
Ένας πρόεδρος ζάβαλλέ μου, καθώς λέν’ τα τουρκικά δάνεια (zavalli = καημένος) της διαλέκτου. Κι ένας ολόκληρος λαός, πολύ πιο καημένος, που μόνο να οικτίρει εν απογνώσει εαυτόν τού απέμεινε: Για ό,τι διέπραξε με τις νικητήριες ψήφους τού ΔηΚο και της ΕΔΕΚ στις 24 Φεβρουαρίου 2008, ανεβάζοντας τον μοιραίο «πρόεδρο λύσης» στην εξουσία! Για να καταλήξει μπροστά στο φάσμα να νομιμοποιήσει τα αποτελέσματα του Πραξικοπήματος και της Εισβολής και να διαλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία σε… «Συνεταιρισμό Δύο Συνιστώντων Στέιτς»!!!
ΕΡΩΤΗΣΗ
Όταν, εν Γκρίντρι, ο Αλ. Ντάουνερ δηλώνει ότι «οι Ελληνοκύπριοι (Greekcypriots, τουρκιστί κκουπρουσρουμλάρ) θ’ ασκήσουν την προεδρία στην ΕΕ», εξαφανίζοντας προκαταβολικά την υπό διάλυση (με τις Καλές Υπηρεσίες του ΓΓ/ΟΗΕ) Κυπριακή Δημοκρατία, χρειαζόταν τίποτε ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΕΡΟ για να ΤΟ ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΕΙ και σηκωθεί να φύγει απ’ εκεί ο Χριστόφιας, με τη «διεθνή κοινότητα» αναγκαστικά ακροατή τών λόγων της αποχώρησής του;


Πηγή : www.sigmalive.com/simerini

Δεν υπάρχουν σχόλια: