Γράφει ο Γιάννης Κακουλίδης
Την Παρασκευή ήταν η επέτειος, αλλά η αφορμή για την αναφορά, διαρκής και ανανεούμενη, παραμένει όποτε το φέρει η ανάγκη. Κι από ανάγκη σήμερα… να φάν’ κι οι κότες. Κι όταν λέω κότες, δεν αναφέρομαι ούτε στα πουλερικά ούτε στην παροιμία.
Για τις «κότες» πέριξ των οποίων τριγυρνάμε, συναγελαζόμεθα, συναλλασόμεθα και εντρυφούμε ομιλώ, χωρίς να εξαιρώ και ημάς τους υπόλοιπους, που βγάζουμε την ουρά μας απόξω, καθώς ο ρόλος μας περιορίζεται στον εντοπισμό των «κοτών» στην κριτική και τη διαπίστωση ότι εξαιτίας τους (των «κοτών», δηλαδή) είμαστε απελπισμένοι, καταθλιπτικοί και προσεχώς εμφραγματίες.
Την Παλιγγενεσία, την οποίαν την Παρασκευή γιορτάσαμε, είχαν αναλάβει οι Φιλικοί, οι Κολοκοτρωναίοι, οι Καραϊσκάκηδες και οι Μποτσαραίοι, οι Μπουμπουλίνες κι οι Μιαούληδες και όλοι όσοι στις αναρτώμενες -κάθε τέτοιες μέρες- αφίσες με τα πορτρέτα τους, στα προαύλια των Δημοτικών, των Γυμνασίων και των Λυκείων. (Ασε που του χρόνου τέτοια μέρα, οι μισές μόνο θα αναρτηθούν - κι έτσι θα ’χουμε και καβάτζα ευρουδάκια για να αντιμετωπίσουμε, την κρίση- λόγω του σχολικού «Καλλικράτη», που ’κανε τα… τρία δύο στα σχολεία με τις συνενώσεις).
Λέγαμε, λοιπόν, για την Παλιγγενεσία που, με το τέλος της Επανάστασης του 1821, έβαλε μπρος να κάνει πράξη όσα ερμηνευτικώς το Λεξικόν Τεγόπουλου - Φυτράκη προσδιορίζει: Πάλιν+γένεσις, αρχή νέας ζωής, ανάσταση, αναγέννηση. Βεβαίως, έκτοτε πέρασαν δύο αιώνες (παρά δέκα χρόνια) και στο διαρρεύσαν διάστημα, δεν χρειάστηκε να την επαναφέρουμε ούτε στο προσκήνιο ούτε στα… προσεχώς. Αμ δε… Μεγάλη μπουκιά να φας, μεγάλη κουβέντα να μην πεις, που λέμε, καθώς κι οι πρόγονοί μας.
Μία Παλιγγενεσία χρειαζόμαστε, μετά τον πάτο που πιάσαμε, μετά το φουντάρισμα που φάγαμε απ’ τα δικά μας ξεφτέρια κι από τις φίλιες και συμμαχικές δυνάμεις που πάντα τρέχαν στο πλευρό μας, πιστοί στην αρχή που λέει «ο φίλος στην ανάγκη φαίνεται». Κι άντε την πετύχαμε κουτσά - στραβά (έστω και με λίγο τράβηγμα, έστω και με λίγο ξεπούλημα, έστω και με λίγη επίκυψη) την Παλιγγενεσία… Δηλαδή, τι; Το 2023, που προβλέπεται να τη γιορτάσουμε, λόγω του φινάλε της κρίσης και της έναρξης της επανεισόδου μας στις αγορές, στα σχολεία θα αναρτήσουμε τις αφίσες του Παπανδρέου, του Παπακωνσταντίνου και του Στρος - Καν; Ασε καλύτερα. Δεν θα πάρω. Σιγά μην κάνω παρέλαση για τον… κύριο Λεφτά Υπάρχουν.
Πηγή : http://www.real.gr/
Την Παρασκευή ήταν η επέτειος, αλλά η αφορμή για την αναφορά, διαρκής και ανανεούμενη, παραμένει όποτε το φέρει η ανάγκη. Κι από ανάγκη σήμερα… να φάν’ κι οι κότες. Κι όταν λέω κότες, δεν αναφέρομαι ούτε στα πουλερικά ούτε στην παροιμία.
Για τις «κότες» πέριξ των οποίων τριγυρνάμε, συναγελαζόμεθα, συναλλασόμεθα και εντρυφούμε ομιλώ, χωρίς να εξαιρώ και ημάς τους υπόλοιπους, που βγάζουμε την ουρά μας απόξω, καθώς ο ρόλος μας περιορίζεται στον εντοπισμό των «κοτών» στην κριτική και τη διαπίστωση ότι εξαιτίας τους (των «κοτών», δηλαδή) είμαστε απελπισμένοι, καταθλιπτικοί και προσεχώς εμφραγματίες.
Την Παλιγγενεσία, την οποίαν την Παρασκευή γιορτάσαμε, είχαν αναλάβει οι Φιλικοί, οι Κολοκοτρωναίοι, οι Καραϊσκάκηδες και οι Μποτσαραίοι, οι Μπουμπουλίνες κι οι Μιαούληδες και όλοι όσοι στις αναρτώμενες -κάθε τέτοιες μέρες- αφίσες με τα πορτρέτα τους, στα προαύλια των Δημοτικών, των Γυμνασίων και των Λυκείων. (Ασε που του χρόνου τέτοια μέρα, οι μισές μόνο θα αναρτηθούν - κι έτσι θα ’χουμε και καβάτζα ευρουδάκια για να αντιμετωπίσουμε, την κρίση- λόγω του σχολικού «Καλλικράτη», που ’κανε τα… τρία δύο στα σχολεία με τις συνενώσεις).
Λέγαμε, λοιπόν, για την Παλιγγενεσία που, με το τέλος της Επανάστασης του 1821, έβαλε μπρος να κάνει πράξη όσα ερμηνευτικώς το Λεξικόν Τεγόπουλου - Φυτράκη προσδιορίζει: Πάλιν+γένεσις, αρχή νέας ζωής, ανάσταση, αναγέννηση. Βεβαίως, έκτοτε πέρασαν δύο αιώνες (παρά δέκα χρόνια) και στο διαρρεύσαν διάστημα, δεν χρειάστηκε να την επαναφέρουμε ούτε στο προσκήνιο ούτε στα… προσεχώς. Αμ δε… Μεγάλη μπουκιά να φας, μεγάλη κουβέντα να μην πεις, που λέμε, καθώς κι οι πρόγονοί μας.
Μία Παλιγγενεσία χρειαζόμαστε, μετά τον πάτο που πιάσαμε, μετά το φουντάρισμα που φάγαμε απ’ τα δικά μας ξεφτέρια κι από τις φίλιες και συμμαχικές δυνάμεις που πάντα τρέχαν στο πλευρό μας, πιστοί στην αρχή που λέει «ο φίλος στην ανάγκη φαίνεται». Κι άντε την πετύχαμε κουτσά - στραβά (έστω και με λίγο τράβηγμα, έστω και με λίγο ξεπούλημα, έστω και με λίγη επίκυψη) την Παλιγγενεσία… Δηλαδή, τι; Το 2023, που προβλέπεται να τη γιορτάσουμε, λόγω του φινάλε της κρίσης και της έναρξης της επανεισόδου μας στις αγορές, στα σχολεία θα αναρτήσουμε τις αφίσες του Παπανδρέου, του Παπακωνσταντίνου και του Στρος - Καν; Ασε καλύτερα. Δεν θα πάρω. Σιγά μην κάνω παρέλαση για τον… κύριο Λεφτά Υπάρχουν.
Πηγή : http://www.real.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου