Προπαγάνδα και πολιτική

Ο πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου
Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων

45.000 ευρώ είχε ο αρχηγός της "Χρυσής Αυγής"!

Άστραψε και βρόντηξε η δημοσιογραφία του "συνταγματικού τόξου" από το ποσόν των σαράντα πέντε χιλιάδων ευρώ που βρέθηκαν στο σπίτι του αρχηγού του κόμματος.

Ούτε λίγο ούτε πολύ πάνε να μας τον παρουσιάσουν ως υπεύθυνο της οικονομικής χρεοκοπίας!

Δικαιοσύνη - Δημοσιογραφία - Κόμματα δεν είδαν τίποτα, δεν άκουσαν τίποτα και δεν διάβασαν τίποτα για: Ζήμενς - Offshore  εταιρείες - Λίστες Λαγκάρντ - Καταθέσεις στην Ελβετία - βίλες την Αττική και στα νησιά - "δραπετεύσεις Χριστοφοράκου και συνεργατών - αγορές άχρηστου πολεμικού υλικού - αγορές άχρηστου σιδηροδρομικού υλικού  - χορό δισεκατομμυρίων στις προμήθειες των νοσοκομείων - χιλιάδες πεθαμένους συνταξιούχους - χιλιάδες "ανάπηρους" που δεν έβλεπαν (αλλά οδηγούσαν αυτοκίνητο) - κτλ., κτλ., δηλαδή δεν γνώριζαν τίποτα για "το χορό των κολασμένων", για τον οποίο ήδη από το 1992 είχε μιλήσει ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος (βλ. άρθρο του στο "Βήμα" της 6/12/1992 με τίτλο "Έκπτωση Ηθών".

Από τότε έγιναν τέρατα και σημεία στην Ελλάδα την οποία οι κυβερνώντες χρεοκόπησαν με ΔΟΛΟ.

Ήταν αυτά - και όχι μόνο - που δεν είδε ολόκληρο το σάπιο σύστημα, που άφησε ατιμώρητους τους ανθρώπους του, γεγονός το οποίο οδήγησε τον τραπεζίτη Στρος Καν να πει τούτο το αληθινό: "Οι Έλληνες είναι πνιγμένοι στα σκατά"!

Ο γράφων εδώ και πολλά χρόνια άσκησε κριτική κατά της Δικαιοσύνης και κατά της δημοσιογραφίας για την συμπεριφορά τους (βλ. π.χ. τα άρθρα μου: "Ποιος δικαστής θα τολμήσει το εθνικό απόστημα να καθαρίσει;" στα "Πολιτικά Θέματα" της 16/6/1995 - "Η Δικαιοσύνη, τα "Νέα" και ο τ. εισαγγελέας του Αρείου Πάγου", στα ίδια, της 4/7/2003 και "Αρρωστημένη δημοσιογραφία = χυδαία δημοκρατία", στα ίδια, της 24/1/2003).

Τούτες τις ημέρες τα παπαγαλάκια οργίασαν για να υπερασπίσουν τα όσα σημείωσα πιο πάνω - με απειροελάχιστες εξαιρέσεις - για να επιβεβαιώσουν τη ρήση του Αμερικανού στοχαστή Ν. Τσόμσκυ που είπε: "Οι προπαγανδιστές θεωρούν τους λαούς συγχυσμένη αγέλη, η οποία δεν μπορεί να κατανοήσει τα κοινά συμφέροντα και αυτή τη μετάδοση της κατανόησης την αναλαμβάνουν οι προπαγανδιστές".

Σε αυτή του τη διάλεξη, η οποία έγινε στα 1991, ο διανοητής κατέληγε: "Στη δημοκρατία η προπαγάνδα είναι ό,τι το ρόπαλο σε ένα ολοκληρωτικό κράτος" (περισσότερα για την προπαγάνδα και την καταλυτική της δύναμη βλ. στο έργο μου: "Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα", εκδ. "Ergo", 2002, σελ. 48 επ. - Το παράθεμα τού Τσόμσκυ βλ. στην έκδ. της διάλεξής του από την "Ελευθεριακή Κουλτούρα", Αθήνα 1994, σελ. 8).

Η δύναμη της προπαγάνδας είναι τόσο καταλυτική και αποτελεσματική ώστε ο Άγγλος φιλόσοφος Μ. Ράσσελ έγραψε στα 1950 τούτο το αληθινό: "Δεν είμαι βέβαιος, ότι δεν υπάρχουν όρια στους παραλογισμούς που είναι δυνατό να γίνουν γενικά δεκτοί με κυβερνητικές ενέργειες. Δώστε μου έναν ισχυρό στρατό και την αρμοδιότητα να του παρέχω μεγαλύτερη αμοιβή και καλύτερη διατροφή απ' ό,τι εξασφαλίζει ο μέσος άνθρωπος και αναλαμβάνω να κάνω, μέσα σε 30 χρόνια, την πλειονότητα του πληθυσμού να πιστεύει ότι δύο και δύο κάνουν τρία, ότι το νερό παγώνει όταν θερμαίνεται και βράζει όταν ψύχεται ή οποιονδήποτε άλλο παραλογισμό θα εξυπηρετούσε το συμφέρον του κράτους… Η ανακάλυψή του ότι είναι δυνατό να επηρεαστεί ο άνθρωπος με επιστημονικά μέσα και ότι οι κυβερνήσεις μπορούν να στρέψουν μεγάλες μάζες πληθυσμού στην κατεύθυνση που τους αρέσει είναι μία από τις αιτίες των δεινών μας" (βλ. Μ. Ράσσελ: "Αντιδημοφιλή Δοκίμια" εκδ. "Ζαχαρόπουλος", Αθήνα 1976, σελ. 111-112).

Αυτό ακριβώς έκανε το σύστημα της χυδαίας προπαγάνδας και κυβέρνησε σαράντα χρόνια τον "κυρίαρχο" λαό τελούντος σε κατάσταση κοινωνικής και πολιτικής χλωροφορμίασης.

Μια και ο λόγος περί του ναζισμού της Χρυσής Αυγής, υπενθυμίζω μερικές φράσεις - κλειδί του αρχιπροπαγανδιστή του Γ' Ράιχ του Γ. Γκέμπελς που διεκήρυσσε: "Οι  άνθρωποι δεν είναι τίποτα περισσότερο απ' ό,τι η πέτρα για το γλύπτη" και ότι "ο ηγέτης και οι μάζες αποτελούν τόσο μικρό πρόβλημα όσο και ο ζωγράφος με το χρώμα" (αναφέρεται από τον Ε. Φρομ: "Ο φόβος μπροστά στην ελευθερία", εκδ. "Μπουκουμάνη", Αθήνα 1971, σελ. 248-249 και περισσότερα στο πιο πάνω έργο μου, σελ. 147 επ. όπου το κεφάλαιο: "Η πολιτική μαζοποίηση".