Γράφει ο ΔΑΜΩΝΙΔΗΣ...
Κράμα ανισομερές ενός καθυστερημένου γαλλικού Μπουλανζισμού*, και αντικαραμανλικού μίσους** των αμετανόητων νοσταλγών των απριλιανών συνταγματαρχών της δικτατορικής επταετίας (1967-1974), μιμητής του ξενοφοβικού μοντέλου της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς (Λεπέν, Γερκ Χάιντερ κ.λπ.), υποκρυπτόμενος θιασώτης της 4ης Αυγούστου, διώκτης κάθε προοδευτικής ιδέας και βερμπαλιστής «υπερπατριώτης», πασπαλισμένος με μια κόνιν πολιτικού ναρκισσισμού, εμφανίζεται και δρα ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός και ο ηγέτης του Γ. Καρατζαφέρης.
Η ακροδεξιά αυτή απόφυση του ελληνικού πολιτικού συστήματος θέτει τον εαυτό της στην υπηρεσία του Μεταπρατικού Κεφαλαίου (διεκπεραιωτή και υπηρέτη εξωχώριων συμφερόντων) και προωθείται από τις συγκεκριμένες «ελίτ» να διεμβολίσει το πολιτικό σύστημα προς την κατεύθυνση της απόλυτης και μόνιμης αποικιοποίησης της χώρας, υπό το καθεστώς του Μνημονίου του Γ. Παπανδρέου του Γ΄.
Και μόνο η δυσανάλογη προς το πολιτικό του εκτόπισμα, σκανδαλώδης προβολή του ΛΑΟΣ και του ηγέτη του από τα ελεγχόμενα από το Μεταπρατικό Κεφάλαιο Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ), καθώς και η παρουσίαση από τα συγκεκριμένα Μέσα και τις σκιώδεις «ελίτ» αμφιβόλου ποιότητος, αν όχι κατασκευασμένων, «μετρήσεων» της κοινής γνώμης επιμαρτυρούν τη στόχευση των πρωταγωνιστών του «θεάτρου σκιών» και τις αγωνιώδεις προσπάθειές τους να κατασκευάσουν έναν νέο «λαοσωτήρα»…
Τα κέντρα αυτά των «ετεροχθόνων» - μεταπρατών έχουν βασική τους φροντίδα, εκμεταλλευόμενα την οικονομική κρίση που διέρχεται η χώρα, να θέσουν υπό τον έλεγχό τους τις στρατηγικής σημασίας πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, και δη εκείνες αμέσου αποδόσεως (ΔΕΗ, ΟΤΕ, δημόσια γη, βιομηχανίες τροφίμων, τραπεζικό σύστημα, δημόσιες συγκοινωνίες κ.λπ.), σε αγαστή σύμπνοια και σύμπλευση με το Νέο-ΠΑΣΟΚ, το οποίο, αφού εκκαθάρισε τους κόλπους του τη μακρά περίοδο του Σημιτισμού από την παρουσία του Πατριωτικού ΠΑΣΟΚ, διακηρύσσει urbi et orbi, «Πωλείται η Ελλάς», «χωρίς αισχύνη, χωρίς αιδώ»…
Το Νεο-ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου του Γ΄ και οι Ανεπάγγελτοι- Επαγγελματίες της Πολιτικής που συγκροτούν τον ηγετικό του πυρήνα, χωρίς καμία ανάσχεση και αγωνία για τη δημοκρατική πορεία του τόπου, διακινούμενοι από μικροπολιτικούς υπολογισμούς και μόνο, κατέστησαν προνομιακό συνομιλητή τους τον Γ. Καρατζαφέρη. Του παραχώρησαν «δημοκρατικά διαπιστευτήρια» και θερμαίνουν στους κόλπους τους με την ανάλογη «ιδεολογική προετοιμασία» τον «Μεγάλο Συνασπισμό» διακυβέρνησης της χώρας με τη σύμπραξη της «Συμμαχίας των Προθύμων», των αποσυνάγωγων της Δημοκρατικής Συνείδησης, του ΛΑΟΣ, της «Δημοκρατικής» Συμμαχίας της κ. Ντόρας Μπακογιάννη και της διστακτικής προς το παρόν Δημοκρατικής Αριστεράς του κ. Φώτη Κουβέλη!
Η θορυβοποιός δράση του ΛΑΟΣ και του ηγέτη του Γ. Καρατζαφέρη προκαλεί το ενδιαφέρον των αντιδημοκρατικών «σκιωδών ελίτ» και υπό το πρόσχημα της διάσωσης της χώρας από την οικονομική κρίση επιδιώκουν να εκμεταλλευθούν προς ίδιον όφελος τη ματαιοδοξία τού υπό κατασκευή «λαοσωτήρα», προέδρου του ΛΑΟΣ…
Κατʼ αυτόν τον τρόπο ο Γ. Καρατζαφέρης ενσυνειδήτως γίνεται παίγνιο στα χέρια εκείνων που επιδιώκουν την αποικιοποίηση της χώρας και την εξαφάνιση και των τελευταίων ιχνών του Κράτους Κοινωνικής Πρόνοιας.
Το φαινόμενο του Ελληνικού Μπουλανζισμού δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία… Είναι προϊόν μακράς προπαρασκευής και το έχει προ πολλού επισημάνει ο καθηγητής Νίκος Μουζέλης.
• «Η διαρκής –γράφει– εξαγορά και “αποικιοποίηση” του πολιτισμικού κεφαλαίου από τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα αποτελεί σήμερα τη μεγάλη απειλή για την ομαλή πορεία της Δημοκρατίας…».
Ο ίδιος μελετητής επικεντρώνει την προσοχή του στα ελεγχόμενα από παντοειδή συμφέροντα, εγχώρια και εξωχώρια, κέντρα εξουσίας, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, και παρατηρεί:
• Τα Μέσα αυτά επιτελούν διπλό σκοπό, «να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη από τη μια πλευρά και να επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα τις πολιτικές ελίτ από την άλλη…».
Ειδικότερα δε σημειώνει:
• «…Αυτήν τη στιγμή που το πολιτικό σύστημα καλείται να αναπαραγάγει ένα δεδομένο σύμπλεγμα κοινωνικών σχέσεων, η πολιτική εξουσία συμπλέει εξ ορισμού με τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα των ισχυρών οικονομικών παραγόντων», μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνει και τους ιδιοκτήτες των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.
Δυστυχώς, η πολιτική εξουσία της τελευταίας τουλάχιστον εικοσαετίας παραμένει αμνήμων απέναντι στην Ιστορία του τόπου. Δεν προβληματίζεται ούτε για το πρόσφατο παρελθόν, όπως αντικαθρεπτίζεται στον εικοστό αιώνα.Όμως, κι αυτό είναι παρήγορο, ο Έλληνας δεν απολησμονεί ότι για τους ισχυρούς, τόσο της Δύσης όσο και της Ανατολής, υπάρχει στην απόληξη της Βαλκανικής ένα πρόχειρο κονδύλι για να προσθαφαιρείται και να αποσβένεται κατά τα συμφέροντά τους – και αυτό το κονδύλι ονομάζεται «Ελλάδα».
Αρκεί να ανακαλέσει στη μνήμη του κανείς βασικούς σταθμούς της Ιστορίας μας: Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Γερμανική Κατοχή και «προσφορές» τεμαχίων της χώρας μας, στην πρώτη περίπτωση στους «Πρώσους της Ανατολής» το 1915, προκειμένου να αποσπασθούν από τον Κάιζερ, στη δεύτερη περίπτωση (Δωδεκάνησα) του Τσόρτσιλ στους «Επιτήδειους Ουδέτερους», την Άγκυρα, με τη δικαιολογία μιας πικρής, αναπότρεπτης ανάγκης προκειμένου να γίνουν «γενικότεροι» συμβιβασμοί…
Το παίγνιο αναβιώνει σήμερα και στο Αιγαίο με τους σχεδιασμούς επί αμμοδόχου της Ουάσινγκτον για τη «συνεκμετάλλευση» του Αιγαίου και τον διαμοιρασμό του κατά μήκος του 25ου Μεσημβρινού.
Αλλά και με την αιδήμονα σιωπή της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου του Γ΄ για την ΑΟΖ στην περιοχή του Καστελλόριζου…
Όμως, κατά την κραυγή του ποιητή, από την παρακμή αναπηδά η βαθιά αυτογνωσία…
* Ζορζ Μπουλανζέ: Γάλλος στρατιωτικός και πολιτικός. Αποτάχθηκε από τον γαλλικό στρατό για ανυπακοή και ίδρυσε το 1887 ένα υπερεθνικιστικό κόμμα, το οποίο εκυριαρχείτο από άκρατο λαϊκισμό και εθνικισμό και συνένωνε ετερόκλητα πολιτικά ρεύματα. Ο Μπουλανζέ δεν απέκρυπτε τις φιλοδοξίες του να καταστεί δικτάτωρ και επιδόθηκε σε ελιγμούς και συνωμοσίες κατά της Δημοκρατίας. Το 1889 κατηγορήθηκε για συνωμοσία κατά του κράτους, καταδικάσθηκε από τη Γερουσία και διατάχθηκε η σύλληψή του. Δραπέτευσε στο εξωτερικό και ύστερα από περιπέτειες αυτοκτόνησε επί του τάφου της ερωμένης του στο νεκροταφείο των Βρυξελλών. Το τραγικό τέλος του οδήγησε τον δηκτικό Ζορζ Κλεμανσό να δηλώσει:
«Είχε το τέλος που άρμοζε σʼ έναν επιλοχία…»!
** Πάγκοινο υπήρξε το μίσος και το πάθος κατά του Κ. Καραμανλή του Πρεσβύτερου από τα απομεινάρια των θιασωτών της χούντας των συνταγματαρχών για την τύχη που επιφύλαξε στους πρωταίτιους του πραξικοπήματος αλλά και για τη δήλωσή του: «Όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια…»
Πηγή : http://www.paron.gr/
Κράμα ανισομερές ενός καθυστερημένου γαλλικού Μπουλανζισμού*, και αντικαραμανλικού μίσους** των αμετανόητων νοσταλγών των απριλιανών συνταγματαρχών της δικτατορικής επταετίας (1967-1974), μιμητής του ξενοφοβικού μοντέλου της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς (Λεπέν, Γερκ Χάιντερ κ.λπ.), υποκρυπτόμενος θιασώτης της 4ης Αυγούστου, διώκτης κάθε προοδευτικής ιδέας και βερμπαλιστής «υπερπατριώτης», πασπαλισμένος με μια κόνιν πολιτικού ναρκισσισμού, εμφανίζεται και δρα ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός και ο ηγέτης του Γ. Καρατζαφέρης.
Η ακροδεξιά αυτή απόφυση του ελληνικού πολιτικού συστήματος θέτει τον εαυτό της στην υπηρεσία του Μεταπρατικού Κεφαλαίου (διεκπεραιωτή και υπηρέτη εξωχώριων συμφερόντων) και προωθείται από τις συγκεκριμένες «ελίτ» να διεμβολίσει το πολιτικό σύστημα προς την κατεύθυνση της απόλυτης και μόνιμης αποικιοποίησης της χώρας, υπό το καθεστώς του Μνημονίου του Γ. Παπανδρέου του Γ΄.
Και μόνο η δυσανάλογη προς το πολιτικό του εκτόπισμα, σκανδαλώδης προβολή του ΛΑΟΣ και του ηγέτη του από τα ελεγχόμενα από το Μεταπρατικό Κεφάλαιο Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ), καθώς και η παρουσίαση από τα συγκεκριμένα Μέσα και τις σκιώδεις «ελίτ» αμφιβόλου ποιότητος, αν όχι κατασκευασμένων, «μετρήσεων» της κοινής γνώμης επιμαρτυρούν τη στόχευση των πρωταγωνιστών του «θεάτρου σκιών» και τις αγωνιώδεις προσπάθειές τους να κατασκευάσουν έναν νέο «λαοσωτήρα»…
Τα κέντρα αυτά των «ετεροχθόνων» - μεταπρατών έχουν βασική τους φροντίδα, εκμεταλλευόμενα την οικονομική κρίση που διέρχεται η χώρα, να θέσουν υπό τον έλεγχό τους τις στρατηγικής σημασίας πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, και δη εκείνες αμέσου αποδόσεως (ΔΕΗ, ΟΤΕ, δημόσια γη, βιομηχανίες τροφίμων, τραπεζικό σύστημα, δημόσιες συγκοινωνίες κ.λπ.), σε αγαστή σύμπνοια και σύμπλευση με το Νέο-ΠΑΣΟΚ, το οποίο, αφού εκκαθάρισε τους κόλπους του τη μακρά περίοδο του Σημιτισμού από την παρουσία του Πατριωτικού ΠΑΣΟΚ, διακηρύσσει urbi et orbi, «Πωλείται η Ελλάς», «χωρίς αισχύνη, χωρίς αιδώ»…
Το Νεο-ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου του Γ΄ και οι Ανεπάγγελτοι- Επαγγελματίες της Πολιτικής που συγκροτούν τον ηγετικό του πυρήνα, χωρίς καμία ανάσχεση και αγωνία για τη δημοκρατική πορεία του τόπου, διακινούμενοι από μικροπολιτικούς υπολογισμούς και μόνο, κατέστησαν προνομιακό συνομιλητή τους τον Γ. Καρατζαφέρη. Του παραχώρησαν «δημοκρατικά διαπιστευτήρια» και θερμαίνουν στους κόλπους τους με την ανάλογη «ιδεολογική προετοιμασία» τον «Μεγάλο Συνασπισμό» διακυβέρνησης της χώρας με τη σύμπραξη της «Συμμαχίας των Προθύμων», των αποσυνάγωγων της Δημοκρατικής Συνείδησης, του ΛΑΟΣ, της «Δημοκρατικής» Συμμαχίας της κ. Ντόρας Μπακογιάννη και της διστακτικής προς το παρόν Δημοκρατικής Αριστεράς του κ. Φώτη Κουβέλη!
Η θορυβοποιός δράση του ΛΑΟΣ και του ηγέτη του Γ. Καρατζαφέρη προκαλεί το ενδιαφέρον των αντιδημοκρατικών «σκιωδών ελίτ» και υπό το πρόσχημα της διάσωσης της χώρας από την οικονομική κρίση επιδιώκουν να εκμεταλλευθούν προς ίδιον όφελος τη ματαιοδοξία τού υπό κατασκευή «λαοσωτήρα», προέδρου του ΛΑΟΣ…
Κατʼ αυτόν τον τρόπο ο Γ. Καρατζαφέρης ενσυνειδήτως γίνεται παίγνιο στα χέρια εκείνων που επιδιώκουν την αποικιοποίηση της χώρας και την εξαφάνιση και των τελευταίων ιχνών του Κράτους Κοινωνικής Πρόνοιας.
Το φαινόμενο του Ελληνικού Μπουλανζισμού δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία… Είναι προϊόν μακράς προπαρασκευής και το έχει προ πολλού επισημάνει ο καθηγητής Νίκος Μουζέλης.
• «Η διαρκής –γράφει– εξαγορά και “αποικιοποίηση” του πολιτισμικού κεφαλαίου από τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα αποτελεί σήμερα τη μεγάλη απειλή για την ομαλή πορεία της Δημοκρατίας…».
Ο ίδιος μελετητής επικεντρώνει την προσοχή του στα ελεγχόμενα από παντοειδή συμφέροντα, εγχώρια και εξωχώρια, κέντρα εξουσίας, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, και παρατηρεί:
• Τα Μέσα αυτά επιτελούν διπλό σκοπό, «να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη από τη μια πλευρά και να επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα τις πολιτικές ελίτ από την άλλη…».
Ειδικότερα δε σημειώνει:
• «…Αυτήν τη στιγμή που το πολιτικό σύστημα καλείται να αναπαραγάγει ένα δεδομένο σύμπλεγμα κοινωνικών σχέσεων, η πολιτική εξουσία συμπλέει εξ ορισμού με τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα των ισχυρών οικονομικών παραγόντων», μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνει και τους ιδιοκτήτες των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.
Δυστυχώς, η πολιτική εξουσία της τελευταίας τουλάχιστον εικοσαετίας παραμένει αμνήμων απέναντι στην Ιστορία του τόπου. Δεν προβληματίζεται ούτε για το πρόσφατο παρελθόν, όπως αντικαθρεπτίζεται στον εικοστό αιώνα.Όμως, κι αυτό είναι παρήγορο, ο Έλληνας δεν απολησμονεί ότι για τους ισχυρούς, τόσο της Δύσης όσο και της Ανατολής, υπάρχει στην απόληξη της Βαλκανικής ένα πρόχειρο κονδύλι για να προσθαφαιρείται και να αποσβένεται κατά τα συμφέροντά τους – και αυτό το κονδύλι ονομάζεται «Ελλάδα».
Αρκεί να ανακαλέσει στη μνήμη του κανείς βασικούς σταθμούς της Ιστορίας μας: Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Γερμανική Κατοχή και «προσφορές» τεμαχίων της χώρας μας, στην πρώτη περίπτωση στους «Πρώσους της Ανατολής» το 1915, προκειμένου να αποσπασθούν από τον Κάιζερ, στη δεύτερη περίπτωση (Δωδεκάνησα) του Τσόρτσιλ στους «Επιτήδειους Ουδέτερους», την Άγκυρα, με τη δικαιολογία μιας πικρής, αναπότρεπτης ανάγκης προκειμένου να γίνουν «γενικότεροι» συμβιβασμοί…
Το παίγνιο αναβιώνει σήμερα και στο Αιγαίο με τους σχεδιασμούς επί αμμοδόχου της Ουάσινγκτον για τη «συνεκμετάλλευση» του Αιγαίου και τον διαμοιρασμό του κατά μήκος του 25ου Μεσημβρινού.
Αλλά και με την αιδήμονα σιωπή της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου του Γ΄ για την ΑΟΖ στην περιοχή του Καστελλόριζου…
Όμως, κατά την κραυγή του ποιητή, από την παρακμή αναπηδά η βαθιά αυτογνωσία…
* Ζορζ Μπουλανζέ: Γάλλος στρατιωτικός και πολιτικός. Αποτάχθηκε από τον γαλλικό στρατό για ανυπακοή και ίδρυσε το 1887 ένα υπερεθνικιστικό κόμμα, το οποίο εκυριαρχείτο από άκρατο λαϊκισμό και εθνικισμό και συνένωνε ετερόκλητα πολιτικά ρεύματα. Ο Μπουλανζέ δεν απέκρυπτε τις φιλοδοξίες του να καταστεί δικτάτωρ και επιδόθηκε σε ελιγμούς και συνωμοσίες κατά της Δημοκρατίας. Το 1889 κατηγορήθηκε για συνωμοσία κατά του κράτους, καταδικάσθηκε από τη Γερουσία και διατάχθηκε η σύλληψή του. Δραπέτευσε στο εξωτερικό και ύστερα από περιπέτειες αυτοκτόνησε επί του τάφου της ερωμένης του στο νεκροταφείο των Βρυξελλών. Το τραγικό τέλος του οδήγησε τον δηκτικό Ζορζ Κλεμανσό να δηλώσει:
«Είχε το τέλος που άρμοζε σʼ έναν επιλοχία…»!
** Πάγκοινο υπήρξε το μίσος και το πάθος κατά του Κ. Καραμανλή του Πρεσβύτερου από τα απομεινάρια των θιασωτών της χούντας των συνταγματαρχών για την τύχη που επιφύλαξε στους πρωταίτιους του πραξικοπήματος αλλά και για τη δήλωσή του: «Όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια…»
Πηγή : http://www.paron.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου