ΤΟΥΡΚΙΑ, ΕΝΑΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ Και τα οφέλη του Ελληνισμού.

Γράφει ο Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης

Αντγος (ε.α.) και πρώην ΑΚΑΜ Τελ Αβίβ

O απόηχος της πρωτοφανούς ενέργειας της Τουρκίας να «δώσει» (καρφώσει) εν ψυχρώ, δέκα Ιρανούς πολίτες, που ήσαν (κατά το Ιράν) πράκτορες του Ισραήλ, με αποτέλεσμα το Ιράν να τους απαγχονίσει, όχι μόνο δεν έχει κοπάσει, αλλά μας παραπέμπει σε εποχές ψυχρού πολέμου και σχέσεις χωρών προηγουμένων δεκαετιών. Ιδιαίτερα δε στο Ισραήλ, έδωσε την αφορμή για προβληματισμό , αυτοκριτική και επαναπροσδιορισμό της εξωτερικής του πολιτικής, της διπλωματίας του και των σχέσεών του με άλλες χώρες, προσδιορίζοντας και διακριβώνοντας τους φίλους και εχθρούς του, σε νέα δεδομένα.
Έτσι η αρθρογραφία στον Ισραηλινό τύπο, οι δηλώσεις κομμάτων και ο σκεπτικισμός των «ThinkTanks» της χώρας εστιάζονται πλέον στην τουρκική ενέργεια, κατ’ επέκταση στις Τουρκο-Ισραηλινές σχέσεις και την μελλοντική πορεία τους, οι οποίες αφορούν άμεσα τον Ελληνισμό, την Ελλάδα και την Κύπρο. Και όπως διαπιστώνεται η συγκυρία είναι τόσο ευνοϊκή για τον Ελληνισμό, που θα πρέπει να είμαστε αυτοκτονικοί, που να μην το εκμεταλλευτούμε.

Έτσι λοιπόν με τίτλο «Τουρκία, ένας εχθρός του Ισραήλ» η εφημερίδα Ma’ariv δημοσίευσε άρθρο γνώμης του σημαντικού δημοσιογράφου EliAvidar, σχετικά με τις σχέσεις Τουρκίας – Ισραήλ, μετά τη δημοσίευση του άρθρου της WashingtonPost, βάσει του οποίου η Τουρκία κατέδωσε ισραηλινό δίκτυο κατασκοπείας στο Ιράν, τις οποίες πλέον χαρακτηρίζει ως εχθρικές.
«Η ολέθρια αυτή τουρκική ενέργεια – σημειώνει ο αρθρογράφος – αποδεικνύει ότι στην Τουρκία παρακολουθούσαν τους πράκτορες της Μοσάντ εξέθεσαν τους Ιρανούς πολίτες που ήρθαν να τους συναντήσουν και υπέβαλαν τη σχετική έκθεση ως δώρο στις ιρανικές υπηρεσίες ασφαλεία»ς.
Οι πράκτορες της Μοσάντθεωρούσαν ότι βρισκόντουσαν σε φιλικό έδαφος, ενώ στην πραγματικότητα η Τουρκία συνεργάζεται με το μεγαλύτερο εχθρό του Ισραήλ . Δεν πρόκειται για υπερεκτίμηση της σοβαρότητας της κατάστασης . Οι υπηρεσίες ασφαλείας μιας φιλικής χώρας δεν θα μπορούσαν ποτέ να προβούν σε μια τέτοια ενέργεια , τη στιγμή που ακόμη και οι υπηρεσίες πληροφοριών των χωρών που δεν έχουν διπλωματικές σχέσεις τείνουν να συνεργάζονται μεταξύ τους . Τα μέτρα που ελήφθησαν από τις τουρκικές υπηρεσίες πληροφοριών, δηλαδή την ΜΙΤ, σίγουρα κατόπιν οδηγιών του πρωθυπουργού της Τουρκίας ΡετζέπΤαγίπΕρντογάν , έχουν μετατρέψει την Τουρκία σε ένα εχθρικό κράτος με την ακριβή έννοια του όρου, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο.
Ο αρθρογράφος εκτιμά ότι η συμπεριφορά του Ερντοάν από την άνοδό του στην εξουσία έχει αποδείξει επανειλημμένα ότι δεν είναι απλώς ένας θερμοκέφαλος ηγέτης επιρρεπής σε ξεσπάσματα. Έχει αποδείξει ότι είναι ένας φανατικός εξτρεμιστής που θεωρεί το Ισραήλ θρησκευτικό και ιδεολογικό αντίπαλο. Με τις ενέργειές του, ο Ερντογάν έχει καταστρέψει τους δεσμούς όχι μόνο με το Ισραήλ , αλλά και με άλλες δυτικές χώρες .
Ακόμη ο αρχηγός του κόμματος YisraelBeytenu, ο ΆβιγκορΛίμπερμαν έγραψε στη σελίδα του Facebook του, σχετικά με την απολογία του Ισραήλ προς την Τουρκία και τις νέες εξελίξεις με τους πράκτορες: «Η αντίθεσή μου στην απολογία προς την Τουρκία δεν είναι νέα. Την εξέφρασα ξεκάθαρα πριν και μετά από αυτή. Εξήγησα και έδωσα τους λόγους για τους οποίους η απολογία δεν θα βελτίωνε τις σχέσεις των δύο χωρών, αλλά απλώς θα έβλαπτε τη θέση του Ισραήλ στην περιοχή και θα χρησιμοποιείτο από τους εξτρεμιστές της Μέσης Ανατολής, συμπεριλαμβανομένου και του Ισλαμιστή εξτρεμιστή Προέδρου Ερντογάν».
«Συνεπώς – συνέχισε- δεν εξεπλάγην από τις κατηγορίες της Τουρκίας ότι το Ισραήλ βρίσκεται πίσω από το δημοσίευμα της WashingtonPost, που αφορά στην κατάδοση ισραηλινού δικτύου κατασκοπείας στο Ιράν από την τουρκική κυβέρνηση. Δεν γνωρίζω καν αν υπήρχε τέτοιο δίκτυο»
Είχαμε αναφερθείπερί της συγγνώμης του Ισραήλ προς την Τουρκία με το άρθρο μας «Η ΟΡΘΗ ΟΔΟΣ. Η ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΝΕΤΑΝΙΑΧΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ» την 9/4/13, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε στην εξής διεύθυνση:

http://www.analystsforchange.org/2013/04/blog-post_4667.html

Σύμφωνα δε με την έγκυρη εφημερίδα THEJERUSALENPOST, ο αρχηγός του κόμματος YisraelBeytenu προέβη στα ανωτέρω σχόλια μετά από δημοσιεύματα του τουρκικού τύπου, βάσει των οποίων, το άρθρο του DavidIgnatius στη WashingtonPost αποτελεί μέρος της ισραηλινής εκστρατείας συκοφάντησης του επικεφαλής των Μυστικών Υπηρεσιών της Τουρκίας ΧακάνΦιντάν.
Σαν παραδείγματα για να στηρίξει την άποψή του, ο Λίμπερμαν φέρει τις κατηγορίες της Τουρκίας κατά του Ισραήλ ότι υποκίνησε τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στην Άγκυρα, με στόχο να αποφύγει να πληρώσει αποζημιώσεις για τις απώλειες που υπέστησαν τα θύματα του MaviMarmara, καθώς επίσης και τους ισχυρισμούς του Ερντογάν ότι κατέχει έγγραφα που αποδεικνύουν ότι το Ισραήλ βρίσκεται πίσω από την αλλαγή του καθεστώτος στην Αίγυπτο.
Ο Λίμπερμαν εξέφρασε την ελπίδα ότι οι Ισραηλινοί θα σταματήσουν να εξαπατούν τον εαυτό τους και θα αντιληφθούν την πραγματική κατάσταση και τη διαφορά της από την επιθυμητή.

Εκ των υστέρων λοιπόν, καθίσταται σαφές για τους Ισραηλινούς ότι δεν υπήρχαν τα περιθώρια, τα εχέγγυα και το κατάλληλο κλίμα για απολογίαπρος την Τουρκία , όπως έγινε μετά από εσφαλμένη εκτίμηση και ερμηνεία των ΗΠΑ και μετά από έντονες πιέσεις από την Ουάσιγκτον και του ιδίου του προέδρου Ομπάμα προς τον πρωθυπουργό Νετανιάχου. Καμία απολογία δεν πρόκειται να κάνει τον Ερντογάν δει τα πράγματα διαφορετικά, όπως ήδη διαπιστώνουμε συνεχώς τους τελευταίους μήνες. Ο τόνος των εξτρεμιστικών δημόσιων μηνυμάτων του είναι απόλυτα σύμφωνος με τις πολιτικές του. Οι σχέσειςΙσραήλ-Τουρκίας θα μπορούσαν να βελτιωθούν μόνο μετά από αλλαγή του καθεστώτος της Άγκυρας και κατά την εκτίμησή μας ποτέ δεν θα φθάσουν στο προ δεκαετίας επίπεδο.

Θεωρούμε ότι η σχέση αγάπης Ισραήλ-Τουρκίας ήταν σύντομη και παθιασμένη , αλλά τα χρόνια της ψύχρανσης είναι αρκετά για να μείνουν πίσω οι ψευδαισθήσεις περί ειδικής σχέσης μεταξύ των δύο χωρών . Ήδη διαπιστώνουμε την αλλαγή πολιτικής του Ισραήλ, με την ειδική σχέση συνεργασίας με Κύπρο και την σημαντική στρατηγική συμμαχία με την Ελλάδα. Έτσι με τον επίλογο του Ισραηλινού αρθρογράφου, τούτο καθίσταται σαφέστατο : «Ο σκληρός και επώδυνος τερματισμός της συνεργασίας με την Τουρκία, – σημειώνει – μας προσφέρει επίσης ένα καλό μάθημα: Η Μέση Ανατολή εκτιμά μόνο εκείνους που εκτιμούν τον εαυτό τους. Το θέμα δεν είναι μια απλή κοινοτοπία για την «εθνική υπερηφάνεια» και το «εγώ» [του Ισραήλ]. Αποτελεί θεμελιώδη προϋπόθεση για τις διεθνείς σχέσεις και για την ορθολογική συμπεριφορά [του Ισραήλ] σε μη δυτικό περιβάλλον. Το Ισραήλ δεν μπορεί να αποκαταστήσει τη σχέση με μια συγγνώμη ή επαιτώντας για συμφιλίωση. Οι μόνοι τρόποι για να διατηρήσουμε τα ζωτικά μας συμφέροντα, είναι να πλήξουμε τα συμφέροντα της άλλης πλευράς και να σταθούμε σταθερά εναντίον της».

Μετά από όλα αυτά θεωρούμε ότι οι σχέσεις του Ισραήλ με την Τουρκία ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να αποκατασταθούν πλέον, όσο ο Ερντογάν και οι άμεσοι συνεργάτες του (και το κόμμα του ΑΚΡ) ευρίσκονται στην εξουσία. Εδώ να τονίσουμε κάτι, που έχει μεγάλη σημασία και αφορά την ψυχοσύνθεση των Ισραηλινών. Οι Εβραίοι, λαός διωκόμενος επί αιώνες, φθάνοντας μέχρι της τελικής σχεδόν εξαφάνισής του, ανέπτυξε στο DNA του ένα χαρακτηριστικό ιδιαίτερα σημαντικό. Δεν εμπιστεύονται εύκολα και σε περίπτωση που τους διαρρήξεις την σχέση εμπιστοσύνης που ανέπτυξαν, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να γυρίσουν πίσω, να σε εμπιστευτούν ξανά. Έτσι μπορούμε να θεωρήσουμε ότι το υπό συζήτηση θέμα του δρόμου μεταφοράς των Κυπριακών-Ισραηλινών υδρογονανθράκων έχει αποφασιστεί οριστικά για τους Ισραηλινούς. Έτσι η προσπάθεια των Αμερικανών, ή για την ακρίβεια μέρους του Αμερικανικού τραπεζικού-κεφαλαιοκρατικού κατεστημένου, που προωθούν τα συμφέροντά των στην περιοχή, για την μεταφορά των Ισραηλινών και Κυπριακών κοιτασμάτων (κοιτάσματα Λεβιάθαν, Αφροδίτη και λοιπών που θα ανακαλυφθούν) φυσικού αερίου με υπό κατασκευή αγωγό προς τα Βόρεια μέσω κατεχομένων- Τρίκωμο Αμμοχώστου (πατρίδα του Γρίβα Διγενή)- Καρπασία- υποθαλάσσιος αγωγός -Αναμούρ Τουρκίας και κατόπιν σύνδεση με τον αγωγό ΤΑΡ, δεν πρόκειται να ευοδωθεί. Θεωρούμε βέβαιο, ότι οι Ισραηλινοί με την υφιστάμενη κατάσταση, αλλά και επειδή διαθέτουν αναλλοίωτη μνήμη, προϊόν από την εποχή της διασποράς των, δεν θα δεχτούν με τίποτα τον σχεδιασμό αυτό, καθόσον δεν μπορούν να υποθηκεύσουν το μέλλον των με τις τουρκικές διαθέσεις, αντιλήψεις και πολιτικές. Έτσι καταλήγοντας, ας ευχηθούμε ότι ο Αλλάχ θα μακροημερεύει τον Σουλτάνο Ερντογάν, που μεριμνά με την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του, για τα εθνικά μας συμφέροντα με τον καλύτερο τρόπο, καθόσον η πολιτική μας ηγεσία (Ελλάδας και Κύπρου) δυστυχώς ούτε αντιστάσεις διαθέτουν, ούτε μας έχουν πείσει μέχρι τώρα ότι μεριμνούν, αγωνίζονται και είναι ικανοί για την διαφύλαξη αυτών. Ευτυχώς για μας, ο στρατηγικός –ενεργειακός άξονας Ισραήλ-Κύπρος-Κρήτη-Νότια Πελοπόννησος- Ιόνιο-Ιταλία-Ευρώπη είναι η μόνη εφικτή λύση, που τελικά θα επιλεγεί, καθώς και της άλλης επιλογής της υγροποίησης του αερίου (Βασιλικό Κύπρου) και μεταφοράς του με τον Ελληνικό εμπορικό στόλο. Και αυτή η επιλογή είναι έργο του Ερντογάν, που μας κάνει να πιστεύσουμε, ότι είναι Ελληνικής καταγωγής, όπως πολλοί ισχυρίζονται. «AFERIM EFENDI ERDOGAN».

www.drougos.gr