Ο πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
Αντιπρόεδρος Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων
Έτσι αποκάλεσε ο αδελφός του πρίγκιπος Γ’ τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ: Ραγιάδες.
Εδώ και δεκαετίες είναι γνωστό ότι ουδέποτε οι κατά καιρούς βουλευτές και υπουργοί των κυβερνήσεων του ΠΑΟΣΚ τόλμησαν να ψελλίσουν ένα όχι ή κάποια διαφωνία στις αποφάσεις του αρχηγού.
Αν αυτό έγινε κάπου κάπου, περιορίζεται στις περιπτώσεις πέντε δακτύλων. Τόση βουβαμάρα και τόσο γονάτισμα υπήρξε σ’ αυτό το ζήτημα ώστε υπουργός να δηλώσει, επί εποχής του «χαρισματικού» ιδρυτού, ότι: «Μπροστά στον Ανδρέα είμαστε όλοι γλάστρες»! (βλ. το έργο μου: «Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα», εκδ. «Ergo», Αθήνα 2002, και το άρθρο μου: «Ο ηρωισμός της γνώμης» στο περιοδικό «Ηλιαία», τεύχ. Σεπτεμβρίου 2005).
Πρόκειται για την απόλυτη εφαρμογή της ρήσης του Μαρξ: «Απόλυτη ομοφωνία σημαίνει πειθαρχία πτωμάτων» ή κατά τον γράφοντα: «Δοχεία για ξένο περιεχόμενο»!
Τα ίδια ισχύουν σ’ ολόκληρο σχεδόν το κομματικό φάσμα: Σιωπή: Το είπε ο αρχηγός..
Γράφοντας αυτά, θυμήθηκα ανάλογη βουβή συμπεριφορά στις συνεδριάσεις του περίφημου Πολιτικού Γραφείου του Στάλιν, ο οποίος είπε: «Τι να συζητήσω πια μ’ εσάς; Εσείς ό,τι και να σας πω απαντάτε πάντα: Ναι, σύντροφε Στάλιν. Πήρατε μία σοβαρή απόφαση, σύντροφε Στάλιν» «Αναφέρεται από την Θ. Τσιώκο: «Ο θεός αυτοκτόνησε», Αθήνα 2001 σελ. 345).
Κλείνω αυτό το οδοιπορικό της «ελευθερίας» με την έννοια του ραγιά, όπως την καταγράφει ο καθηγητής Α. Τσιριντάνης: «Οι ραγιάδες είχαν ειδικό τρόπο να κάθονται επάνω στα ζώα τους. Εκάθοντο έτσι, ώστε να μπορούν εύκολα, μόλις στο δρόμο συναντούσαν Τούρκο να περνάει να πηδούν αμέσως από το ζώο και να προσκυνάν τον αγά» (βλ. το έργο του: «Εμείς οι Έλληνες», εκδ. «Συζήτησις», Αθήνα 1992, σελ. 28).
Άντε τώρα με τέτοιους «πολίτες» να χτίσεις δημοκρατία, κοινωνία και πολιτεία, το κύριο χαρακτηριστικό των οποίων είναι η μετά παρρησίας διατύπωση γνώμης, όπως αυτό επισημαίνει και η λογοτέχνις Ελευθερία Παπαγαρυφάλλου στον «Ύμνο του Πολίτη» γράφοντας και τα εξής:
«Πολίτη, ψυχή της πολιτείας
και κινητήρια δύναμη της Ιστορίας
έξω απ’ τα δόντια τη γνώμη σου να λες
σε βασιλιάδες και κάθε λογής διαφεντεφτές
Ο λόγος σου να ’ναι τσεκουράτος
σαν αστροπελέκι, φωτιά και φως γεμάτος
κόκαλα να τσακίζει
γερά θεμέλια να χτίζει.
Όταν με γνώση κι ευθύνη αυτά τολμήσεις
τότε μπορείς να προχωρήσεις
και την πολιτεία μ’ αληθινά ιδανικά να ντύσεις»
(Πρωτοδημοσιεύθηκε στα «Πολιτικά Θέματα» της 5 Μαρτίου 1993 και συντάχθηκε για την πρώτη Κίνηση Ενεργών Πολιτών στην Ελλάδα».
Δυστυχώς αυτή η απόπειρα απέτυχε παταγωδώς, γιατί οι κοπρίτες – «πολίτες» προτίμησαν να τρέχουν πίσω από τους διεφθαρμένους πολιτικούς για ρουσφέτια! (βλ. το άρθρο μου: «Γιατί απέτυχαν οι κινήσεις πολιτών», στο μηνιαίο περιοδικό «Ηλιαία», τεύχ. Απριλίου 2005, σελ. 31).
Πρόκειται για τους «Πολίτες» που επιβεβαιώνουν απόλυτα τον Κεφαλλονίτη σατιρικό ποιητή Α. Λασκαράτο (1811-1903) που έλεγε: «Οι παλιάνθρωποι ενώνονται μεταξύ τους σαν τις σάπιες σταφίδες». Σάπιοι, ενωμένοι, οικοδόμησαν μια Ελλάδα «βουτηγμένη στα σκατά»
Αντιπρόεδρος Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων
Έτσι αποκάλεσε ο αδελφός του πρίγκιπος Γ’ τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ: Ραγιάδες.
Εδώ και δεκαετίες είναι γνωστό ότι ουδέποτε οι κατά καιρούς βουλευτές και υπουργοί των κυβερνήσεων του ΠΑΟΣΚ τόλμησαν να ψελλίσουν ένα όχι ή κάποια διαφωνία στις αποφάσεις του αρχηγού.
Αν αυτό έγινε κάπου κάπου, περιορίζεται στις περιπτώσεις πέντε δακτύλων. Τόση βουβαμάρα και τόσο γονάτισμα υπήρξε σ’ αυτό το ζήτημα ώστε υπουργός να δηλώσει, επί εποχής του «χαρισματικού» ιδρυτού, ότι: «Μπροστά στον Ανδρέα είμαστε όλοι γλάστρες»! (βλ. το έργο μου: «Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα», εκδ. «Ergo», Αθήνα 2002, και το άρθρο μου: «Ο ηρωισμός της γνώμης» στο περιοδικό «Ηλιαία», τεύχ. Σεπτεμβρίου 2005).
Πρόκειται για την απόλυτη εφαρμογή της ρήσης του Μαρξ: «Απόλυτη ομοφωνία σημαίνει πειθαρχία πτωμάτων» ή κατά τον γράφοντα: «Δοχεία για ξένο περιεχόμενο»!
Τα ίδια ισχύουν σ’ ολόκληρο σχεδόν το κομματικό φάσμα: Σιωπή: Το είπε ο αρχηγός..
Γράφοντας αυτά, θυμήθηκα ανάλογη βουβή συμπεριφορά στις συνεδριάσεις του περίφημου Πολιτικού Γραφείου του Στάλιν, ο οποίος είπε: «Τι να συζητήσω πια μ’ εσάς; Εσείς ό,τι και να σας πω απαντάτε πάντα: Ναι, σύντροφε Στάλιν. Πήρατε μία σοβαρή απόφαση, σύντροφε Στάλιν» «Αναφέρεται από την Θ. Τσιώκο: «Ο θεός αυτοκτόνησε», Αθήνα 2001 σελ. 345).
Κλείνω αυτό το οδοιπορικό της «ελευθερίας» με την έννοια του ραγιά, όπως την καταγράφει ο καθηγητής Α. Τσιριντάνης: «Οι ραγιάδες είχαν ειδικό τρόπο να κάθονται επάνω στα ζώα τους. Εκάθοντο έτσι, ώστε να μπορούν εύκολα, μόλις στο δρόμο συναντούσαν Τούρκο να περνάει να πηδούν αμέσως από το ζώο και να προσκυνάν τον αγά» (βλ. το έργο του: «Εμείς οι Έλληνες», εκδ. «Συζήτησις», Αθήνα 1992, σελ. 28).
Άντε τώρα με τέτοιους «πολίτες» να χτίσεις δημοκρατία, κοινωνία και πολιτεία, το κύριο χαρακτηριστικό των οποίων είναι η μετά παρρησίας διατύπωση γνώμης, όπως αυτό επισημαίνει και η λογοτέχνις Ελευθερία Παπαγαρυφάλλου στον «Ύμνο του Πολίτη» γράφοντας και τα εξής:
«Πολίτη, ψυχή της πολιτείας
και κινητήρια δύναμη της Ιστορίας
έξω απ’ τα δόντια τη γνώμη σου να λες
σε βασιλιάδες και κάθε λογής διαφεντεφτές
Ο λόγος σου να ’ναι τσεκουράτος
σαν αστροπελέκι, φωτιά και φως γεμάτος
κόκαλα να τσακίζει
γερά θεμέλια να χτίζει.
Όταν με γνώση κι ευθύνη αυτά τολμήσεις
τότε μπορείς να προχωρήσεις
και την πολιτεία μ’ αληθινά ιδανικά να ντύσεις»
(Πρωτοδημοσιεύθηκε στα «Πολιτικά Θέματα» της 5 Μαρτίου 1993 και συντάχθηκε για την πρώτη Κίνηση Ενεργών Πολιτών στην Ελλάδα».
Δυστυχώς αυτή η απόπειρα απέτυχε παταγωδώς, γιατί οι κοπρίτες – «πολίτες» προτίμησαν να τρέχουν πίσω από τους διεφθαρμένους πολιτικούς για ρουσφέτια! (βλ. το άρθρο μου: «Γιατί απέτυχαν οι κινήσεις πολιτών», στο μηνιαίο περιοδικό «Ηλιαία», τεύχ. Απριλίου 2005, σελ. 31).
Πρόκειται για τους «Πολίτες» που επιβεβαιώνουν απόλυτα τον Κεφαλλονίτη σατιρικό ποιητή Α. Λασκαράτο (1811-1903) που έλεγε: «Οι παλιάνθρωποι ενώνονται μεταξύ τους σαν τις σάπιες σταφίδες». Σάπιοι, ενωμένοι, οικοδόμησαν μια Ελλάδα «βουτηγμένη στα σκατά»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου