Πολύς λόγος γίνεται τώρα τελευταία για τον πατριωτισμό. Η προβοκατόρικη παρουσία της ναζιστικής & σοσιαλιστικής Χρυσής Αυγής, δημιούργησε σύγχυση.
Εδώ και πολλές δεκαετίες όμως, μαρξιστές και τώρα πλέον και αναθεωρητικοί εθνομηδενιστές ιστορικοί προσπαθούσαν και προσπαθούν να μας πείσουν πως η Επανάσταση του 1821 ήταν «ταξική», πως δεν είχε εθνικό χαρακτήρα, καθώς, όπως ισχυρίζονται, στην Ελλάδα δεν υπήρχε αναπτυγμένη εθνική συνείδηση και άλλες τέτοιες μπούρδες. Φυσικά, όλα αυτά δεν στέκονται και έχουν τόση αξία όση ο «συνωστισμός» της Μαρίας Ρεπούση.
«ΔΟΚΙΜΙΟΝ ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΩΝ ΙΟΝΙΚΩΝ ΕΠΤΑ ΝΗΣΩΝ», λοιπόν. «Αφιερωθέν υπό ΕΦ. Αωιζ. ΕΝ ΦΙΛΑΔΕΛΦΙΑι 1817, ΕΚ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ» (ανατύπωση από το πρωτότυπο από τις εκδόσεις Ρήσος, Αθήνα 2013).
Ο ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ
Ο συγγραφέας του παραπάνω δοκιμίου, είναι ο Σμυρνιός λόγιος Νικόλαος Σκούφος, «όστις, ως λέγουν, το συνέγραψε και το ετύπωσε μερικούς χρόνους προ της Ελληνικής επαναστάσεως και εις την διατριβήν του εν Μυνυχία της Παυαρίας». Ο συγγραφέας αναγνωρίζει πως «μυριάδων στόματα ανθρώπων προφέρουσι την λέξην Πατριωτισμός, πλην πολλά ολίγων πνεύματα εννοούσι την κυρίαν της λέξεως σημασίαν...
Εις μάτην ήθελε ζητήσει τις να εύρη το αειθαλλές του Πατριωτισμού δένδρον εις πάσαν γην και χώραν, διότι αι ρίζαι του εκεί μόνον φυτρόνουσιν, όπου Έθνος ελεύθερον και πεφωτισμένον κατοικεί, όπου γενική ομόνοια και αγάπη συνδέει τα μέλη του Έθνους, όπου το κοινόν συμφέρον ενόνει τους πολίτας προς ένα και τον αυτόν σκοπόν, όπου τάξις και νόμοι βασιλεύουσι, και τέλος, όπου το ιερόν των φυσικών χρεών αίσθημα οδηγεί τας διάφορους κλάσεις των πολιτών».
ΠΕΡΙ ΕΘΝΟΥΣ
«Το ανθρώπινον γένος δεν δύναται να υπάρξη μεμονωμένον. Εως και αυτά τα βαρβαρώτερα επί της γης έθνη σχηματίζουσι κατά το μάλλον και ήττον μικράς κοινωνίας. Αλλά κοινωνία ούτε κατά φαντασίαν δύναται να υπάρξη άνευ συνθήκης τινός. Κοινωνικήν συνθήκην λοιπόν ονομάζω την μυστικήν εκείνην συμφωνίαν όλων των ατόμων ενός έθνους, ήτις υποχρεοί έκαστον εις το να συντρέχη εις το γενικόν καλόν της κοινωνίας εκείνης, της οποίας μέρος είναι: τούτο απαιτεί το ιδιαίτερον εκάστου συμφέρον, τούτο το κοινόν.
Ευθύς οπού η αμοιβαία αύτη βοήθεια παύσει, γενική σύγχυσις καταλαμβάνει το έθνος, ήτις σύρει μεθ’ εαυτής την παντελή εξουδένωσιν εκάστου ατόμου... Αι δυνάμεις και ενέργειαι του αληθούς Πατριώτου ανήκουσιν εις το Έθνος ολόκληρον, εις οποιανδήποτε κατάστασιν, εις οποιασδήποτε περιστάσεις και αν ευρίσκηται, δεν ενεργεί παρά δια το κοινόν καλόν, προς υποστήριξιν ή υπεράσπισιν του Έθνους του, προς φωτισμόν των ομογενών του, υπέρ της εσωτερικής ευδαιμονίας, και υπέρ εξωτερικής λαμπρότητος και δόξης της Πατρίδος του. Η φωνή της Πατρίδος είναι εντολή ιερά και απαράβατος εις τον Πατριώτην. Η Πατρίς αποφασίζει, και ο Πατριώτης παραιτεί το σκήπτρον, δια να συγκαταταχθή εις την τάξιν των λοιπών πολιτών...»
Ευθύς οπού η αμοιβαία αύτη βοήθεια παύσει, γενική σύγχυσις καταλαμβάνει το έθνος, ήτις σύρει μεθ’ εαυτής την παντελή εξουδένωσιν εκάστου ατόμου... Αι δυνάμεις και ενέργειαι του αληθούς Πατριώτου ανήκουσιν εις το Έθνος ολόκληρον, εις οποιανδήποτε κατάστασιν, εις οποιασδήποτε περιστάσεις και αν ευρίσκηται, δεν ενεργεί παρά δια το κοινόν καλόν, προς υποστήριξιν ή υπεράσπισιν του Έθνους του, προς φωτισμόν των ομογενών του, υπέρ της εσωτερικής ευδαιμονίας, και υπέρ εξωτερικής λαμπρότητος και δόξης της Πατρίδος του. Η φωνή της Πατρίδος είναι εντολή ιερά και απαράβατος εις τον Πατριώτην. Η Πατρίς αποφασίζει, και ο Πατριώτης παραιτεί το σκήπτρον, δια να συγκαταταχθή εις την τάξιν των λοιπών πολιτών...»
Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ: Η ΠΑΤΡΙΔΑ
«Ο Κόσμος ολόκληρος εις τον ευγενή Πατριώτην είναι ένας Ιερός Ναός, ένδον του οποίου η Πατρίς του επέχει τόπον θυσιαστηρίου, και εις αυτό προσεγγίζει δια να προσφέρει μετ’ ευλαβείας τας λατρείας του. Όλοι οι άνθρωποι είναι αδελφοί του, αλλ’ η καρδία του είναι παραδεδομένη εις τους ομογενείς του... Πολυειδείς και πολυτρόπους μετασχηματισμούς έχει ο Πατριωτισμός, πλην δια χιλίων οδών οδηγεί τον άνθρωπον εις ένα και μόνο σκοπόν: εις την συνέργειαν της ευδαιμονίας της Πατρίδος του.
Ουδεμία επίγειος χαρά, ούτε αυτή η λαμπρότης του Βασιλικού Στέμματος δύναται να δεσμεύση την ψυχήν του αληθούς Πατριώτου, όστις υπέρ της ευδαιμονίας και ελευθερίας της πατρίδος του προσφέρει μετά χαράς εις θυσίαν και αυτήν την ζωήν του. Ούτως έπραξεν ο αθάνατος... Ο αληθής Πατριώτης δεν απαυδεί εις τους υπέρ της Πατρίδος αγώνας του, αλλά τας άπαξ επιχειρισθείσας πατριωτικάς πράξεις εξακολουθεί μέχρι τέλους, πολλάκις με κίνδυνον και αυτής της ζωής του…Ο αληθής πατριώτης καταφρονεί το ίδιόν του συμφέρον, δόξας, τιμάς, μόνον δια την ευδαιμονίαν της Πατρίδος του. Αν το Έθνος του τυραννήται, υψόνει την φωνήν κατά των τυράννων του. Και αν δεν τελεσφορήση, τουλάχιστον αποθνήσκει ευχάριστος, διότι δεν εσιώπησε το συμφέρον της Πατρίδος του».
Η ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ...
«Η αχαριστία και αγνωμοσύνη των συμπολιτών δεν σβύνει το υψηλόν φρόνημα του Πατριωτισμού από την καρδίαν του φιλοπάτριδος. Το σώμα του ημπορεί να ευρίσκεται εις καταδίκην, ή εις εξορίαν, το πνεύμα του όμως μένει αναπόσπαστον από την ευδαιμονίαν της Πατρίδος του, την οποίαν, αν κίνδυνος επαπειλή, τρέχει να βοηθήσει».
Τα παραπάνω, ακούγονται ίσως «σκοταδιστικά» στα αυτιά των εθνομηδενιστικών και των κηρύκων του «εκσυγχρονισμού» και του «φωταδισμού». Όμως, αν πολλοί σήμερα σκέπτονταν όπως ο Νικόλαος Σκούφος (συγκρούστηκε με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη), η κατάσταση θα ήταν πολύ καλύτερη και δεν θα βιώναμε την ηθική κρίση, η οποία επέφερε και την οικονομική. Επίσης, τα παραπάνω διαψεύδουν τα περί «ταξικής επανάστασης», μιας και αποτελούσαν και τα όσα πρέσβευε η Φιλική Εταιρεία.
www.elora.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου