Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
(Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων)
Τα πάντα ξεχνά πολύ γρήγορα ο «κυρίαρχος» και σαχλαμπούχλας ελληνικός λαός.
Ο επίτιμος της Νέας Δημοκρατίας, γνωρίζοντάς τον πολύ καλά – αφού και τον ίδιο ψήφισε για πρωθυπουργό – είχε πει τούτο το σωστό: Σε δέκα χρόνια κανείς στην Ελλάδα δεν θα θυμάται το όνομα της Μακεδονίας.
Να όμως, που κάποιος ξέφυγε απ’ αυτόν τον εθνικό λήθαργο και ανασύρει τα γεγονότα από ένα έργο του, το οποίο δεν διάβασε κανένας πολιτικός και κανένας δημοσιογράφος για να μάθουν και να επιχειρηματολογήσουν γύρω από τις θέσεις τους σ’ αυτό το θέμα.
Ομιλούν παρλαπιπίζοντες, γιατί στην Ελλάδα της φανφάρας όσο περισσότερες παρλαπίπες λες και γράφεις τόσο περισσότερο ο αρχιπαρλαπίπας λαός σε τιμά και σε δοξάζει.
Έρχομαι στο θέμα: Στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, ο Βρετανός οικοδεσπότης, αναγγέλλοντας την άφιξη του Σκοπιανού Πρωθυπουργού τον αποκάλεσεπρωθυπουργό της Δημοκρατίας της Μακεδονίας!
Σχόλια δεν χρειάζονται.
Πάμε παρακάτω. Στις 13 Σεπτεμβρίου 1995 υπογράφηκε η κατάπτυστη Συμφωνία Ελλάδος – Σκοπίων στη Νέα Υόρκη, στην οποία η Ελληνική κυβέρνηση τουαμερικανοφάγου Ανδρέα Παπανδρέου δεν τόλμησε να γράψει ούτε το όνομα της συμβαλλόμενης Ελλάδος την οποία ονόμασε «Πρώτο Μέρος», με «Δεύτερο Μέρος» τα Σκόπια!
Τόση «υπερήφανη» και «ανεξάρτητη» εξωτερική πολιτική.
Για τη συμφωνία αυτή – πέραν των όσων έγραψα τότε – αναφέρω μόνο δύο τίτλους αθηναϊκών εφημερίδων: «Αδέσμευτος Τύπος»: «Η συμφωνία της ντροπής. Αίσχος. Τα δώσαμε όλα στα Σκόπια. Σε 30 μέρες τους χαρίζουμε το όνομα. Πανηγυρίζει ο Γκλιγκόροφ», ενώ η «Ελευθεροτυπία», τη χαρακτηρίζει ως «ιστορικό συμβιβασμό, ο οποίος ανοίγει το δρόμο για το όνομα σε ένα μήνα» . Από την πλευρά μου χαρακτήριζα τους Έλληνες κυβερνήτες ως «Ζογκλέρ της πολιτικής απάτης», ενώ ο τότε υπουργός Εξωτερικών και … αντιστασιακός κ. Κ. Παπούλιας, αισθάνθηκε ότι μ’ αυτή «αποδεσμεύτηκε η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας από μια αγκύλωση που την επιβάρυνε πάρα πολύ».
Αυτά γράφονται και γίνονται στις 14 Σεπτεμβρίου 1995 και καταγράφονται στο «Ημερολόγιό μου», το οποίο φέρει τον τίτλο: «Το χρονικό της Εθνικής Μειοδοσίας του ονόματος της Μακεδονίας στη δεκαπενταετία 1990-2005», εκδ. «Γεωργιάδη», Αθήνα, 2005» (βλ. σελ. 204-205).
Όμως οι Έλληνες πολιτικοί δεν είναι μόνο πολιτική αδολεσχία και παπάρα, είναι και βαρέως πολιτικοί γραικύλοι, όπως μας αποκάλυψε ο τότε υφυπουργός των Εξωτερικών των Η.Π.Α. και χειρισθείς το ζήτημα αυτό Ρίτσαρντ Χόλμπρουγκ, σε σχετικό του βιβλίο, απόσπασμα του οποίου δημοσίευσε «Το Βήμα» της 3 Μαΐου 1998 και αναδημοσιεύω στο πιο πάνω έργο μου (σελ. 326-327). Διαβάστε, λοιπόν, και ανατριχιάστε, όσοι ακόμη δεν μπολιαστήκατε με τα νάματα της παγκοσμιοποίησης, τη μερκελίτηδα και την κοπριτοκρατία.
Αντιγράφω: «Προσγειωθήκαμε στην Αθήνα, αργά το πρωί της 14ης Σεπτεμβρίου. Ο Κρις Χιλ και ο ασκών καθήκοντα πρεσβευτή στην Αθήνα Τομ Μίλερ συνέταξαν ένα σχέδιο ανακοίνωσης μέσα στο αυτοκίνητο που με μια μεγάλη αστυνομική συνοδεία μας μετέφερε στο υπουργείο Εξωτερικών…». Από εκεί τραβούν για τον «χαρισματικό» Α. Παπανδρέου: «Όταν φθάσαμε στη βίλα της Εκάλης (σ.σ. στο «Κωλόσπιτο» που χτίστηκε και με δανεικά του κ. Παπούλια) δεν είδαμε πουθενά τον Παπανδρέου».
Συνεχίζει ο έμπειρος διπλωμάτης γράφοντας σαρκαστικά: «Αντί γι’ αυτόν μας υποδέχθηκε η κυρία Παπανδρέου (σ.σ. η κ. Μιμή) με ένα εκπληκτικό σχεδόν διαφανές κοστούμι πιτζάμα, που έκρυβε ελάχιστα τα κρίσιμα σημεία της εντυπωσιακής ανατομίας…».
Ιδού ποιος ασκούσε τότε και πως την εξωτερική πολιτική της Ελλάδος.
Συνεχίζει ο Χόλμπρουκ: «Ήξερα ότι δεν θα συμμετείχε στη συνάντηση, αλλά θα είχε πολύ μεγάλη επιρροή πάνω του. Την τράβηξα κατά μέρος και της είπα ότι μετέφερα ένα μήνυμα του Γκλιγκόροφ, το οποίο έδινε μια μοναδική ευκαιρία στον σύζυγό της. Της είπα ακόμη ότι ο πρωθυπουργός θα μπορούσε να γράψει ιστορία εκείνη την ημέρα…».
Και ιδού πως γράφτηκε η Ιστορία σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων: «Προκειμένου να δώσουμε κάποιου είδους πολιτική κάλυψη στον Παπανδρέου προτείναμε να εκδοθεί μια ανακοίνωση… ο Παπανδρέου έμοιαζε εμφανώς κουρασμένος … δεν έμοιαζε σε θέση να αποφασίσει… (τότε του είπα): «Αφήστε τότε τις Η.Π.Α. να λειτουργήσουν ως εγγυητής για την υπόσχεση των Σκοπίων… Θα πάμε τώρα στα Σκόπια, θα ακούσουμε τον Γκλιγκόροφ και θα σας τηλεφωνήσουμε από το γραφείο του… με φωνή τρεμάμενη ο γέρων συνομιλητής μου είπε: «Σας συμπαθώ. Θέλω να κάνω κάτι για να βοηθήσω την ειρήνη στη Βοσνία και να βοηθήσω τη χώρα σας. Θα σας εμπιστευθώ. (σ.σ. «Κυρίαρχε» και φαύλε λαέ. Δεν ήθελε ο Παπανδρέου να βοηθήσει εσένα και την Ελλάδα. Ήθελε να βοηθήσει τις Η.Π.Α., την αληθινή του πατρίδα)».
Συνεχίζει ο Χόλμπρουκ: «Είπα στον Παπανδρέου ότι η Συμφωνία ήταν έτοιμη και πρότεινα να την ανακοινώσουμε ταυτόχρονα στην Ουάσινγκτον, στην Αθήνα και στα Σκόπια. Συμφώνησε αλλά μου ζήτησε μόνο να κάνουν οι Αμερικανοί την ανακοίνωση και στις τρεις πρωτεύουσες…». Τα βαφτίσια έγιναν επί τόπου στα Σκόπια με το όνομα Μακεδονία. Νονός ο Χόλμπρουκ, που γράφει συνεχίζοντας: «Ο Μακεδόνας υπουργός Εξωτερικών και εγώ δώσαμε συνέντευξη Τύπου στα Σκόπια. Ύστερα από αίτημα του Παπανδρέου ο Τομ Μίλερ έκανε την ανάλογη ανακοίνωση στην Αθήνα (από τη βίλα της Εκάλης παρισταμένου και συναινούντος του Α. Παπανδρέου). Το γεγονός αυτό ο Αμερικανός διπλωμάτης το χαρακτήρισε ως: «Μια ακόμη απόδειξη της βαθιάς επιθυμίας των ηγετών της περιοχής να αφήσουν τις Η.Π.Α. να ηγηθούν στην αναγκαστική επιβολή λύσεων σε αυτά τα μακροχρόνια προβλήματα… ο «γόρδιος δεσμός» του Μακεδονικού είχε πλέον κοπεί». Καταλήγοντας γράφει κυνικά: «Η παρέμβασή μας έδειξε δύο βασικές αλήθειες για την περιοχή: Οι Η.Π.Α. ήταν η μόνη χώρα που θα μπορούσε να εξαναγκάσει όλα τα μέρη να συμφωνήσουν σε μια λύση…». Σχολίαζα τότε: «Έτσι, λοιπόν, απλά και εκβιαστικά και ανάμεσα στον ανήμπορο και φιλοαμερικανό Α. Παπανδρέου, την αγαπημένη του Μιμή και τον Ρ. Χολμπρουκ τα Σκόπια έγιναν Μακεδονία» (βλ. οπ. π. σελ. 326-327). Ίσως κάποιος αναγνώστης ρωτήσει: τι μας ενδιαφέρουν εμάς αυτά τα περασμένα. Τώρα αντιμετωπίζουμε την πείνα και τα κόκκινα δάνεια κ.τ.λ.
Ναι Υπεύθυνος για το κατάντημα της Ελλάδος και του σαχλαμπούχλα λαού της είναι οι γραικύλοι πολιτικοί του και ο ίδιος. Αυτή η ανευθυνότητα λαού, κομμάτων και «ηγετών» - νάνων – προμηνύει εθνική τραγωδία αν δεν λειτουργήσουν Έκτακτα Στρατοδικεία.
Δεν υπάρχει πιο άθλιος ρόλος να παριστάνεις τον πολιτικό μέσα σ’ ένα τρισάθλιο πολιτικό περιβάλλον. Πρέπει να είσαι πολιτικός τυχοδιώκτης και νοσηρός καριερίστας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου