Με τον Λάζαρο Μαύρο
Τ Η ΔΙΑΣΩΣΗ κι ανόρθωση του ελλα-δικού μας κράτους οφείλουν να θέσουν, κατεπειγόντως, ως πρώτιστο πρόταγμα πολιτικής κι ενεργειών, η κυβέρνηση, η βουλή, όλα τα κόμματα κι οι θεσμοί του κυπριακού μας κράτους. Υπακούοντας στη βούληση της πλειοψηφίας του λαού. Που φλέγεται για αποτελεσματική συμπαράσταση προς τη μητέρα πατρίδα και τον σκληρά δοκιμαζόμενο ελλα-δικό μας λαό. «Ο φίλος τον φίλον εν κινδύνοις γιγνώσκει», διδαχθήκαμε παιδιόθεν. Και «κρίνει φίλους ο καιρός, ως χρυσόν το πυρ», γνωμάτευε ο αρχαίος μας Μένανδρος...
Ε Δ Ω ΟΜΩΣ δεν πρόκειται απλώς για φίλους. Ή, μόνο γι’ αδελφούς. Αλλά, για τον ίδιό μας τον εαυτό: Την ελλαδική υπόσταση του Έθνους μας: «Αύτις δε το Ελληνικόν, εόν όμαιμόν τε και ομόγλωσσον, και θεών ιδρύματά τε κοινά και θυσίαι ήθεά τε ομότροπα», όπως το 'γραφε, έναντι των κινδύνων υποδούλωσης στον Ξέρξη, το 480 π.Χρ. ο Ηρόδοτος (VIII-144). Και, συνεπώς, με το παράδειγμα εκείνων που τότε κι έκτοτε διέσωζαν ελεύθερη την υπόστασή μας, έμπρακτα ν’ αποδειχθεί και πάλι πως: «Το ημέτερον φρόνημα σαφέως, ότι ουδαμά προδώσομεν την Ελλάδα», έστω κι αν κάποιοι ιδιοτελείς έχουν την ψευδαίσθηση πως «κερδαλεώτερόν εστι ομολογέειν τω Πέρση» (Ηρόδ. IX-9)…
Μ Ο Χ Λ Ο Σ ΚΑΙ υπομόχλιο αποφασιστικής στήριξης της Ελλάδας μπορεί, διασώζουσα συνάμα εαυτήν, να καταστεί η ΚΔ, στη «Γραμμή Σώζου»: Προ 100 ετών, μ’ εκατοντάδες Κύπριους εθελοντές, το 1912, ο δήμαρχος Λεμεσού Χριστόδουλος Σώζος έσπευδε στην πανεθνική εξόρμηση των Βαλκανικών Πολέμων: «Ημείς - έγραφε στη σύζυγό του Ερμιόνη - έχομεν καθήκοντα τα οποία ουδεμία δύναμις, ουδέν φίλτρον [σ.σ. και πατέρα ανηλίκου υιού] πρέπει να τα εμποδίζη από του να ενασκώνται. Αν είμεθα ηγέται των υποδούλων [σ.σ. στους Βρετανούς τότε] λαών, οφείλομεν διά του παραδείγματός μας και της θυσίας μας να τους παιδαγωγώμεν όπως και εκείνοι γίνωσιν άνθρωποι συναισθανόμενοι τα καθήκοντά των».
Και θυσιάστηκε 6.12.1912 στο Μπιζάνι, 40 ετών, μαχόμενος ως απλός τυφεκιοφόρος, στις επιχειρήσεις απελευθέρωσης των Ιωαννίνων μας. Όπως θυσιάστηκαν εκατοντάδες άλλοι Κύπριοι σ’ όλους τους αγώνες της μητέρας πατρίδας. Όταν δεν είχαμε καν κράτος στο υπόδουλο νησί.
Τ Ω Ρ Α ΕΙΝ’ η ώρα της ύψιστης πανεθνικής προτεραιότητας. Δεν ευτυχήσαμε, όπως η Κρήτη το 1910, να 'χουμε σήμερα για την Αθήνα έναν Ελευθέριο Βενιζέλο ν’ αναλάβει μιαν Ανορθωτικήν Κυβέρνησιν της Ελλαδίτσας μας. Έχουμ’ όμως πολλά άλλα και χρησιμότατα: Τα πάντα, λοιπόν, για την Ελλάδα μας.
ΕΡΩΤΗΣΗ
Έχει, παρακαλώ, την καλοσύνη ο «Άνευ Ορίων» επιστήθιος τών νυν εν Εξουσία, αντιπρύτανις ιδ.παν/μίου, τέως ημών φίλτατος, κ. Κ. Γουλιάμος, να μας στείλει μια υποσημείωση σε ποιαν από τις δύο «Ικέτιδες» (Αισχύλου ή Ευριπίδου;), όπως επίσης και σε ποιους στίχους κι απ’ τις «Φοίνισσες» του 2ου, εντόπισε ότι «οι υβριστές Αργείοι επιδρομείς εμφανίζονται ως αξιέπαινες και ιδανικές μορφές», που επικαλέστηκε άνευ παραπομπών, εναντίον του καθηγητή Χαρίδημου Τσούκα στο άρθρο του, της 12ης Φεβ. 2012 στον «Φ»;
Πηγή : www.sigmalive.com/simerini
Τ Η ΔΙΑΣΩΣΗ κι ανόρθωση του ελλα-δικού μας κράτους οφείλουν να θέσουν, κατεπειγόντως, ως πρώτιστο πρόταγμα πολιτικής κι ενεργειών, η κυβέρνηση, η βουλή, όλα τα κόμματα κι οι θεσμοί του κυπριακού μας κράτους. Υπακούοντας στη βούληση της πλειοψηφίας του λαού. Που φλέγεται για αποτελεσματική συμπαράσταση προς τη μητέρα πατρίδα και τον σκληρά δοκιμαζόμενο ελλα-δικό μας λαό. «Ο φίλος τον φίλον εν κινδύνοις γιγνώσκει», διδαχθήκαμε παιδιόθεν. Και «κρίνει φίλους ο καιρός, ως χρυσόν το πυρ», γνωμάτευε ο αρχαίος μας Μένανδρος...
Ε Δ Ω ΟΜΩΣ δεν πρόκειται απλώς για φίλους. Ή, μόνο γι’ αδελφούς. Αλλά, για τον ίδιό μας τον εαυτό: Την ελλαδική υπόσταση του Έθνους μας: «Αύτις δε το Ελληνικόν, εόν όμαιμόν τε και ομόγλωσσον, και θεών ιδρύματά τε κοινά και θυσίαι ήθεά τε ομότροπα», όπως το 'γραφε, έναντι των κινδύνων υποδούλωσης στον Ξέρξη, το 480 π.Χρ. ο Ηρόδοτος (VIII-144). Και, συνεπώς, με το παράδειγμα εκείνων που τότε κι έκτοτε διέσωζαν ελεύθερη την υπόστασή μας, έμπρακτα ν’ αποδειχθεί και πάλι πως: «Το ημέτερον φρόνημα σαφέως, ότι ουδαμά προδώσομεν την Ελλάδα», έστω κι αν κάποιοι ιδιοτελείς έχουν την ψευδαίσθηση πως «κερδαλεώτερόν εστι ομολογέειν τω Πέρση» (Ηρόδ. IX-9)…
Μ Ο Χ Λ Ο Σ ΚΑΙ υπομόχλιο αποφασιστικής στήριξης της Ελλάδας μπορεί, διασώζουσα συνάμα εαυτήν, να καταστεί η ΚΔ, στη «Γραμμή Σώζου»: Προ 100 ετών, μ’ εκατοντάδες Κύπριους εθελοντές, το 1912, ο δήμαρχος Λεμεσού Χριστόδουλος Σώζος έσπευδε στην πανεθνική εξόρμηση των Βαλκανικών Πολέμων: «Ημείς - έγραφε στη σύζυγό του Ερμιόνη - έχομεν καθήκοντα τα οποία ουδεμία δύναμις, ουδέν φίλτρον [σ.σ. και πατέρα ανηλίκου υιού] πρέπει να τα εμποδίζη από του να ενασκώνται. Αν είμεθα ηγέται των υποδούλων [σ.σ. στους Βρετανούς τότε] λαών, οφείλομεν διά του παραδείγματός μας και της θυσίας μας να τους παιδαγωγώμεν όπως και εκείνοι γίνωσιν άνθρωποι συναισθανόμενοι τα καθήκοντά των».
Και θυσιάστηκε 6.12.1912 στο Μπιζάνι, 40 ετών, μαχόμενος ως απλός τυφεκιοφόρος, στις επιχειρήσεις απελευθέρωσης των Ιωαννίνων μας. Όπως θυσιάστηκαν εκατοντάδες άλλοι Κύπριοι σ’ όλους τους αγώνες της μητέρας πατρίδας. Όταν δεν είχαμε καν κράτος στο υπόδουλο νησί.
Τ Ω Ρ Α ΕΙΝ’ η ώρα της ύψιστης πανεθνικής προτεραιότητας. Δεν ευτυχήσαμε, όπως η Κρήτη το 1910, να 'χουμε σήμερα για την Αθήνα έναν Ελευθέριο Βενιζέλο ν’ αναλάβει μιαν Ανορθωτικήν Κυβέρνησιν της Ελλαδίτσας μας. Έχουμ’ όμως πολλά άλλα και χρησιμότατα: Τα πάντα, λοιπόν, για την Ελλάδα μας.
ΕΡΩΤΗΣΗ
Έχει, παρακαλώ, την καλοσύνη ο «Άνευ Ορίων» επιστήθιος τών νυν εν Εξουσία, αντιπρύτανις ιδ.παν/μίου, τέως ημών φίλτατος, κ. Κ. Γουλιάμος, να μας στείλει μια υποσημείωση σε ποιαν από τις δύο «Ικέτιδες» (Αισχύλου ή Ευριπίδου;), όπως επίσης και σε ποιους στίχους κι απ’ τις «Φοίνισσες» του 2ου, εντόπισε ότι «οι υβριστές Αργείοι επιδρομείς εμφανίζονται ως αξιέπαινες και ιδανικές μορφές», που επικαλέστηκε άνευ παραπομπών, εναντίον του καθηγητή Χαρίδημου Τσούκα στο άρθρο του, της 12ης Φεβ. 2012 στον «Φ»;
Πηγή : www.sigmalive.com/simerini
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου