Οι γιούδες(γιοί) Άσαντ και Παπανδρέου

Με τον Λάζαρο Μαύρο

Δ Ε Ν ΕΙΧΑΝ την τύχη να διδαχθούν στο σχολείο λατινικά όλοι οι Έλληνες. Από την πολιτική, όμως, έτυχε πολλές φορές να μαθαίνουν κατιτίς κι οι αγνοούντες. Έτσι, όταν η Τουρκία διατύπωσε την απειλή πολέμου κατά της Ελλάδος εάν το ελλα-δικό μας κράτος ασκήσει τα διεθνώς νόμιμα δικαιώματά του στα 12 ναυτικά μίλια των χωρικών του υδάτων, έμαθαν κι α-λατίνιστοι (κατά το ανελλήνιστοι) το λατινικό casus belli (αιτία πολέμου). Επίσης, από το στόμα του Πρωθυπουργού (τότε) Ανδρέα Παπανδρέου, ακούστηκε πρώτη φορά πανελληνίως το mea culpa (δικό μου λάθος).
Όταν νωρίς ομολόγησε, δημοσίως, πως ήταν λανθασμένη η «Οζαλ-ισμένη» στροφή των 180 μοιρών στην πολιτική έναντι της Τουρκίας με τον πρωθυπουργό Τουργκούτ Οζάλ, στο Νταβός Νο-1 του 1988 και οι ξεσηκωμένοι «αντι-νταβός» Έλληνες τού κραύγαζαν quo vadis? (πού βαδίζεις;). Διότι η Άγκυρα δεν άφηνε σε κανέναν αμφιβολία ότι ο ασκούμενος de facto (στην πράξη) επεκτατισμός της, στην Κύπρο, στο Αιγαίο και στη Θράκη, ήθελε να της κατοχυρωθεί και de jure (διά νόμου). Στην παλαιότερη πολιτική του ο Ανδρέας έθετε ως πρώτο όρο, sine qua non (εκ των ων ουκ άνευ), για τη βελτίωση των ελλαδο-τουρκικών σχέσεων, την προηγούμενη αποχώρηση του Αττίλα από την Κύπρο. Κι επέμενε, εν Αθήναις ότι, «αν χάσουμε την Κύπρο, θα χάσουμε μετά και την Ελλάδα». Γι’ αυτό και μετά την αυτοκριτική του mea culpa για το Νταβός-1, αποφάσισε την έμπρακτη εφαρμογή της στρατηγικής της αποτροπής: Το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας - Κύπρου (1993) προς αποτροπή της τουρκικής βουλιμίας. Με βάση τον πανάρχαιο κανόνα εθνικής ασφάλειας και κρατικής επιβίωσης si vis pacem, para bellum (αν επιθυμείς ειρήνη, προετοίμαζε πόλεμο).
Π Ρ Ο Τ Ο Υ ΓΙΝΕΙ πρωθυπουργός ο γιος του αείμνηστου Ανδρέα, Γιώργος Παπανδρέου, έδωσε έμπρακτα δείγματα των de profundis (εκ βαθέων) προθέσεών του ν’ απολακτίσει την πολιτική τού πατρός του. Ως υπουργός Εξωτερικών του Κ. Σημίτη κατήργησε το 2001 τον «Τοξότη» των ναυτικών και αεροπορικών ελλαδικών ενόπλων δυνάμεων προς την Κύπρο και το Δόγμα του ΕΑΧ και πρωτοστάτησε 2002-2004 υπέρ του Σχεδίου Ανάν, μετατροπής της Κύπρου σε τουρκο-βρετανικό προτεκτοράτο. Με… επόμενο, την Ελλάδα υπό πτώχευση. Σε απελπιστική οικονομική κρίση. Και καθ’ ομολογίαν του ιδίου «με περιορισμένη κυριαρχία», ανοίγει διάπλατα τις πύλες στην επέλαση του Ερντογαν-ικού Νεο-Οθωμανισμού. Κατά τα «πρότυπα» του γιου του μακαρίτη προέδρου Χαφέζ αλ Άσαντ, του Μπασάρ αλ Άσαντ, που κατήντησε τη Συρία πειθήνιο δορυφόρο της Τουρκίας. Οι παλαιότεροι αρθρογράφοι, σε τέτοιες περιπτώσεις, συνήθιζαν να καταφεύγουν στον Κικέρωνα: Ο TEMPORA, O MORES! (ω καιροί, ω ήθη)…
ΕΡΩΤΗΣΗ ΔΕ 17.5.10
Να ξαναθέσουμε το ερώτημα, ίσως περισσότεροι το συλλογιστούν: Γιατί να μη δεχθούν οι Τούρκοι τη «μια και μόνη κυριαρχία» και τη «μια ιθαγένεια», αν με όχημα τον «Συνεταιρισμό Δύο Συνιστώντων Στέιτς» και την «πολιτική ισότητα» της σταθμισμένης υποταγής του 82% στο 18%, θα επιτύχουν να την ελέγχουν αποτελεσματικά;



Πηγή : http://www.sigmalive.com/