Γράφει ο Sim Tack
Καθώς συνεχίζονται οι φοιτητικές διαδηλώσεις στο Χονγκ Κονγκ,οι αναμνήσεις από την πλατεία Τιενανμέν το 1989, έρχονται στο μυαλό των διαδηλωτών. Λιγότερο εικονική, αλλά όχι λιγότερο σημαντική ήταν η Ουγγρική Επανάσταση του 1956, η οποία ξεκίνησε ως φοιτητικό κίνημα. Οι διαμαρτυρίες της Βενεζουέλας το 2007, που ξεκίνησαν με μια ομάδα φοιτητών να ζητά συνταγματική μεταρρύθμιση. Και το 1929 οι διαμαρτυρίες στο Παρίσι,όπου και αμφισβητήθηκε ο ρόλος της εκκλησίας στην εκπαίδευση.
Φυσικά, κάθε φοιτητικό κίνημα είναι μοναδικό. Η διαδήλωση των φοιτητών στο Χονγκ Κονγκ αφορά τις εσωτερικές υποθέσεις του Χονγκ Κονγκ και όχι τις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις στην Κίνα. Και, όμως, όλα αυτά τα κινήματα έχουν κοινά χαρακτηριστικά που ξεπερνούν τα σύνορα, καθιστώντας τους ένα ιδανικό φαινόμενο μέσω του οποίου μπορεί κάποιος να μελετήσει γεωπολιτική.
Οι φοιτητικές διαδηλώσεις αποκαλύπτουν πλήρως τα κοινωνικά και πολιτιστικά στρώματα που κινούνται κάτω από την επιφάνεια της γεωπολιτικής, σαν ρεύματα υπόγειας ροής κάτω από τα κύματα των ωκεανών.
Η ανθρωπογεωγραφία αποτελεί το θεμέλιο της κοινωνίας και, συνεπώς, τα συστήματα που τη διέπουν. Ακόμη και αν θεωρήσουμε το κράτος ως το υψηλότερο επίπεδο της παγκόσμιας πολιτικής και αλληλεπίδρασης, αυτά τα